Chiny Cinling
advertisement
Chiny Stolica: Pekin Powierzchnia: 9 596 960 km² Ludność: 1 330,1 mln Waluta: juan renminbi z nowym oznaczeniem China New Yuan (CNY), 1 CNY = 100 fenów Napięcie: 220 V Język: chiński Wiza: wiza jest wymagana Regiony: Ałtaj, Ałtan - Tag, Cajdam, Cinling, Góry Wschodniochińskie, Hainan, Hongkong, Karakorum, Kotlina Dżungarska, Kunlun, Mały Chingan, Nan - Shan, Nizina Chińska , Nizina Mandżurska, Pekin, Pustynia Gobi, Pustynia Takla Makan, Syczuan, Szanghaj, Tien - Szan, Tybet, Wielki Chingan, Wybrzeże Pohaj, Wybrzeże Żółte, Wyżyna Junkuej, Wyżyna Południowo - Wschodnia Cinling Krótka informacja Niezmierzone góry, rwący nurt Żółtej Rzeki i buddyjskie jaskinie. Informacje ogólne Region Cinling wybierają głównie turyści, którzy na własną rękę bądź na zorganizowanych eskapadach pragną zmierzyć się z ciekawymi górami w środkowej części Chin, otoczonej takimi regionami jak Pustynia Gobi, pasma górskie Nan-Shan, Syczuan i Nizina Chińska. Na podróżników czeka tam ponad 1000 km surowych gór z najwyższym szczytem Taibai Shan osiągającym wysokość 3767 m n.p.m. i pasmami opadającymi ku północy w kierunku doliny rzeki We He i dorzecza Jangcy – Han Shui, a także kilku ciekawych miejscowości. Największym miastem w okolicy, będącym ośrodkiem administracyjnym i przemysłowym obszernej prowincji Gansu i regionu turystycznego Cinling, jest Lanzhou położone nad Żółtą Rzeką (Huang He). Od wieków było to ważny punkt komunikacyjny na Jedwabnym Szlaku, a kupcy przemierzający przez setki lat handlowy trakt pozostawili tam po sobie mnóstwo dzieł sztuki związanej z buddyzmem. Historia pierwotnej osady wybudowanej w tym miejscu sięga VI w. p.n.e., kiedy okoliczne tereny włączono do państwa Qin. IV wiek przyniósł okres rządów państwa Qian Liang oraz dynastii Wei, natomiast w kolejnych stuleciach władzę sprawowała dynastia Sui, która borykała się z najazdami Tybetańczyków. Po panowaniu kilku innych cesarzy do środkowej części Chin zawitali Mongołowie, którzy w XIII w. zajęli także Lanzhou. Kiedy w 1666 roku powstawała prowincja Gansu, z miasta uczyniono stolicę regionu, która odegrała jeszcze ważną rolę podczas tzw. powstania dungańskiego i wojny chińsko-japońskiej z okresu II wojny światowej. Zachodnia część sporej aglomeracji rozciągającej się na długości około 30 km najlepiej nadaje się na zwiedzanie, robienie zakupów i smakowanie wybornej kuchni. Warto przespacerować się którąś z promenad wzdłuż szerokiej w tym miejscu Żółtej Rzeki lub wybrać się na przyjemny rejs statkiem wycieczkowym. Po obiedzie serwowanym przez egzotyczne restauracje głównej dzielnicy handlowej znajdującej się w środku miasta, można ruszyć na zwiedzanie Muzeum Prowincji Gansu z intrygującymi eksponatami, wśród których znajduje się tajemniczy jeździec Han z Wuwei liczący 2 tys. lat. Na ciekawy spacer warto wybrać się także w kierunku Wzgórza Białej Pagody – Baita-shan, które zwieńczone jest świątynią o tej samej nazwie i rozciąga się stamtąd interesujący widok. Park Pięciu Źródeł urozmaicają liczne stawy i pawilony pochodzące z czasów dynastii Qing, między którymi wędrówka potrafi zabrać zbędne kalorie, z kolei wygodnych turystów do innego parku Lanshan, zwiezie kolejka linowa. W mieście działa doskonała baza hotelowa, z której najczęściej korzystają turyści podróżujący do buddyjskich grot Bingling Si. Kuchnia Chociaż kuchnia chińska zagościła na dobre na europejskich stołach, wizyta w tradycyjnej restauracji może okazać się miłym zaskoczeniem. Pełna harmonia smaków to kulinarna zaleta uzyskiwana dzięki unikalnemu łączeniu składników o różnych kształtach i barwach, zadziwiających nie tylko zmysł smaku, ale również wzroku. Chińczycy stawiają na dużo warzyw, mało tłuszczu oraz zdrowe jedzenie nierozerwalnie połączone z filozofią, medycyną i każdą dziedziną życia. Terytorium Chin jest bardzo rozległe, dlatego w zależności od pobytu w danym regionie, warto poświęcić czas na kulinarną podróż po najróżniejszych restauracjach, by rozpoznać na własnym podniebieniu najważniejsze smaki: słodki, kwaśny, cierpki, słony i gorzki. Warto pamiętać, że w Chinach śniadania spożywa się bardzo wcześnie, nawet o 6:00 rano, a przed południem większość restauracji przyrządza już obiady. W tradycyjnych restauracjach jada się na obracanych stołach przeważnie pałeczkami, chociaż dla turystów z zachodu przygotowywane są na wszelki wypadek zestawy sztućców, ale będąc już w Chinach chyba warto pokusić się naukę specyficznego spożywania posiłków. Lista chińskich potraw jest tak długa jak historia kraju licząca kilka tysięcy lat. Zaglądając do restauracji oprócz lokalnego podziału można zauważyć kilka kategorii: potrawy carskie, potrawy lokalne, potrawy rodzinne, etniczne, wegetariańskie oraz lecznicze. Większość dań skupia dziedzictwo kultur azjatyckich takich jak koreańska, japońska oraz mongolska. Na stoły cesarskie trafiały przeważnie najznamienitsze i wyszukane dania, podczas gdy poddani spożywali najczęściej ryż. Kuchnia bazuje na ryżu krótko lub długoziarnistym, bardzo często serwowanym w postaci klusek lub makaronu. Do tego dochodzi przeważnie mięso uznawane za produkt dodający sił witalnych. Chociaż w regionach islamskich króluje baranina i wołowina, najpopularniejszym mięsem jest wieprzowina zwana zhurou. Jada się także dużo kurczaków jirou oraz jagnięcinę. Na stoły, szczególnie w regionach przymorskich, trafiają także ryby fu, chociaż spotkać można również nieco bardziej egzotyczne ślimaki morskie, żółwie, węże, cykady, a nawet skorpiony czy kawałki niedźwiedzia. Na szczęście dostępna jest cała gama warzyw takich jak kapusta pekińska, szpinak czy ziemniaki oraz owoców: jabłek, mandarynek, bananów, gruszek i winogron. Niezbędnych protein dostarczają nasiona soi występujące w wielu potrawach, chociaż za substytut mięsa uchodzi także ser tofu – świeży twaróg o konsystencji kremu, podawany w wielu kulinarnych kombinacjach. Wydruk ze strony http://wakacjerezerwacje.pl Informacje przygotowane przez MerlinX Strona 1/6 Do popularnych przekąsek, z którymi bardzo często można się zetknąć stołując się