Nawozy fosforowe Nawozy fosforowe rozpuszczalne w

Nawozy fosforowe
■ Nawozy fosforowe rozpuszczalne w wodzie.
Wśród tych nawozów wyróżnia się trzy podstawowe nawozy:
Superfosfat prosty pylisty, Superfosfat prosty granulowany oraz Superfosfat potrójny
granulowany
(tab.).
W
nawozach
tych
fosfor
występuje
w
formie
dwuwodoroortofosforanu wapniowego Ca(H2P04)2. Zawartość tego składnika w
superfosfacie prostym pylistym wynosi 7,9% P, a granulacja powoduje niewielki wzrost
zawartości fosforu w masie nawozu do 8,3% P. Ze względu na różną technologię
produkcji, superfosfat potrójny granulowany charakteryzuje się znacznie większą
zawartością fosforu 20% P niż superfosfat prosty.
Wszystkie trzy nawozy charakteryzują się szarym zabarwieniem, nie wykazują
właściwości higroskopijnych i przez to nie ulegają zbryleniu. Są przeznaczone do
nawożenia gleb o uregulowanym odczynie, a na glebach kwaśnych i silnie kwaśnych
wykazują słabe działanie plonotwórcze.
Nawozy fosforowe rozpuszczalne w wodzie
Nazwa
Superfosfat prosty pylisty
Superfosfat prosty
granulowany
Superfosfat potrójny
granulowany
Skład chemiczny
CaSO4
Ca(H2P04)2
H3PO4
Zawartość
składników
pokarmowych
7,9% P
13% S
8,3% P
20% P
Mimo że superfosfat sklasyfikowano jako nawóz rozpuszczalny w wodzie, to
rozpuszczalność głównego związku chemicznego Ca(H2P04)2 jest stosunkowo niewielka.
Z tego powodu mobilność fosforu w glebie jest bardzo mała. Nawozy fosforowe należy
więc wymieszać z glebą. Jest to możliwe tylko w okresie, kiedy roślin nie ma jeszcze na
polu. Z tego powodu nawozy fosforowe są nawozami przedsiewnymi. Ponieważ jednak
odżywienie roślin fosforem jest bardzo istotne już w początkowym okresie rozwoju,
można stosować zlokalizowane nawożenie fosforowe w siewie równoczesnym.
Granulowane nawozy fosforowe są rozsiewane równocześnie z materiałem siewnym i
zlokalizowane tuż obok ziarniaków lub nasion. Ponieważ granule mają mniejszą
powierzchnię styku z glebą niż rozdrobniony nawóz pylisty, więc ich działanie nawozowe
jest lepsze.
Istnieje kilka odmian opisanych nawozów:
 Superfosfat prosty pylisty magnezowy, 6,6% P; 17% Ca; 3,6% Mg; 10% S
 Superfosfat prosty granulowany z cynkiem, 8,3% P i 1,5% Zn
 Superfosfat prosty granulowany z miedzią, 8,3% P i 0,1% Cu
 Superfosfat potrójny granulowany borowany lub miedziowany, 20% P i 0,5% B lub
1% Cu
Zawartość siarki w superfosfacie prostym powoduje, że jest to nawóz szczególnie
przydatny do nawożenia rzepaku i innych roślin kapustowatych, charakteryzujących się
dużymi potrzebami pokarmowymi w stosunku do tego składnika.
Nawozy fosforowe mogą być transportowane w workach, kontenerach lub luzem w
zamkniętych środkach transportu, magazynowane w krytych, przewiewnych, czystych i
suchych magazynach o twardej powierzchni lub utwardzonych placach w workach z dala
od urządzeń grzewczych i prac z wydzieleniem ciepła. Nie dopuszcza się do składowania
tych nawozów luzem i w bezpośredniej styczności nawozu z murami. W pomieszczeniach
nie wolno przechowywać równocześnie substancji palnych, maszyn i urządzeń z miedzi i
jej stopów.
■ Nawozy fosforowe rozpuszczalne w mocnych kwasach
• Mączka fosforytowa o umownym wzorze chemicznym Ca3(P04)2 i zawartości 13% P
powstaje w wyniku zmielenia kopaliny. Nawóz ma barwę szaro-beżową, postać pylistą i
nie posiada właściwości higroskopijnych. Zawartość węglanu wapnia powoduje, że nawóz
ten nie zakwasza gleby. Mączka fosforytowa jest przeznaczona na gleby kwaśne.
Jak wszystkie nawozy fosforowe wymaga wymieszania z glebą. Najlepiej stosować ją
jesienią przed orką zimową. Po wprowadzeniu do gleby dochodzi do reakcji związków
chemicznych zawierających fosfor w formie niedostępnej dla roślin z kwasami
znajdującymi się w glebie. W wyniku tej reakcji dochodzi do uruchomienia fosforu z
nawozu, powstają formy przyswajalne dla roślin HP042- i H2P04-.
Nawóz ten jest dobrym źródłem fosforu dla roślin tolerujących zakwaszenie gleby: żyta,
owsa, łubinu, gryki. Nie jest natomiast przydatny do nawożenia roślin uprawianych na
glebach o uregulowanym odczynie, zasadowych i obojętnych.
Transport i magazynowanie nawozu powinny odbywać się w workach ze względu na jego
