Grecja Peloponez

Grecja
Stolica:
Ateny
Powierzchnia:
131 990 km²
Ludność:
11 305,1 tys.
Waluta:
euro (EUR), 1 EUR = 100 centów
Napięcie:
220 V
Język:
grecki
Wiza:
wiza nie jest wymagana
Regiony:
Alonissos, Andros, Antiparos, Ateny, Attyka, Chalkidiki, Chios, Epirus, Evia, Grecja
Środkowa, Grecka Macedonia, Ikaria, Ios, Itaka, Karpathos, Kefalonia, Keos, Korfu,
Kos, Kreta, Lefkada, Lesbos, Limnos, Milos, Mykonos, Naxos, Paros, Patmos,
Peloponez, Riwiera Olimpijska, Rodos, Saloniki, Samos, Samotraka, Santorini,
Skiathos, Skopelos, Syros, Tesalia, Thassos, Tinos, Zakynthos
Peloponez
Krótka informacja
Wspaniale rozwinięta linia brzegowa z malowniczymi zatoczkami nad lazurowym morzem i wiele pamiątek historycznych.
Informacje ogólne
Peloponez to rozległy grecki półwysep i kraina historyczna znajdująca się między Morzem Jońskim i Egejskim. Przeważa tu krajobraz górzysty
(najwyższy szczyt – Tajget – 2407 m n.p.m.) z bardzo rozwiniętą linią brzegową z wieloma małymi półwyspami i zatoczkami. Mieści się tu kilka starych
krain historycznych jak. Achaja, Arkadia, Argolida, Elida, Mesenia oraz Lakonia. W swej historii było to miejsce wielu walk i udowadniania dominacji
zbrojnej, od burzliwego panowania Dorów, przez waleczne ludy Sparty, wcielenie terenów do Cesarstwa Rzymskiego, a potem Bizancjum, okupację
krzyżowców do podbicia go przez Turków i Wenecjan. W 1830 r. został przyłączony do Grecji, do której należy do dziś.
Górzysty krajobraz, piękne plaże, ciepłe, lazurowe morze, wiele pamiątek historii i urokliwe miejscowości z ciekawym folklorem to tylko kilka atrakcji
Peloponezu. Jest to miejsce, gdzie sezon turystyczny trwa cały rok – wiosną i jesienią panują tu idealne warunki do zwiedzania, pieszych wędrówek i
wspinaczki, a wiejące na przełomie sierpnia i września wiatry stwarzają wspaniałe warunki do windsurfingu, kitesurfingu, żeglarstwa i paralotniarstwa.
Latem dominuje odpoczynek w kurortach nadmorskich, a zimą sporty zimowe z głównym centrum narciarskim w Parnasie. W sezonie kursują tam
kilka razy dziennie autobusy z Aten.
Kato Achaia– urokliwe miasteczko położone na północnym brzegu między Patrą i Lakopetrą, oddalone nieznacznie od morza z bardzo dobrą bazą
hotelarską i gastronomiczną. Część plażowa mieści się w sąsiedniej wsi Paralia Kato Achaias i znajduje się tam wąska, ale długa i świetnie
zagospodarowana plaża piaszczysto-żwirowa.
Kyllini – to kilkukilometrowa plaża piaszczysta, miejscami ze żwirowym zejściem do morza, która ciągnie się na północno-zachodnim brzegu
Peloponezu od Loutra Kyllimi do Kalamii. Plaża jest bardzo łagodnie nachylona do morza i świetnie nadaje się do wypoczynku z dziećmi.
Wypożyczalnie sprzętów wodnych znajdują się w pobliżu Kalamii i Loutra. W samym mieście Kylimi znajduje się wiele wysokiej klasy hoteli z
rozległymi basenami.
Skafidia – kurort usytuowany w centralnej części zachodniego wybrzeża słynąca z szerokiej piaszczystej plaży i luksusowych hoteli.
Tolo – kurort położony we wschodniej części Peloponezu w sąsiedztwie Nafplionu, który zachwyca piękną, szeroką i piaszczystą plażą świetnie
zagospodarowaną, malowniczymi, malutkimi wysepkami oddalonych nieznacznie od brzegu i lazurem morza, a bliskość dużego miasta i wielu
ważnych starożytnych miast stwarza znakomite możliwości poznania terenu. Miasto posiada urokliwy port z krystalicznie czystą wodą i skalistym
dnem, co sprawia, że można odnieść wrażenie jakby łodzie unosiły się w powietrzu.
Methoni – ciche miasteczko położone na południowym krańcu Mesyny, które poza szeroką, spokojną plażą nad lazurowym, ciepłym morzem
zachwyca wapienną twierdzą zbudowaną na skalnym cyplu wysuniętym w morze. Znajduje się tu kilka niewielkich hoteli i pole campingowe.
