Czy moje dziecko ma ADHD?

Czy moje dziecko
ma ADHD?
-
Poradnik dla rodziców.
-
Opracowała: mgr Ewelina Zakrzewska
Definicja ADHD
Zespół nadpobudliwości psychoruchowej i zaburzeń koncentracji uwagi (Atention
Deficyt Hyperactivity Disorder) – ADHD to najczęściej występujące zaburzenie wieku
dziecięcego. Cechą charakterystyczną ADHD jest występowanie trwałych wzorców
zachowań, które utrzymają się nie krócej niż przez 6 miesięcy, przejawiających się:
nadruchliwością,
 nadmierną impulsywnością,
 zaburzeniami koncentracji
uwagi.

Objawy ADHD:
1)
Zaburzenia koncentracji uwagi
- uczeń nie koncentruje się na szczegółach podczas zajęć;
- nie stosuje się do podawanych kolejno instrukcji;
- ma kłopoty z wypełnianiem domowych obowiązków;
- szybko traci zainteresowaniem wykonywanym zadaniem,
przechodzi do następnego, nie kończąc poprzedniego;
- nie potrafi zorganizować sobie pracy;
- nie lubi zajęć, które wymagają długotrwałego wysiłku
umysłowego;
- rozprasza go każdy pojawiony się bodziec zewnętrzny;
- często gubi rzeczy potrzebne do zajęć (przybory);
- szybko nudzi się zabawami, grami.
2. Nadruchliwość
- dziecko jest nadmiernie gadatliwe, mówi
praktycznie bez przerwy;
- pozostaje cały czas w ruchu – zachowuje się „jak
nakręcone”.
3. Impulsywność
- nie potrafi czekać na swoją kolej,
niecierpliwe;
- rwie się do odpowiedzi, zanim nauczyciel
sformułuje pytanie;
- przerywa wypowiedzi innym, „lubi”
przeszkadzać;
- zaczepia, dezorganizuje innym zabawę.
Przyczyny - etiologia ADHD






czynniki genetyczne – badania potwierdzają udział
20 genów w patogenezie ADHD;
czynniki okołoporodowe – nieprawidłowy przebieg
ciąży, urazy;
czynniki psychospołeczne – deficyty
neuropsychologiczne;
alergie;
nietolerancja pokarmowa;
zatrucia – np. ołowiem.
Badania potwierdzają największy wpływ czynników
genetycznych (30 - 50%).
Jak można poznać dziecko nadpobudliwe
psychoruchowo?
Dzieci z ADHD wyróżniają się określonym zespołem cech
zachowań. Ujawniają się one w sposobie wykonywania codziennych
czynności,
w zabawach, w czynnościach domowych, przy odrabianiu lekcji itp.
Rodzaj i wyrazistość objawów sa znacząco uzależnione od
sytuacji, w jakiej poddajemy dziecko obserwacji: inne objawy będą
pierwszoplanowe podczas zabawy na podwórku w środowisku
rówieśniczym dziecka, a inne przy odrabianiu lekcji. Zależnie od
sytuacji zachowanie dziecka wzmaga się lub maleje, w większości
przypadków jednak jest ono odmienne od zachowania większości
dzieci w tym samym wieku, będących w tej samej sytuacji.
Wskazówki dla rodziców / opiekunów dziecka
Najważniejsze wskazówki zalecane w środowisku domowym:
zapewnienie spokojnej nacechowanej ciepłem i życzliwością atmosfery
emocjonalnej w rodzinie, konsekwentne oddziaływanie wychowawcze tzn. stałe
wymagania ze strony obojga rodziców.
Niedopuszczalne jest wychowywanie:
NIEKONSEKWENTNE – tzn. prawa dziecka i wymagania w stosunku do
niego zmieniają się w zależności od nastroju rodziców;
 RYGORYSTYCZNE – stosowanie dotkliwych kar, co prowadzi do lęku
dziecka przed rodzicami oraz nasilającej się agresji w stosunku do
rówieśników;
 PEŁNA AKCEPTACJA DZIECKA;
 dostrzeganie i nagradzanie zachowań będących przejawem skupienia, za
próby pohamowania pochopnych reakcji;

Niezbędne jest w wychowywaniu:









- równowaga w karaniu i nagradzaniu,
- stosowanie jasno określonego i konsekwentnie przestrzeganego systemu
najważniejszych reguł i zasad,
- powierzanie dziecku obowiązków dostosowanych do wieku i mozliwości,
początkowo niezbyt odległych w czasie, by nie dopuścić do „zapomnienia” ,
- stała kontrola, przypominanie o obowiązkach , np. sprawdzanie pracy
domowej,
- stopniowe zwiększanie zakresu obowiązków i „osłabienie’ kontroli,
należy jednak pamiętać, że u dzieci z ADHD proces ten następuje wolniej,
gdyż prawidłowe nawyki wytwarzają się wolniej i są mniej trwałe,
- przyzwyczajanie i wdrażanie do finalizowania każdej czynności – nie
należy dziecka odrywać od rozpoczętego zajęcia np. odrabianie lekcji, czy
nawet zabawy,
- wyznaczanie jasnego rozkładu dnia,
- mówić do dziecka głosem przyciszonym, spokojnym,
- unikać publicznych uwag.
Mam nadzieję, że choć trochę przybliżyłam Państwu informacje
dotyczące nadopobudliwości psychoruchowej dziecka – ADHD.
BIBLIOGRAFIA

B. Kaja - „Zarys terapii dziecka” - Wydawnictwo Akademii
Bydgoskiej, Bydgoszcz 1998;

P. Cooper, K. Ideus - „Zrozumieć dziecko z nadpobudliwością
psychoruchową”: poradnik dla rodziców i nauczycieli,
Wydawnictwo Akademii Pedagogiki Specjalnej, Warszawa 2001;

W. J. Pileccy – „Stymulacja psychoruchowego rozwoju dzieci
o obniżonej sprawności umysłowej” –Wydawnictwo Naukowe
Akademii Pedagogicznej w Krakowie , Kraków 2005;

S. Turecki, S. Wernick – „Jak zrozumieć problemy emocjonalne
dziecka?” – Wydawnictwo Amber, Warszawa 1997.