ibpbi2423-123514sd - Kancelaria POLTAX

Rodzaj dokumentu: interpretacja indywidualna
Sygnatura: IBPBI/2/423-1235/14/SD
Data: 2015.01.07
Autor: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach
Temat: Podatek dochodowy od osób prawnych --> Zwolnienia przedmiotowe
Słowa kluczowe: ewidencja, koszty uzyskania przychodów, pomoc publiczna, specjalna strefa
ekonomiczna, zwolnienia przedmiotowe
Istota interpretacji: Sposób rozliczenia zwrotu części wynagrodzenia, zapłaconego za świadczenie
usług doradczych.
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z
2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w
sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz.
770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów,
stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 1 października 2014 r. (data
wpływu do tut. BKIP 6 października 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego
dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu rozliczenia zwrotu części
wynagrodzenia, zapłaconego za świadczenie usług doradczych - jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 6 października 2014 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa
podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu rozliczenia
zwrotu części wynagrodzenia, zapłaconego za świadczenie usług doradczych.
We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:
Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych prowadzącym
działalność gospodarczą na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (dalej: „SSE”) na podstawie
stosownego zezwolenia. Spółka funkcjonuje w globalnej grupie (dalej: „Grupa”).
W ramach Grupy podjęto działania zmierzające do centralizacji procesu zakupów w celu uzyskania
korzyści wynikających z efektu synergii (przede wszystkim korzystniejszych warunków handlowych
wynikających ze skali zakupów). W związku z powyższym, powołano Spółkę A, w której skupione
zostały funkcje związane z procesem zakupów. Spółka ta świadczy na rzecz Wnioskodawcy oraz
innych spółek z Grupy usługi doradcze w zakresie wskazanego procesu. Usługi te nabywane są w
celu osiągnięcia przychodu z działalności produkcyjnej, z której cały dochód objęty jest zwolnieniem
strefowym. Usługi Spółki A świadczone na rzecz Wnioskodawcy dokumentowane są fakturami
wystawianymi przez Spółkę A.
Spółka reguluje należności za wskazane usługi w ramach nettingu wewnątrzgrupowego, a koszty
nabywanych usług traktuje jako koszty pośrednie. Koszty te stanowią koszty związane z przychodem
korzystającym ze zwolnienia (koszty strefowe), są one bowiem w 100% związane z działalnością
produkcyjną Spółki, z której cały dochód objęty jest zwolnieniem strefowym.
W 2014 r. w wyniku rekalkulacji cen usług doradczych świadczonych przez Spółkę A, Spółka
otrzymała zwrot wynagrodzenia zapłaconego za świadczenie tych usług w poprzednich okresach.
Zwrot ten Spółka otrzymała za pośrednictwem Spółki B (spółki z Grupy) będącej regionalnym liderem
odpowiedzialnym za rynek europejski. Spółka B otrzymała bowiem od Spółki A zbiorczą kwotę zwrotu
przeznaczoną dla wszystkich europejskich podmiotów z Grupy korzystających z usług Spółki A
uprawnionych do zwrotu wynagrodzenia. Zbiorczą kwotę zwrotu Spółka B rozdysponowała pomiędzy
europejskie spółki z Grupy (w tym Spółkę).
Otrzymanie przez Spółkę kwoty zwrotu od Spółki A (za pośrednictwem Spółki B) zostało
udokumentowane wydaną przez Spółkę B notą uznaniową z 22 stycznia 2014 r. Dodatkowo, Spółka
otrzymała od Spółki B pismo potwierdzające powyższy schemat rozliczeń pomiędzy Spółką A, Spółką
B i europejskimi spółkami z Grupy (w tym Spółką). Należność od Spółki B została rozliczona w ramach
nettingu 4 marca 2014 r.
W takim stanie faktycznym, Spółka nabrała wątpliwości, czy w związku z otrzymanym zwrotem
powinna dokonać zmniejszenia uprzednio wykazanych kosztów uzyskania przychodów (kosztów
strefowych), czy też, niezależnie od tego, że otrzymany zwrot wynikał z rekalkulacji wynagrodzenia za
nabywane usługi, Spółka powinna wykazać otrzymaną kwotę jako przychód z działalności objętej
zezwoleniem strefowym.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Czy w związku ze zwrotem otrzymanym za pośrednictwem Spółki B, Spółka powinna rozpoznać
przychód z działalności objętej zezwoleniem strefowym (przychód zwolniony) powstały zgodnie z art.
12 ust. 3e ustawy o CIT w momencie otrzymania zapłaty, czy też Spółka powinna obniżyć koszty
uzyskania przychodu z działalności objętej zezwoleniem strefowym o wysokość zwrotu, nie wyższą
jednak niż kwota wynagrodzenia uprzednio zapłaconego Spółce A odnoszącego się do świadczenia
przez ten podmiot usług doradczych w konkretnym roku podatkowym w okresie, w którym koszt został
pierwotnie ujęty...
Zdaniem Wnioskodawcy, w związku ze zwrotem otrzymanym za pośrednictwem Spółki B, Spółka
powinna rozpoznać przychód z działalności objętej zezwoleniem strefowym (przychód zwolniony) w
momencie otrzymania zapłaty i nie jest zobowiązana do dokonywania obniżenia kosztów uzyskania
przychodu z działalności objętej zezwoleniem strefowym.
Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT, do przychodów nie zalicza się zwróconych innych
wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, przy czym niezaliczenie wydatków do
kosztów uzyskania przychodów powinno w tym wypadku wynikać z obiektywnej niemożności
zaliczenia danych wydatków zgodnie z przepisami ustawy do kosztów uzyskania przychodów, nie zaś
z decyzji podatnika w tym zakresie. W konsekwencji, a contrario z art. 12 ust. 4 pkt 6a wynika, że o ile
dany wydatek stanowił koszt uzyskania przychodu, jego zwrot stanowi przychód podatnika.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu
osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów
wymienionych w art. 16 ust. 1.
W konsekwencji, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów,
wydatek ten:

musi być faktycznie poniesiony,

nie może być wyłączony z kosztów uzyskania przychodów,

musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła
przychodów.
W ocenie Spółki, w przypadku wydatków na nabycie usług doradczych od Spółki A powyższe warunki
są spełnione. W szczególności:

niezależnie od późniejszego zwrotu dokonanego przez Spółkę A za pośrednictwem Spółki B, w
roku podatkowym, w którym Spółka zaliczała te wydatki do kosztów uzyskania przychodów,
wydatki te były faktycznie poniesione, tj. kwoty wykazane na fakturach dokumentujących nabycie
usług doradczych zostały zapłacone przez Spółkę w ramach nettingu wewnątrzgrupowego, a
Spółka faktycznie poniosła ich ciężar ekonomiczny;

wydatek na świadczenie usług doradczych nie jest wprost wyłączony z kosztów uzyskania
przychodów zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT;

wydatek ten został poniesiony w celu osiągnięcia przychodów, nabycie usług doradczych od
Spółki A jest bowiem ściśle związane z możliwością zakupu na korzystnych warunkach towarów
bądź usług niezbędnych do wykonywania przez Spółkę działalności produkcyjnej będącej
głównym źródłem jej przychodu - przy czym Spółka zaznacza, że ocena związku poniesionego
kosztu z przychodem nie jest przedmiotem niniejszego wniosku.
W świetle powyższego, w ocenie Spółki, skoro wydatek na nabycie usług doradczych od Spółki A,
zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, stanowił koszt uzyskania przychodów, jego późniejszy zwrot
powinien stanowić jej przychód.
W dalszej kolejności rozważenia wymaga, czy kwotę otrzymaną od Spółki B można uznać za
zwrot wydatków. Zgodnie ze stanowiskiem organów podatkowych, aby otrzymana kwota mogła zostać
uznana za wydatek zwrócony, musi stanowić ona wydatek „ten sam” a nie „taki sam”, tj. za wydatek
zwrócony nie można uznać kwoty, która jedynie wartością odpowiada poniesionemu wydatkowi. W
ocenie Spółki, niezależnie od przyjętego modelu rozliczeń, tj. dokonania zwrotu na rzecz Spółki przez
Spółkę A za pośrednictwem Spółki B, kwotę otrzymaną przez Spółkę należy uznać za zwrot jej
wydatku poniesionego na rzez Spółki A. W ostatecznym rozrachunku, Spółka A nie zatrzymała
bowiem kwoty zapłaconej przez Spółkę (w części objętej zwrotem) i to ona faktycznie poniosła
ekonomiczny ciężar dokonanego zwrotu. Przekazanie Spółce przez Spółkę A kwoty zwrotu za
pośrednictwem Spółki B było jedynie technicznym sposobem dokonania zwrotu pozostającym bez
wpływu na to, że Spółka otrzymała z powrotem ten sam wydatek poniesiony pierwotnie na rzecz
Spółki A, a nie wydatek „taki sam”, tj. wydatek jedynie wartością odpowiadający poniesionemu
kosztowi.
W konsekwencji, w ocenie Spółki, z uwagi na fakt, że wydatki na nabycie usług doradczych stanowiły
koszt uzyskania przychodów, a kwota otrzymana od Spółki B stanowiła zwrot tych wydatków, Spółka
powinna wykazać przychód w związku z otrzymanym zwrotem.
Zgodnie z art. 12 ust. 3a ustawy o CIT, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3 (m.in.
przychody związane z działalnością gospodarczą), uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3e, dzień
wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi,
nie później niż dzień:
a. wystawienia faktury albo
b. uregulowania należności.
Zgodnie zaś z art. 12 ust. 3c ustawy o CIT, jeżeli strony ustalą, że usługa jest rozliczana w okresach
rozliczeniowych datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego
określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku. Przepis tego ustępu
stosuje się odpowiednio do dostawy energii elektrycznej, cieplnej oraz gazu przewodowego (art. 12
ust. 3d ustawy o CIT).
Niemniej, ustawodawca przewidział odrębny sposób ustalania momentu powstania przychodu, dla
sytuacji, w których przepisy wskazanych ustępów art. 12 ustawy o CIT (ust. 3a, 3c i 3d) nie znajdą
zastosowania. Zgodnie bowiem z art. 12 ust. 3e w przypadku otrzymania przychodu, o którym mowa
w ust. 3, do którego nie stosuje się ust. 3a, 3c i 3d, za datę powstania przychodu uznaje się dzień
otrzymania zapłaty.
W ocenie Spółki w przypadku otrzymanego zwrotu, za datę powstania przychodu należy uznać
dzień otrzymania zapłaty (tj. dzień rozliczenia w ramach nettingu wewnątrzgrupowego), kwota
otrzymana od Spółki B nie stanowi bowiem wynagrodzenia za sprzedaż rzeczy bądź prawa lub