Lakopetra – miasto sąsiadujące z Patrą, posiadające wąską piaszczysto-żwirową plażę, dobrze zagospodarowaną w wydzielonymi częściami
hotelowymi. Obok miasta znajduje się międzynarodowe lotnisko, a z plaży rozciąga się widok na osiągnięcie sztuki budowlanej ostatniego wieku –
ogromny most łączący Patrę z Antirio leżącym po drugiej stronie zatoki.
Kalamata – duże miasto leżące na południowym brzegu Peloponezu w Zatoce Meseńskiej. Miasto słynie z oryginalnego tańca, jedwabnych chust,
uprawy „miodowych” fig i sezamu w miodzie zwanego Pasteli. Nazwa miejscowości nawiązuje do starogreckiego tłumaczenia Kala mata - „piękne
oczy”. W jednym z tutejszych kościołów istnieją freski przedstawiające „Dziewicę Kala Matię”. Miasto nie ma długiej historii, gdyż zostało założone
przez Wenecjan, którzy zarówno jak kolejni władcy tureccy zostawili tu po sobie wiele ciekawych budowli. Znana jest jednak jako port eksportowy i
pasażerski, a w sezonie letnim posiada regularne połączenia promowe z Kretą. Kalamata posiada dwie długie, piaszczysto-żwirowe plaże – na
wschód od portu znajduje się najlepiej zagospodarowana plaża z wieloma restauracjami i hotelami oraz długa promenadą. Plaża położona na zachód
od portu wychodzi poza miasto i jest idealna dla osób szukających spokoju.
Wydruk ze strony http://www.btz-pttk.krakow.pl/first.php
Informacje przygotowane przez MerlinX
Strona 1/5
Kuchnia
Głównym składnikiem kuchni greckiej jest oliwa z oliwek, której zalety doceniano już w starożytności używając jej w kosmetyce po kąpieli, a także
polewano mięsa smażone na ruszcie. Obecnie jest podstawą wszystkich greckich potraw i służy nie tylko do smażenia, ale często w dużych ilościach
dodawana jest do sałatek, sosów a nawet zup. Jest również jednym z powodów uznania kuchni greckiej za jedną ze zdrowszych i smaczniejszych,
gdyż oliwa jest lekko strawa i posiada delikatny smak nadający charakteru poszczególnym potrawom.
Kuchnia grecka ma wiele zapożyczeń z typowej kuchni śródziemnomorskiej i bałkańskiej – często dodawany jest czosnek, liście winorośli i duża ilość
warzyw, pomidorów i papryki. Bazą wielu produktów jest baranina i ryby. Bez wątpienia odróżnia ją jednak ser feta, produkowany w różnych
odmianach, typowe greckie zupy i sosy, oraz sposób przyrządzania niektórych dań.
Kuchnia grecka jest bardzo popularna w Europie, ale jadąc do Grecji może nas w niej zaskoczyć nie tylko bogactwo menu, ale też tradycje kulinarne.
Pierwszym zaskoczeniem może być sposób podawania potraw, gdyż większość podawana jest w temperaturze pokojowej. Grecy uważają, że taka
temperatura najbardziej uwydatnia smak. Poza tym, zamawiając w restauracji obiad kilkudaniowy dostaniemy wszystko naraz gdyż idea podawania
dań kolejno jest w tym kraju obca. A jeżeli siedzimy przy stoliku z kilkoma osobami, które zamawiają to samo można dostać wielki półmisek z potrawą,
z którego każdy nabierze ile sobie życzy. Suto zastawione stoły z kolorowymi potrawami są typowe dla kuchni greckiej. Obojętnie co zamówimy na na
stole zawsze znajdzie się woda i chleb, będący dodatkiem do większości potraw.
Rytm dnia w Grecji sprawia też, że pory i ilość posiłków różni się od panujących np. w Polsce. W Grecji nie jest popularne pełne śniadanie, a często
słyszy się, że w ogóle się go nie jada. Dla Greka śniadaniem jest zazwyczaj filiżanka kawy i sucharki, biszkopt lub placek z dżemem. Przed południem
jako przekąska typowe jest ciasto tyropitta, wypełnione gorącym płynnym serem feta. Obiad spożywa się ok. 14-17, a głównym posiłkiem jest kolacja
jedzona zwykle na mieście w restauracjach lub tawernach ok. godz. 20-22. Oczywiście w hotelach rytm ten może się różnić, gdyż znaczna większość
dostosowuje się do potrzeb turystów. W większości restauracji menu pisane jest po angielsku, a w kurortach popularnych wśród naszych rodaków
zdarzają się pisane po polsku.
Jeżeli chcemy spróbować typowej greckiej kuchni warto udać się do kameralnych tawern, gdzie jadają mieszkańcy. Popularne przed jak i między
posiłkami są tzw. mezedes, czyli przystawki.
