IPPB1/415-496/12-2/AM

interpretacja indywidualna
Sygnatura
IPPB1/415-496/12-2/AM
Data
2012.07.19
Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie
Temat
Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Koszty uzyskania przychodów --> Wydatki
nieuznawane za koszty uzyskania przychodów
Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Koszty uzyskania przychodów --> Pojęcie i
wysokość kosztów uzyskania przychodów
Słowa kluczowe
adwokat
egzaminy
tytuł
Wniosek ORD-IN
751 kB
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j.
Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20
czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa
podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie
działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we
wniosku z dnia 08.05.2012 r. (data wpływu 14.05.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji
przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w
zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 14.05.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji
przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego
od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.
Wnioskodawca w latach 2007-2011 odbywał aplikację adwokacką prowadzoną przez
Okręgową Radę Adwokacką w W., której ukończenie stanowiło warunek wzięcia udziału w
egzaminie adwokackim. Egzamin ten odbył się w terminie 14-17 czerwca 2011 roku i
Wnioskodawca uzyskał z niego wynik pozytywny. To z kolei dało jemu prawo złożenia
wniosku o wpis na listę adwokatów. Dnia 3 sierpnia 2011 roku Okręgowa Rada Adwokacka
podjęła uchwałę o wpisie jego osoby na listę adwokatów. Wraz ze złożeniem ślubowania
wyznaczonego na dzień 28 września 2011 roku Wnioskodawca uzyskał formalnie tytuł
zawodowy adwokata i możliwość wykonywania zawodu w formie kancelarii adwokackiej. Z
dniem 25 października 2011 roku Wnioskodawca rozpoczął działalność gospodarczą w
formie kancelarii adwokackiej, której przedmiotem jest działalność prawnicza (zgodnie z nr
klasyfikacji PKD 69.10.Z).
Działalność tę Wnioskodawca wykonuje samodzielnie i jest to jedyna forma wykonywania
przez nią zawodu adwokata. W jej ramach Wnioskodawca prowadzi księgowość na zasadach
ogólnych (podatkowa księga przychodów i rozchodów).
Przed rozpoczęciem działalności Wnioskodawca poniósł wydatki związane z uzyskaniem
uprawnień zawodowych koniecznych do wykonywania zawodu adwokata.
Sposób uzyskania uprawnień zawodowych określa szczegółowo ustawa z dnia 26 maja
1982 r. - Prawo o adwokaturze (Dz. U. z 2002 r. Nr 123, poz. 1058, z późn. zm.) zwana dalej
„Prawem o adwokaturze”. Przewiduje ona, iż podstawową drogą zdobycia uprawnień
zawodowych jest odbycie aplikacji adwokackiej (art. 65 pkt 4 Prawa o adwokaturze).
Możliwość odbycia aplikacji uzależniona jest od zdania egzaminu konkursowego (obecnie
wstępnego) na aplikację adwokacką (art. 75 ust. 1 Prawa o adwokaturze), zaś ukończenie
aplikacji upoważnia do wzięcia udziału w egzaminie adwokackim (art. 77b Prawa o
adwokaturze). Pozytywny wynik egzaminu adwokackiego daje z kolei możliwość wpisu na
listę adwokatów i uzyskanie tytułu zawodowego adwokata (art. 65 Prawa o adwokaturze).
Wszystkie opisane etapy niezbędne do uzyskania uprawnień zawodowych łączą się z
koniecznością poniesienia opłat.
Odpłatność dotyczy egzaminu konkursowego na aplikację adwokacką, egzaminu
adwokackiego i wpisu na listę adwokatów. W czasie odbywania aplikacji aplikanci
obowiązani są również uiszczać opłaty z tytułu członkostwa w samorządzie zawodowym. Po
zakończeniu aplikacji, a przed wpisem na listę adwokatów, aplikanci są nadal zobowiązani do
uiszczania opłat z tytułu członkostwa w samorządzie, jako aplikanci adwokaccy, którzy
odbyli aplikację adwokacką. Wysokość opłat tytułem członkostwa w samorządzie
zawodowym jest ustalana przez Zgromadzenie Izby Adwokackiej na podstawie art. 40 pkt 3
Prawa o adwokaturze.
Poniesione przez Wnioskodawcę wydatki związane z uzyskaniem uprawnień zawodowych
adwokata obejmowały następujące pozycje:
I.
II.
III.
IV.
V.
opłata za udział w egzaminie konkursowym na aplikację adwokacką w 2007 r. poniesiona
11.05.2007 r.;
opłaty za I rok aplikacji adwokackiej ponoszone miesięcznie od listopada 2007 r. do
października 2008 r. (opłaty za lata II-IV aplikacji adwokackiej zostały poniesione przez
ówczesnego pracodawcę Wnioskodawczyni);
składki członkowskie z tytułu uczestnictwa w samorządzie adwokackim jako aplikant
adwokacki oraz aplikant adwokacki, który odbył aplikację adwokacką w latach 20072011, poniesione w okresie od listopada 2007 r. do października 2011 r.;
opłata za egzamin adwokacki-poniesiona 18.05.2011 r.;
opłata za wpis na listę adwokatów poniesiona 29.07.2011 r.
Obowiązek uiszczenia oraz wysokość wskazanych opłat określały następujące przepisy aktów
prawa powszechnie obowiązującego oraz korporacyjnego:
I.
w zakresie opłaty za egzamin konkursowy na aplikację adwokacką art. 75d ust. 2 Prawa o
adwokaturze oraz wydane na jego podstawie rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z
dnia 6 grudnia 2005 r. w sprawie wysokości opłaty za udział w egzaminie konkursowym
na aplikację adwokacką (Dz. U. z 2005 r. nr 244 poz. 2067);
II.
III.
IV.
V.
w zakresie opłat za I rok aplikacji adwokackiej ponoszonych miesięcznie od listopada
2007 r. do października 2008 r. art. 75b ust. 3 Prawa o adwokaturze oraz wydane na jego
podstawie rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 6 grudnia 2005 r. w sprawie
wysokości opłaty rocznej za aplikację adwokacką (Dz. U. z dnia 15 grudnia 2005 r. Nr
244 poz. 2068 z późn. zm.);
w zakresie składek członkowskich z tytułu uczestnictwa w samorządzie adwokackim,
jako aplikant adwokacki oraz jako aplikant adwokacki, którzy odbył aplikację
adwokacką, następujące uchwały Zgromadzenia Izby Adwokackiej w W., wydane na
podstawie art. 40 ustęp 3 Prawa o Adwokaturze:

uchwała Zgromadzenia Izby Adwokackiej z dnia 22 września 2007 r.;

uchwała Zgromadzenia Izby Adwokackiej z dnia 27 września 2008 r.;

uchwała Zgromadzenia Izby Adwokackiej z dnia 31 maja 2009 r.;

uchwała Zgromadzenia Izby Adwokackiej z dnia 29 maja 2010 r.;

uchwała Zgromadzenia Izby Adwokackiej z dnia 12 czerwca 2011 r.
z zakresie opłaty za egzamin adwokacki Art. 78b ust. 1 Prawa o adwokaturze oraz
wydane na jego podstawie rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 6 grudnia
2005 r. w sprawie wysokości opłaty za udział w egzaminie adwokackim (Dz. U. z 2005 r.
Nr 244 poz. 2069 z późn. zm.);
w zakresie opłaty za wpis na listę adwokatów uchwała Okręgowej Rady Adwokackiej w
W. z dnia 25 sierpnia 2010 r.
Poniesione wydatki udokumentowane są potwierdzeniami wykonania przelewów.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Czy wydatki poniesione przed rozpoczęciem pozarolniczej działalności gospodarczej w celu
uzyskania uprawnień do wykonywania zawodu adwokata, warunkujących w świetle Prawa o
adwokaturze wykonywanie działalności gospodarczej w formie kancelarii adwokackiej, mogą
zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z tejże działalności gospodarczej...
Zdaniem Wnioskodawcy przedstawiony stan faktyczny pozwala w jego opinii na
zakwalifikowanie wydatków do kosztów uzyskania przychodów działalności gospodarczej.
Takie stanowisko znajduje uzasadnienie w treści przepisów. Zgodnie z ogólną normą prawną
zawartą w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami
uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania
albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy
o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie
są wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i których
poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego
źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów.
Koszty związane z uzyskaniem uprawnień zawodowych adwokata niezbędnych do
wykonywania działalności gospodarczej nie zostały wymienione w art. 23 ustawy o podatku
dochodowym od osób fizycznych. Jednocześnie istnieje związek przyczynowo-skutkowy
między ich poniesieniem a przychodami uzyskiwanymi z działalności gospodarczej.
Działalność gospodarcza w formie kancelarii adwokackiej może być prowadzona jedynie
przez osobę posiadającą tytuł adwokata. Wniosek taki wynika z analizy art. 4a Prawa o
adwokaturze, który wymienia, jako jedną z form wykonywania przez adwokata zawodu
działalność w formie kancelarii adwokackiej. Warunkiem podjęcia przez Wnioskodawczynię
działalności gospodarczej w formie kancelarii adwokackiej było, zatem uprzednie uzyskanie
tytułu adwokata. W konsekwencji wszelkie przychody osiągnięte w ramach tejże działalności
będą bezpośrednio związane z uzyskanymi uprawnieniami zawodowymi, bowiem bez nich
niemożliwe byłoby w ogóle założenie działalności w formie kancelarii adwokackiej i
świadczenie w jej ramach usług prawnych.
Wydatki poniesione na tak określone podwyższenie kwalifikacji zawodowych spełniają
warunki uznania ich za koszty uzyskania przychodu z pozarolniczej działalności
gospodarczej. Prawidłowość tych wniosków potwierdza stanowisko Dyrektora izby
Skarbowej w Łodzi z dnia 5 stycznia 2012 r. (sygnatura IPTPB1/415-227/11-2/ASZ)
wyrażone w indywidualnej interpretacji podatkowej wydanej w bardzo podobnym stanie
faktycznym, a mianowicie w przypadku wnioskodawczyni prowadzącej działalność
gospodarczą w postaci kancelarii radcy prawnego. W rzeczonej interpretacji stanowisko
wnioskodawczyni uznano za prawidłowe.
Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w opisanej interpretacji stwierdza, iż:
„W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny
prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.
Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób
fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są
koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła
przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza należy
przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione
wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie
przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.
Wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych, takie jak opłaty za udział
w egzaminie konkursowym na aplikację radcowską, opłata za wpis na listę aplikantów
radcowskich, opłaty roczne za aplikację radcowską, składki członkowskie z tytułu
uczestnictwa w samorządzie radcowskim, opłata za egzamin radcowski oraz opłata za wpis na
listę radców prawnych nie zostały ujęte w katalogu wydatków nieuznawanych za koszt
uzyskania przychodów, zawartym w treści art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób
fizycznych. Nie stanowi to jednak wystarczającej przesłanki do zaliczenia poniesionych
wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Konieczne jest również wykazanie związku
przyczynowego między poniesionymi wydatkami, a celem, jakim jest osiągnięcie przychodu
lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodu, jakim jest pozarolnicza działalność
gospodarcza.
Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia
określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku
pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego
art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Musi to być zatem taki
wydatek, którego związek z prowadzoną działalnością nie budzi wątpliwości, a obowiązek
wykazania tego związku należy do podatnika. Kwalifikacja wydatków do kosztów uzyskania
przychodów, ze względu na kryterium celowości leży, bowiem w gestii podatnika. Należy
jednak mieć na uwadze, że prawidłowość dokonanej kwalifikacji podlega ocenie organów
podatkowych.
Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl
powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być
poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła
przychodu,

nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów,
wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

być właściwie udokumentowany.
Dla stwierdzenia, czy wydatki poniesione przez Wnioskodawczynię w celu uzyskania
uprawnień do wykonywania zawodu radcy prawnego, mogą zostać zaliczone do kosztów
uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, istotnym jest
ustalenie:

czy takie wydatki związane są z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych, zdobywaniem
wiedzy i umiejętności, które są potrzebne w prowadzonej działalności gospodarczej i które
mają z nią związek,

czy takie wydatki służą tylko podnoszeniu ogólnego poziomu wiedzy i wykształcenia
niezwiązanego z działalnością, a więc, które co do zasady mają charakter osobisty.
Zatem, za uzasadnione racjonalnie i gospodarczo koszty, których poniesienie może
przyczynić się do osiągnięcia przychodów ze źródła, jakim jest działalność gospodarcza,
uznać należy takie wydatki na kształcenie, które pozwolą Wnioskodawczyni nabyć
umiejętności i wiedzę niezbędną w prowadzeniu działalności gospodarczej.”
Charakter odbytej przez Wnioskodawcę aplikacji adwokackiej, będącej specjalistycznym
szkoleniem zawodowym, przygotowującym do wykonywania zawodu adwokata i
stanowiącym ustawowy warunek uzyskania uprawnień zawodowych oraz możliwości
podjęcia działalności w formie kancelarii adwokackiej, przemawia za uznaniem tychże
wydatków za racjonalnych i uzasadnionych gospodarczo, których poniesienie nie tylko może
przyczynić się do osiągnięcia przychodów z planowanej działalności, ale jest wręcz
nieuniknione dla ich osiągnięcia. W żadnym względzie nie można uznać natomiast, aby
wydatki te miały charakter osobisty. Aplikacja adwokacka stanowi, bowiem szkolenie
dodatkowe, niebędące typowym etapem edukacji (jak np. studia magisterskie) podnoszącym
ogólny poziom wiedzy i wykształcenia. Jej podstawowym celem jest uzyskanie uprawnień do
wykonywania zawodu adwokata i możliwości prowadzenia działalności gospodarczej w
formie kancelarii adwokackiej.
Rozpoczynając aplikację adwokacką Wnioskodawca kierował się powyższymi
względami, Podjęte szkolenie i wydatki miały umożliwić Wnioskodawcy uzyskanie
uprawnień do wykonywania zawodu adwokata i podjęcia działalności gospodarczej w formie
kancelarii adwokackiej. Działalność kancelarii adwokackiej Wnioskodawca wykonuje
samodzielnie i jest to jedyna forma wykonywania przez niego zawodu adwokata. W
konsekwencji uzyskiwane przychody z tejże działalności pozostają w bezpośrednim związku
przyczynowo-skutkowym z poniesionymi wydatkami na uzyskanie uprawnień zawodowych,
bez nich bowiem wykonywanie działalności gospodarczej w formie kancelarii adwokackiej
nie byłoby możliwe.
Należy ponadto zaznaczyć, że możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów z
działalności wydatków poniesionych przed rozpoczęciem tej działalności istnieje zarówno
wobec wydatków poniesionych w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostaną przychody
z działalności, jak i wydatków z lat wcześniejszych. Powoływany powyżej art. 22 ust. 1
ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wyklucza bowiem możliwości
zaliczenia jako kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w innym roku
podatkowym niż osiągnięte przychody. Takie stanowisko znalazło potwierdzenie w
orzecznictwie sądów administracyjnych (np. wyrok NSA z dnia 13 maja 1998 roku SA/Sz
1354/97, POP 2000, ż. 3, poz.78) oraz piśmiennictwa. Jak trafnie wskazano w zachowującym
aktualność wyroku NSA z dnia 14 stycznia 1999 r. (III SA 597/97, LEX nr 39456): „Na mocy
art. 22 ust. 6 w związku z ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnik
prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów może, pod określonymi warunkami,
potrącić koszty uzyskania przychodów poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy,
ale nie odwrotnie”.
Przytoczone wypowiedzi jednoznacznie wskazują na możliwość kwalifikacji wydatków
związanych z uzyskaniem uprawnień zawodowych warunkujących podjęcie działalności w
formie kancelarii adwokackiej poniesionych przeze mnie w latach wcześniejszych, jako
kosztów uzyskania przychodu.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny
prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób
fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty
poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła
przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.
Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są
wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z
uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła
przychodów.
Aby określony wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl
powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być
poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła
przychodu,

nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów,
wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

być właściwie udokumentowany.
W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza należy
przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo
uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest
osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, o ile w myśl
przepisów ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym związek
przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź
zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła, należy oceniać indywidualnie w stosunku do
każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek
obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub
zabezpieczeniu źródła przychodów.
Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały,
aby przychody danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano, oraz aby takie
źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów
należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób,
gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest, więc
ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w
przyszłości.
Należy przy tym podkreślić, iż obowiązek jednoznacznego wykazania związku
przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z
działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu - każdorazowo
spoczywa na podatniku.
Wydatki związane ze szkoleniem w ramach odbywanej aplikacji adwokackiej, nie zostały
ujęte w katalogu wydatków nieuznawanych za koszt uzyskania przychodów, zawartym w
treści art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie stanowi to jednak
wystarczającej przesłanki do zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania
przychodów. Dla uzyskania takiego statusu, konieczne jest również zaistnienie związku
przyczynowego między poniesionym wydatkiem a celem, jakim jest osiągnięcie przychodu
lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów.
Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca w latach 2007-2011 poniósł koszty
aplikacji radcowskiej (w tym czasie pracował na podstawie umowy o pracę). Natomiast w
dniu 25 października 2011 r. rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej w formie
kancelarii adwokackiej, której przedmiotem jest działalność prawnicza.
Biorąc powyższe pod uwagę, stwierdzić należy, iż pomimo że Wnioskodawca w latach
wcześniejszych, czyli przed rozpoczęciem prowadzenia działalności, poniósł wskazane we
wniosku wydatki, to nie może ich zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w tej
działalności. Przedmiotowe wydatki nie spełniają, bowiem przesłanek, o których mowa w art.
22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Skoro wydatki zostały
poniesione przed rozpoczęciem prowadzenia działalności gospodarczej (w część z nich w
okresie kiedy była związana stosunkiem pracy) to brak jest związku przyczynowoskutkowego pomiędzy ich poniesieniem a uzyskiwaniem przychodów z działalności
gospodarczej prowadzonej w późniejszym okresie.
Zatem koszty związane z uzyskaniem uprawnień zawodowych adwokata poniesione
przed rozpoczęciem prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej nie mogą
obiektywnie przyczyniać się do osiągnięcia przychodu, bądź też służyć zachowaniu lub
zabezpieczeniu źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.
Końcowo - odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów
podatkowych oraz przywołanych wyroków Naczelnego Sądu Administracyjnego, - wskazać
należy, iż orzeczenia te dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw, jak również
powołane wyroki dotyczą konkretnych spraw podatników osądzonych w określonym stanie
faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy
podatkowe, mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi
rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości
zastosowania ich wprost, z tego powodu, iż nie stanowią materialnego prawa podatkowego.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i
stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie
faktycznym.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa
podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego
Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim
wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym
skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia
prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami
administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w
dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia
odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił
odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania
(art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są
przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro
Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.