pylistą formę. Zasady magazynowania są podobne do magazynowania superfosfatów.
Lokalne znaczenie mają również mączki kostne. Powstają one poprzez zmielenie kości
zwierzęcych w młynach bębnowych. Mączka kostna bębnowa zawiera ok. 7% P. Jeżeli
wcześniej masę kości potraktuje się gorącą wodą i usunie tłuszcz oraz część białka, to
uzyska się mączkę kostną odklejoną o zawartości ok. 13% P. Zasady stosowania tych
nawozów są takie same jak mączki fosforytowej.
Fosfor z nawozów mineralnych jest wykorzystywany przez rośliny w pierwszym roku w
10-20%. Działanie plonotwórcze nawozów fosforowych, określone zwyżką plonów
przypadającą na 1 kg P w nawozie, wynosi 6 kg ziarna, 45-70 kg korzeni buraka, 70-90 kg
bulw ziemniaka.
Nawozy potasowe
Nawozy potasowe, znajdujące się w obrocie w Polsce, mają różny skład chemiczny i
zawartość podstawowego składnika. Jest to spowodowane tym, że zagraniczni producenci
dostarczający nawozy potasowe na nasz rynek wykorzystują różne technologie ich
produkcji.
Ze względu na zawartość potasu można wydzielić nawozy niskoprocentowe zawierające
do 21% K, średnioprocentowe 22 -33% K i wysokoprocentowe (skoncentrowane)
zawierające powyżej 33% K.
Ze względu na skład chemiczny nawozy potasowe można podzielić na nawozy potasowe
chlorkowe i siarczanowe.
■ Nawozy potasowe chlorkowe.
Najpowszechniej stosowane w Polsce są sole potasowe zawierające potas w postaci
chlorku potasowego KCI. Przykładem tego rodzaju nawozów jest sól potasowa 60 i sól
potasowa 40. Oba nawozy występują w formie granulowanej i drobnokrystalicznej, mają
barwę jasnoszarą lub jasnoróżową. Sól potasowa 60 jest nawozem skoncentrowanym, zawierającym 50-53% K. Sól potasowa 40 zawiera 33% K oraz dodatkowo Mg, S i Na.
Kainit magnezowy (KCI, MgS04) jest nawozem grubokrystalicznym, powstającym przez
kruszenie kopaliny. Nawóz ma zabarwienie beżowo -brązowe. Zawartość potasu w tym
nawozie jest stosunkowo mała i wynosi 9%. Oprócz potasu zawiera on znaczne ilości Na
oraz Mg i S. Ze względu na dużą zawartość sodu i magnezu jest szczególnie przydatny do
nawożenia buraków oraz użytków zielonych.
■ Nawozy potasowe siarczanowe.
Podstawowym nawozem potasowym siarczanowym jest siarczan potasowy (K2S04) o
zawartości 41,5% K. Jest to nawóz jasnoszary lub jasno- różowy, drobnokrystaliczny lub
granulowany.
Siarczan potasowo-magnezowy zawiera 25% K w postaci K2S04 oraz domieszkę Mg w
postaci MgS04 oraz Ca, S i Na. Jest to nawóz granulowany o barwie jasnoszarej lub
jasnoróżowej.
Nawozy potasowe siarczanowe są znacznie droższe od nawozów potasowych
chlorkowych. Dlatego wykorzystywane są przede wszystkim w uprawach ogrodniczych, a
tylko w niewielkim stopniu do nawożenia roślin rolniczych. Spośród roślin rolniczych,
które nawozi się siarczanowymi nawozami potasowymi należy wymienić tytoń i chmiel.
Oba gatunki nie mogą być nawożone potasowymi nawozami chlorkowymi, ponieważ
zawartość chlorków w plonie obniża jego jakość.
Wprowadzone do gleby nawozy potasowe rozpuszczają się w wodzie, dysocjując na jony:
K+ i Cl- (S042-). Kationy potasowe są sorbowane wymiennie i niewymiennie przez
kompleks sorpcyjny gleby. Niewymienna sorpcja K+ w glebie powoduje, że nawet bardzo
duże dawki tego składnika mogą nie wykazywać działania plonotwórczego. Dlatego
istotne jest, aby poprzez wieloletnie nawożenie osiągnąć optymalną (średnią) zasobność
gleby w potas.
Sorpcja potasu ogranicza straty tego składnika przez wymywanie. Dlatego nawozy
potasowe można stosować przedsiewnie.
Na glebach piaszczystych (o małej pojemności kompleksu sorpcyjnego) wskazany jest
podział dawki potasu ze względu na możliwość jego wymywania. Około 1/2 dawki stosuje
się jesienią, a pozostałą część wiosną, przed ruszeniem wegetacji. Dawkę dzieloną należy
również stosować na użytkach zielonych ze względu na nadmierne pobranie potasu przez
trawy.
Nawozy potasowe można wysiewać na powierzchnię gleby rzutowo lub rzędowo. Przy
rzędowym wysiewie nawozu granule umieszcza się pod rzędem nasion lub ziarniaków.
Przy jednoczesnym wysiewie nasion i nawozu może pojawić się niebezpieczeństwo
zasolenia gleby i zmniejszenia liczby wschodzących roślin. Z tego powodu należy
