Bulimia
advertisement
BULIMIA Bulimia jest chorobą o podłożu psychicznym, podstawowym objawem jest niepohamowane objadanie się na zamianę z głodzeniem. Dotyka ona najczęściej kobiety po 25 roku życia. Dorosły człowiek potrzebuje spożyć dziennie ok 2-3 tys. kcal, natomiast bulimiczka pochłania ich nawet 15 tys. i to za jednym razem. Zjada wszystko co ma pod ręką, nawet produkty bez koniecznego przygotowania. Po takim ataku obżarstwa występuje poczucie winy i chęć jak najszybszego pozbycia się tego co się zjadło, zażywanie wówczas olbrzymich ilości środków przeczyszczających i prowokujących wymioty. W przeciwieństwie do anorektyczki bulimiczka nie ma uczucia głodu, nie czuje smaku ani zapachu, może jeść bez końca. Robi to tylko w celu rozładowania napięcia, stresu. Bulimiczka nie potrafi zapanować nie tylko nad jedzeniem, ale i nad emocjami. Obżarstwem reaguje na codzienne kłopoty. Specjaliści twierdzą, że bulimia jest skutkiem zaburzonych relacji miedzy matką a córką, utratą kogoś bliskiego, ucieczką przed życiowymi kłopotami, samotnością, molestowaniem fizycznym i seksualnym, alkoholizmu w rodzinie. Zdarza się, że kobieta choruje równocześnie na bulimię i anoreksję, choroby występują naprzemiennie lub jedna przechodzi w drugą. Objawy: 1/ masa ciała w normie lub niewiele powyżej czy poniżej jej; mimo to jedzenie wywołuje ogromny stres, 2/ bardzo nieregularne jedzenie, pochłanianie olbrzymich ilości lub głodzenie się drakońskimi dietami, 3/ wzmożony apetyt jest reakcją na stres - zjadanie do 15 tys kcal za jednym razem, 4/ pokarmy spożywane w napięciu i smutku, 5/atakom obżarstwa towarzyszą wyrzuty sumienia i poczucie winy, 6/ w celu zmniejszenia napięcia po jedzeniu prowokowanie wymiotów i zażywanie dużych dawek środków przeczyszczających, 7/ olbrzymie wahania wagi w krótkim okresie nawet do 10 kg w ciągu miesiąca. Konsekwencje Na szczęście bulimia nie wyniszcza tak organizmu jak anoreksja jednak następuje utrata płynów ustrojowych i biopierwiastków, zaburzenie poziomu elektrolitów. Pojawiają się przewlekłe zaparcia. Po dłuższym okresie dochodzą bóle brzucha, zaburzenia koncentracji i hipoglikemia. Przełyk jest wielka raną, kwasy żołądkowe niszczą szkliwo zębów. Na skórze pojawiają się rozstępy spowodowane ciągłymi wahaniami wagi. Niekiedy dochodzi do śmierci w wyniku pęknięcia przełyku lub żołądka. Towarzysząca chorobie depresja może doprowadzić do samobójstwa. Leczenie Jedyna skuteczną metoda leczenia jest psychoterapia. Umożliwia ona zrozumienie powodów powstawania napadów głodu i pozwala nauczyć się przetrwania i panowania nad napięciem i stresem bez rozładowywania ich poprzez jedzenie. Konieczne jest uregulowanie diety. Pożywienie powinno być optymalnie odżywcze, ale nie wysokokaloryczne. W celu przygotowania układu pokarmowego do doskonałego wchłaniania należy zastosować błonnikowe tabletki dietetyczne, które oczyszczą jelito i uregulują metabolizm.
