Blizej_siebie____dalej_od_uzaleznien

Bliżej siebie …
Skuteczne sposoby porozumiewania się
z własnym dzieckiem
Dlaczego tak trudno być rodzicami
nastolatka?
1. PROBLEMY DORASTANIA
Młodzi ludzie buntują się przeciw dorosłym, a rodzice są
pierwszymi dorosłymi, przeciw którym ten bunt jest
skierowany. Dzieci w okresie dorastania chcą być
traktowane jak dorosłe i nie godzą się z zakazami
i ograniczeniami stosowanymi przez rodziców. Taka postawa
jest wyrazem naturalnego w tym wieku dążenia do
wyodrębnienia się i niezależności, ale najczęściej rodzi
konflikty
Bliżej siebie…
Dlaczego tak trudno być rodzicami
nastolatka?

RÓWIEŚNICY
Dla nastolatków najważniejsza staje się grupa rówieśnicza.
Bycie w grupie rodzi konieczność dopasowania się do niej,
zyskania akceptacji, czasem za wszelką cenę wbrew temu ,
czego oczekują dorośli. Często młodzi ludzie darzą
większym zaufaniem przyjaciół niż rodziców, dlatego próby
ograniczenia im swobody w tym zakresie na ogół kończą się
niepowodzeniem . Dla rodziców to trudny test
wytrzymałości, cierpliwości i rodzicielskiej miłości.
Dlaczego tak trudno być rodzicami
nastolatka?

TEMPO ŻYCIA
Życie codzienne podlega różnorodnym presjom.
Dotyczy to zarówno dorosłych , jak i dzieci.
Dorastające dzieci również od najmłodszych lat podlegają
wyjątkowej presji- oczekuje się od nich osiągnięć w szkole ,
ładnej sylwetki, sukcesów. Coraz mniej chwil pozostaje na
rozmowy i wspólne spędzanie czasu.
Czego potrzebują od nas nasze
dzieci?
Poczucia więzi i przynależności do rodziny.
Chcą czuć że są kochane , rozumiane i mogą liczyć
na wsparcie rodziców. Potrzebują naszego
szacunku, akceptacji, poczucia bezpieczeństwa.
Poczucia własnej wartości.
Chcą być doceniane, chwalone, chcą mieć pewność
że nie zostaną przez nas skrytykowane i odrzucone
gdy coś się nie uda.
Czego potrzebują od nas nasze
dzieci?
Wiarygodności.
Chcą mieć pewność że jako rodzice zachowujemy się
tak jak mówimy, ale także że potrafimy przyznać się do
własnych błędów, słabości, niewiedzy.
Sprawiedliwego traktowania.
Przekonania że rodzice w niejasnych sytuacjach
zareagują w oparciu o wnikliwe rozpatrzenie sprawy.
Stanowczości w ważnych sprawach.
Potrzebują jasno określonych reguł i konsekwencji
w ich przestrzeganiu.
Jak być bliżej dziecka?
Więź z dzieckiem buduje się od chwili jego narodzin.
Bliskość, zaufanie, szczerość – to efekty wieloletniej
pracy.
Jeżeli jesteśmy na co dzień blisko z dzieckiem, łatwiej nam
zauważyć, co je cieszy, co martwi, z czym sobie nie radzi.
Kiedy dziecko dorasta, zwykle trudniej nam znaleźć
wspólny język, bo zaczyna być inne – czasem dziwnie się
ubiera, słucha niezrozumiałej muzyki i coraz bardziej się
buntuje w wielu sprawach. Pomimo to staraj się
poznawać, rozumieć i akceptować świat młodych.
Rozmowa jest podstawą dobrych
kontaktów
z dzieckiem, a podstawą rozmowy jest
uważne słuchanie.
Rozmawiaj ze swoim dzieckiem zawsze, wszędzie
i o wszystkim. Im częściej z nim rozmawiasz, tym
lepiej poznajesz jego świat, jego oczekiwania,
marzenia, problemy.
Staraj się zawsze znaleźć czas na rozmowę.
Staraj się zawsze znaleźć czas na rozmowę, gdy
dziecko ma problem. Rozmowa pomaga pozbyć
się przykrych uczuć. Gdy czuje się bezradne
i skrzywdzone, pozwól mu się wygadać,
wypłakać, wyzłościć. Postaraj się go zrozumieć
i mądrze mu doradzić. W żadnym wypadku nie
bagatelizuj jego problemów.
Znajdź też czas, gdy chce się podzielić radością,
sukcesem. Okaż swoje zadowolenie, pochwal,
spytaj o szczegóły wydarzenia. Nie umniejszaj
wagi sukcesu, powiedz jaki jesteś z niego dumny.
To mu dodaje wiary w siebie i jest zachęta do
osiągania dalszych sukcesów.