w niewielkich restauracjach na wąskich uliczkach „hutong”, należą jaja kacze, kurze i przepiórcze gotowane na twardo w roztworze herbaty, sosu sojowego i anyżu. Na stoiskach z przekąskami można także nabyć grillowane skrzydełka kurczaka, makarony, kebaby, pieczone ziemniaki i kukurydzę. Ciekawe w smaku mogą okazać się bułki gotowane na parze o nadzieniu mięsnym lub warzywnym, na które potocznie mówi się „łyse głowy”. Posiłki najczęściej rozpoczyna się pobudzającą żołądek i wzmagającą apetyt filiżanką herbaty, której mnogość gatunków może zachwycić niejednego pasjonata aromatycznego napoju. Chińczycy do posiłków pijają także piwo pijiu (najsłynniejsze Tsingtao pochodzi z Qingdao) oraz spirytus bajiu określany mianem „białego wina”. Jest to jeden z najmocniejszych alkoholi, z którym nie należy przedobrzyć, podobnie jak z mocną wódką Mao Tai Jiu pochodzącą z prowincji Kuejczou. Może po prostu lepiej sięgnąć do obiadu po słodzoną lemoniadę albo delikatne wino gronowe Putao Jiu. W restauracji warto także poprosić o butelkę słodkiego, uchodzącego za wytrawne, białego wina „Wielki Mur” lub czerwonego o groźnej nazwie „Smok”. Obyczaje Turyści wybierający się do Chin spodziewają się przeważnie kulturowego szoku, co nie do końca okazuje się słuszne. Chociaż odległy zakątek na kuli ziemskiej jest ogromną zagadką rządzoną według tajemniczych zasad, bez problemu można się tam odnaleźć i przekonać, że jest to ciekawy kraj z jedną z najstarszych kultur świata. W kraju akupunktury, aromaterapii i ćwiczeń z medytacji każdy może doświadczyć inspirujących przygód, które później staną się ciekawym tematem do dyskusji. Niemalże całą populację stanowią Chińczycy, niemniej w jej skład wchodzi kilkadziesiąt innych mniejszości narodowych, które wyznają między innymi islam. Wyznanie i religia bardzo mocno wpływa na kulturę i kształtuje styl życia społeczności. W chińskich religiach ludowych główną rolę odgrywa buddyzm, taoizm i konfucjanizm, chociaż znaczna część społeczeństwa jest bezwyznaniowa. Konfucjanizm przykładowo kładł nacisk na poszanowanie tradycji i stąd zamiłowanie Chińczyków do wszechobecnego porządku. Taoizm odnosił się do obecnych w człowieku przeciwstawnych sił jing i jang oraz rozwoju duchowego człowieka, a buddyzm wyznawał wiarę w istnienie istot nadprzyrodzonych oraz życia po śmierci. Chińczycy są na ogół pracowici, zaradni i weseli, o czym przykładowo można przekonać się podczas stołowania w restauracjach i wsłuchiwania w gwarne rozmowy. Interesują się światem zewnętrznym, chociaż życiowa determinacja prowadzi do osiągania celu za wszelką cenę. Podróżując po Chinach należy jednak pamiętać, że wciąż ma się do czynienia z państwem komunistycznym, rządzonym silną ręką i posiadającym system nie zawsze zrozumiałych wartości. Ludzie rodzą się równi i prowadzą życie w zgodzie z powszechnie obowiązującymi normami. Podróżnik zwiedzający chińskie miasta powinien pamiętać o okazywaniu szacunku i posłuszeństwie wobec starszych. Dobrym sposobem na wywarcie pozytywnego wrażenia jest przekazanie przy pierwszym spotkaniu wizytówki lub karteczki z imieniem i nazwiskiem, najlepiej w języku chińskim. Chińczycy bywają impulsywnymi ludźmi, chociaż nie zawsze głośna dyskusja musi mieć znamiona kłótni. Chociaż w Chinach funkcjonuje wiele różnych dialektów językowych (szanghajski, min, kantoński), komunikację ułatwia język mandaryński określany „wspólnym językiem”. Dla turystów z pewnością egzotycznie przedstawiają się chińskie znaki-piktogramy reprezentujące raczej myśl niż sposób wymowy, których dźwięk różni się w zależności od regionu. Poznanie nawet najłatwiejszych znaków, chociaż sprawi zapewne sporo trudności, może okazać się interesującą nauką. Chińczycy niezależnie od piastowanego stanowiska największą wagę przywiązują do przestrzegania godzin posiłków, końca pracy i snu, dlatego warto uszanować przerwę obiadową, by zaoszczędzić sobie jakichś nieprzyjemności. Bardzo ważna jest także gościnność, chociaż zaproszenia do domów są rzadkością, w przeciwieństwie do towarzyskich spotkań w restauracjach. Zaproszenie do jedzenia jest wyrazem przyjaznych stosunków, tym bardziej jeśli dotyczy spraw biznesowych. Kultura biznesowa i negocjacyjna bowiem jest w chinach bardzo ważnym aspektem prowadzenia interesów, więc jeśli ktoś w trakcie podróży chce załatwić sprawy zawodowe powinien szczegółowo zapoznać się z taką etykietą, by nie popełnić niepotrzebnego „faux pas”. Chińczycy dużą wagę przywiązują także do min, próbując zawsze zachować kamienne oblicze, co często może wprawiać Europejczyków w zabawne zakłopotanie. W trakcie rozmów lepiej nie poruszać tematów dotyczących Tybetu i ogólnie komunizmu, a tym bardziej nie można krytykować funkcjonowania państwa. Naturalne tematy najczęściej dotyczą pogody, kultury, zabytków czy sportu. Dla Chińczyków najświętszą częścią ciała jest głowa, więc nie należy dotykać niczyjej głowy. Nie ma tam zwyczaju dawania napiwków, spóźnianie się nie leży w dobrym tonie, a zakazane jest pokazywanie stopy lub wskazywanie czegoś stopą uchodzącą za nieczystą część ciała. Chiny są państwem komunistycznym, w którym celebruje się takie święta jak Święto Pracy przypadające na 1 maja, październikowe Święto Narodowe czy Nowy Rok będący świętem ruchomym ze względu na chiński kalendarz. Do pozostałych świąt państwowych należy między innymi Dzień Kobiet, Dzień Dziecka i rocznica powstania Komunistycznej Partii Chin. Aktywny wypoczynek W tym zakątku Chin aktywne spędzanie wolnego czasu polega w głównej mierze na zwiedzaniu miast i okolicznych atrakcji. Wycieczki Fakultatywne Bingling Si– słynne groty buddyjskie położone kilkadziesiąt kilometrów od Lanzhou przyciągają turystów pragnących zgłębić tajniki chińskiej sztuki i religii. Jaskinie zostały wykute niedaleko zbiornika wodnego spiętrzonego na Żółtej Rzece i otoczone są malowniczymi górami. Najlepiej dostać się tam statkiem, korzystając jednocześnie z uroków wspaniałego rejsu. Groty Bingling Si wcinające się w stromy klif górujący ponad taflą wody powstawały za rządów wielu dynastii, a archeolodzy naliczyli