Panujące tu już od maja wysokie temperatury przyczyniają się do rosnącej popularności kawy przygotowanej na zimno – Frappe – podawanej w
wysokich szklankach, robiona na bazie wody mineralnej z dodatkiem mleka i cukru.
Ważnym elementem greckiej kuchni jest wino, które doceniane było już w starożytności, a sposób jego powstania opisuje mitologia. By uchronić
swego nieślubnego syna Dionizosa przed gniewem Hery, Zeus zamienił go w barana. Bogini jednak nie dała się oszukać i przywróciła mu człowieczą
postać, ale ukarała go obłędem. Szalony Dionizos żeglował po morzu i podczas jednej wyprawy poznał rolnika o imieniu Ikarios, który nauczył go
uprawiania winorośli. Sok z zebranych winogron sfermentował, a Ikarius chcąc ukarać Dionizosa za niedopilnowanie kazał mu go wypić. Historia,
kończy się dość tragicznie, gdyż odurzony bóg zabił rolnika, ale od tamtej pory kojarzony jest w mitologii z winem i zabawą.
Charakterystyczne w smaku i nie występujące poza Grecją jest wino Retsina, które jest młodym winem przyprawionym sosnową żywicą. Po
wytłoczeniu leżakuje zaledwie kilka tygodni i nadaje się do spożycia, jednak po mniej więcej roku, jej smak przypomina ocet. Narodowym trunkiem
Grecji jest też „ouso me mese”, znane jako ouzo – 48-procentowy alkohol doprawiany anyżem i koprem. Międzynarodową sławę wśród alkoholi
zyskała również Metaxa – brandy z dodatkiem wina i mieszanki przypraw. By wyprodukować dobry trunek destyluje się dwukrotnie alkohol, który
następnie leżakuje od 3-15 lat. Dopiero po tum czasie dodawane są do niego wino i zioła, które tworzą charakterystyczny smak. Niektórzy twierdzą, że
niegdyś dodawano też płatki róż. Alkohol jest następnie słodzony, trafia do dębowych beczek i czeka ok. pół roku na rozlanie do butelek.
Specjalnością kuchni peloponeskiej jest pilaw – ryż, drobny makaron, pomidory, papryka i cebula gotowane razem w bulionie i doprawiane
aromatycznymi ziołami. Potrawa jest dość prosta i podaje się ją często przed głównym daniem. Warto spróbować też peloponeskich omletów z
dodatkiem fety, oliwek i aromatycznej bazylii oraz słynnego Fakes – soczewicy z czarnymi oliwkami, sokiem cytrynowym, oliwą i świeżymi ziołami.
Podawane zwykle jest jako meze, ale w zależności od wielkości dania może być też daniem głównym, serwowana na ciepło albo na zimno.
Obyczaje
W Grecji tożsamość osoby oraz jej status społeczny wyznacza przynależność do rodziny. Jest ona nieco inaczej pojmowana niż na Zachodzie, gdyż
jest grupą krewnych nie tylko noszących jedno nazwisko, ale tez mieszkających razem. Typowe greckie domy są bardzo obszerne by pomieścić kilku
pokoleniową rodzinę. Poza tym ma ona bardzo patriarchalny charakter, co sprowadza się do tego, że status społeczny kobiety określa związek z
mężczyzną. W ostatnich czasach te surowe reguły zostały złagodzone, a kobiety stają się coraz bardziej niezależne. W 1983 r. zniesiono też
ustawowy obowiązek wnoszenia posagu podczas wydawania córki za mąż. Tradycja ta wywodziła się z wysp Morza Egejskiego, gdzie dom rodzinny
należał do kobiety jako opiekunki ogniska domowego, jednak w dobie kryzysu zwyczaj ten został zniesiony co znacznie odciążyło wielodzietne
rodziny. Tradycją jednak nadal jest przekazywanie sukni panny młodej przez jej matkę i szycie ubrań lub pościeli przez kobiety z rodziny oraz
wkładanie do rękawiczki panny młodej kostki cukru by miała słodkie życie w małżeństwie. Greckie wesela są bardzo huczne, taneczne i czasem
przeciągają się na kilka dni. W miasteczkach i wsiach z tradycjami zdarza się, ze orszak panny młodej przemierza ulice co jest bardzo ciekawym
widowiskiem.
W Grecji miejscem szczególnie często odwiedzanym są klasztory, gdzie wymagany jest odpowiedni ubiór zakrywający kolana i ramiona. Również do
wielu innych miejsc nie można wejść w stroju plażowym.
W kościołach i klasztorach nie można robić zdjęć, natomiast w muzeach tylko bez użycia flesza, o ile nie ma piktogramów z zakazem. Często również
możliwość robienia zdjęć w obiektach wiąże się z wykupieniem zgody w kasie.
