ZAK

Cytaty z <Wyboru Pism> św. Wincentego Pallottiego
[Wybór i opracowanie: ks. Tomasz Bielski SAC, Poznań – Warszawa, Pallottinum 1978, t. I.]
Temat: Zjednoczenie Apostolstwa Katolickiego
1.
str. 62
Otrzymaliśmy Błogosławieństwo Boże dla Pobożnego Zjednoczenia i dla
wszystkich dzieł jego od Jego Eminencji Najprzewielebniejszego Księcia Kardynała
Wikariusza Generalnego Ojca Świętego, potem zaś od Jego Ekscelencji
Najprzewielebniejszego Monsignore Wicegerenta Rzymu.
Petenci umocnieni tymi Błogosławieństwami, jakie otrzymali na piśmie, zwrócili
się też o Błogosławieństwo do Najwyższego Zwierzchnika, który jest jedynym
Pasterzem, i za pośrednictwem Jego Eminencji Kardynała Wikariusza otrzymali je
od Papieża Grzegorza XVI razem z następującym drogocennym oraz czcigodnym
pismem: „ Z audiencji Naszego Pana. 11 lipca 1835. Jego Świątobliwość udziela
tysiącznych błogosławieństw Zjednoczeniu Apostolstwa Katolickiego, a wraz z nim
każdemu dziełu pobożności i gorliwości, któremu to Zjednoczenie się poświęci. –
C. Card. Vicario”.
2.
str. 63
Zadaniem Pobożnego Zjednoczenia, i to zadaniem pierwszorzędnej wagi, jest
skuteczne zachęcanie, o ile to jest tylko możliwe, do pokornych, ufnych
i wytrwałych modłów wśród katolików w intencji ożywiania wiary, rozpalenia
miłości oraz szerzenia ich na całym świecie, aby dzięki temu jak najrychlej nastała
jedna Owczarnia, kierowana przez jednego Najwyższego Pasterza, Wikariusza
Jezusa Chrystusa.
3.
str. 78
Każdy, kto pamięta o przykazaniu miłości i kto usiłuje zdobyć zasługę apostolstwa
Jezusa Chrystusa, będzie promotorem i krzewicielem Pobożnego Zjednoczenia
(Pia Societa) i jego dzieł. Wszyscy więc, zarówno przełożeni jak i podwładni,
wielcy i mali, szlachta i lud, uczeni, studenci i niewykształceni, bogaci i ubodzy,
księża, zakonnicy i ludzie świeccy, żyjący wspólnie i samotni, kupcy i urzędnicy,
pracujący publicznie i prywatnie, oddani jakiejkolwiek pracy, starzy i młodzi,
zdrowi i chorzy, więźniowie i wolni – wszyscy mogą, każdy na swoim miejscu,
w swoich warunkach i stanie wykonywać w pewien sposób (a zawsze z zasługą)
apostolstwo Jezusa Chrystusa. Wszyscy mogą się modlić. Wszyscy mogą budować
swoim przykładem bliźniego. Wszyscy zarówno w domu, jak i poza domem,
w towarzystwie i w urzędzie, na studiach i przy pracy zawodowej mogą znaleźć
sposobność, aby się zatroszczyć o wieczne zbawienie bliźnich, krewnych,
domowników, przyjaciół i znajomych. Wszyscy mogą korzystać z darów Bożych
celem szerzenia świętej wiary.
4.
str. 80
Pamiętajcie, że Boski mój (mówi Maryja) Syn w królestwie chwały wynagrodzi
wam każdą myśl, każde słowo, każdy czyn, każdą najdrobniejszą rzecz, które
poświęcicie dla szerzenia świętej wiary, a nadto, jeśli w tym celu uczynicie
wszystko, co będzie w waszej mocy, ozdobi was na całą wieczność koroną chwały
swego apostolstwa.
5.
str. 88
Celem tego Zjednoczenia, i to wyłącznym, jest uświecenie tych, którzy do niego
należą, oraz rozszerzanie katolickiej wiary na całym świecie.
6.
str. 121
Współpraca w tym wielkim Dziele przyniesie wielki pożytek całemu światu, łączy
bowiem ono w pewien sposób w sobie każde inne dzieło, obejmując dzieła wiary,
gorliwości i miłości. Ponadto ofiaruje ono każdemu członkowi prawo do
niezliczonych odpustów, do uczestnictwa w dobrych uczynkach oraz prawo do
zasług, jakie wspólnie czy indywidualnie zdobywać będą czy zdobywają już
wszyscy aktualni i przyszli członkowie Apostolstwa Katolickiego.
7.
str. 142
Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego (Societa dell’Apostolato Cattolico) będzie
się starało służyć wszystkim, a służąc wszystkim będzie jednoczyło wszystkich
ludzi ze sobą oraz z Bogiem: i tak wszyscy w jedności wiary i chrześcijańskiej
miłości stawać się będą kochającymi się wzajemnie braćmi i synami Istotnej
Miłości.