ich blisko 200. Turyści oprócz spędzenia czasu na pasjonującej wędrówce mogą podziwiać dobrze zachowane rzeźby, malowidła ścienne i wielkie posągi Buddy, z których najciekawiej prezentuje się postać wielkiego, Siedzącego Buddy. Xiahe – w rolniczym mieście skrytym wśród wzgórz i ozdobionym bardzo często modlitewnymi chorągiewkami atmosferę buddyjskiego mistycyzmu można wyczuć za sprawą klasztoru uchodzącego za jeden z najpiękniejszych w Chinach. Labuleng Si – największy klasztor tybetański poza Tybetem, ufundowany w 1709r., jest ostoją świętej kultury i domem dla setek mnichów spacerujących po mieście w żółtych i purpurowych szatach. Najwięcej wrażeń dostarcza przejście pielgrzymkowej trasy, którą pokonują zazwyczaj wierni przybywający do Xiahe. Po drodze mija się sale świątynne, pomieszczenia zajmowane przez mnichów studiujących na terenie klasztoru, najważniejszą świątynię, jaką jest Pagoda Gongtang i wiele innych budynków sakralnych. Warto zapoznać się z kalendarzem księżycowym wyznaczającym najważniejsze święta tybetańskie, podczas których odbywają się liczne festyny i imprezy przygotowane pod kątem turystycznym. Na podróżników z całego świata zainteresowanych buddyzmem czeka tam tajemnicza atmosfera łagodzona blaskiem palących się świec, mroczne pomieszczenia z wyłaniającymi się z nich misternie wykonanymi posągami Buddy oraz niezrozumiałe księgi, nad którymi pochylają się zamyśleni mnisi. Dzięki dobrej bazie noclegowej w mieście można zatrzymać się na Wydruk ze strony http://wakacjerezerwacje.pl Informacje przygotowane przez MerlinX Strona 2/6 dłużej. Wuwei – prowincjonalne miasto prezentujące widoki typowe dla chińskiej prowincji Gansu zasłynęło z odnalezienia w nim Latającego Konia z Wuwei, który jest obecnie ozdobą regionalnego muzeum w Lanzhou. Zwiedzanie warto zacząć od placu Wenhua, na którym najczęściej gromadzą się handlarze i plotkujący mieszkańcy, by później przejść Południową Bramą do świątyni Wen Miao pochodzącej z czasów dynastii Ming. Działa tam ciekawe muzeum z wielkim ogrodem doskonale nadającym się na odpoczynek. Do pozostałych ciekawostek turystycznych należy Stara Dzwonnica, Pagoda Loushi, świątynia Leitai Si oraz grobowce władców ze słynnej dynastii Han. Maiji Shan– jedna z ciekawszych atrakcji turystycznych w tej części Chin, na którą składa się kompleks buddyjskich grot położonych w niezwykle atrakcyjnej okolicy z lasami naszpikowanymi skalnymi, strzelistymi klifami. Na turystów czeka tam potężny posąg Buddy wykuty w skale oraz blisko 200 grot powstałych między IV a VI w. n.e. Zalane półmrokiem podziemia można zwiedzać na własną rękę lub z przewodnikiem opowiadającym o znajdujących się tam rzeźbach i innych dziełach sztuki. Tianshui – miasto położone nad rzeką Wei He, w którym najczęściej zatrzymują się turyści podróżujący do grot Maiji Shan. Największą atrakcją miejscowości uchodzącej przed wiekami za jeden z najważniejszych przystanków na Jedwabnym Szlaku jest Fuxi Miao – kompleks świątyń powstałych za panowania dynastii Ming, słynących z pięknych drzew cytrusowych. Innym interesującym zespołem świątynnym jest Yuquan Si zlokalizowany w zachodniej części miasta przy parku Yuquanguan, po którym spacer może okazać się doskonałym wypełnieniem wolnego czasu. Xi’an– największe miasto Niziny Chińskiej z korzeniami sięgającymi mitycznej przeszłości. Już trzy tysiące lat temu pojawiła się tam dynastia Zhou rozsławiona w najwcześniejszych mitach. Jednym z najważniejszych władców był Qin Shi Huang, po którym pozostała słynna „terakotowa armia” strzegąca jego grobu. Na Nizinie Chińskiej swój początek brał również Jedwabny Szlak, którym transportowano jedwab i inne towary do wszystkich zakątków Azji. W okolicach Xi’anu powstała siedziba cesarska Da Xingcheng przejęta w roku 618 n.e. przez dynastię Tang i właśnie wtedy nastąpił największy rozkwit artystyczny w dziedzinie malarstwa, ceramiki i poezji. Strukturę miasta tworzy regularny układ prostych, szerokich ulic, z zabytkowym centrum otoczonym murami obronnymi. Nie brakuje tam hoteli, a turystyka jest jednym z głównych dochodów. W dzielnicy wewnątrz murów można spędzić cały dzień zarówno na zwiedzaniu zabytków, jak i robieniu zakupów na ulicy Dong Dajie. Najważniejszym, zabytkowym elementem jest Wieża Bębnów – drewniana konstrukcja wzniesiona na szczycie bramy rozpiętej na ulicą. Zwiedzić można także Małą Pagodę Dzikiej Gęsi, wokół której znajdują się sklepy z wyrobami ludowymi oraz kompleks Daxingshan Si, czyli świątynię buddyjską zawsze kontrastującą z pomarańczowymi strojami miejscowych mnichów. Interesująca pod kilkoma względami jest ożywająca wieczorami dzielnica muzułmańska pełna knajpek, natomiast głównym zabytkiem tej części miasta jest największy w Chinach Wielki Meczet łączący w architekturze cechy chińskie i arabskie. Spacerowy trakt prowadzi turystów wśród galerii, domów towarowych i antykwariatów aż do muzeum Beilin ze słynną kolekcją kamiennych tablic. Ta dawna świątynia konfucjańska jest ciekawostką przede wszystkim dla turystów studiujących skomplikowane pismo chińskie. Muzealne pawilony, w których nieopatrznie można się zgubić, eksponują również intrygujące pomniki nagrobne, figurki buddyjskie i mnóstwo innych pamiątek z minionych epok. Poza charakterystycznymi murami starego miasta warto jeszcze zobaczyć Świątynię Ośmiu Nieśmiertelnych, Pawilon Mistrza Qiu oraz Muzeum Historii Shaanxi z przestronnymi salami eksponującymi kulturę Zhou, naczynia z brązu pochodzące z epoki Shang i wiele innych zabytków. Datong – chociaż jest to miasto przemysłowe można w nim znaleźć ciekawe zabytki przypominające o odległych czasach, kiedy Niziną Chińską rządziły dynastie cesarskie ustanawiające w tym miejscu swoje stolice. Jedną z nich była dynastia Wei, której wodzowie w latach 386-534 n.e. wyprawiali się na podbój północnych terenów Chin. W samym mieście znajduje się kilka interesujących budowli jak chociażby mury miejskie, Wieża Bębnów z epoki Ming czy kompleks świątynny Huayan z XII-wiecznymi pawilonami. Datong jest traktowany przez wielu turystów jako baza wypadowa