eucharystia głębia i piękno

EUCHARYSTIA
GŁĘBIA I PIĘKNO
SOBÓR WATYKAŃSKI II
o EUCHARYSTII:



„Ofiara eucharystyczna jest źródłem i szczytem
całego życia chrześcijańskiego”.
„W Najświętszej Eucharystii zawiera się całe
dobro duchowe Kościoła, to znaczy sam
Chrystus, nasza Pascha i Chleb żywy, który
przez swoje ożywione przez Ducha Świętego i
ożywiające Ciało daje życie ludziom”.
„Nie zbuduje się żadnej wspólnoty
chrześcijańskiej, jeżeli nie jest ona
zakorzeniona w celebracji Najświętszej
Eucharystii”.
TAJEMNICA EUCHARYSTII
 Sakramentalne uobecnienie Ofiary
Krzyża,
 Zbawcza obecność Jezusa we
wspólnocie wiernych,
 Uczta Miłości,
 Budowanie Kościoła,
 Adoracja Najświętszego Sakramentu.
OBRZĘDY I ZNAKI
 Krzyż w liturgii jest symbolem Paschy
Chrystusa, oznajmia zgromadzonym, że
oto teraz będzie sprawowane dzieło
zbawienia,
 Świece symbolizują światło Chrystusa,
 Kadzidło jest symbolem czci i uwielbienia
dla Chrystusa. O okadzeniu darów mówi
się, że koliste ruchy kadzielnicą mają
niejako otoczyć kręgiem święte dary i
oddzielić je jako należące do Boga,
OBRZĘDY I ZNAKI
 Przewodniczący symbolizuje i uobecnia
Chrystusa,
 Procesja wyraża pielgrzymowanie
Kościoła do królestwa niebieskiego,
 Ołtarz to symbol Chrystusa ofiarującego
samego siebie dla odkupienia ludzi,
 Alleluja jest śpiewem zwycięstwa,
tryumfu, uwielbienia. Jest ono okrzykiem
radości z obecności Boga,
OBRZĘDY I ZNAKI
 Modlitwa wiernych musi być aktualna,
konkretna oraz związana z aktualnymi
potrzebami wiernych,
 Obmycie rąk wyraża pragnienie
oczyszczenia wewnętrznego, oznacza
wolność od grzechu i wszelkiej
nieprawości,
 Pocałunek pokoju ma prowadzić do
przebaczenia uraz i musi wykroczyć
daleko poza mury kościoła.
PRZEBIEG EUCHARYSTII



Przygotowanie do Eucharystii – przynajmniej 15
minut, by uświadomić sobie zaproszenie Boga,
wzbudzić postawę wiary i miłości, wyciszyć serce i
umysł, rozgrzać tęsknotę za Umiłowanym!
Zadbaj o milczenie – po wezwaniu do uznania swojej
grzeszności, przed kolektą, po usłyszanym słowie, po
homilii, po przeistoczeniu, po Komunii św.
Pocałunek ołtarza – kapłan prosi wiernych, by wszyscy
w tym czasie złożyli swój pocałunek razem z nim, ołtarz
to Chrystus, witamy się z ukochanym Jezusem, który
zaprosił nas na ucztę miłości. Tym pocałunkiem
sprawiamy Mu wielką radość. Od początku Jezus czuje,
że przyszliśmy dla Niego, że Go kochamy, że tęsknimy
za tym spotkaniem, że chcemy Jego zbawienia, że nie
wyobrażamy sobie życia bez Niego.
PRZEBIEG EUCHARYSTII



Akt pokuty – wszyscy upokarzają się przed Bogiem,
wyznają, że są grzeszni, potem każdy zwraca się do
braci i sióstr z prośbą o przebaczenie, ukłon w stronę
braci i sióstr prosząc o przebaczenie, zwracamy się do
najbliższych, do tych których zraniliśmy swoją pychą,
egoizmem, obojętnością, odrzuceniem,
zapomnieniem...
Chwała na wysokości Bogu – podnosimy ręce i
uwielbiamy Boga razem Aniołami i wszystkimi Świętymi
obecnymi na tej Eucharystii! Oni otaczają ten ołtarz!
Kolekta – kapłan prosi wszystkim by zanieśli swoją
intencję do Boga. Pozostawia dłuższą chwilę na
osobiste spotkanie z Bogiem. Zanosi wszystkie
modlitwy do Boga Ojca przez Jezusa w Duchu
Świętym.
PRZEBIEG EUCHARYSTII




Alleluja – znaczy chwalcie Pana! Możemy dać temu
wyraz gestem podniesionych rąk, uwielbieniem Pana
który przychodzi w swoim słowie, by nas zbawić! Pan
jest obecny!
Ewangelia – po przeczytaniu kapłan całuje księgę
słowa Bożego. Oddaje Panu hołd i wyznaje miłość!
Modlitwa wiernych – kapłan pozwala, by każdy
wypowiedział swoją intencję. Albo podaje intencje i w
ciszy niech każdy się pomodli w tej intencji. Należy
dotykać spraw, które dotyczą danej wspólnoty,
wydarzeń dziejących się w świecie i Kościele.
Przygotowanie darów - składamy Bogu wszystko
czym żyjemy, co nosimy w sercu, radości, nadzieje,
bóle, troski, ofiarujemy Bogu siebie a odzyskujemy
siebie napełnionego Duchem, przebóstwionego w
Chrystusa.
PRZEBIEG EUCHARYSTII



