ODŻYWIANIE i METABOLIZM REGULACJA POBIERANIA POKARMU Rok akad. 2013/2014 w. 9, 29.04.2014 ODŻYWIANIE SIĘ OSÓB W PODESZŁYM WIEKU Ile powinniśmy zjadać? mężczyźni kobiety 3500 ckal/d. 3000 2500 2000 1500 19–25 26–60 wiek > 60 PODSTAWOWE SKŁADNIKI POKARMU: • Białka • Węglowodany (cukrowce) • Tłuszcze (lipidy) • Witaminy • Sole mineralne • Woda • Kilokaloria (kcal) = ilość ciepła niezbędna do podgrzania 1 kg wody o 1 o C • Tą jednostką posługują się dietetycy dla określenia dziennych norm żywieniowych: Białka ok. 0.8g/kg mc Cukry 55-60% energii Tłuszcze ok. 30% energii WARTOŚĆ BMI • BMI (Body Mass Index) czyli wskaźnik masy ciała uwzględnia relacje pomiędzy masą a powierzchnią ciała: • BMI = • • masa ciała (kg) wzrost2 (m) Wartości BMI dla osób dorosłych: < 15 – wygłodzenie 15 – 17.4 – wychudzenie 17.5 – 18.4 – niedowaga 18.5 – 24.9 - wartość prawidłowa 25.0 – 29.9 – nadwaga > 30 – różne stopnie otyłości LOSY SKŁADNIKÓW DIETY W ORGANIZMIE Wprowadzone do organizmu składniki pokarmowe podlegają przemianom metabolicznym, czyli reakcjom biochemicznym, polegającym na wzajemnych przekształceniach: Jeśli z jednych cząsteczek (zazwyczaj mniejszych, np. z aminokwasów czy cukrów prostych) powstają nowe, większe (białka, węglowodany zapasowe) jest to anabolizm (synteza); Odwrotny kierunek przemian, prowadzący do rozkładu cząsteczek większych (np. przemiana glikogenu w glukozę) nazywa się katabolizmem; W wyniku przemian anabolicznych budowane są nowe struktury organizmu, katabolizm (oddychanie komórkowe) dostarcza energii w postaci wysokoenergetycznych wiązań w cząsteczkach ATP NIEZBĘDNE SKŁADNIKI DIETY Procesy metaboliczne, zwłaszcza zachodzące w wątrobie, pozwalają na wzajemne przekształcenia jednych cząsteczek w drugie (np. cukry -> tłuszcze - łatwo, proces w kierunku odwrotnym – znacznie trudniejszy); Niektórych związków dany gatunek nie potrafi wytworzyć z pobranych prekursorów -> te stanowią niezbędne składniki diety; Są nimi: niektóre aminokwasy (tzw. egzogenne ) nienasycone kwasy tłuszczowe (linolowy) witaminy sole mineralne BIAŁKA JAKO SKŁADNIKI DIETY Źródła: Białka zwierzęce są pełnowartościowe zawierają wszystkie aminokwasy Białka roślinne są niepełnowartościowe - brak w nich pojedynczych aminokwasów egzogennych Dieta wegetariańska musi zawierać różnorodne białka roślinne, aby zapewnić dostarczenie wszystkich aminokwasów egzogennych Rola w organizmie: Stanowią istotny składnik strukturalny (np. keratyna skóry, kolagen tkanki łącznej, białka mięśniowe) i funkcjonalny (enzymy, hormony) W warunkach niedoboru węglowodanów i/lub lipidów w diecie są zużywane jako źródło energii (mało wydajne, konieczność usuwania końcowych produktów przemian reszt azotowych) WĘGLOWODANY JAKO SKŁADNIKI DIETY • Węglowodany są głównym (uniwersalnym) źródłem energii w postaci