do pobliskich grot Yungang. Groty Yungang– obowiązkowy zabytek na mapie turystycznej Niziny Chińskiej stworzony przed wiekami dla celów buddyjskiego kultu. Tajemnicze groty położone są kilkanaście kilometrów za Datongiem i tworzą trzy duże grupy podzielone na kilkadziesiąt mniejszych pomieszczeń. Miejsce otoczone głęboką czcią wykute w skałach pochodzi z V w. n.e. i stworzone zostało przez potężną armię rzemieślników. W grotach można podziwiać niezwykły kunszt dawnych budowniczych, którzy z precyzyjną dbałością o szczegóły ozdobili jaskiniowe sale i wznieśli intrygujące posągi Buddy. Podczas spaceru po mistycznych grotach uczestniczy się w swoistej podróży w czasy buddyjskich sag, rodów z Indii i pradawnych przypowieści. Bogactwo posągów jest niewyobrażalne, podobnie jak zdobienie samych grot. Na spacerowej trasie mija się postacie Buddy o rubinowych wargach, okrągłych twarzach i złotym obliczu rozświetlającym półmrok pomieszczeń, liczne sceny z życia bóstwa przedstawione w postaci rzeźb i malowideł, niebiańskie istoty, smoki, feniksy i motywy przedstawiające najróżniejsze wydarzenia. Miejsce jest bardzo nietypowe i dla Europejczyków prezentuje się wyjątkowo egzotycznie. Wiszący Klasztor i święta góra Heng Shan – od 2 tys. lat pielgrzymują tam wierni z całych Chin, by modlić się w niezwykłej świątyni Hengzong Si. Zwiedzanie zabytku jest ciekawym wyzwaniem ze względu na położenie na zboczu jednej z pięciu wielkich gór taoizmu – świętej góry Heng Shan. Po drodze mija się między innymi wiszący na skałach klasztor zwany „świątynią zawieszoną w próżni”. Budowla niecodziennie prezentuje się z odległości, chociaż spacerując po systemie karkołomnych schodków i chodników z desek można poczuć się wyjątkowo. W precyzyjnie zbudowanych świątyniach swoje ołtarze oraz posągi przedstawiające najważniejsze bóstwa mają buddyzm, konfucjanizm i taoizm. Do klasztoru najlepiej wybrać się z miejscowości Hunyuan. Terakotowa Armia– rozsławiający Chiny na całym świecie zabytek w postaci terakotowych żołnierzy postawionych przed wiekami na straży grobu Qin Ski Huanga znajduje się nieopodal miasta Xi’an. Armię przypadkowo znaleźli kopiący studnię wieśniacy, odsłaniając tym samym niebywałe świadectwo zręczności chińskich artystów sprzed 2 tys. lat. Zastępy terakotowych wojowników wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO przykryte są specjalnie skonstruowanymi hangarami i robią ogromne wrażenie na zwiedzających. Rzeźby rozmieszczone w trzech komorach pierwotnie posiadały miecze, włócznie i łuki, które usunięto i część zbiorów wyeksponowano w muzeum. Skala i rozmach przedsięwzięcia budzi podziw, tym bardziej, że oprócz samych żołnierzy można podziwiać konie i rydwany należące przed wiekami do wielkiego cesarza. Nieopodal terakotowego orszaku znajduje się muzeum opowiadające dzieje niezwykłego znaleziska oraz zaplecze gastronomiczno-pamiątkarskie. Wyprawa do grobowców cesarskich – w pobliżu miasta Xi’an znajduje się wiele miejsc pamietających cesarskie czasy. Miłośnicy historii powinni zainteresować się szczególnie grobowcami z dynastii Han i Tang skupionymi w dolinie Wei. Chociaż nie są to aż tak znane zabytki jak Terakotowa Armia, zwiedzić można pokryty zielenią kurhan Mao Ling, grobowiec pary cesarskiej z VII w. Qian Ling z piękną drogą cesarską, grób księżniczki Yong Tai czy niewielkie mauzoleum Shun. Interesujący jest także zespół grobowców cesarskich z epoki Tang składający się z kilkunastu budowli. Jinan – tętniąca życiem, przemysłowa metropolia z historią sięgającą IV w. p.n.e., kiedy założono w tym miejscu pierwszy posterunek wojskowy. W rozwoju miasta najbardziej zapisał się 1898 rok, w którym niemieccy przedsiębiorcy dostali koncesję na inwestycje kolejowe w regionie i powstała typowa dla tego okresu zabudowa. Miasto słynie z naturalnych źródeł ujętych w parki miejskie i kolonialnych zabytków. Zwiedzanie warto rozpocząć od Muzeum Prowincji, które naświetla historię regionu związaną między innymi z centralnym placem Quancheng. Najbardziej znanym źródłem leczniczym jest Źródło Czarnego Tygrysa wypływające z groty przez krany w kształcie tygrysich głów oraz Tryskające Źródło, a także kilka innych źródeł znajdujących się koło Jeziora Daming wschodzącego w skład ogromnego parku Wu Longtan. Na obrzeżach miasta znajduje się także malowniczy zakątek, jakim jest Góra Tysiąca Buddów, na którą prowadzą kręte, lesiste ścieżki. Ze szczytu można podziwiać chwytający za serce widok na Jinan i Żółtą Rzekę. Wydruk ze strony http://wakacjerezerwacje.pl Informacje przygotowane przez MerlinX Strona 3/6 Qufu – jeszcze jedno miasto będące kolebką chińskiej cywilizacji, religii i kultury. Właśnie w dawnej stolicy królestwa Lu przyszedł na świat w 479 r. p.n.e. największy chiński filozof Konfucjusz, dzięki któremu powstał jeden z najważniejszych filarów społeczeństwa – system filozoficzno-religijny zwany konfucjanizmem. Dlatego też największym zabytkiem tego sympatycznego miasta jest Świątynia Konfucjusza położona w samym centrum. Imponuje sam rozmiar budowli składającej się z kompleksu pomieszczeń rozbudowywanych skrupulatnie przez kolejnych władców. Najlepiej wejść tam główną bramą prowadzącą przez mur południowy i przedostać się na porośnięty cyprysami dziedziniec, którego największą atrakcją jest pawilon Kui Wen. Ta trzykondygnacyjna budowla z 1018 r. zwana jest majstersztykiem chińskiej architektury. Na całym obszarze świątyni znajduje się cały szereg pasjonujących budowli, wśród których spacer jest nie tylko podróżą w przeszłość, ale także obrazuje chińskie obyczaje i kulturę. Ciekawym zabytkiem jest również Rezydencja Konfucjańska świadcząca o potędze i zamożności rodu. Turystom udostępniono mnóstwo apartamentów, labirynty alejek, dziedzińce i wiele innych pomieszczeń, w których można zobaczyć, jak przed wiekami żyli zamożni Chińczycy. Do pozostałych zabytków w mieście należy Wieża Bębnów z dzwonnicą miejską oraz świątynia Yan Niao poświęcona uczniowi Konfucjusza. Jeżeli ktoś ma więcej czasu, może wybrać się na długi spacer do Lasu Konfucjusza, w którym pochowano