Staraj się dostrzegać sygnały, że dziecko Cię
potrzebuje. Kiedy ma jakiś problem nie zawsze
poprosi Cię o rozmowę. Jeżeli będziesz uważnie
je obserwować , to z pewnością dostrzeżesz
wszelkie zmiany. Czasem zaczyna Cię unikać,
a czasem stara się być blisko, „kręci się”
i „czeka”. Zainteresuj się przyjaźnie, pomóż
nawiązać rozmowę.
Rozmawiaj na każdy temat, nie unikaj trudnych
spraw. Zadbaj o to, żeby w waszym domu nie było
tematów tabu. Rozmawiaj także o tym, czego się
obawiasz. Bądź raczej doradcą niż ekspertem.
Warto też pamiętać o kilku ważnych sprawach
- Bądź przykładem. Postępuj tak, by być wiarygodnym.
Dzieci są dobrymi obserwatorami i łatwo zauważą,gdy
robisz tak, jak mówisz.
- Wymagaj, ale stawiaj dziecku warunki możliwe do
spełnienia.
- Bądź konsekwentny, aby dziecko liczyło się z Tobą
i wiedziało, że ustalone przez Ciebie normy
w ważnych sprawach muszą być respektowane.
-Poznaj przyjaciół i znajomych dziecka. Pamiętaj,
że w tym wieku koledzy odgrywają dużą rolę
często mają duży wpływ.
- Szanuj prawo dziecka do własnych wyborów,
opinii, dysponowania swoim wolnym czasem.
Doradzaj, ale nie narzucaj swojej woli.
i
- Nie bądź nadmiernie opiekuńczy. Pozwól dziecku
zdobywać doświadczenia; ono uczy się życia
przede wszystkim robiąc nowe rzeczy, sprawdzając.
Czasem popełnia przy tym błędy,bądź zatem czujny
i w porę reaguj.
Jeżeli jakieś zachowanie Twojego dziecka jest dla
Ciebie nie do przyjęcia, spróbuj to zmienić.
Powiedz mu:
- o jakie konkretnie zachowanie Ci chodzi;
- jakie uczucia przeżywasz, gdy ono zachowuje się
w ten nieakceptowany przez Ciebie sposób;
- dlaczego to zachowanie jest twoim zdaniem
niewłaściwe, jakiej zmiany oczekujesz
Bariery porozumienia z dzieckiem






Brak umiejętności słuchania
Prawienie kazań, moralizowanie, zrzędzenie
Ciągłe krytykowanie
Porównywanie
Bagatelizowanie problemów
Ocenianie osoby a nie zachowania
MODEL POROZUMIEWANIA SIĘ BEZ PRZEMOCY
Składa się z czterech elementów opisujących:
zachowanie dziecka, nasze uczucia w związku z tym zachowaniem,
wskazanie na nasze potrzeby lub konsekwencje jakie my ponosimy
w związku z tą sytuacją, a także nasze oczekiwania wobec dziecka.
FAKT
- „Kiedy widzę/słyszę…”
UCZUCIE - „Jestem/czuję…”
POTRZEBA - „Bo potrzebuję…”
PROŚBA/OCZEKIWANIE - „Chcę, chciałabym…”
Model porozumienia bez przemocy
Przykład:
Kiedy chodzisz bez kapci (opis zachowania dziecka), jestem zła
(uczucie), ponieważ potem nie mogę doprać skarpetek
(konsekwencje dla mnie), oczekuję, że założysz kapcie (moja
prośba).
WERSJA DLA MŁODSZYCH DZIECI
U – mówimy o swoich odczuciach (smuci, martwi, niepokoi)
F – nazywamy sytuacje – fakt
O – mówimy o swoich oczekiwaniach
Bliżej siebie...
dalej od uzależnień
Sygnały , które powinny nas
niepokoić
Masz prawo sądzić, że z dzieckiem dzieje się coś niedobrego , gdy
zauważysz kilka z wymienionych niżej objawów równocześnie
ZACHOWANIE DZIECKA
-Nagłe zmiany nastroju i aktywności (okresy wzmożonego ożywienia,
zmęczenia , ospałości)
-Spadek zainteresowań ulubionymi zajęciami
-Wagary, spadek ocen w szkole
-Konflikty z nauczycielami
-Napady złości, agresja
-Nagła zmiana grona kolegów
-Kłamstwa, kradzieże
-Wypowiedzi aprobujące narkotyki
Sygnały , które powinny nas
niepokoić
WYGLĄD ZEWNĘTRZNY
-
Nowy styl ubierania się
Przekrwione oczy, nienaturalnie zwężone, rozszerzone źrenice
Słodkawa woń oddechu, włosów, ubrania, zapachu alkoholu,
nikotyny, kleju , chemikaliów
Spadek masy ciała
Częste przeziębienia, przewlekły katar, krwawienie z nosa, bóle w
różnych częściach ciała
Zaburzenia pamięci i toku myślenia
Brak zainteresowania swoim wyglądem i nieprzestrzeganie zasad
higieny
Co robić gdy okaże się, ze chodzi o
używanie substancji
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
Gdy masz pewność , ze chodzi o narkotyki, alkohol, papierosy- zacznij działać ,
bo problem sam się nie rozwiąże
Nie działaj pod wpływem emocji, nie rozpoczynaj rozmowy gdy dziecko jest
odurzone. Przygotuj się do rozmowy, zadbaj o to aby każde z was miało czas na
te rozmowę
Wysłuchaj co dziecko ma do powiedzenia na swoją obronę, ale nie daj się
zwieść łatwym tłumaczeniom ( np. że to narkotyk, alkohol,papieros kolegi, nie daj
się przekonać ze teraz taka moda i wszyscy piją, biorą,palą)
Jeżeli zbadasz , że był to incydent- daj mu szansę, nie traktuj jak narkomana,
alkoholika ,porozmawiaj o konsekwencjach i zagrożeniach z powodu używania
narkotyków, alkoholu, nikotyny a także na temat presji grupy rówieśniczej,
ustalcie nowe reguły i zastosuj zasadę „ograniczonego zaufania”, dopóki nie
upewnisz się ze wszystko jest w porządku.