W greckich barach często można zobaczyć zamyślonych mieszkańców, którzy siedzą nad planszami. Grają oni w Tavli – grę uznawaną za jedną z
najstarszych na świecie, która przybyła do Grecji prawdopodobnie z Egiptu ponad 5 tys. lat temu. Jest ona znana na całym świecie jako
Backgammon.
Grecy uważani są za naród radosny, który bawi się często, głośno i długo. Widać to zwłaszcza na różnego rodzaju światach i festiwalach, jak również
w zwykły dzień na ulicach, gdzie słychać muzykę. W Grecji znanych jest ponad 150 rożnych tańców, często regionalnych, a większość z nich tańczy
się w kole lub korowodzie. Najpopularniejszy z nich to kalamantianos i zeimbekikos – czyli solowy taniec mężczyzn do muzyki wygrywanej na
bouzouki. Najbardziej znanym na świecie jednak jest taniec Greka Zorby – który nawiązuje do kroków „tańca rzeźników” dawnego Konstantynopola.
Wydruk ze strony http://www.btz-pttk.krakow.pl/first.php
Informacje przygotowane przez MerlinX
Strona 2/5
Aktywny wypoczynek
Peloponez daje możliwość uprawianie wielu sportów – począwszy od sportów wodnych na świetnie wyposażonych plażach, przez jeździectwo, piłkę
plażową, paralotniarstwo po trekking i wspinaczkę po pobliskich wzgórzach. Jest to miejsce, gdzie sezon turystyczny trwa cały rok – wiosną i jesienią
panują tu idealne warunki do zwiedzania, pieszych wędrówek i wspinaczki, a wiejące na przełomie sierpnia i września wiatry stwarzają wspaniałe
warunki do windsurfingu, kitesurfingu, żeglarstwa i paralotniarstwa. Latem dominuje odpoczynek w kurortach nadmorskich, a zimą sporty zimowe z
głównym centrum narciarskim w Parnasie. Jest tam wiele tras zjazdowych o różnych stopniach trudności oraz wyciąg. Drugim ważnym ośrodkiem
narciarskim jest Chelmos leżący obok Kalavrity, jednak jest on mniej rozwinięty niż Parnas.
Wycieczki Fakultatywne
Wypoczywając na Peloponezie warto też zwiedzić kilka ciekawych miejsc. Rezydenci poszczególnych biur podróży przedstawiają grafik i ceny
proponowanych wycieczek, a niektóre miejscowości można zobaczyć samemu.
Delfy – miejscowość, która w starożytności była centrum kultu boga Apollina uważana za "pępek świata". Znajdowała się tu słynna wyrocznia gdzie
Pytie przepowiadały przyszłość. Warto zobaczyć tu Święty Okręg oraz muzeum ze znaleziskami i starymi rycinami.
Epidauros – miejsce gdzie od VI w. p.n.e. do IV w. istniało najsłynniejsze miejsce kultu boga-uzdrowiciela Asklepiosa. Poza świątynią boga z jego
7-metrową siedzącą statuą w formie ołtarza, warto zobaczyć najlepiej zachowany amfiteatr w Grecji, który posiada niesamowitą akustykę i mieścił 14
tys. widzów. Inne ciekawe zabytki to ruiny łaźni i sypialni, gdzie chorzy oczekiwali na uzdrowienie podczas snu.
Mykeny – starożytne miasto w północno-wschodniego Peloponezu, które ok. dwa tysiące lat przed naszą erą było ośrodkiem kultury mykeńskiej –
jednej z najstarszych w Europie. Straciło jednak na znaczeniu już w starożytności kiedy zostało zdobyte przez Achajów i zniszczone przez Dorów.
Znajduje się tu obecnie duże stanowisko archeologiczne, gdzie można podziwiać odkryte ruiny akropolu – nazywanego mykeńska cytadelą,
pozostałości pałacu oraz grobowce, z których jeden przypisuje się mitycznemu królowi Myken – Agamemnowi, dzięki znalezionej w nim złotej masce.
Korynt – miasto portowe leżące przy Przesmyku Korynckim, który łączy Peloponez z lądową częścią Grecji. Dzisiejsze miasto położone jest kilka
kilometrów od starożytnych ruin, które leżą we wsi Archea Korinthos. Znajdują się tu m.in. ruiny świątyni Apollina z V w. p.n.e., a powyżej, na stromej
skarpie wznosiła się słynna w starożytnej Grecji świątynia Afrodyty uważana za miejsce sakralnej prostytucji, która nie przetrwała do naszych czasów.
Warto zobaczyć również dobrze zachowane obwarowania średniowiecznej twierdzy.