cały ród Kong. Zobaczyć tam można niepozorny grób wielkiego uczonego, zadumać się przez chwilę w Pawilonie Rozważań i przespacerować zacienionymi alejkami. Klasztor Shaolin– unikalna świątynia położona w młodym lesie na stokach góry Songshan w okolicy Zhengzhou, kojarzona przede wszystkim z chińską sztuką walki kung-fu i buddyjskimi mnichami uprawiającymi ten sport. Tajemnicze miejsce będące tematem wielu filmów powstało w V stuleciu z inicjatywy mnicha Ba Tuo. Drugą ważną osobistością przebywającą w klasztorze był hinduski mędrzec Bodhidharma, który opracował system ćwiczeń fizycznych dla mnichów oddających się medytacji i w taki sposób rozwinęła się słynna sztuka walki o podłożu religijnym. Mnisi często walczyli dla kolejnych cesarzy i chociaż w późniejszym wiekach klasztor był grabiony, sztuki walki przetrwały do dziś. Do klasztoru zaglądają najczęściej miłośnicy kung-fu, chociaż i turyści nieinteresujący się sztukami walki mogą zwiedzić Pawilon Trwałego Śniegu, świątynię Guanyin z freskami przedstawiającymi walczących mnichów oraz Las Stup z setkami niewielkich budynków sakralnych upamiętniających wybitnego mnicha. Groty Longmen– niezwykłe miejsce nazywane Jaskiniami Dziesięciu Tysięcy Buddów jest wielkim sanktuarium i unikalnym dziedzictwem pozostawionym przez buddyjskich rzeźbiarzy, położonym nieopodal miejscowości Luoyang. Pierwsze posągi Buddy w tajemniczych grotach zaczęły powstawać już w 493 r. n.e. i zadziwiają kunsztem wykonania oraz rozmiarem, chociaż podania głoszą, że całe urwiska z posągami cudownie wyłoniły się spod ziemi. Dla turystów wyznaczono specjalne ścieżki, na których mogą podziwiać posągi rozmaitych istot boskich oraz groty tworzące jedną wielką płaskorzeźbę najlepiej widoczną z pobliskiej miejscowości Dongshan. Do najbardziej interesujących należy Grota Dziesięciu Tysięcy Buddów, Grota Kwiatu Lotosu, Grota Modłów za Przodków oraz Grota Receptur. Klasztor Ta’er– jeden z najwspanialszych tybetańskich klasztorów, który pochodzi z 1560 r. i wchodzi w skład tzw. przybytków grupy religijnej „żółtych czapek”. Z powstaniem klasztoru wiąże się legenda, według której w tym miejscu narodził się założyciel sekty Cong-k’a-pa. Z jego pępowiny na ziemię spłynęła krew dająca początek drzewu tysiąca liści. Turyści mogą przyjrzeć się tybetańskiej kulturze, zwiedzić kilka świątyń z najciekawszym Wielkim Pawilonem ze Złotym Dachem oraz medytować w towarzystwie mnichów w Wielkim Pawilonie Medytacyjnym. Warto także wspiąć się na pobliskie wzgórza, by z góry spojrzeć na ciekawy kompleks religijny, nad którym unosi się duch czuwającego Buddy. Jezioro Qinghai – potężne jezioro słonowodne przypominające morze jest największym tego typu zbiornikiem w Chinach. Turyści przyjeżdżają najczęściej nad malowniczy akwen, by łowić ryby lub wybrać się na Wyspę Ptaków, która uchodzi za raj dla ornitologów. W okolicy znajduje się kilka ośrodków oferujących noclegi, wyprawy łódką, przejażdżki konne i obiady w tradycyjnych wioskach. Jaskinie Mogao– tajemnicze groty położone niedaleko miasta Dunhuang są największą atrakcją tej części Chin. Jedno z najwspanialszych, archeologicznych odkryć na Wschodzie zostało założone około 366 r. n.e. i składa się z systemu kilkuset jaskiń skrywających w swych mrocznych przestrzeniach znakomite dzieła chińskiej sztuki. Niemal w każdej grocie znajduje się posąg Buddy, wspaniałe malowidła ścienne i unikalne świątynie zadziwiające pomysłowym wykonaniem. Kompleks Mogao powstał w czasach, kiedy w Chinach dominował taoizm i konfucjanizm oraz buddyzm związany z rozwojem Jedwabnego Szlaku, wraz z którym pojawili się kupcy, handlarze, rzemieślnicy, artyści i wędrujący mnisi. Dlatego zwiedzając jaskinie można prześledzić dzieje całej chińskiej sztuki kształtującej się na przestrzeni wieków. W niektórych malowidłach zdobiących pomieszczenia widać również obce wpływy prezentujące posągi Buddy w niecodziennych odsłonach, a także sceny batalistyczne i opowieści narracyjne odnoszące się do dziejów poszczególnych dynastii. Bogactwo malarstwa, różnorodna stylistyka rzeźbiarska i niekończące się trasy turystyczne sprawiają, że w Jaskiniach Mogao można spędzić zarówno kształcącą, jak i fascynującą przygodę. W okolicy znajduje się także Źródło Półksiężyca – wzbudzające podziw jezioro otoczone wydmami i zasilane podziemnymi wodami oraz Góry Śpiewającego Piasku – Mingsha Shan, które można zwiedzić na wielbłądzie. Intrygujący dźwięk szumiącego wiatru będzie z pewnością doskonałym tematem do opowiadania po powrocie z wakacyjnych wojaży. Chengdu – nowoczesne miasto z zacienionymi uliczkami, wśród których odnaleźć można stare domy, architekturę świątynną, przytulne herbaciarnie oraz wszechobecnego duch historii. Chengdu od wieków było stolicą państwa Shu, które w 316 r. p.n.e. zostało podbite przez dynastię Qin. Kiedy w III wieku upadły rządy dynastii Han, miasto stało się stolicą królestwa Shu Han i rozwinęło pod względem gospodarczym. Właśnie w tym mieście, które w X stuleciu stało się stolicą drukarstwa, wprowadzono pierwsze na świecie papierowe banknoty, chociaż szybki rozwój zniweczyła mongolska inwazja z XIII w. Chengdu jednak podniosło się bardzo szybko, powstały wspaniałe mosty i budowle, a rozwijający się przemysł, edukacja i biznes zapewniły sprawne funkcjonowanie aż po teraźniejszość. Zwiedzanie najlepiej zacząć od centralnego placu Tianfu, na którym wznosi się pomnik Mao Zedonga i muzułmański meczet, a sklepami i domami handlowymi zachęca do odwiedzić zamknięta dla ruchu kołowego ulica Chunxi Lu. Po zwiedzeniu niewielkiej świątyni Daci Si pochodzącej z 644 r. n.e. i poświęconej wybitnemu mnichowi Xuanzangowi warto znaleźć czas na wytchnienie w parku Renmin, gdzie chwili relaksu sprzyjają piękne kwiaty, alejki z drzewami, ozdobne ogrody, stawy i zawsze gwarna herbaciarnia. Życiem tętni także buddyjski kompleks świątynny Wenshu Yuan, w którym obejrzeć można rozmaite wcielenia Buddy, pawilony świątynne i najlepszą herbaciarnię w mieście. Do najważniejszych zabytków należy również „Świątynia Zielonej Kozy” – Qingyang Gong – ważne