ATP, powstającego zarówno w warunkach beztlenowych (glikoliza) jak i tlenowych (cykl kwasów trójkarboksylowych) • Niewielka ilość cukrowców (zwłaszcza cukrów prostych) wchodzi w skład elementów strukturalnych (np. błony plazmatyczne) a także funkcjonalnych (np. glikozylowane białka enzymatyczne lub cząsteczki hormonów białkowych) LIPIDY JAKO SKŁADNIKI DIETY • Lipidy w diecie to głównie tłuszcze obojętne (triacyloglicerole) - zalecane ok. 30 % energii • Tłuszcze zwierzęce (mięso, produkty mleczne) zawierają głównie kwasy tłuszczowe nasycone, tłuszcze roślinne (oleje, nasiona, orzechy) są źródłem kwasów nienasyconych ; • Większość olejów roślinnych należy do rodziny n-6, tłuszcz ryb morskich (tran) zawiera znaczne ilości kwasów n-3; • Optymalny stosunek n-6:n-3 w diecie człowieka wynosi 2, zwykle jest znacznie wyższy ZMIANY ZAWARTOŚCI KWASÓW TŁUSZCZOWYCH SKŁAD TŁUSZCZÓW RÓŻNEGO POCHODZENIA Rzepak kanadyjski Krokosz barwierski Siemię lniane Słonecznik Kukurydza Oliwa z oliwek Olej sojowy Orzeszki ziemne Nasiona bawełny Smalec Palmowy Masło Kokosowy IZOMERY KWASU LINOLOWEGO zwykły sprzężony 9cis,11trans c9-t11 CLA sprzężony 10trans,12cis t10-c12 CLA …to nie zawsze musi być Red Bull… Myszy z eksperymentalnie wywołaną astmą, karmione przez 6 tyg. paszą wzbogaconą w CLA i VA wykazują zmniejszenie reakcji zapalnej i zmian w drogach oddechowych w porównaniu z osobnikami otrzymującymi w paszy dodatek mleka o zwykłej zawartości kwasów tłuszczowych. WŁÓKNO POKARMOWE Związki pochodzenia roślinnego, przechodzące bez trawienia przez przewód pokarmowy człowieka; Ważna funkcja regulatorowa: wspomagając trawienie zapobiegają jednocześnie wielu chorobom, np. cukrzycy, otyłości, obstrukcjom; Dzielą się na rozpuszczalne i nierozpuszczalne w wodzie; Włókna rozpuszczalne to głównie pektyny, do nierozpuszczalnych należą celuloza i niektóre niewęglowodanowe składniki ściany komórek roślinnych, Istotna ujemna korelacja między spożyciem włókna pokarmowego, zwłaszcza rozpuszczalnego, a rakiem piersi, głównie u kobiet postmenopauzalnych REZWERATROL KURKUMINA Polifenole pochodzenia roślinnego (winogrona, kurkuma) jako przykładowe związki o wybitnych właściwościach antyoksydacyjnych i zastosowaniu cytoprotekcyjnym Stres oksydacyjny towarzyszy większości procesów fizjologicznych, m.in. jest jedną z przyczyn starzenia się organizmów a także wielu chorób, np. cukrzycy, choroby Alzheimera, miażdżycy, katarakty itd.; Stres oksydacyjny, powodowany wieloma czynnikami toksycznymi i środowiskowymi, prowadzi do nagromadzania się reaktywnych form tlenu i azotu (ROS/RNS), naruszając tym samym równowagę oksydoredukcyjną organizmu; Naturalne związki, głównie pochodzenia roślinnego (owoce, warzywa) o właściwościach antyoksydantów są stosowane jako czynniki wspomagające przywracanie