Teby – miasto, które w starożytności było centrum polityczny środkowej części Grecji, a obecnie mieszka tu mniej niż 20 tys. ludzi. Nawiązują do
greckiej mitologii i opowiadań Teby to miejsce narodzin Dionizosa, Heraklesa i późniejszego króla – Edypa. Istnieje również wiele śladów
świadczących o tym, że miasto było jednym z centrów cywilizacji mykeńskiej na podbitym lądzie. Miasto bardzo szybko się rozwijało i stało się
konkurencją Aten – rywalizacja między miastami sprawiła, ze w wojnach perskich i peloponeski Teby stawały się sojusznikiem każdego kraju,
chcącego podbić Ateny. Największą klęską miasta była walka z Macedonią, kiedy to miasto zostało prawie doszczętnie zniszczone, a wszyscy
mieszkańcy dostali się w niewolę. Można podziwiać tu ruiny Kadmey – akropolu tebańskiego, na którym wybudowany garnizon macedoński – obecnie
również ruiny.
Sparta – miasto Peloponezu będące stolicą Lekonii, które jest jednym z najbardziej znanych i znaczących w historii Grecji. W skład nowożytnej
miejscowości wchodzą ruiny starożytnej Sparty i średniowiecznej Mistry. Historia Sparty sięga aż XII w. p.n.e. kiedy to stała się jedną z osad Dorów
zasiedlających tereny Peloponezu. Cztery wieki później powiększone znacznie miasto słynęło jako potęga militarna. Dzięki zastosowaniu falangi
Spartanie stłumili zbuntowaną ludność meseńską, założyli Związek Peloponezki i przez długie lata posiadali hegemonię na Peloponezie. Według
podań założycielem miasta był legendarny Likurg, który podobno otrzymał od wyroczni delfickiej wytyczne jak dobrze kierować państwem i flotą, co
podnosiło jego prestiż. Decyzje podejmowane były przez króla i Radę Starszych – szanowanych obywateli, którzy godnie przeżyli 60 lat. Po krótkim
sojuszu, Sparta weszła w konflikt z Atenami i po zwycięstwie w wojnie peloponeskiej zdobyła znaczne wpływy Hellady. Ok. III w. p.n.e. Sparta utraciła
znaczenie na rzecz Teb, a główna przyczyną był spadek liczby obywateli w wyniku licznych wojen, przez co nie mogła wystawić znaczącej armii.
Jasnością i respektowaniem prawa, prostym życiem i ustrojem politycznym Sparta zachwycała jeszcze długo nawet największych filozofów, jak np.
Platon. Do dziś ludność Sparty jest przykładem oddania idei wielkości państwa i organizacji społeczeństwa.
Ateny – stolica Grecji stanowiąca kolebkę demokracji, której historia przekracza 3 tys. lat. Jest również jednym z najważniejszych destynacji
turystycznych Europy z imponującymi zabytkami starożytności. Rozłożone są między Zatoką Sarońską i czterema wysokimi wzgórzami, będącymi
częścią miasta – Egaleo na południowym zachodzie dochodzący do wysokości 414 m n.p.m., Parnitha – sięgająca 1423 m n.p.m na zachodzie,
Imittos – wysoki na 1026 m n.p.m. na wschodzie i górujący północy Pentelikon – 1108 m n.p.m. Ateny podzielone są trzema uskokami tektonicznymi
co skutkuje częstymi, choć przeważnie niedużymi trzęsieniami ziemi. Ostatnie duże trzęsienie w 1999 r. poskutkowało zmianą przepisów budowlanych
w mieście. W starożytności wstrząsy w mieście tłumaczono jako gniew bogów i składano im dary. W mieście znajduje się wiele śladów po bogatej
historii miasta. Miasto założone zostało na pozostałościach twierdzy mykeńskiej na wzgórzu Akropolis, gdzie następnie również na sąsiadujących
wzgórzach powstało miasto z dużą agorą (antyczny rynek), aeropagiem, gdzie odbywały się sądy, duża ilością świątyń poświęconych rożnym
bóstwom i gmachami publicznymi. Nazwa miasta pochodzi od greckiej bogini mądrości Ateny. Według mitologii kiedy bogowie olimpijscy dzielili
między siebie ziemie, gdzie mają być szczególnie czczeni Posejdon i Atena upodobali sobie szybko rozwijające się miasto nad Zatoką Sarońską.