Jeżeli upewnisz się , że dziecko ma już problem z powodu narkotyków, alkoholu
czy nikotyny skorzystaj z pomocy specjalistów.
Nie chroń dziecka przed konsekwencjami jego zachowań nie usprawiedliwiaj
nieobecności , nie tłumacz dziecka przed nauczycielami, znajomymi i rodzinąono musi czuć że coś traci.
Nie wstydź się i nie ukrywaj za wszelką cenę tego problemu- to przecież może
się zdarzyć w każdej rodzinie .
Jak wygląda sytuacja prawna dziecka?
Posiadanie narkotyków, częstowanie nimi innych osób, handel
narkotykami to przestępstwa
-
dziecko (jeśli ukończyło 13 lat) będzie traktowane jako nieletni sprawca
czynu karalnego
-
Instytucje państwowe i organizacje społeczne, które w związku ze swą
działalnością dowiedziały się o popełnieniu przez nieletniego czynu
karalnego ściganego z urzędu, są obowiązane niezwłocznie
zawiadomić o tym sąd rodzinny lub Policję oraz przedsięwziąć
czynności niecierpiące zwłoki, aby nie dopuścić do zatarcia śladów
i dowodów popełnienia czynu (art. 4 § 3 upn)
-
szkoła jest zobowiązana powiadomić Policję / Sąd rodzinny
o podejrzeniu popełnienia czynu karalnego
Gdzie szukać pomocy?
-
-
Młodzieżowy Ośrodek Terapii i Readaptacji ETAP- Białystok , ul.
Włókiennicza 7,
tel 85 744 52 24
Punkt konsultacyjny MONAR – Białystok, ul. Berlinga, tel 85 651 65 64
Poradnia Leczenia Uzależnień od substancji psychoaktywnych- Suwałki,
ul. Waryńskiego 39 b, tel 87 567 21 03
Wojewódzki Ośrodek Profilaktyki i Terapii Uzależnień- Łomża, ul. Rybaki
3, tel 86 216 69 30
Młodzieżowy Punkt Konsultacji i Terapii- Augustów, Al..Wyszyńskiego 3a,
tel 87 643 28 16
0801-199-990 Ogólnopolski Telefon Zaufania
Poradnie Psychologiczno - Pedagogiczne
CZYM DZIECKO ŻYJE, TEGO SIĘ NAUCZY
Jeśli dziecko żyje w atmosferze akceptacji i przyjaźni,
uczy się tego, jak znaleźć miłość w świecie.
Jeśli dziecko żyje w atmosferze aprobaty,
uczy się lubić siebie.
Jeśli dziecko żyje w poczuciu bezpieczeństwa,
uczy się ufności.
Jeśli dziecko żyje w atmosferze uczciwości,
uczy się sprawiedliwości.
Jeśli dziecko jest akceptowane i chwalone,
uczy się doceniać innych.
Jeśli dziecko żyje w atmosferze zachęty,
uczy się ufności.
Jeśli dziecko żyje w atmosferze tolerancji,
uczy się bycia cierpliwym.
Jeśli dziecko jest zawstydzane,
uczy się poczucia winy.
Jeśli dziecko musi znosić kpiny,
uczy się nieśmiałości.
Jeśli dziecko doświadcza wrogości,
uczy się walczyć.
Jeśli dziecko żyje w atmosferze krytyki,
uczy się potępiać.
Jeśli dziecku brak emocjonalnego kontaktu z rodzicami,
uczy się samotności i obojętności.
Jeśli dziecku brak ciepła i miłości rodziców,
uczy się chłodu i obojętności wobec innych ludzi.
Autor - nieznany, Los Angeles 1991 rok
Dziękujemy za uwagę