2 POWSTAWANIE PRAWA Historyczne formy powstawania prawa: stanowienie, zwyczaj, precedens, umowa, opinie uczonych. Stanowienie prawa polega na tym, że kompetentne (upoważnione przez prawo) organy państwa wydają akty prawotwórcze np. ustawy, rozporządzenia. Współcześnie głównymi organami do stanowienia prawa są parlamenty. W sferze wykonawstwa prawo stanowione jest przez organy administracji rządowej i organy samorządu terytorialnego. Współcześnie stanowienie prawa jest regulowane przez samo prawo. Rezultatem stanowienia prawa jest tzw. system prawa stanowionego. Takie systemy przeważają w Europie kontynentalnej i dominują w Ameryce Południowej. Występują także w Luizjanie (jedyny stan w USA) oraz w prowincji Quebec w Kanadzie. Cechy charakterystyczne systemu prawa stanowionego: W systemie tym za normy prawne uchodzą normy generalne i abstrakcyjne. W systemie tym dochodzi do rozdzielenia pomiędzy stanowieniem prawa a stosowaniem prawa, tzn. inne organy stanowią prawo, a inne je stosują. System prawa stanowionego ma budowę hierarchiczną, swoją strukturą przypomina piramidę: MADONNA Podstawą wydawania norm niższego rzędu są normy wyższego rzędu. Prawie wszystkie działy prawa są skodyfikowane (duża rola kodeksów w tym systemie, m.in. w Polsce). Kodeks jest to ustawa, która w sposób możliwie wyczerpujący reguluje daną dziedzinę stosunków społecznych. Zwyczaj jest pierwotną formą powstawania prawa, znacznie wyprzedzającą prawo stanowione. W społeczeństwach pierwotnych nie było zinstytucjonalizowanej władzy, a dopiero w momencie zaistnienia władzy pojawiało się prawo. Pierwszym prawem jakie się pojawiło było prawo podatkowe, tzw. prawo daninowe. Precedens jest to konkretne rozstrzygnięcie w danej sprawie, dokonane przez organ stosujący prawo, które stanowi wzór do rozstrzygania spraw podobnych. W zależności od tego jaki organ dokonuje rozstrzygnięcia można wyróżnić precedens sądowy, administracyjny i parlamentarny. Wyróżnić możemy także; precedens prawotwórczy (konstytutywny), kiedy to organ dokonuje rozstrzygnięcia nie mając podstawy prawnej, precedens potwierdzający (deklaratoryjny), w sytuacji podobnej sąd kieruje się uprzednim rozstrzygnięciem sądu. Ojczyzną prawa precedensowego jest Wielka Brytania, w której ten system prawa ma bardzo długą tradycję sięgającą XI wieku. Za pośrednictwem Wielkiej Brytanii system prawa precedensowego rozpowszechnił się w byłych koloniach brytyjskich: USA (bez Luizjany), Kanada, Australia, Nowa Zelandia. (…) … (bez Luizjany), Kanada, Australia, Nowa Zelandia. W systemie prawa precedensowego istotną rolę odgrywają sędziowie. Zarówno w Wielkiej Brytanii i USA występuje (charakterystyczna dla państw anglosaskich) instytucja ławy przysięgłych, nieznana dla prawa stanowionego. Cechy charakterystyczne systemu „common law”: Za normy prawne w tym systemie uchodzą normy indywidualne i konkretne. Podstawową formą prawotwórstwa jest decyzja sądowa. W decyzji sądowej wyróżnia się „ratio decidendi” (reguła sędziowska stanowiąca podstawę rozstrzygnięcia) i „arbiter dicta” (jest to uzasadnienie tej reguły). W systemie „common law” obowiązuje zasada „stare decisis”, czyli stałości decyzji. Zgodnie z tą zasadą sądy równorzędne lub sądy niższej instancji są związane orzeczeniem sądów równorzędnych lub wyższej instancji… Stanowienie prawa - omówienie Tworzenie prawa-Wykład. Tworzenie prawa-opracowanie Teoria precedensu Wykład - formy prawa Powstawanie prawa - Prawo zwyczajowe Reklama Prawa autorskie Reklama Kontakt