sanktuarium taoistyczne poświęcone mitycznemu mistrzowi Laoziemu. Elementy związane z licznymi legendami i wierzeniami można zobaczyć między innymi w Pawilonie Bagua z kolumnami ozdobionymi złotymi smokami i Pawilonie Trzech Cnót z detalami symbolizującymi buddyjską religię. W pobliskim Parku Kultury wieczorami odbywają się przedstawienia teatralne, po zobaczeniu których warto przedostać się na ulicę Qintai Lu z wybornymi restauracjami serwującymi regionalną kuchnię. Do pozostałych miejsc, które warto odwiedzić należy: Du Fu poświęcone konfucjańskiemu poecie, dzielnica tybetańska i kompleks świątyń Wuhou Ci upamiętniający epizod w dziejach Chin określany mianem okresu Trzech Królestw, grobowiec poświęcony historycznej postaci Yong Ling oraz Instytut Hodowli Pandy Wielkiej oferujący możliwość przypatrzenia się z bliska tym przemiłym stworzeniom. Osobną trasę spacerową można zaplanować specjalnie po restauracjach i herbaciarniach, z których Chengdu słynie, podobnie jak z doskonałej bazy hotelowej i bogatego życia nocnego. Chongqing – jedno z najbardziej niezwykłych miast regionu Syczuan, rozrzucone na stromych wzgórzach, z których można spojrzeć na zlewisko rzek Jangcy i Jialing. Ogromna aglomeracja jest autonomiczną jednostką terytorialną podobnie jak Pekin i Szanghaj, z historią sięgającą 1000 r. p.n.e., kiedy tereny te zamieszkiwał lud Ba. W epoce Tang osada nosiła nazwę Yuzhou, którą cesarz Zhao Dun z dynastii Song przemienił na „Bliźniacze Szczęście” – Chongqing. Z miastem wiążą się dzieje najdłuższej kampanii wojennej Chin, gdy od roku 1242 wojska dynastii Song broniły przed Mongołami dostępu do zabudowań aż przez 36 lat. Chongqing ma do zaoferowania turystom bardzo wiele, dlatego jeden dzień może nie wystarczyć na zobaczenie wszystkich atrakcji, których najwięcej zgromadzonych jest wzdłuż rzeki Jialing. Podziwiać tam można starą, drewnianą architekturę dzielnicy Ciqi Kou, Muzeum Stillwella (generała odnoszącego sukcesy militarne w konfliktach z początku i przełomu XX wieku) i zabytkową fortecę Diaoyu z okresu panowania dynastii Song. Ozdobą komercyjnego centrum miasta z licznymi galeriami, restauracjami i kawiarniami jest pomnik Wydruk ze strony http://wakacjerezerwacje.pl Informacje przygotowane przez MerlinX Strona 4/6 Zwycięstwa Jiefengbei, wokół którego zawsze gromadzi się gwarny tłum. Na wydzielonym półwyspie zachowała się świątynia Luahan Si pochodząca z okresu panowania dynastii Tang, w której wnętrzu uwagę przyciąga ogromna rzeźba Buddy oraz kilkaset terakotowych posągów. Na dzielnicę portową pełną zabytkowych doków i statków pływających po rzece najlepiej spojrzeć z wydzielonego punktu widokowego, do którego można dojechać kolejką linową, z kolei centrum biznesowe w zachodniej części budynku szczyci się Muzeum Sanxia opowiadającym historię miasta oraz parkiem Pipa Shan doskonale nadającym się na popołudniowy piknik. Z racji sporych rozmiarów miasto posiada bazę noclegową na najwyższym poziomie oraz doskonałe zaplecze gastronomiczne z wyszukaną kuchnią syczuańską. Pekin – różne oblicza miasta nie pozostawiają turysty obojętnym. Tętniące życiem, rozległe miasto, w którym przeszłość miesza się z nowoczesnością oferuje turystom kulturowy szok spotykany i doświadczany na ulicach. Pekin tonie w szerokich arteriach przecinających miasto bez krzywizn, z których najważniejsza jest ulica biegnąca między placem Tiananmen a Zakazanym Miastem, potocznie określana Chang’an Jie. Komunikacja opiera się na trzech głównych obwodnicach centrum, gdzie skupia się nowoczesna infrastruktura z najlepszymi hotelami, biurowcami, restauracjami i kompleksami handlowymi. Z racji potężnych rozmiarów jednej z największych aglomeracji świata, nie ma co wybierać się tam bez ustalonego planu zwiedzania. Chociaż Pekin zwiedza się przeważnie na zorganizowanej wycieczce, indywidualnie lub z przewodnikiem, zawsze trafia się na intrygujący Plac Tiananmen uznawany za centralny punkt miasta i jedną z największych tego typu przestrzeni urbanistycznych na świecie. Właśnie w tym miejscu rozgrywały się przełomowe wydarzenia w historii Chin, między innymi krwawe starcia między wojskiem a studentami i robotnikami z roku 1989. Do dzisiaj na placu urządzane są parady woskowe, a budynki okalające plac przypominają o minionych wydarzeniach. Brama Tiananmen służy jako trybuna podczas defilad, mieszkańcy miasta obowiązkowo kłaniają się przed pomnikiem Bohaterów Ludowych, tłum zbiera się przy gwardzistach wciągających sztandar przy budynku Wielkiej Hali Ludowej, a do Mauzoleum Meo Zedonga – twórcy dzisiejszych Chin, ustawia się długa kolejka. Przed turystami zainteresowanymi historią Chin, głównie marksizmem, swoje podwoje otwierają Muzeum Chińskiej Rewolucji i Chińskie Muzeum Historyczne, gdzie stałej ekspozycji towarzyszą wystawy czasowe i figury woskowe chińskich przywódców. Na plac najlepiej spojrzeć z Przedniej Bramy – Qianmen znajdującej się na południu, z kolei Bramą Niebiańskiego Spokoju – Tienanmen można się przedostać do drugiego symbolu potężnego Pekinu, jakim jest cesarski kompleks zwany Zakazanym Miastem. Po drodze warto odpocząć w przyjemnych parkach: Ludowym Parku Kultury lub parku Zhongshan z dodatkowymi atrakcjami w postaci wystaw sztuki i pozostałości historycznych zabudowań. Wzniesienie Zakazanego Miasta, które przez 500 lat miało służyć kolejnym cesarzom, nakazał w 1421 roku cesarz Yongle, chociaż większość budynków, które przetrwały do dziś, pochodzi z XVIII wieku. Obszar niedostępny przez te wszystkie lata dla zwykłych śmiertelników, obejmuje labirynt kilkuset budowli skrywających tysiące pomieszczeń, placów i rozmaitych zakamarków. Fascynujące miasto zostało zbudowane zgodnie z zasadami opartymi na teorii chińskiego ładu kosmicznego i prezentuje najznamienitszy przykład tradycyjnej architektury chińskiej, w której dostrzec można charakterystyczne symbole w postaci smoka, feniksa, żurawia czy żółwia. Historyczny kompleks można zwiedzać nawet w kilka dni, chociaż na krótszej wycieczce koniecznie trzeba zobaczyć: najpotężniejszą Bramę Południkową – Wumen, z