Krytyka tekstu (do XVIII w.)

Nazwa przedmiotu
Forma zajęć/
Liczba godzin
Koordynator
przedmiotu
Prowadzący
zajęcia
Skrócony opis
przedmiotu
Wymagania
wstępne
Efekty kształcenia
Wiedza
Umiejętności
KRYTYKA TEKSTU (DO XVIII W.)
Konwersatorium
Punkty ECTS
30
2
zobacz tutaj
dr Anna Petlak
Zajęcia mają na celu zapoznanie z zagadnieniem krytyki tekstu do XVIII wieku,
uwzględniającej transkrypcję tekstu i sporządzenie wydania krytycznego typu B.
Brak.
1. Student ma podstawową wiedzę o charakterze nauk filologicznych i ich
związkach z edytorstwem (01PE1A_W01).
2. Student zna podstawową terminologię z zakresu tekstologii i krytyki tekstu
(01PE1A_W02).
3. Student ma uporządkowaną wiedzę ogólną, obejmującą terminologię,
teorie i metodologię z zakresu edytorstwa naukowego tekstów literackich
do XVIII w., zorientowaną na zastosowanie w praktyce wydawniczej
(01PE1A_W03).
4. Student ma uporządkowaną wiedzę szczegółową z krytyki tekstu do XVIII
w., zorientowaną na zastosowanie w praktyce wydawniczej (01PE1A_W04).
5. Student ma podstawową wiedzę o celach, organizacji i funkcjonowaniu
rynku wydawniczego (01PE1A_W06).
6. Student ma podstawową wiedzę o metodyce wykonywania zadań,
normach, procedurach i dobrych praktykach stosowanych w zakresie
edytorstwa tekstów literackich w instytucjach rynku wydawniczego
(01PE1A_W08).
7. Student ma podstawową wiedzę o instytucjach kultury i orientację
we współczesnym życiu kulturalnym dotyczącym edycji dzieł literackich
(zwłaszcza obejmujących dzieła do XVIII w.) i rynku wydawniczego
(współczesne interpretacje dzieł do XVIII w.) (01PE1A_W13).
1. Student posiada podstawowe umiejętności badawcze, obejmujące
formułowanie i analizę problemów badawczych, dobór metod i narzędzi
badawczych, opracowanie i prezentację wyników, pozwalające na
rozwiązywanie problemów w zakresie edytorstwa naukowego tekstów
literackich (01PE1A_U01).
2. Student umie samodzielnie zdobywać wiedzę i rozwijać umiejętności
badawcze oraz praktyczne zawodowe, związane z przygotowaniem wydania
krytycznego tekstu do XVIII w., kierując się wskazówkami opiekuna
naukowego (01PE1A_U02).
3. Student samodzielnie planuje i realizuje typowe projekty edytorskie
(01PE1A_U03).
4. Student posiada zdolności organizacyjne pozwalające na planowanie
i realizację zadań dydaktycznych związanych z pracą (01PE1A_U04).
5. Student potrafi ocenić przydatność różnych metod, procedur i dobrych
praktyk do realizacji zadań i rozwiązywania problemów z zakresu
edytorstwa obejemującego krytykę tekstu do XVIII w. (01PE1A_U08).
6. Student potrafi rozpoznać różne typy zjawisk zachodzących w procesie
wydawniczym oraz przeprowadzić ich krytyczną analizę i interpretację,
z zastosowaniem typowych metod, w celu określenia ich znaczeń,
Kompetencje
społeczne
Treści kształcenia
Metody i kryteria
oceniania
Metody
dydaktyczne
Literatura
oddziaływania społecznego, miejsca w procesie historyczno-kulturowym
(01PE1A_U10).
7. Student posiada umiejętność przygotowania typowych prac pisemnych w
języku polskim z zakresu krytyki tekstu, z wykorzystaniem podstawowych
ujęć teoretycznych, a także różnych źródeł (01PE1A_U11).
1. Student ma świadomość odpowiedzialności za zachowanie dziedzictwa
kulturowego regionu, kraju, Europy, którym jest tekst do XVIII w. (01PE
1A_K05).
2. Uczestniczy w życiu kulturalnym, korzystając z różnych mediów i różnych
jego form (01PE 1A_K06)
1. Przypomnienie najważniejszych terminów używanych w edytorstwie
naukowym utworów literackich. Zadania krytyki tekstu.
2. Omówienie zagadnienia ustalenia wydania podstawowego oraz zasad
kolacjonowania tekstów dla stwierdzenia możliwych odmian.
3. Wyjaśnienie zasad modernizacji na podstawie Zasad transkrypcji
przyjętych w edycjach poezji polskiego Oświecenia, opracowanych
przez Prof. Barbarę Wolską.
4. Opracowywanie i sporządzanie objaśnień, rodzaje objaśnień. Podanie
pozycji pomocnych przy sporządzaniu objaśnień.
