INFORMACJE TECHNICZNE

INFORMACJE TECHNICZNE
W Polsce od 01.01.2009 r. obowiązuje Rozporządzenie Ministra Infrastruktury „W sprawie warunków technicznych,
jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie” wprowadzające obowiązek projektowania, wznoszenia
lub przebudowy budynków o zużyciu energii na racjonalnie niskim poziomie. Jest to działanie zainicjowane przez
Dyrektywę EPBD 2002/91/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie charakterystyki energetycznej budynków,
wprowadzającą obowiązek poprawy standardu energetycznego budynków w Unii Europejskiej.
Celem tych wymagań jest:
Zaostrzenie polityki racjonalizacji zużycia energii w budownictwie, przy jednoczesnym zagwarantowaniu
wymaganej jakości mikroklimatu w budynkach.
Wprowadzenie referencyjnego wskaźnika zużycia energii pierwotnej EP i porównywanie z nim analogicznego
wskaźnika budynków projektowanych, wznoszonych lub przebudowywanych.
Wprowadzenie obowiązku sporządzania świadectw charakterystyki energetycznej budynków jako paszportu
energetycznego przedstawiającego klasę energochłonności.
EP = 28,97 [kWh/(m2 ·rok)]
Nowe przepisy wymagają, aby:
1. B
udynek i jego instalacje grzewcze, wentylacyjne, klimatyzacyjne i ciepłej wody użytkowej, były zaprojektowane
i wykonane w taki sposób, aby zapotrzebowanie energii podczas użytkowania budynku było na racjonalnie
niskim poziomie.
2. B
udynek był zaprojektowany i wykonany w taki sposób, aby ograniczyć ryzyko przegrzewania go
w okresie letnim.
3. N
a wewnętrznej powierzchni zewnętrznych przegród nieprzezroczystych nie występowała kondensacja pary
wodnej umożliwiająca rozwój grzybów pleśniowych, zaś we wnętrzu tych przegród nie występowała kumulacja
wilgoci spowodowana kondensacją pary wodnej.
4. S
traty ciepła na przesyle ciepłej wody użytkowej i w przewodach cyrkulacyjnych oraz na przewodach
zasilających i powrotnych instalacji c.o. były na racjonalnie niskim poziomie przez stosowanie odpowiedniej
izolacji cieplnej przewodów.
Niski poziom zużycia energii przez budynek zapewnia się spełniając alternatywne wymagania:
Projektuje się wszystkie przegrody tracące ciepło tak, aby ich współczynniki przenikania ciepła U nie przekraczały
wartości dopuszczalnych.
Dla budynku, wskaźnik zużycia energii pierwotnej EP nie może przekraczać górnych wartości zależnych
od współczynnika kształtu budynku A/Ve i przeznaczenia budynku.
Przykładowo, współczynnik przenikania ciepła U (W/m2K) nie mogą być wyższe niż:
0,30 ścian zewnętrznych
0,25 dachów i stropodachów
0,45 podłóg na gruncie
Jednakże, dla budynków o niskim zapotrzebowaniu energii (tzw. energooszczędnych), współczynniki U powinny
osiągać w praktyce znacznie niższe wartości, np.:
0,20 ścian zewnętrznych
0,15 dachów i stropodachów
0,30 podłóg na gruncie
Opór cieplny izolacji obwodowej podłóg na gruncie powinien być nie mniejszy niż 2,0 m2K/W.
Dla spełnienia nowych ostrzejszych wymagań w zakresie ochrony cieplnej budynków, konieczne jest stosowanie
nowoczesnych izolacji termicznych o coraz mniejszym przewodnictwie cieplnym, zarówno izolując ściany, dachy,
stropodachy, fundamenty, podłogi na gruncie, jak też rurociągi cieplne i wentylacyjne.
Nasze produkty STEINODUR, STEINOTHAN, STEINONORM oraz STEINWOOL spełniają wszystkie niezbędne
wymagania techniczne i oprócz znakomitych parametrów cieplnych i dyfuzyjnych, posiadają wyśmienite parametry
wytrzymałościowe – do zastosowania w budownictwie mieszkaniowym, przemysłowym i komunalnym.
Nadrzędnym celem każdego inwestora, powinno być dążenie do stworzenia obiektu o racjonalnie niskim zużyciu
energii potrzebnej do jego utrzymania. Mimo, iż w obowiązujących wytycznych, wartości współczynników przenikania
ciepła U przegród tracących ciepło, są co kilka lat stale obniżane (z uwagi na rosnące ceny energii), to dla każdego
obiektu, podczas projektowania, powinno się optymalizować te wartości. Powodem do optymalizacji wartości U
oraz zapotrzebowania energii, jest istnienie dwóch przeciwstawnych relacji: rocznych kosztów eksploatacyjnych
na ogrzewanie oraz rocznych odpisów kosztów inwestycyjnych w zależności od grubości termoizolacji. Suma rocznych
kosztów wynikowych, ma kształt paraboli. Pozwala to, stosunkowo łatwo znaleźć rozwiązanie minimalizujące
zarówno koszty eksploatacyjne, jak też koszty inwestycyjne związane z ociepleniem danego obiektu.
Wynik optymalizacji kosztów i zużycia energii dla jednego z domów jednorodzinnych w Warszawie, przedstawia
poniższy rysunek, gdzie widać iż w wyniku optymalizacji termoizolacji, uzyskuje się:
zmniejszenie zużycia energii pierwotnej EP o ponad 35%,
zmniejszenie zużycia energii końcowej EK o ponad 36%,
zmniejszenie mocy kotła cieplnego Q o ponad 31%.
18,93
180
160
18,0
EP WT 2008 = 168,74
16,0
151,53
140
130,94
12,99
120
12,0
97,80
100
80
60
14,0
10,0
83,64
EP
EP
8,0
Q
EK
EK
Q
6,0
40
4,0
20
2,0
0
A
B
A
B
A
B
moc Q na cele ogrzewaania i wentylacji, kW
zapotrzebowanie na energię EP i EK, kWh/m2 rok
Naturalnie, taki rachunek optymalizacyjny powinno się przeprowadzać dla każdego rodzaju obiektu: od domów
jednorodzinnych, przez wielorodzinne, przemysłowe po użyteczności publicznej, gdyż dzięki temu uzyskuje się
znaczące obniżenie zarówno kosztów inwestycyjnych, jak i eksploatacyjnych.
0
Zapotrzebowanie na energię pierwotną EP, energię końcową EK, oraz moc cieplna kotła Q
przykładowego domu jednorodzinnego z wentylacją grawitacyjną w Warszawie:
A – z zastosowaniem normatywnych współczynników przenikania ciepła U,
B – z zoptymalizacją ocieplenia przegród tracących ciepło.