przepiękną Wieżą Pięciu Feniksów – Wufenglou; Pawilon Najwyższej Harmonii oraz kilka przyległych budowli ceremonialnych przedstawiających kunszt chińskich architektów, rzeźbiarzy i malarzy; apartamenty cesarskie między innymi z salami dworskimi i salą tronową cesarzowej; liczne pałace ozdobione malowidłami pochodzącymi z epoki wszystkich dynastii; Bramę Niebiańskiej Czystości – Qianqingmen będącą głównym wejściem do Wewnętrznego Dworu, gdzie cesarze podejmowali ważne decyzje i wysłuchiwali raportów, a także Cesarski Ogród uznawany za najpiękniejsze założenie parkowe w Chinach. Szlak spacerowy prowadzi także przez inspirujące Muzeum Zegarów oraz setki innych budynków, z których każdy ma swoją odrębną historię, architekturę i sale wystawowe. Chociaż nie da się zajrzeć w każdy kąt, na zwiedzanie tego zadziwiającego miejsca warto poświęcić jak najwięcej czasu. O oficjalnej atmosferze Zakazanego Miasta można zapomnieć w dzielnicy Qianmen, gdzie turyści podczas spacerów ciasnymi zaułkami i wąskimi uliczkami zwanymi „hutong”, obcują z codziennym życiem mieszkańców Pekinu. Znajduje się tam mnóstwo sklepików reprezentujących najróżniejsze branże oraz mikroskopijne knajpki serwujące chińskie specjały. Przemierzając główną ulice tej części miasta – Qianmen Dajie warto zwiedzić przykładowo Muzeum Historii Naturalnej i Architektury oraz wyglądającą baśniowo świątynię Nieba – Tiantan, której symbolika chińskich wierzeń, estetyka, umiar i piękno ujmuje szczególnie turystów zainteresowanych architekturą sakralną. W skład wspaniałego przykładu architektury z okresu dynastii Ming wchodzi między innymi zadziwiający Pawilon Cesarskiego Sklepienia Niebiańskiego, Ściana Echa czy Okrągły Ołtarz Nieba. Chociaż spacerując po labiryncie „hutongów” często można zgubić drogę, zawsze przechodzi się obok uroczych starych domów, staroświeckich aptek i sklepików z ziołami, których najintensywniejszy zapach unosi się na najpopularniejszej ulicy Dazhalan Lu. Dla turystów żywym skansenem może także okazać się pobliskie centrum zakamarków – Liulichang Jie. Na mapie turystycznej Pekinu leży także Pałac Letni – Yihayuan, czyli rozległe włości cesarskie pełne świątyń, pawilonów, pałaców i parków. Zamysł wybudowania pałacu pochodzi z XII wieku i od razu stał się wielkim przedsięwzięciem architektonicznym. Kompleks był przez kilka wieków miejscem rekreacji i wypoczynku wielu cesarzy, a także oczkiem w głowie cesarzowej Cixi. Chociaż obecna i odrestaurowana zabudowa pochodzi z początku XX wieku, zadziwia przybywających w to miejsce podróżników, którzy chcą podziwiać wspaniały park budowany w oparciu o zasady „feng shui”(wiatr i woda), słynną Marmurową Łódź zdobiącą brzeg jeziora, Most Siedemnastu Łuków prowadzący na Wyspę Południową z górującą Świątynią Króla Smoków, a także Wzgórze Długowieczności z niekończącą się liczbą altanek i pawilonów. W trakcie wędrówki nie sposób przegapić oryginalnego Pawilonu Życzliwości i Długowieczności, w którym cesarzowa Cixi knuła misterne intrygi, Pałacu Nefrytowych Fal, gdzie więziono cesarza Guangxu, czy Ogrodu Cnoty i Harmonii z najważniejszym elementem, jakim jest trzykondygnacyjny teatr. Całość obiektu skąpana w cudownych ogrodach naszpikowana jest dziesiątkami innych budynków, rzeźbami, świątyniami i pałacami wpisanymi na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO, między którymi spacer zajmuje nie tylko mnóstwo czasu, ale także wzbogaca turystyczną wiedzę na temat funkcjonowania cesarskiego dworu. Jeżeli ktoś ma więcej sił na zwiedzanie, koniecznie powinien zobaczyć ruiny Starego Pałacu Letniego rozproszone w nastrojowym parku pełnym jeziorek, sadzawek i szlaków pieszych. Najczęściej Zadawane Pytania Kiedy najlepiej wybrać się do Cinling? Na wycieczkę najlepiej wybrać się wiosną lub jesienią, kiedy panują optymalne warunki do zwiedzania miast i wypraw w góry, a umiarkowane temperatury zbytnio nie przeszkadzają. Zimy w tej części kraju są mroźne, a lata upalne i deszczowe (szczególnie lipiec i sierpień). Jaka waluta obowiązuje w Chinach i jakie są orientacyjne ceny? Walutą Chin jest juan renminbi z nowym oznaczeniem China New Yuan (CNY), 1 CNY = 100 fenów. Ceny między regionami znacznie się różnią i zależą od popularności turystycznej danego obszaru, a prowincja jest tańsza niż ekskluzywne kurorty. W trakcie robienia zakupów, szczególnie na bazarach i targowiskach, warto targować się, gdyż sprzedawcy często obniżają ceny. Towary w chińskich supermarketach i większych sklepach mają ceny porównywalne z polskimi. Gdzie i jakie pamiątki kupić w Cinling? Najciekawsze, tradycyjne pamiątki można kupić w lokalnych sklepach z rękodziełem oraz w „manufakturach”, gdzie przedmioty są wykonywane ręcznie. Chińczycy są specjalistami w tworzeniu podróbek, dlatego za oryginalnymi produktami lepiej rozejrzeć się w tzw. „Sklepach Przyjaźni” niż zwykłych sklepikach przyciągających niskimi cenami. Na uwagę zasługuje duży wybór antyków, chociaż nie ma co liczyć na niskie ceny. Ciekawymi upominkami mogą być przykładowo narzędzia wykorzystywane przez artystów takie jak pędzle i tusz, a także przedmioty z nefrytu i tradycyjne latawce. Warto wstąpić do tradycyjnej herbaciarni po aromatyczną paczuszkę herbaty lub rozglądnąć się w pierwszej lepszej „graciarni” za drewnianą rzeźbą lub misternie wykonanym posążkiem Buddy. Turyści rozglądają się także za fajkami do opium, kompletami do gry w „madżonga” czy chińską Wydruk ze strony http://wakacjerezerwacje.pl Informacje przygotowane przez MerlinX Strona 5/6 porcelaną. Stosunkowo tanie są perły, jedwab i obrazy malowane na takim materiale. Unikatowym prezentem jest także chińska kaligrafia malowana na jedwabiu lub bibule. Podczas zakupów warto pokusić się o targowanie, gdyż sprzedawcy bardzo często opuszczają ceny wstępnie zawyżone dla turystów. Jaki czas obowiązuje w Chinach? W Chinach do czasu polskiego w lecie dodajemy 6, w zimie 7 godzin. Jak poruszać się po Cinling? Centrum komunikacyjnym jest Lanzhou. Ze względu na duże odległości między regionami najlepiej podróżować samolotem. Lanzhou ma połączenia lotnicze