tej równowagi i chroniące przed rozwojem wielu chorób; Spożywanie produktów bogatych w antyoksydanty jest zalecane, choć mechanizmy, zwłaszcza współdziałania kilku tego typu związków jednocześnie nie są jeszcze znane i wymagana jest ostrożność w ich stosowaniu. PROBIOTYKI DEFINICJA WHO: żywe mikroorganizmy, które podawane w odpowiednich ilościach wywierają korzystne działanie w organizmie gospodarza CECHY PROBIOTYKU: pochodzenie z organizmu człowieka oporność na niskie pH żołądka oraz na enzymy i kwasy żółciowe dwunastnicy oraz zdolność do przeżycia i aktywności metabolicznej w jelicie grubym przyleganie do komórek nabłonka jelitowego i trwała lub przejściowa kolonizacja przewodu pokarmowego korzystne działanie na organizm gospodarza trwałość i żywotność w czasie przechowywania oraz w środowisku dla niego niekorzystnym , np. w przewodzie pokarmowym: niskie pH, enzymy trawienne, czynniki hamujące wzrost lub zdolności adhezyjne PREBIOTYKI PREBIOTYKI są to nieożywione składniki diety, nie podlegające hydrolizie ani wchłanianiu w górnych odcinkach przewodu pokarmowego Ich fermentacja zachodzi dopiero w jelicie grubym, gdzie selektywnie stymulują wzrost i/lub aktywność ograniczonej liczby szczepów bakteryjnych, zwłaszcza Bifidobacteria i/lub Lactobacili (PROBIOTYKÓW); Pochodną tego jest pojęcie SYNBIOTYKU, oznaczające mieszaninę obydwu składowych żywności funkcjonalne Procesy metaboliczne w organizmie MIĘŚNIE TKANKA TŁUSZCZOWA WĄTROBA METABOLIZM LIPIDÓW • Katabolizm lipidów dostarcza ponad 2x więcej energii niż spalanie węglowodanów czy białek (9 kcal/g vs 4 kcal/g); • Tylko tłuszcze obojętne (triglicerydy) są zużywane jako źródło energii; • Glicerol łączy przemiany tłuszczów z glikolizą (za pośrednictwem aldehydu P-glicerolowego) zaś FA dostarczają energii w procesie β-oksydacji; • AcCoA jest włączany do cyklu Krebsa, jest pośrednikiem w metabolizmie glukozy oraz punktem startowym do syntezy kwasów tłuszczowych PROCESY LIPOLIZY I LIPOGENEZY METABOLIZM BIAŁEK • Białka pobrane z pokarmem podlegają trawieniu a przyswojone wolne aminokwasy są transportowane przez krew do tkanek i narządów, gdzie służą do odnowy białek własnych organizmu (u człowieka ok. 100 g/dziennie); • Nadmiar białek pokarmowych jest zamieniany w tłuszcz lub zużywany jako źródło energii; • Aby to nastąpiło – musi uprzednio dojść do usunięcia reszt azotowych (grup aminowych) w procesach deaminacji i transaminacji, a powstałe cząsteczki (najczęściej ketokwasy) ulegają przekształceniom dostarczającym energii (cykl Krebsa) lub wchodzą w procesy glukoneogenezy. METABOLIZM AMINOKWASÓW CZYNNIKI WPŁYWAJĄCE NA POBIERANIE POKARMU ↑GLUKOZA W KRWI ↑SMAKOWITOŚĆ POKARMU STRES ODRUCHY WARUNKOWE ↑INSULINA W KRWI MÓZG CZUCIE GŁODU POBUDZENIE RECEPTORÓW ROZCIĄGANIA I CHEMORECEPTORÓW PRZEWODU POKARMOWEGO ↑GLUKAGON W KRWI HOROMONY GI W KRWI ↑LEPTYNA W KRWI ↑TEMPERATURA CIAŁA PODWZGÓRZOWE OŚRODKI GŁODU I SYTOŚCI • BRZUSZNO-PRZYŚRODKOWE PODWZGÓRZE (VMH) – OŚRODEK SYTOŚCI – wyłączanie pobierania pokarmu – uszkodzenie powoduje hiperfagię prowadzącą do otyłości • BOCZNE PODWZGÓRZE (LH) - OŚRODEK GŁODU – poszukiwanie i pobieranie pokarmu – po lezjach następuje wycieńczenie i śmierć głodowa • JĄDRO ŁUKOWATE (ARC) – OŚRODEK ZWIĄZANY Z WYKRYWANIEM OTŁUSZCZENIA - uszkodzenie powoduje chorobliwą otyłość BEHAWIOR POKARMOWY PRZODOMÓZGOWIE PIEŃ MÓZGU POBIERANIE POKARMU PODWZGÓRZE OŚRODEK SYTOŚCI NEURO-HORMONAL CONTROL OF FOOD INTAKE; BASIC MECHANISMS AND CLINICAL IMPLICATIONS Konturek i wsp., J. Physiol. Pharmacol, 2005, 56 Suppl 6, 5-25 Obwodowe sygnały, przesyłane do podwzgórzowych ośrodków pobierania pokarmu włóknami czuciowymi nerwu błędnego: uwalniana w żołądku grelina stymuluje pobieranie pokarmu, natomiast rozciągnięcie żołądka, CCK, leptyna, insulina hamują pobieranie pokarmu NEURO-HORMONAL CONTROL OF FOOD INTAKE; BASIC MECHANISMS AND CLINICAL IMPLICATIONS Konturek i wsp., J. Physiol. Pharmacol, 2005, 56 Suppl 6, 5-25 SYTOŚĆ POBIERANIE Przeciwstawne działanie GRELINY i LEPTYNY na pobieranie pokarmu UKŁAD DOKREWNY czyli HORMONALNY Rok akad. 2013/2014 w.10, 06.05.2014 PRZEKAZYWANIE INFORMACJI W UKŁADZIE NERWOWYM I ENDOKRYNOWYM neurotransmiter impulsy nerwowe neuron UKŁAD NERWOWY komórki gruczołu dokrewnego hormony w krwi UKŁAD ENDOKRYNOWY komórki docelowe CHEMICZNE PRZEKAŹNIKI INFORMACJI komórka gruczołowa hormon neuron impuls nerwowy neuron impuls nerwowy neurohormon krew neurotransmiter krew komórka docelowa neuron lub komórka efektorowa komórka parakrynowe komórka docelowa komórka docelowa komórka autokrynowe NATURA CHEMICZNA HORMONÓW: 1. Pochodne aminokwasów: aminy (np. adrenalina i noradrenalina), hormony tarczycy (T3 i T4) 2. Eikozanoidy, pochodne 20-węglowego kwasu arachidonowego (a także linolowego i linolenowego): prostaglandyny, leukotrieny, tromboksany i lipoksyny 3. Steroidy, pochodne cholesterolu: hormony płciowe i hormony kory nadnerczy 4. Peptydy i białka: np. hormony tropowe przysadki, a także insulina czy VIP (wazoaktywny peptyd jelitowy) NARZĄDY WEWNĄTRZWYDZIELNICZE PODWZGÓRZE Wazopresyna (ADH), oksytocyna Hormony regulujące syntezę hormonów tropowych SZYSZYNKA Melatonina PRZYTARCZYCE Parathormon PRZYSADKA Część gruczołowa: ACTH, TSH, GH, PRL, FSH, LH, MSH Część nerwowa: wydzielanie oksytocyny i ADH SERCE Natriuretyczny peptyd przedsionkowy (ANP) TARCZYCA Tyroksyna (T4) Trójjodotyronina (T3) Kalcytonina NERKI GRASICA TKANKA TŁUSZCZOWA Tymozyna, tymulina Leptyna NADNERCZA UKŁAD POKARMOWY Rdzeń:Adrenalina, noradrenalina Kora: Kortyzol, kortykosteron, aldosteron, androgeny Erytropetyna KalcytrIol Cała gama hormonów WYSEPKI TRZUSTKOWE