zmniejszyć ilość wysiewanego nawozu.
Transport nawozów może odbywać się w workach, kontenerach lub luzem.
Magazynowanie powinno odbywać się w suchych, czystych magazynach z utwardzonym
podłożem, w workach lub kontenerach. Nie zaleca się przechowywania luzem, zwłaszcza
w kontakcie ze ścianami. Zawilgocony nawóz ma bowiem właściwości żrące.
Potas z nawozów mineralnych jest wykorzystywany przez rośliny w 30-60%. Działanie
plonotwórcze nawozów potasowych określone zwyżką plonów przypadającą na 1 kg K w
nawozie wynosi 3 kg ziarna, 20-30 kg korzeni buraka, 20-30 kg bulw ziemniaka.
Nawozy magnezowe
Podstawowym sposobem zwiększenia zasobności gleby w ten składnik pokarmowy jest
stosowanie nawozów wapniowo-magnezowych. W określonych warunkach konieczne jest
interwencyjne nawożenie nawozami magnezowymi.
Nawozy magnezowe można podzielić na nawozy siarczanowe i węglanowe. Magnez jest
również składnikiem balastu nawozów azotowych, fosforowych i potasowych (np.
saletrzak magnezowy, mączka fosforytowa, kainit magnezowy) oraz występuje w
nawozach wieloskładnikowych stałych i ciekłych.
Nawozy siarczanowe
Podstawowym nawozem magnezowym jest siarczan magnezowy (MgS04-7H20) o
zawartości 9,6% Mg. Jest to nawóz drobnokrystaliczny o barwie białej, dobrze
rozpuszczalny w wodzie.
Kizeryt (MgS04-7H20) zawierający 17,5% Mg jest nawozem granulowanym.
Oba nawozy można stosować przedsiewnie (kation Mg 2+ ulega sorpcji w kompleksie
sorpcyjnym co ogranicza jego wymywanie z gleby) oraz dolistnie w formie roztworu na
zielone części roślin w terminie pogłównym.
Nawozy węglanowe.
Rolmag 40 i Rolmag 60 (MgC03, MgO) zawierają odpowiednio 23-25% Mg i 33-36%
Mg. Są to nawozy pyliste, przeznaczone wyłącznie do nawożenia przedsiewnego.
NAWOZY WIELOSKŁADNIKOWE
Nawozy wieloskładnikowe zawierają dwa składniki pokarmowe lub większą ich ilość.
Stosowanie tych nawozów pozwala na zmniejszenie liczby przejazdów na polu, a tym
samym na zmniejszenie kosztów nawożenia oraz na ugniatanie gleby. Zaletą fabrycznie
produkowanych
nawozów wieloskładnikowych
jest duża zawartość składników
pokarmowych i jednorodny skład chemiczny granul.
Ustalony skład chemiczny nawozów jest dopasowany do potrzeb pokarmowych
określonych gatunków roślin. Ogranicza to jednak ich przydatność do zwiększania
zasobności gleby w określony pierwiastek. Dlatego najlepszy efekt plonotwórczy
nawozów wieloskładnikowych uzyskuje się na glebach o średniej zasobności składników
pokarmowych.
Nawozy wieloskładnikowe mogą występować w postaci stałej, płynnej i zawiesinowej.
■ Stałe nawozy wieloskładnikowe.
Ze względu na sposób produkcji można je podzielić na:
 nawozy mieszane - powstające w wyniku mechanicznego wymieszania nawozów
prostych
 nawozy złożone - powstające w procesie chemicznym, zawierają w jednej
cząsteczce związku chemicznego dwa składniki pokarmowe roślin
 nawozy kompleksowe - powstające przez wymieszanie nawozów złożonych z
prostymi.
Nawozy mieszane są produkowane w wytwórniach nawozów. Powstają w wyniku
wymieszania nawozów, ale z pominięciem ich późniejszej granulacji. Przemysłowe
mieszanki nawozów, tzw. blendingi, składają się z komponentów o takiej wielkości
granul, aby ich rozwarstwienie w trakcie transportu było ograniczone do minimum.
Mieszanki nawozów mogą być również produkowane w każdym gospodarstwie.
Szczegółowe zasady mieszania nawozów przedstawiono w tabeli.
Zasady mieszania nawozów
T- można mieszać;
P- można mieszać na krótko przed siewem;
N- nie można mieszać
1 2
3 4 5 6 7
8
9 10 11 12 13
1
mocznik
T N N T N P T P N T P N T
2
saletra amonowa
N T T P P P P T N P P P P
3
saletrzaki
N T T P P P P P N P P P P
4
T P P T N T T T N N T T T
8
fosforan amonowy
superfosfaty
granulowane
sole potasowe
granulowane
siarczan potasowy
granulowany
siarczan amonowy
9
superfosfat pylisty
N N N N T T N N T N T T T
10
mączka fosforytowa
sole potasowe
drobnokrystaliczne
kainit
siarczan potasowy
drobnokrystaliczny
T P P N N T P N N T T P P
5
6
7
11
12
13
N P P N T T T N T N T T T
T P P T T T T T T T T T T
T P P T T T T T T P T T T
P T P T N T T T N T T T T
T P P T T T T T T T T T T
N P P T T T T T T P T T T
T P P T T T T T T P T T T
Nie miesza się nawozów:

stosowanych w różnych terminach (przedsiewnych z pogłównymi), lub w różnych
ilościach: nawozów wapniowych z nawozami N, P, K;

granulowanych z pylistymi i drobnokrystalicznymi ze względu na możliwość
rozwarstwienia mieszanki;

których komponenty reagują ze sobą, przyczyniając się do strat składników, ich
uwstecznienia, wydzielania się substancji toksycznych lub zmiany właściwości
fizycznych:
o
o
nawozy zawierające azot w formie amonowej reagują z nawozami o odczynie
zasadowym (mączka fosforytowa, rolmag) z wydzieleniem amoniaku
(NH4)2S04 + CaO = CaS04 + 2 NH3 + H20
nawozy fosforowe rozpuszczalne w wodzie reagując z nawozami o odczynie
zasadowym ulegają uwstecznieniu
Ca(H2P04)2 + 2 Ca(OH)2 = Ca3(P04)2 + 4 H20
o
superfosfaty zawierające H3P04 reagują z nawozami zawierającymi saletrzaną
formę azotu z wydzieleniem toksycznego tlenku azotu H3P04 + Ca(N03)2 =
CaHP04 + 2N02 + 02 + H20.
Nawozy złożone powstają w wyniku procesu chemicznego. Dlatego dwa składniki
pokarmowe występują w jednej cząsteczce związku chemicznego stanowiącego masę
nawozu. Najważniejszym nawozem złożonym jest fosforan amonowy. Jest on
produkowany w dwóch odmianach: Polimap (NH4)H2P04 i Polidap (NH4)2HP04.
Polimap jest nawozem drobnoziarnistym produkowanym w trzech odmianach różniących
się zawartością składników pokarmowych: Polimap 56 (10,5% N i 24,5% P), Polimap 57
(11% N i 24,9% P) i Polimap 58 (11% N i 25,3% P).
Polidap jest nawozem granulowanym zawierającym 18%N i 20%P. Produkowany w
Polsce fosforan amonowy jest przeważnie wykorzystywany do produkcji nawozów
kompleksowych.
Nawozy kompleksowe powstają przez zmieszanie i granulację nawozów złożonych (np.
polimapu i polidapu) z nawozami prostymi (np. solami potasowymi). Nawozy te mają
ustalony skład chemiczny i zawartość składników pokarmowych pod kątem nawożenia
określonych gatunków roślin.
■ Płynne nawozy wieloskładnikowe
Składniki pokarmowe w nawozach płynnych występują w postaci jonowej oraz w postaci
chelatów. Mają ustalony skład chemiczny, a tym samym stosunek poszczególnych
składników pokarmowych.
W związku z tym nawozy te są przeznaczone do pogłównego nawożenia określonych
gatunków roślin.
Nawozy dolistne mogą być stosowane w określonej fazie rozwojowej roślin: pszenica od
początku strzelania w źdźbło z przerwą w okresie kwitnienia, buraki cukrowe od fazy 4-6
liści do zakrycia międzyrzędzi, rzepak od ruszenia wegetacji wiosną do fazy luźnego
kwiatostanu, ziemniaki od pełni wschodów do wykształcania zielonych jagód.
Ze względów ekonomicznych zastosowanie tych nawozów powinno być połączone z
zabiegami ochrony roślin. Ważna jest więc znajomość możliwości mieszania nawozu z
określonymi
pestycydami.
Informacji
takiej
udzielają
producenci
nawozu
i
wyspecjalizowane służby doradztwa rolniczego. Niezależnie od tego należy sporządzić
małą partię mieszaniny, ocenić jej właściwości fizyczne pod kątem strącania się osadów.