między innymi z Dunhuang, Urumczi, Xi’an, Pekinem i Szanghajem. Do największych miast można również dostać się pociągami. Z powodu dużych odległości przemieszczanie się pomiędzy poszczególnymi regionami jest utrudnione, niemniej samoloty obsługują stolice wszystkich prowincji i większe miasta. Podróżowanie z pewnością wymaga wcześniejszego, dobrze przygotowanego planu, szczególnie jeśli chodzi o tańszy transport. Kolej jest najszybszą, najbezpieczniejszą i najlepiej rozwiniętą formą poruszania się po Chinach. Sieć kolejowa dysponuje najszybszymi pociągami luksusowymi, ekspresami, pośpiesznymi i osobowymi. Składy często bywają przepełnione, więc lepiej wcześniej zarezerwować bilet i unikać kupowania biletu w dzień wyjazdu, chyba że jest to trasa lokalna. Chociaż sieć kolejowa jest dobrze rozbudowana, nie brakuje regionów, do których można dotrzeć tylko autobusem. Najlepszą flotą autobusową dysponują prywatni przewoźnicy. Połączenia zarówno prywatne, jak i publiczne są częste, gdyż istnieje duża konkurencja i zapotrzebowanie ze strony pasażerów. Bilety można kupować bez wcześniejszej rezerwacji i należy pamiętać, że podróż autobusem nie należy do najkrótszych ze względu na częste przystanki. Na trasach do 100 km kursują minibusy, które są rozsądną cenowo i czasowo formą podróżowania. Transport w dużych miastach jest dobrze rozwinięty. W Pekinie, Hongkongu, Kantonie i Szanghaju działa metro, a autobusy są stosunkowo tanie. Ceny wszechobecnych taksówek również nie są wygórowane. Na terytorium Chin nie można wjechać własnym samochodem, a wynająć lub kupić auto można jedynie po wcześniejszym uzyskaniu chińskiego prawa jazdy i załatwieniu wielu formalności. Międzynarodowe prawo jazdy nie jest honorowane. Zawsze można wynająć samochód z kierowcą, ale nie należy to do tanich udogodnień w podróżowaniu. Jakie są ograniczenia celne w Chinach? Przy wwożeniu środków płatniczych powyżej równowartości 5 tys. USD należy złożyć stosowną deklarację celną, na której podstawie przy wyjeździe prowadzona jest kontrola. W deklaracji wjazdowej należy również zgłosić wszystkie wartościowe przedmioty (np.: kamera, cenna biżuteria itp.) Wywieźć można ograniczoną ilość alkoholu (do 1 l), a zakupiony sprzęt elektroniczny nie może przekraczać wartości wyższej niż 5 tys. CNY. Zakaz dotyczy wywozu waluty chińskiej w wysokości większej niż 20 tys. CNY, dóbr kultury, dzieł sztuki, rzadkich wydawnictw, kamieni szlachetnych i ich pochodnych, zagrożonych gatunków roślin i zwierząt. Jakie dokumenty potrzebne są w razie konieczności skorzystania z służby zdrowia w Chinach? Cudzoziemiec na terenie Chin za wszystkie usługi medyczne płaci gotówką, natomiast zwrotu kosztów leczenia można dochodzić po powrocie do kraju, po przedstawieniu firmie ubezpieczeniowej odpowiednich rachunków (należy zadbać, żeby były wystawione w języku angielskim). Polisy zagranicznych firm nie są uznawane, więc jedyną opcją jest korzystanie z chińskiego ubezpieczenia. Chociaż nie ma obowiązku ubezpieczeń osobowych, jedynym rodzajem wymaganego ubezpieczenia jest polisa na przelot na trasach krajowych, którą wykupuje się jako dodatek do biletu. Należy również pamiętać, że niektóre z firm ubezpieczeniowych wymagają poświadczenia rachunków przez poszczególne urzędy konsularne. Opieka medyczna poza terenami głębokiej prowincji nie stanowi problemu i jest ogólnodostępna. Cena za dobę pobytu w szpitalu nie obejmuje kosztów usług medycznych, badań ani leków, za które płaci się osobno. Turystom, którzy chcą skorzystać z leczenia metodami tradycyjnymi zaleca się korzystanie z gabinetów dostępnych przy niektórych klinikach oraz z punktów w większości hoteli. W niektórych regionach, które zostają umieszczane są na liście zagrożeń epidemiologicznych sporządzonej przez WHO, bezwzględnie wymagana jest książeczka zdrowia. Ze względu na inną florę bakteryjną należy starannie wybierać restauracje lub jadać w hotelach, przestrzegać podstawowych zasad higieny niezbędnych w krajach tropikalnych oraz zwracać uwagę na warunki w jakich przygotowuje się i przechowuje jedzenie. Turyści powinni pić wyłącznie wodę butelkowaną, gdyż woda z kranu nie jest zdatna do picia. Szczepienia ochronne nie są wymagane, niemniej szczególnie w krajach tropikalnych istnieją zagrożenia sanitarno-epidemiologicznych, dlatego przed wyjazdem warto sprawdzić czy szczepienia nie są zalecane sezonowo i profilaktycznie zaszczepić się przed wskazanymi chorobami. Poszczególne zalecenia sanitarne pozwalające uniknąć zachorowania na różne choroby dostępne są na stronie internetowej Państwowej Inspekcji Sanitarnej: www.pis.gov.pl Ważne informacje MSZ Obywateli polskich wybierających się do Chin obowiązują wizy, które można uzyskać w ambasadach i urzędach konsularnych po przedstawieniu paszportu (ważnego min. 6 miesięcy od daty wyjazdu z Chin), zdjęcia, wypełnionego wniosku wizowego, kserokopii biletu do Chin albo wydruku potwierdzającego hotelową rezerwację, bądź też potwierdzenia uczestnictwa w wycieczce. Wyjazd z terytorium Chin do Specjalnej Strefy Administracyjnej Hongkongu lub Makau traktowany jest jako opuszczenie granic ChRL i automatycznie anuluje ważność posiadanej wizy jednokrotnej, dlatego przed podróżowaniem w te miejsca trzeba zadbać o posiadanie wizy dwu- lub wielokrotnej. Polacy podróżujący wyłącznie do Hongkongu i Makau nie potrzebują wiz wjazdowych, jeżeli ich pobyt nie przekracza 3 miesięcy. Podróżując dalej do Chin wizę wjazdową można uzyskać w specjalnych biurach łącznikowych centralnych władz ChRL. W Chinach istnieje obowiązek meldunkowy, którego dokonuje administracja hotelu. Szczegółowe i aktualne informacje można znaleźć na stronie MSZ: www.msz.gov.pl lub na stronie ambasady polskiej w Pekinie www.pekin.polemb.net Ambasada Rzeczypospolitej Polskiej w Chińskiej Republice Ludowej Chiny, Pekin, 1 Ritan Lu, Jianguomenwai, 100600 Tel. dyżurny: +861065321235 Faks: +861065321745 [email protected] www.pekin.polemb.net Wydruk ze strony http://wakacjerezerwacje.pl Informacje przygotowane przez MerlinX Powered by TCPDF (www.tcpdf.org) Strona 6/6