b – insulina a - glukagon GONADY - JĄDRA Androgeny, głównie testosteron Inhibina GONADY - JAJNIKI Estrogen, progesteron, inhibina REGULACJA WYDZIELANIA HORMONÓW Hormonalna Podwzgórze wydziela hormony, które… Humoralna Niski poziom jonów wapnia w krwi stymuluje… naczynie krwionośne …stymulują przysadkę, która wydziela hormony, które… przedni płat przysadki tarczyca, kora nadnerczy, gonada Nerwowa Zazwojowe włókna współczulnego UN stymulują rdzeń nadnerczy… rdzeń kręgowy włókno współczulne przytarczyce rdzeń nadnerczy przytarczyce …wydzielanie parathormonu (PTH) …stymulują gruczoły dokrewne do wydzielania hormonów …do wydzielania adrenaliny naczynie krwionośne Drogi kontaktu podwzgórze- przysadka neurony podwzgórza wydzielają hormony do krążenia wrotnego przysadki krew układ wrotny pobudzona przysadka wydziela hormony do krwi neurony podwzgórza wydzielają hormony do krwi bezpośrednio na terenie przysadki wazopresyna, oksytocyna przedni płat przysadki (część gruczołowa) tylny płat przysadki (część nerwowa) PODWZGÓRZE PRZYSADKA (przedni płat) PRH prolaktyna (PRL) Piersi PIH/ dopamina TRH CRH GHRH GHIH GnRH TSH ACTH GH FSH LH Tarczyca Kora nadnerczy Wątroba T3, T4 Kortyzol Somatomedyna Tkanki Gonady Androgeny Gonady Estrogeny, Progesteron HAMOWANIE PODWZGÓRZE HORMONY UWALNIAJĄCE (LIBERYNY) PRZEDNI PŁAT PRZYSADKI UJEMNE SPRZĘŻENIE ZWROTNE HAMOWANIE HORMONY TROPOWE HORMONY HORMONY GRUCZOŁY DOKREWNE TARCZYCA, KORA NADNERCZY, GONADY REGULACJA POZIOMU WAPNIA W KRWI tarczyca W pęcherzykach gruczołu tarczycowego znajdują się także komórki wydzielające KALCYTONINĘ, hormon peptydowy, uczestniczący w regulacji poziomu Ca w krwi obniżający przytarczyce Tarczycy towarzyszy kilka drobnych gruczołów, PRZYTARCZYC, produkujących PARATHORMON, peptyd podwyższający poziom Ca w krwi kalcytonina obniża odzyskiwanie Ca2+ w nerkach tarczyca wydziela kalcytoninę stymuluje odkładanie Ca2+ w kościach Ca2+ w krwi spada do poziomu wyjściowego BODZIEC Ca2+ w krwi Regulacja humoralna HOMEOSTAZA Ca2+ w krwi (~ 10 mg/ 100ml) Ca2+ w krwi rośnie do poziomu wyjściowego BODZIEC Ca2+ w krwi stymuluje wydzielanie Ca2+ z kości PRZYTARCZYCE PTH wzmaga wchłanianie Ca2+ w jelitach aktywuje wit.D stymuluje odzyskiwanie Ca2+ w nerkach WYSTĘPOWANIE MIEJSC WIĄŻĄCYCH MELATONINĘ W OUN KRĘGOWCÓW SCN visual system pars tuberalis pars distalis mammals + - + + birds + + - -- reptiles + + - - amphibia ns + + - - group Cassone and Natesan, 1997 zima MELATONINA – ZEGAR I KALENDARZ wiosna lato jesień zima ciemność PRZEKSZTAŁCENIA KWASU ARACHIDONOWEGO LEUKOTRIENY • Powstają głównie w leukocytach po wpływem enzymu LIPOOKSYGENAZY • Nazwa pochodzi od miejsca powstawania (leukocyty) i budowy cząsteczki (3-eny) • Biorą udział w reakcjach nadwrażliwości, zwykle z udziałem histaminy • Działają lokalnie: auto- i parakrynowo • Wywołują powolny skurcz mięśni gładkich np. oskrzelików, prowadzący do ataku astmy alergicznej • Działając na śródbłonek naczyń zaopatrujących oskrzeliki ułatwiają napływ leukocytów do miejsca zapalenia, ich efekt utrzymuje się znacznie dłużej niż EIKOZANOIDY – POCHODNE KWASU ARACHIDONOWEGO PROSTAGLANDYNY • U ludzi wykryto 16 rodzajów PG oznaczanych literami (A, D, G, E itd.) oraz cyfrą, wskazującą na liczbę wiązań podwójnych • Nazwa pochodzi od pierwszej wykrytej funkcji, skurcz mięśni macicy, przypisywanej substancji pochodzącej z prostaty (łac. glandula prostatae) • Ze względu na bardzo krótki okres półtrwania PG działają lokalnie (auto- i parakrynowo) • Większość prostaglandyn rozszerza naczynia krwionośne, prowadząc do obniżenia ciśnienia krwi Źródłem hormonów u kręgowców jest także wiele wyspecjalizowanych gruczołów oraz tkanek wchodzących w skład narządów, pełniących inne funkcje Serce: przedsionkowy peptyd natriuretyczny Nerki: kalcytriol Wątroba: kalcydiol, somatomedyna Skóra: kalcyferol Przewód pokarmowy: gastryna, cholecystokinina, sekretyna, wazoaktywny peptyd jelitowy Tkanka tłuszczowa: leptyna GOSPODARKA WODNO-ELEKTROLITOWA OSMOREGULACJA BUDOWA i FUNKCJE UKŁADU WYDALNICZEGO KRĘGOWCÓW w.11.rok akad. 2013/2014 PROBLEMY OSMOREGULACYJNE ZWIĄZANE Z ŻYCIEM W WODACH • SUSZA OSMOTYCZNA - w wodach morskich • NAPŁYW WODY I UTRATA ELEKTROLITÓW - w wodach słodkich PROBLEM OSMOREGULACYJNY ZWIĄZANY Z ŻYCIEM NA LĄDZIE SUSZA OSMOTYCZNA BILANS WODNY CZŁOWIEKA OBOWIĄZKOWE WYDALANIE WODY Końcowe produkty metabolizmu muszą być wydalane w odpwiedniej objętości wody (≈ 400ml/24 h ), > od ilości produkowanej wody metabolicznej UWAGA!!!!! • Przemieszczaniem się wody w organizmie oraz między nim a otoczeniem rządzą prawa fizyczne: woda „ucieka” z przedziału o niższym stężeniu (ciśnieniu osmotycznym) do wyższego; • Warunkiem tego ruchu jest przepuszczalność błony dzielącej te przedziały - obecność kanałów wodnych czyli akwaporyn, bez których błona cytoplazmatyczna przepuszcza wodę jedynie w niewielkim stopniu. UWAGA!!!!! NIE ISTNIEJE MECHANIZM AKTYWNEGO TRANSPORTU WODY kanały wodne umożliwiają mniej lub bardziej precyzyjną kontrolę ruchu wody UTRZYMANIE WŁAŚCIWEGO SKŁADU CHEMICZNEGO ŚRODOWISKA WEWNĘTRZNEGO ORGANIZMU WYMAGA: • OSMOREGULACJI czyli utrzymania właściwego ciśnienia osmotycznego tkanek, od czego zależy ruch wody przez błony biologiczne. • REGULACJI SKŁADU JONOWEGO czyli zdobywania lub usuwania nadmiaru jonów, istotnych dla prawidłowego funkcjonowania komórek. • WYDALANIA KOŃCOWYCH PRODUKTÓW METABOLIZMU BIAŁEK czyli usuwania amoniaku bądź jego pochodnych. STRUKTURA I NIEKTÓRE WŁAŚCIWOŚCI METABOLITÓW AZOTOWYCH Amoniak Mocznik Kwas moczowy PROCESY ZACHODZĄCE W NARZĄDACH OSMOREGULACJI I WYDALANIA • FILTRACJA ok. 200 litrów na dobę (człowiek) • RESORPCJA do 99% filtratu • SEKRECJA aktywne usuwanie niektórych substancji STRUKTURA I FUNKCJA NEFRONU SSAKA CIŚNIENIE FILTRACYJNE W KŁĘBUSZKU Tętniczka odprowadzająca Torebka Bowmana Kłębuszek Tętniczka doprowadzająca Przepływ krwi Białka (ciśn. osmot. 