Ponieważ nie mogli osiągnąć kompromisu a kłótnie były coraz bardzie zażarte zwrócili się do mieszkańców by oni sami zdecydowali któremu bóstwu
chcą składać cześć. Zdecydowali oni, że oddadzą miasto bogowi, który podaruje im najbardziej przydatną rzecz. Posejdon ofiarował wodę, która
wytrysnęła ze źródełka. Atena natomiast stworzyła drzewko oliwkowe i pokazała jak zrobić oliwę z oliwek, która do dnia dzisiejszego jest podstawą
greckiej kuchni. Najważniejszym miejscem Aten jest Akropol na wapiennym wzgórzu, gdzie znajduje się Partenon – świątynia Ateny Partenos
(Dziewicy) wykonana w doryckim stylu przez Peryklesa, a rzeźby wykonał sam Fidiasz. Inne ważne budowle to Propyleje – stanowiące wejście na
święte wzgórze, Erechtjon poświęcony Atenie i Posejdonowi oraz świątynia Nike. By zapoznać się dokładnie z bogatą historia miasta warto udać się
do znajdującego się niedaleko Muzeum Archeologicznego. W mieście znajduje się bardzo wiele budynków i świątyń, na których poznanie trzeba
przeznaczyć znacznie więcej niż jeden dzień. Najważniejsze to: Agora z Wieżą Wiatrów, pozostałościami po Hibliotece Hadriana i meczetem Fethiye
Tzami, Aeropag, Tezejon, Teatr Dionizosa, Świątynia Zeusa Olimpijskiego oraz Kalimarmaron – stadion olimpijski z IV w. p.n.e. będący miejscem
pierwszej nowożytnej olimpiady po odrestaurowaniu.
Olimpia – miasto, które w starożytności było najsłynniejszym miejscem kultu Zeusa – znajdowały się tu sanktuarium poświęcone bogowi, a wokół
niego odbywały się co 4 lata igrzyska, zwane od ich miejsca – olimpijskimi. Pierwsze odnotowano w 776 r. Na sanktuarium Zeusa składał się duży,
święty gaj oliwny – Altis, w którym znajdował się ołtarz. W wieku VII p.n.e. wzniesiono tu monumentalne budowle z najważniejsza i największa
świątynią Zeusa – w środku znajdował się jego ogromny posąg wykonany przez Fidiasz, który zaliczano do siedmiu cudów świata. Inne ważne
budowle to Leonidjon, świątynia Hery, budowle administracyjne, rozległy hipodrom i stadion na 20 tys. widzów. Po przejęciu Peloponezu przez
Cesarstwo Rzymskie miasto uznano za pogańskie, co poskutkowało wypędzeniem części ludności i w 393 r. zakazem organizowania igrzysk.
Stanowisko archeologiczne odkrytego w XIX w. miasta wpisano na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego UNESCO. Z ciekawostek warto
Wydruk ze strony http://www.btz-pttk.krakow.pl/first.php
Informacje przygotowane przez MerlinX
Strona 3/5
wspomnieć, że płomień olimpijski rozpala się tu za pomocą skupionych przez paraboliczne zwierciadło promieni słonecznych, a następnie jest
przenoszony przez sztafetę do miejsca igrzysk.
Argos – miasto będące jednym z najistotniejszych ośrodków kultury mykeńskiej i najważniejszym miejscem kultu Hery. Miasto znacznie zyskało po
pokonaniu Sparty przez króla Fejdona – tego samego, który jako pierwszy wypuścił monety w obieg na Bałkanach, objął przywództwo nad Igrzyskami
Olimpijskimi, wskrzesił królestwo Temenidów i znormalizował system miar i wag. Znaczenie miasta spadło po wejściu na Peloponez Rzymian. Dziś
jest prężnie rozwijającym się miastem z wieloma zabytkami okresu świetności. Warto zobaczyć mury cyklopowe, sanktuarium Apollina, amfiteatr
rzymski oraz dominującą nad miastem XII-wieczną twierdzę.
Nafplion – w starożytności był jednym z większych portów Peloponezu, jednak stracił na znaczeniu i pod koniec II w. p.n.e. opustoszał. Z tego okresu
zachowało się wiele imponujących ruin otoczonych stanowiskiem archeologicznym. Miasto zostało ponownie założone w czasach bizantyjskich, a w
miejscu akropolu wzniesiono twierdzę obronną. Miasto często było najeżdżane przez krzyżowców, a w XIV w. podczas panowania weneckiego
wybudowano kolejny zamek – tym razem na wyspie Bourtz. Po burzliwym panowaniu tureckim wrócili tu Wenecjanie, którzy wybudowali kolejną
twierdzę – Palamidi. W listopadzie 1821 r. Nafplion został wyzwolony przez wojska partyzanckie, a po odzyskaniu niepodległości przez Grecję stał się
na krótko stolicą kraju. W latach 60-tych ubiegłego wieku miasto zyskało na znaczeniu jako kurort wypoczynkowy – szczególnie popularny w okresie
świątecznym.
Nemea – ośrodek kultury starożytnej Grecji, gdzie według mitologii Herkules zabił lwa nemejskiego. Znajdowała się tu świątynia ku czci Zeusa, która
została zniszczona przez trzęsienie ziemi u schyłku okresu starożytnego. Niedaleko świątyni znajdował się stadion na 40 tys. widzów, gdzie co 2 lata
odbywały się igrzyska nemejskie o mniejszym znaczeniu niż olimpijskie.