wykonanie usługi i w konsekwencji nie znajdą do niej zastosowania przepisy art. 12 ust. 3a, 3c i 3d
ustawy o CIT.
Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6,
uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na
podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o
specjalnych strefach ekonomicznych, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego
zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla
obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi
przepisami. Zgodnie z art. 17 ust. 4 ustawy o CIT zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 34,
przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej
prowadzonej na terenie strefy. Art. 17 ust. 5 i ust. 6 dotyczy zaś cofnięcia zwolnienia strefowego i nie
ma zastosowania w przedstawionym stanie faktycznym.
W świetle powyższego, za wolne od podatku należy uznać dochody uzyskane z działalności
gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia. W
ocenie Spółki, za takie właśnie dochody należy uznać dochody z tytułu zwrotu wydatków
stanowiących koszty uzyskania przychodów z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE.
Jedyną bowiem podstawą ich uzyskania, jest uprzednie poniesienie wydatku w celu osiągnięcia
przychodu z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na
podstawie zezwolenia, stanowiące niewątpliwe element takiej (strefowej) działalności gospodarczej.
Analogiczne stanowisko w odniesieniu do przychodu z tytułu umorzenia zobowiązania zaliczonego
uprzednio do kosztów uzyskania przychodów zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w
interpretacji indywidualnej z 16 listopada 2009 r. (Znak: IBPBI/2/423-942/09/AM), który wskazał, że
przychód powstały w wyniku umorzenia zobowiązań, stanowi w części przychód strefowy tj. w
wysokości zaliczonych uprzednio wydatków do kosztów strefowych.
W konsekwencji, w przypadku, gdy Spółka poniosła wydatek na usługi nabywane w celu
osiągnięcia przychodu z działalności produkcyjnej objętego zwolnieniem strefowym (przychodu
zwolnionego), późniejszy zwrot wydatków na te usługi wynikający z rekalkulacji cen powinien być w
całości uznany za przychód korzystający ze zwolnienia.
Jednocześnie Spółka pragnie zwrócić uwagę, że za kwalifikacją wskazanego przychodu jako
przychodu korzystającego ze zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT
przemawia również okoliczność, że analizowany zwrot stanowi w istocie obniżenie ceny za usługi
nabywane od Spółki A (tj. korektę kosztu poniesionego w celu uzyskania przychodu objętego
zwolnieniem). W konsekwencji, w ocenie Spółki, zwrot ten powinien wpływać wyłącznie na kalkulację
wyniku podatkowego (podwyższenie dochodu) Spółki z działalności, z której dochód objęty jest
zwolnieniem (działalności strefowej). Taki bowiem skutek byłby osiągnięty, gdyby od razu
wynagrodzenie należne Spółce A od Spółki skalkulowane zostało w prawidłowej wysokości.
Z powyższego względu, zdaniem Spółki, alternatywnie można by przyjąć, że w analogicznej
sytuacji podatnik byłby zobowiązany dokonać obniżenia kosztów uzyskania przychodów z działalności
objętej zezwoleniem strefowym (kosztów strefowych) o wysokość zwrotu. W konkretnym roku
podatkowym maksymalna wartość, o którą można dokonać obniżenia powinna zaś wynikać z
zapłaconego usługodawcy wynagrodzenia odnoszącego się do świadczenia przez ten podmiot usług
(w przypadku Spółki A - doradczych) w tym konkretnym roku.
W ocenie Spółki, można bowiem przyjąć argumentację, że w części odpowiadającej
otrzymanemu zwrotowi podatnik nie poniósł ekonomicznego ciężaru kosztu, a zatem (w tej części)
kosztu nie można uznać za poniesiony. W konsekwencji, wysokość pierwotnie wykazanego kosztu
uzyskania przychodu z działalności strefowej powinna podlegać obniżeniu o kwotę otrzymanego
zwrotu. Wskazana korekta powinna zaś zostać dokonana w okresie, w którym koszt został pierwotnie
wykazany, w wyniku otrzymania zwrotu data poniesienia kosztu nie uległa bowiem zmianie.
Przy czym, biorąc pod uwagę przytoczone na wstępnie przepisy ustawy o CIT, pomimo, że
ekonomiczny (i podatkowy) efekt obu podejść jest tożsamy, tj. wykazania, w związku z otrzymanym
zwrotem przychodu z działalności objętej zezwoleniem strefowym (przychodu zwolnionego) lub
dokonania zmniejszenia wysokości uprzednio wykazanych kosztów uzyskania przychodu z
działalności objętej zezwoleniem strefowym (korekta kosztu strefowego), prawidłowe będzie przyjęcie