5. Sporządzanie komentarza krytyczno-literackiego. Zasady sporządzania i
zapisu aparatu krytycznego.
6. Omówienie Zasad wydawania tekstów staropolskich. Podział materiału
do samodzielnego opracowania.
7. Omówienie spornych kwestii w zakresie aparatu krytycznego i
interpunkcji fragmentów zaliczeniowych.
Studenta obowiązuje obecność na zajęciach oraz zaliczenie pracy końcowej.
Na ocenę końcową składa się obecność i aktywność na zajęciach — 50% oraz
złożenie pracy końcowej (samodzielnego opracowania fragmentu wybranego
utworu poety doby polskiego oświecenia, nie posiadającego dotąd wydania
krytycznego) — 50%.
Zajęcia konwersatoryjne z elementami warsztatowymi, dyskusja grupowa,
samodzielna praca z tekstem źródłowym.
Literatura podstawowa:
Zasady transkrypcji przyjęte w edycjach poezji polskiego Oświecenia, oprac. B.
Wolska.
Zasady wydawania tekstów staropolskich, red. K. Górski, Wrocław 1955.
Górski K., Co rozumieć należy przez wolę autora przy sporządzaniu poprawnej
edycji tekstu, [w:] Z polskich studiów slawistycznych, t. 2, Warszawa 1958.
Zasady typowego opracowania edytorskiego, red. L. Marszałek, Warszawa
1962.
Zasady typowego opracowania edytorskiego naukowych wydawnictw ciągłych.
Instrukcja zatwierdzona przez Zespół do spraw edytorskich Kom. Wyd. PAN,
przewodn. Raabe Z., Warszawa 1964.
Furmanik S., O interpunkcji w drukach staropolskich, „Pamiętnik Literacki”,
1955, z. 4.
Karpiński A., Tekst staropolski. Studia i szkice o literaturze w dawnych
rękopisach, Warszawa 2003.
Markiewicz H., O cytatach i przypisach, Kraków 2004.
Wolański A., Edycja tekstów. Praktyczny poradnik: książka, prasa, www,
Warszawa 2008.
Literatura uzupełniająca:
Aleksandrowska E., „Zabawy Przyjemne i Pożyteczne” 1770–1777. Monografia
bibliograficzna, wyd. 2 zmienione i poprawione, Warszawa 1999.
Grimal P., Słownik mitologii greckiej i rzymskiej, Wrocław 1987.
Horacy (Kwintus Horacjusz Flakkus), Dzieła wszystkie, t. I–II, oprac. i wybór
przekładów O. Jurewicz, Wrocław 1986; tu zwłaszcza komentarze do utworów
(teksty utworów w języku łac. i pol.).
Horacy, Dzieła, t. I–II, przekład i wstęp S. Gołębiowski, Warszawa 1980; tu
zwłaszcza Słowniczek (teksty utworów w języku łac. i pol.).
Kopaliński W., Słownik mitów i tradycji kultury, wyd. dowolne.
Mała encyklopedia kultury antycznej A–Z, pod red. Z. Piszczka, wyd. dowolne.
Mała encyklopedia kultury świata antycznego, t. I A – Ł, pod red. G.Pianko, t. II
M–Z, pod red. Z. Piszczka, Warszawa 1958–1962.
Słownik pisarzy antycznych, pod red. A. Świderkówny, Warszawa 1982.
Bańkowski A., Etymologiczny słownik języka polskiego, t. I A–K, t. II L–P,
Warszawa 2000.
Doroszewski W. (red.), Słownik języka polskiego.
Linde S.B., Słownik języka polskiego, wyd. dowolne.
Ludzie Oświecenia o języku i stylu, oprac. Z. Florczak i L. Pszczołowska pod red.
M. Renaty Mayenowej, zwłaszcza t. III (zawierający Słownik), Warszawa 1957.
Nowa księga przysłów i wyrażeń przysłowiowych polskich, red. t. I–III: J.
Krzyżanowski; red. t. IV: S. Świrko, Warszawa 1969-1978.
Słownik trudniejszych wyrazów, [w:] Konstancja Benisławska, Pieśni sobie
śpiewane, oprac. T. Chachulski; edycja w serii „Biblioteka Pisarzy Polskiego
Oświecenia” IBL PAN.
Słownik trudniejszych wyrazów, [w:] Stanisław Trembecki, Sofijówka, oprac. J.
Snopek; edycja w serii „Biblioteka Pisarzy Polskiego Oświecenia” IBL PAN.
Dicta. Zbiór łacińskich sentencji, przysłów, zwrotów, powiedzeń z indeksem
osobowym i tematycznym, zebrał, oprac. i zredagował Cz. Michalunio, Kraków
2004.
Informacje
dodatkowe
brak