Pylos – w pobliżu dzisiejszego miasta znajdują się wykopaliska z epoki brązu. Odkrywcy starego mykeńskiego miasta główne wykopaliska nazwali
"Pałacem Nestora" od imienia władcy panującego w tym okresie. W starożytności pod Pylos rozegrała się jedna z większych bitew. Późniejsze lata
panowania różnych najeźdźców pozostawiły po sobie ciekawe zabytki jak zamek krzyżacki Paleokastro, twierdzę osmańską Neo Kastro, meczet
zamieniony później na kościół czy kazamaty. W Pylos znajduje się piaszczysto-żwirową plaża przyciągająca coraz więcej turystów, a w jej pobliżu
mieści się Grota Nestora – przepięknie ukształtowana jaskinia, w której według mitologii młody Hermes ukrył krowy skradzione Apollinowi.
Tegea – jedno z najstarszych i najpotężniejszych miast starożytności słynące z rozbudowanej floty morskiej. Znajdowało się tu wielkie sanktuarium
Demeter i Persefony oraz słynna świątynia Ateny Alea – będąca ważnym ośrodkiem religijnym antycznej Grecji i azylem dla zbiegów. Po długich
walkach ze Spartą o dominację na terenie Arkadii miasto zostało zniszczone. Na jego miejscu w okresie bizantyjskim założono ważny ośrodek
handlowy pod nazwą Nikli, obowiązującą do ogłoszenia niepodległości Grecji.
Patra – nazywana również Patras, to trzecie największe miasto Grecji położone na wschód od Aten w zatoce o tej samej nazwie. Jest to główne
miasto portowe Peloponezu, a jego strategiczne położenie od starożytności doceniali kolejni najeźdźcy. Patronem miasta jest św. Andrzej, który został
tu ukrzyżowany za głoszenie chrześcijaństwa. W miejscu jego śmierci znajduje się najważniejszy zabytek miasta – katedra św. Andrzeja – największa
świątynia Grecji. W mieście znajduje się bogate Muzeum Archeologiczne posiadające wiele cennych zbiorów z całego regionu oraz kilka pamiątek po
minionych czasach jak ruiny Odeonu czy pozostałości zamku.
Najczęściej Zadawane Pytania
Kiedy najlepiej jechać na Peloponez?
Na Peloponezie sezon turystyczny trwa cały rok – wiosną i jesienią panują tu idealne warunki do zwiedzania, pieszych wędrówek i wspinaczki, a
wiejące na przełomie sierpnia i września wiatry stwarzają wspaniałe warunki do windsurfingu, kitesurfingu, żeglarstwa i paralotniarstwa. Latem
dominuje odpoczynek w kurortach nadmorskich, a zimą sporty zimowe z głównym centrum narciarskim w Parnasie. W sezonie kursują tam kilka razy
dziennie autobusy z Aten.
Z ciekawych wydarzeń przyciągających tu tłumy należy wspomnieć o końcówce karnawału kiedy w Patrze organizowane są największe w Grecji
pochody i tańce, trwające zwykle kilka dni. Ciekawy świętem regionalnym jest Karneja – obchodzone niegdyś w Sparcie ku czci Apollina Karnajosa
przez 9 dni na przełomie sierpnia i września, a dziś jest to jedna a atrakcji i okazja do pokazania turystom miejscowego folkloru.
Jakie plaże są na Peloponezie?
Na półwyspie przeważają plaże piaszczysto-żwirowe, wąskie plaże przeplatające się ze skalistymi brzegami schodzących do morza gór. Przy hotelach
wyższej kategorii często można znaleźć sztucznie usypane plaże piaszczyste, jednak zejście do morza jest przeważnie żwirowe a często też pojawia
się na nim pas muszli.
Jaka waluta obowiązuje w Grecji i jakie są orientacyjne ceny?
W Grecji od 2002 r. obowiązuje wspólna dla całej Unii Europejskiej waluta – Euro. Konsekwencją tego są nieco wyższe ceny niż w Polsce. Ceny
również różnią się w sklepach w centrum miast czy w dużych kurortach od cen peryferii i wiosek turystycznych.
Gdzie i jakie pamiątki kupić na Peloponezie?
W każdym mieście i kurorcie turystycznym znajduje się wiele sklepów z pamiątkami zarówno dotyczącymi Peloponezu jak też danego miasta.
Szczególnym miejsce jest jednak Kalamata słynąca z tradycyjnych jedwabnych chust na głowę, uprawy „miodowych fig i smacznego Pasteli (sezam w
miodzie).
Trzeba pamiętać, że większość sklepów poza centrum zamykana jest podczas sjesty ok. godz. 14-17, ale potem czynne są do 21.00. W poniedziałki,
środy i soboty godziny otwarcia sklepów są krótsze i kończą się w porze sjesty. W centrum miasta, zwłaszcza w centrach handlowych rezygnuje się z
pory sjesty lub ogranicza się ją tylko do godziny.
Jaki czas obowiązuje w Grecji?