pierwszego rozwiązania.
W konsekwencji, w ocenie Spółki, w związku ze zwrotem otrzymanym za pośrednictwem Spółki B
powinna rozpoznać przychód z działalności objętej zezwoleniem strefowym (przychód zwolniony) w
momencie otrzymania zapłaty i nie jest zobowiązana do dokonywania obniżenia kosztów uzyskania
przychodu z działalności objętej zezwoleniem strefowym.
Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:
Specjalne Strefy Ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na
której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w
szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku
dochodowego od osób fizycznych, o czym wyraźnie stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października
1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 ze zm.). Na mocy
art. 12 ust. 1 tej ustawy, dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy
w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne
prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na
zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o
podatku dochodowym od osób fizycznych. Podstawą do korzystania z pomocy publicznej (zwolnienia
z opodatkowania podatkiem dochodowym) jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej
na terenie danej strefy uprawniające do korzystania z tej pomocy (art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych
strefach ekonomicznych).
Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od
osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 851 ze zm., dalej: „ustawa o pdop”), wolne od podatku są
dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie
specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z
dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych, przy czym wielkość pomocy
publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla
przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej
wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami. Pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy
prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie strefy jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę
podatek obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie z działalności prowadzonej na terenie strefy na
podstawie właściwego zezwolenia. Wielkość tego zwolnienia jest uzależniona od wysokości
poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków inwestycyjnych.
Równocześnie art. 17 ust. 4 ustawy o pdop, stanowi, że powyższe zwolnienie przysługuje podatnikowi
wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.
Tak więc warunkiem korzystania z przedmiotowego zwolnienia jest uzyskanie dochodu z działalności
gospodarczej, prowadzonej w zakresie przedmiotowym określonym w zezwoleniu, przy czym
działalność gospodarcza ma być prowadzona na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.
Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Spółka prowadzi działalność
gospodarczą na terenie SSE. W ramach Grupy w której funkcjonuje powołano Spółkę A, w której
skupione zostały funkcje związane z procesem zakupów. Spółka ta świadczy na rzecz Wnioskodawcy
oraz innych spółek z Grupy usługi doradcze w zakresie wskazanego procesu. Spółka reguluje
należności za wskazane usługi w ramach nettingu wewnątrzgrupowego, a koszty nabywanych usług
traktuje jako koszty pośrednie. Koszty te stanowią koszty związane z przychodem korzystającym ze
zwolnienia, są one bowiem w 100% związane z działalnością produkcyjną Spółki z której cały dochód
objęty jest zwolnieniem strefowym. W 2014 r. w wyniku rekalkulacji cen usług doradczych
świadczonych przez Spółkę A, Spółka otrzymała zwrot wynagrodzenia zapłaconego za świadczenie
tych usług w poprzednich okresach. Zwrot ten Spółka otrzymała za pośrednictwem Spółki B.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o pdop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu
osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.
Przepis sformułowany przez ustawodawcę ma charakter ogólny (tzw. klauzula generalna). Z tego
względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie
w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej.
Kosztami uzyskania przychodów są wyłącznie takie koszty, które spełniają kumulatywnie warunki
określone w cytowanym art. 15 ust. 1 ustawy o pdop, tj.:

zostały poniesione przez podatnika,

ich poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów,

nie zostały wyłączone z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 ustawy o pdop.
Dla ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik
powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami. W oparciu o kryterium stopnia tego
powiązania koszty podatkowe można podzielić na:

bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie
konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał
związany z nimi przychód - art. 15 ust. 4, ust. 4b - 4c ustawy o pdop),

inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do
określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw.
koszty pośrednie - art. 15 ust. 4d, 4e ustawy o pdop).
Przepisy ustawy o pdop, nie określają szczególnych zasad dokonywania korekt kosztów uzyskania
przychodów. Wskazać jednak należy, że konieczność dokonania korekty nie „tworzy” odrębnego,
niezależnego zdarzenia gospodarczego, lecz odnosi się ściśle do stanu zaistniałego w przeszłości.
Punktem odniesienia do jej dokonania jest zatem zdarzenie pierwotne.
Korekta kosztów uzyskania przychodów powinna być zatem odniesiona do momentu, w którym koszty
te zostały uprzednio uwzględnione w rachunku podatkowym. Nie może budzić wątpliwości, że bez
względu na to, czy poniesiony koszt ma charakter kosztu bezpośredniego, czy też kosztu pośredniego
konieczność skorygowania kosztu nie zmienia momentu poniesienia i potrącenia kosztu, a jedynie
jego wysokość. Korekta wielkości kosztu powinna być zatem zawsze rozliczana w okresie
rozliczeniowym, w którym koszt został już ujęty w ewidencji księgowej, z uwzględnieniem zasad
potrącalności wynikających z przepisów ww. ustawy.
W świetle powyższych przepisów, zwrot części wynagrodzenia, zapłaconego uprzednio z tytułu usług
doradczych świadczonych przez Spółkę A dokonany za pośrednictwem Spółki B nie zmienia momentu
poniesienia i potrącenia kosztu, a jedynie jego wysokość. Spółka jest zatem zobowiązana do
dokonywania obniżenia kosztów uzyskania przychodu z działalności objętej zezwoleniem strefowym w
okresie sprawozdawczym, w którym zostały one pierwotnie wykazane.
Stanowisko Wnioskodawcy należy zatem uznać za nieprawidłowe.