30 mmHg) Ciśn. krwi 60 mmHg Kłębuszek Gradient ciśnienia onkotycznego Gradient ciśnienia hydrostatycznego Światło torebki Bowmana Ciśnienie hydrostatyczne w torebce 15 mmHg Torebka Bowmana POWSTAWANIE MOCZU Przepływ krwi Filtracja kłębuszkowa Powstaje podobny do osocza filtrat krwi Ciałko nerkowe Resorpcja kanalikowa Usuwa z filtratu przydatne substancje rozpuszczalne, które wracają do krwi Przepływ filtratu Naczynia włosowate okołokanalikowe Sekrecja kanalikowa Dodatkowo usuwa do filtratu zbędne składniki krwi Kanalik nerkowy Oszczędzanie wody Usuwanie z filtratu wody, wracającej do krwi; zagęszczanie moczu MOCZ OSTATECZNY TANSPORT WODY I SUBSTANCJI ROZPUSZCZONYCH W POSZCZEGÓLNYCH ODCINKACH NEFRONU WZMACNIACZ PRZECIWPRĄDOWY Jony soli w sposób ciągły przechodzą do płynu kanalikowego Im wyższe jest stężenie płynu pozakomórkowego tym więcej wody opuszcza ramię zstępujące na drodze osmozy Im więcej wody opuszcza ramię zstępujące tym wyższe jest stężenie płynu kanalikowego W PĘTLI NEFRONU Im więcej soli opuszcza płyn w ramieniu wstępującym, tym wyższe jest zasolenie płynu śródmiąższowego Im wyższe jest stężenie płynu przechodzącego do ramienia wstępującego, tym więcej soli jest pompowane do otaczającego płynu śródmiąższowego HORMONALNA KONRTOLA OBJĘTOŚCI I SKŁADU WYDALANEGO MOCZU Układ RENINA-ANGIOTENSYNA-ALDOSTERON HORMON ANTYDIURETYCZNY (ADH) czyli WAZOPRESYNA PEPTYDY NATRIURETYCZNE: przedsionkowy ANP, mózgowy/komorowy BNP, śródbłonkowy/nerwowy CNP PARATHORMON I KALCYTONINA PLAMKA ZBITA I APARAT PRZYKŁĘBUSZKOWY Torebka Bowmana Aparat przykłębkowy Tętniczka odprowadzająca Kanalik dalszy Tętniczka doprowadzająca Światło torebki Bowmana Kanalik bliższy Kapilara kłębuszkowa Tętniczka odprowadzająca Kanalik dalszy Plamka zbita Kierunek przepływu krwi Tętniczka doprowadzająca Komórki aparatu przykłębkowego BUDOWA PODJEDNOSTKI AQP1 (Journal of Physiology, Agre 2002) Motyw NPA- asparagina, prolina, alanina (Structure and function of channels, Fujiyosh i wsp., 2001) DZIAŁANIE ANP/BNP Powstaje w kardiomiocytach, pełni funkcję czynnika ochraniającego serce (granule sekrecyjne wykryto w przedsionkach serca już w latach 50. XX wieku, hormon opisany w 1981) Działa antagonistycznie w stosunku do hormonów podwyższających ciśnienie krwi „Wyłącza” serce spod działania układu współczulnego (głównie BNP) Rozszerza naczynia krwionośne, wpływa na wzrost wydalania sodu i wody (zmniejsza objętość krwi) -> spadek ciśnienia DZIAŁANIE ANP/BNP CLIN EXP PHARMACOL PHYSIOL, 2004, 31: 791-794 wydalanie mocznika