Sporządzanie mieszaniny nawozu ze środkami ochrony roślin należy rozpocząć od
uzupełnienia zbiornika opryskiwacza do ok. 2/3 objętości. Następnie dodaje się roztwór
mocznika w ilości uzależnionej od gatunku i fazy rozwojowej rośliny i włącza mieszadło
(mocznik jest substancją zmniejszającą napięcie powierzchniowe cieczy). Kolejnym
krokiem jest dodanie płynnego nawozu wieloskładnikowego, roztworu pestycydu i wody
do pełnej objętości zbiornika. Temperatura cieczy roboczej nie może być mniejsza niż
10°C.
■ Zawiesinowe nawozy wieloskładnikowe. Powstają one przez dodanie do roztworu
nawozu składnika żelującego. Są to nawozy doglebowe, charakteryzujące się dużą
koncentracją składników pokarmowych.
Nawozy zawierające mikroelementy
Mikroelementy dostarczane są na pola uprawne wraz z nawozami naturalnymi i
organicznymi, jako dodatki do nawozów prostych (np. superfosfat potrójny borowany),
nawozów wieloskładnikowych z mikroelementami oraz ciekłych i stałych nawozów
mikroelementowych.
■ Stałe nawozy mikroelementowe. Występują one w postaci soli technicznych (np.
siarczan manganu, siarczan cynku, boraks, molibdenian amonowy) oraz chelatów
mikroelementowych. Chelatowanie mikroelementów ogranicza niekorzystny wpływ
warunków glebowych na ich przyswajalność dla roślin. Na przykład w glebach
wapnowanych zmniejsza się dostępność wielu mikroelementów (np. manganu) na skutek
wytrącania się z roztworu tlenków i wodorotlenków. Kompleks chelatu ogranicza to
zjawisko, ponieważ chelatowany kation metalu nie jest aktywny chemicznie i nie reaguje
ze składnikami gleby (rys.)
Funkcjonowanie chelatu manganu
■ Płynne nawozy mikroelementowe. Mają one większe zastosowanie niż nawozy stałe.
Mogą być stosowane doglebowo i dolistnie. Zawierają one jeden lub kilka
mikroelementów w postaci chelatów. Przygotowanie cieczy roboczej tych nawozów i
zasady
stosowania
są
podobne
do
zasad
dotyczących
płynnych
nawozów
wieloskładnikowych.
Nawozy do odkwaszania gleby
Zakwaszenie gleby stwarza najwięcej problemów w produkcji roślinnej w Polsce. Uważa
się, że w zależności od gatunku roślin, wapnowanie takich gleb powoduje 20-50%
przyrost plonów. Dlatego regulacja odczynu gleby powinna być traktowana jako
pierwszorzędne zadanie przy ustalaniu planu nawożenia w gospodarstwie.
Nawozy do odkwaszania gleby można podzielić na grupy: nawozy wapniowe i wapniowo
- magnezowe. Wyróżnia się nawozy tlenkowe zawierające CaO lub CaO i MgO,
węglanowe
zawierające
CaC03
lub
CaC03
i
MgC03,
tlenkowo-węglanowe,
wodorotlenkowe zawierające Ca (OH)2 i krzemianowe zawierające CaSi03.
■ Wśród nawozów wapniowych wyróżnia się:
1. nawozy powstające w drodze przerobu skał wapiennych: tlenkowe o zawartości
50-80% CaO i węglanowe o zawartości 40-50% CaO
2. węglanowe nawozy pochodzenia naturalnego: wapna kredowe o zawartości 2035% CaO
3. tlenkowe, węglanowe, wodorotlenkowe i krzemianowe wapna z produkcji
ubocznej, o zawartości 20-35% CaO, będące odpadami różnych gałęzi przemysłu:

wapno wielkopiecowe - żużel wielkopiecowy, produkt wytapiania surówki

wapno konwektorowe - żużel konwektorowy, produkt uboczny wytapiania stali

środek wapnujący szlamowy- produkt przemysłowy zawierający węglan
wapnia, wodorotlenek wapnia i duże ilości wody

wapno defekacyjne - odpad przemysłu cukrowniczego

wapno posodowe - odpad przemysłu sodowego

wapno pocelulozowe - odpad przemysłu papierniczego

wapno poflotacyjne- odpad przemysłu wydobywczego rudy cynku ołowiu i
miedzi

wapno pokekowe - odpad po flotacji siarki.
Nawozy z pozysku mogą charakteryzować się zawartością substancji szkodliwych lub
toksycznych: Cl< 2,5%, S-S04 < 1,5, Pb do 600 mg, Zn - 4000mg, Cd do 15 mg na 1 kg
CaO + MgO.
■ Wśród nawozów wapniowo-magnezowych wyróżnia się:
1. nawozy tlenkowe, o minimalnej zawartości 60-75% CaO i 20-25% MgO;
2. nawozy węglanowe, o minimalnej zawartości 40-50% CaO i 8-15% MgO.
Wapna tlenkowe i wodorotlenkowe są nawozami szybko odkwaszającymi glebę,
przeznaczonymi do nawożenia gleb ciężkich.
CaO + H20 = Ca(OH)2
Ca(OH)2 + H2S04 = CaS04 + 2H20
Wapna węglanowe i krzemianowe są nawozami wolno odkwaszającymi glebę
przeznaczonymi na gleby lekkie:
CaC03 + H2C03 = Ca(HC03)2 = H20+ C02
CaSi03 + 2H20 = Ca(OH) + H20 + Si02
Ca(OH)2 + H2S04 = CaS04 + 2H20
Magnez w nawozach wapniowo-magnezowych stosuje się w celu zwiększenia zasobności
gleby w ten składnik pokarmowy. Nawożenie tymi nawozami należy stosować co drugą
lub trzecią rotację zmianowania.
Nawozy wapniowe i wapniowo-magnezowe stosuje się w dawkach 1 - 6 t CaO ha-1 (dawki
nawozów są uzależnione od pH gleby) tuż po zbiorze roślin, raz na 3-4 lata. Po wysiewie
nawozy należy wymieszać z glebą, stosując podorywkę lub talerzowanie.
Każda partia nawozu powinna mieć atest wydany przez Okręgowy Oddział Stacji
Chemiczno-Rolniczej. Nawozy mogą być składowane na otwartej przestrzeni pod
przykryciem i pod zadaszonymi wiatami.