8.
str. 165
Nie ma żadnej podstawy twierdzenie, że każdy człowiek osobiście może
realizować ten cel, jaki stawia sobie Pobożne Zjednoczenie, zespolone wspólnym
węzłem. Doświadczenie bowiem wskazuje, że dobro, jakie oddzielnie realizuje
jednostka, jest często małe, niepewne i krótkotrwałe; przeciwnie zaś, potrzeba
zjednoczenia jednostek i ześrodkowania sił, by uzyskać owocność, pewność oraz
trwałość dzieł.
9.
str. 165
Pobożne Zjednoczenie łączy w sobie trzy rzeczy, których łatwo nie mogłyby
realizować inne zgromadzenia, a mianowicie: 1. Różnorodność oraz wielość
środków, które obejmują to wszystko, co jest potrzebne do osiągnięcia świętego
celu. 2. Zespół osób wolnych i chętnych do poświęcenia się, a przy tym mających
zapewnione utrzymanie (…) 3. Rozbudzanie ducha Jezusa Chrystusa wśród
wszystkich rodzajów katolików: Pobożne Zjednoczenie dąży bowiem do
zespolenia samego kwiatu ludzi dobrych, z wszelkiego stanu i wszelkich warstw
społecznych, aby w miarę swoich sił dopomagali do obrony i pomnażania
katolickiej wiary, a jednocześnie zakorzeniali i rozgrzewali we wszystkich klasach,
nawet najbardziej przeciwnych, ducha jedności, miłości i gorliwości o dobro
bliźniego – duch ten właśnie jest prawdziwym duchem Kościoła Jezusa Chrystusa.
10.
str. 186
Zjednoczenie to ma się składać z trzech części, powiązanych duchowo w jedną
całość. Pierwsza część, prowadząca życie wspólne stanowi centrum i motor całego
Pobożnego Zjednoczenia oraz wszystkich jego dzieł. Część drugą stanowią
pracownicy (operai) nie prowadzący wspólnego życia, należących do różnych
warstw społecznych, płci i wieku. Do trzeciej należą wszyscy wierni, którzy
dopomagają do realizacji celu Pobożnego Zjednoczenia za pośrednictwem
modlitwy, ofiar materialnych i pieniężnych. Wszystkie te trzy klasy powinny być
związane ze sobą w ten sposób, aby jedna podtrzymywała aktywność drugiej
i dzięki temu nie pomniejszała się gorliwość i działalność Dzieła.
11.
str. 207
Pobożne Zjednoczenie zostało założone pod szczególną opieką Najśw. Maryi,
Królowej Apostołów, nie tylko w tym celu, aby Ona swoją przemożną przyczyną
raczyła wyjednywać mu w sposób najdoskonalszy oraz stały wszystkie łaski, dary
i zmiłowania potrzebne do realizowania świętych celów, ale także i w tym celu,
aby w Najśw. Maryi mieć przykład skutecznego spełniania dzieł miłości
i gorliwości. Ona bowiem, chociaż nie była kapłanem ani apostołem, zajmowała
się apostolską pracą w sposób tak gorliwy i doskonały, że zasłużyła na chwałę
wyższą od chwały świętych Apostołów.
12.
str. 229
Celem Świętego Zjednoczenia jest doskonałe zachowanie Bożego przykazania
miłości Boga i bliźniego. A ponieważ nikt z nas nie kocha bliźniego swego jak
siebie samego, jeśli w miarę swych możliwości, przy pomocy wszechmogącego
Boga, nie stara się o wieczne zbawienie swego bliźniego.
13.
str. 237
Każdy, kto w jakikolwiek sposób należy do tegoż Pobożnego Zjednoczenia lub je
wspiera, czy też w jakikolwiek sposób mu sprzyja, uczestniczy w zasługach
wszystkich Mszy, nabożeństw, dzieł świętego posługiwania, modlitw,
kontemplacji, pokut, umartwień, postów oraz wszystkich innych dzieł miłości
i cnót spełnianych bądź indywidualnie, bądź wspólnie przez członków zakonów
mniszych, zgromadzeń zakonnych, (…) które istnieją w Kościele Bożym.
14.
str. 238
Zjednoczenie Apostolstwa Katolickiego (…) chce w Kościele Jezusa Chrystusa być
stale ewangeliczna surmą, która wszystkich wzywa, która wszystkich zaprasza,
która rozbudza gorliwość i miłość u wszystkich wiernych, należących do każdego
stanu, zawodu i stanowiska, aby wszyscy z pokora i miłością oraz religijnym
szacunkiem i czcią odnosili się do „Apostolstwa Katolickiego”, które Jezus
Chrystus ustanowił w swoim Kościele, oraz aby coraz skuteczniej,
bezinteresownie i stale, nie mając na względzie osobistej korzyści i ambicji,
wspierali Kościół Jezusa Chrystusa w jego obecnych i przyszłych potrzebach.
15.
str. 240
Słowa św. Pawła: „Miłość Chrystusa przynagla nas” podkreślają, że duszą całego
Pobożnego Zjednoczenia jest i powinna być miłość, i że należy ją praktykować
w takim stopniu, aby wypełnić przykazanie Jezusa Chrystusa i Go naśladować: „To
jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was
umiłowałem”.
16.
str. 256
Aby Dzieło (ZAK) nie uległo zniszczeniu, w całym zarządzie Pobożnym
Zjednoczeniem należy bezwzględnie zachowywać najdoskonalsza jedność.