Czas lokalny jest późniejszy o godzinę od obowiązującego w Polsce, więc po przylocie przestawiamy zegarek o godzinę do przodu.
Jak poruszać się po Peloponezie?
Najtańszym i najpowszechniejszym środkiem transportu są autobusy zapewniające bardzo dobry dojazd do Patry i Koryntu, jak również wzdłuż
wybrzeża do miejscowości turystycznych. Zwiedzając Ateny mamy dodatkowo do wyboru metro, trolejbusy i tramwaje, a także kolej podmiejską
dojeżdżającą do kilku bliższych miejscowości nadmorskich. Ze stolicy można do kurortów dojechać tez często kursującymi busami.
Alternatywnym rozwiązaniem jest wynajęcie auta. Polskie prawo jazdy często nie jest akceptowane przez lokalne służby więc lepiej mieć europejski
dokument. Przepisy drogowe są traktowane dość dowolnie przez Greków dlatego należy zwiększyć uwagę na jeżdżących obok.
Jakie są ograniczenia celne w Grecji?
Przewóz towarów podlega ograniczeniom ilościowym na zasadach obowiązujących w UE, co oznacza w praktyce, że rzeczy osobiste i sprzęt na
Wydruk ze strony http://www.btz-pttk.krakow.pl/first.php
Informacje przygotowane przez MerlinX
Strona 4/5
własny użytek nie podlega ograniczeniom celnym. W przypadku towarów można wwozić i wywozić: do 800 szt. papierosów, 200 szt. cygar, 10 l
spirytusu, 20 l mocniejszego alkoholu, 90 l wina i 110 l piwa.
Jakie dokumenty potrzebne są w razie konieczności skorzystania z służby zdrowia w Grecji?
Służba zdrowia, zarówno prywatna jak i publiczna jest w Grecji ogólnodostępna. Przed wyjazdem można starać się w oddziale NFZ o wyrobienie
Europejskiej Karty Ubezpieczenia Zdrowotnego (EUKZ), która daje możliwość korzystania z podstawowej służby zdrowia w przychodniach i
szpitalach. Warto jednak wykupić prywatne ubezpieczenie kosztów leczenia, które w razie konieczności pokryje wyższe koszty i transport medyczny.
Jeżeli posiadamy ubezpieczenie prywatne należy zapoznać się z jego warunkami, gdyż w większości przypadków ubezpieczeniem objęte są koszty
leczenia powyżej pewnych kwot, które należy samemu opłacić.
Ze względu na inną florę bakteryjną należy starannie wybierać restauracje lub jadać w hotelach i przestrzegać podstawowych zasad higieny. Turyści
powinni pić wyłącznie wodę butelkowaną, ewentualnie gotowaną co najmniej 10 min. Szczepienia ochronne nie są wymagane i nie ma zagrożeń
sanitarno-epidemiologicznych, niemniej przed wyjazdem warto sprawdzić czy szczepienia nie są zalecane sezonowo.
Ważne informacje MSZ
Dokumentem uprawniającym do wjazdu i wyjazdu z Grecji tak jak i innych krajów Unii Europejskiej jest dowód osobisty lub paszport. Lecąc do Grecji
samolotem, od osób posiadających dowód osobisty paszport nie jest wymagany. Nie jest też potrzebny przy drodze przez Włochy z połaczeniem
promowym. Jeżeli natomiast jedziemy autokarem lub samochodem przez Bałkany warto upewnić się czy trasa przejazdu nie przebiega przez kraj, w
którym wymagany jest paszport.
W Grecji nie ma obowiązku meldunkowego jeżeli pobyt nie przekracza 90 dni i nie jest w tym czasie podejmowana praca na terenie kraju.
Szczegółowe i aktualne informacje można znaleźć na stronie MSZ: www.msz.gov.pl lub na stronie ambasady polskiej w Atenach
www.athens.polemb.net
Najbliższe ambasady i konsulaty:
Ambasada Rzeczypospolitej Polskiej w Republice Greckiej
Grecja, Ateny, Chryssanthemon 22, 154 52 Paleo Psychiko
Tel.: +302106797700 Tel. dyżurny: +306936554629 Faks: +302106797711
http: www.athens.polemb.net
Konsulat Honorowy Rzeczypospolitej Polskiej w Patrze
Grecja, Patra, 12, Othonos Amalias Str., 262 23
Tel.: (00-302-610) 634-019 Faks: (00-302-610) 634-4080
Konsulat Honorowy Rzeczypospolitej Polskiej w Pireusie
Grecja, Pireus, 57, Akti Miaouli, 185-36
Tel.: (00-302-10) 429-23-44 Faks: (00-302-10) 429-23-45
Wydruk ze strony http://www.btz-pttk.krakow.pl/first.php
Informacje przygotowane przez MerlinX
Powered by TCPDF (www.tcpdf.org)
Strona 5/5