Święty, święty – stają wtedy aniołowie i wszyscy
święci wokół ołtarza, oni wraz nami ludźmi miłują
Chrystusa, adorują Go.
Epikleza – kapłan stoi w ciszy dłuższą chwilę z
wyciągniętymi rękami, prosi Ducha by zstąpił na te
dary, które zostały złożone na ołtarzu! Prosi zebranych,
by wzywali Ducha razem z nim!
Przeistoczenie – kapłan zachęca by klęcząc podnieść
w geście uwielbienia i adoracji ręce ku
przychodzącemu Bogu! Patrzeć się na Chrystusa!
„Spójrzcie na Niego a rozpromienicie się radością”.
Kontemplujemy Wcielone Słowo, które stało się
Chlebem Życia!
PRZEBIEG EUCHARYSTII



Epikleza komunijna – kapłan wzywa Ducha nad
zebranymi, zostawia chwilkę czasu, by każdy
wyciągnął ręce i wzywał Ducha nad zebranymi w
kościele.
Doksologia – uwielbiamy Boga Ojca przez Chrystusa
w Duchu Świętym, możemy modlić się śpiewając pieśń
uwielbienia, jest to czas adoracji, możemy Go
przedłużyć, by nasycać się widokiem Chrystusa i jego
chwały
Znak pokoju – podchodzimy do brata i siostry i
przekazujemy pocałunek pokoju, przekazujemy
duchowo znak tym, którzy nas skrzywdzili albo których
my skrzywdziliśmy, udzielamy tego znaku tak, by było
widać, że kochamy. „Przygarniajcie siebie nawzajem”.
PRZEBIEG EUCHARYSTII


Komunia – idąc do Chrystusa mów Mu w drodze:
„Kocham Cię Jezu!”, Jezus oddaje się w twoje ręce!
Jan Paweł II: „W Komunii św. nie tyle przyjmujesz
Chrystusa, co On przyjmuje ciebie, przyjmuje takim,
jakim jesteś. Przyjmuje, to znaczy akceptuje i kocha”.
Św. Efrem pisze, by pieścić Chrystusa w Komunii jak
małe dziecko!
Po Komunii – Jezus jest w tabernakulum naszych
serc, ogrzewamy Go swoją miłością, trwamy w
adoracji i miłości, mów do Niego, dziękujemy Mu,
uwielbiamy Go, prosimy o słowo dla naszego życia.
Po cichej adoracji powinien być śpiew uwielbiania.
Św. Jan Chryzostom: “Spożywając przemieniamy się
w to, co spożywamy”. Spożywając Boga, który jest
Miłością, stajemy się Miłością.
PRZEBIEG EUCHARYSTII


Błogosławieństwo i rozesłanie – mamy życie
Jezusa w sobie! Jesteśmy Jego światłem! Mamy iść
i nieść Go tym, którzy najbardziej Go potrzebują.
Mamy żyć Eucharystią do następnej Eucharystii.
Mamy rozdawać siebie jak chleb. Jeśli przyjmujemy
Jezusa w Eucharystii, powinniśmy w swym
codziennym życiu być odbiciem Pana, którego
przyjęliśmy.
Dziękczynienie po mszy – zostajemy jeszcze w
kościele, by dziękować za Eucharystię, nie
śpieszymy się, pokazujemy Jezusowi, że chcemy
tracić wielkodusznie dla Niego czas.
ŚWIADECTWO MĘCZENNIKÓW
Na początku IV w. w czasach Imperium
Rzymskiego, w Abitenie, miejscowości na terenie
dzisiejszej Tunezji, żyła mała wspólnota
chrześcijan.
Spotykali się oni każdej niedzieli, by sprawować
Eucharystię. Wszystko odbywało się w wielkiej
tajemnicy, bowiem cesarz Dioklecjan pod groźbą
kary śmierci zabronił gromadzenia się w niedzielę
na Mszy św., a nawet posiadania Pisma
Świętego. Mimo to chrześcijanie ryzykowali
życiem.
ŚWIADECTWO MĘCZENNIKÓW
Pewnej niedzieli w 304 r. grupa 49 chrześcijan z
Abiteny udała się do domu Oktawiusza Feliksa,
by tam uczestniczyć we Mszy św. W pewnym
momencie do domu weszli rzymscy żołnierze,
aresztowali zebranych i doprowadzili do
Kartaginy, gdzie miał ich przesłuchać prokonsul.
Jego pierwsze pytanie brzmiało: „Dlaczego?
Dlaczego złamaliście surowy zakaz cezara?”.
Usłyszał wówczas od jednego z chrześcijan: „Nie
możemy żyć, nie gromadząc się w niedzielę na
Eucharystii. Zabrakłoby nam sił, aby zmagać się
z codziennymi przeciwnościami i nie ulec”.
Taka odpowiedź nie mieściła się w głowie
rzymskiemu urzędnikowi. Po okrutnych torturach
wszyscy zostali zabici.
DZIĘKUJĘ
ZA UWAGĘ
Opracował ks. Marcin Kozyra