Arktyka - Psp2.opole.pl
advertisement
Sandra Góral 6a Źródło informacji: wikipedia.org Arktykę obejmują: Rosja, Kanada. Norwegia, Szwecja, Finlandia, Alaska, Grenlandia, Islandia oraz ocean arktyczny. Obszary te zamieszkują Eskimosi, Lapończycy , Czukcze i Nieńcy. Mapa Arktyki Ocean Arktyczny zajmuje przestrzeń około 14,4 mln km², ma zatem mniej więcej podobną wielkość, jak kontynent Antarktydy. Ocean Arktyczny łączy się bezpośrednio i wyraźnie z Oceanem Atlantyckim. Największa dotychczas znana głębokość wynosi 4850 m. Grenlandia Grenlandia jest największą wyspą na świecie. Powierzchnia tej wyspy wynosi 2 130 800 km². Na wyspie jest 13 miast liczących ponad tysiąc mieszkańców, z których największe to Nuuk (czyli stolica Grenlandii), Sisimiut i Ilulissat. Roczna suma opadów na wyspie waha się od 800 do 1100 mm na południu, do 150-250 mm na północy. Średnia temperatura powietrza w lutym wynosi tam −47 °C, zaś w lipcu −12 °C. Najniższa zanotowana na wyspie temperatura to −74 °C. Najwyższa zanotowana na wyspie temperatura to +30,1 °C. Świat zwierzęcy Grenlandii jest dość ubogi ze względu na trudne warunki klimatyczne. Większość mieszkańców na wyspie stanowią Grenlandczycy. Są oni potomkami rdzennych Eskimosów i Europejczyków. Zwierzęta Arktyki - Niedźwiedź polarny Lis polarny (piesiec) Zając bielak Foka Rybitwa popielata Nurzyk Wół piżmowy Mors Grube futro i warstwa tłuszczu chronią niedźwiedzia polarnego przed zimnem. Włosy tworzące sierść niedźwiedzia są półprzezroczyste; sierść jako całość ma zazwyczaj kolor biały lub kremowy, przez co umożliwia zwierzęciu dobry kamuflaż. Skóra ma barwę czarną, głównym jego pożywieniem są foki. Zimą polują także na: skorupiaki, białuchy, młode morsy, okazjonalnie piżmowoły lub renifery i bardzo rzadko na inne niedźwiedzie polarne. Niedźwiedzie polarne są samotnikami, łączą się w pary na krótko, w kwietniu lub maju. Samce przemierzają duże przestrzenie w poszukiwaniu bezdzietnych samic, o które toczą zacięte walki. Samice opiekują się potomstwem co najmniej 2 lata i w tym czasie nie zachodzą w ciążę. W październiku i listopadzie niedźwiedzie wygrzebują legowiska najczęściej od strony południowej, w usypanych przez północne wiatry ogromnych zaspach śnieżnych. Ciąża, która trwa 195-265 dni, zazwyczaj kończy się wydaniem na świat dwójki potomstwa, które rodzi się w grudniu lub styczniu. Zając bielak Długość: do 67 cm, masa: 2-5,8 kilogramów. Jest nieco mniejszy od zająca szaraka, ma krótsze uszy . Gdy się je położy sięgają końca pyszczka. Żeruje głównie nocą, dzień spędzając na czuwaniu, ukryty w zaroślach. Jego naturalnymi wrogami są tylko ryś, lis polarny (piesiec) i sowa śnieżna. Na żer wychodzi zwykle nocą. Pokarm bielaka w lecie stanowi soczysta roślinność zielna, jagody i grzyby. W zimie natomiast odżywia się korzeniami, korą drzew oraz sianem. Zając bielak występuje na Półwyspie Skandynawskim, na Syberii, w Mongolii i Mandżurii, a także w Alpach, Irlandii oraz w północno-wschodniej części Polski. Foka Cechy charakterystyczne foki to: -Kończyny tylne wyciągnięte ku tyłowi, nieużyteczne przy poruszaniu się na lądzie -Brak małżowin usznych -Widzą bardzo dobrze, zarówno w wodzie, jak i na lądzie -Pływają szybko i niezwykle zwinnie -Pod wodą wytrzymują nawet do 40 minut -Młode pokryte są białym, gęstym futerkiem, zwanym lanugo -Mogą nurkować do 200 m. W Bałtyku żyje foka pospolita o imieniu Cętka, często odwiedza nasze plaże. Do niedawna tylko Cętka i Depka zamieszkiwały polskie tereny Bałtyku. Od września 2007 roku na polskich plażach zaobserwowano również stadko liczące 6 osobników foki szarej. Harem najczęściej wypoczywa na Mewiej Łasze na Zatoce Gdańskiej. Lis polarny (piesiec) Żywi się ptakami (szczególnie ich pisklętami), małymi ssakami, jajami, rybami i padliną. Ciąża trwa 49-57 dni. W maju lub czerwcu samica rodzi 2-8, maks. 12 szczeniąt, ważących 40-80 g. Matka żywi je mlekiem przez 8-10 tygodni. W Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów został zaliczony. Rybitwa popielata Wół piżmowy nurzyk mors Rośliny Arktyki Roślinność strefy polarnej poza arktyczną granicą lasu składa się z roślin zielnych (głównie traw i turzyc), niskich krzewinek, karłowatych drzew (brzoza, wierzba) oraz mchów i porostów. Podobne warunki siedliskowe powodują, że roślinność arktyczna jest podobna nieco do alpejskiej roślinności. Na obszarach o większej wilgotności rosną turzyce i trawy. Tworzą one formację roślinną o nazwie tundra pagórkowa.
