pobierz - Przedszkole nr 176

PROGRAM WYCHOWAWCZY
PRZEDSZKOLA NR 176 W WARSZAWIE
Program Wychowawczy opracowany przez
Radę Pedagogiczną Przedszkola Nr 176
Warszawa 2016 r.
Program Wychowawczy zawiera:
1. Podstawa prawna opracowania Programu Wychowawczego Przedszkola nr 176
2. Wstęp
3. Cele programu wychowawczego
4. Założenia programu i sposoby realizacji
5. Formy i zadania oddziaływań wychowawczych
6. Metody pracy wychowawczej
7. Zadania wychowawcze rodziców
8. Katalog wartości, zasad i norm postępowania obowiązujących w przedszkolu
9. System motywacji i jego formy
10. Model absolwenta
11.Załączniki –
„Kodeks Przedszkolaka” - załącznik nr 1,
„Zasady zachowania się w Sali” – załącznik nr 2,
„Reguły zachowań w szatni” - załącznik nr 3,
„Reguły i zasady spożywania posiłków” - załącznik nr 4,
„Zasady korzystania z toalety” – załącznik nr 5
1. Podstawa prawna programu wychowawczego Przedszkola nr 176
• Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997r. (Dz. U. 1997 nr 78 poz. 483)
• Ustawa z dnia 7 września 1991r. o systemie oświaty (dz.u. z 2015r. poz. 2156 ze zm.)
• Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 27 sierpnia 2012 r. w sprawie podstawy
programowej wychowania przedszkolnego oraz kształcenia ogólnego w poszczególnych
typach szkół typach szkół (Dz.U. 23 czerwca 2016 poz. 895)
• Konwencja o prawach dziecka przyjęta przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych
dnia 20 listopada 1989 r. (Dz. U. z dnia 23 grudnia 1991 r.)
• Statut Przedszkola Nr 176 w Warszawie
2. WSTĘP
Program wychowawczy zakłada podmiotowe traktowanie dzieci, poszanowanie ich
godności osobistej, oraz praw zawartych w Praw Dziecka. Stwarzanie sytuacji wyzwalającej
ich aktywność oraz warunków do pełnego rozwoju osobowego każdego z wychowanków,
zgodnego z ich wrodzonym potencjałem i możliwościami. Wychowankowie Przedszkola
Nr 176 w Warszawie mają czuć się bezpieczni i szanowani. Kadra pedagogiczna przedszkola
wie, że dzieci lubią się bawić, dlatego uczy przede wszystkim przez zabawę. Szanując
indywidualne potrzeby każdego dziecka, nauczyciele stymulują rozwój przedszkolaka
i czuwają nad jego prawidłowym przebiegiem. Ponadto wspierają naturalną ciekawość świata
i chęć gromadzenia wiedzy, uczą samodzielnego działania oraz funkcjonowania w grupie.
Program wychowawczy stanowi wytyczne do pracy wychowawczej dyrektora przedszkola,
nauczycieli, pracowników niepedagogicznych oraz organizacji i instytucji wspomagających
pracę przedszkola. Realizacja założeń programowych wpłynie na spójność
i wielokierunkowość oddziaływań wychowawczych.
3. CELE PROGRAMU
Celem głównym Programu Wychowawczego jest:
- świadome wprowadzanie dziecka w system pożądanych zachowań,
- zapewnienie warunków do pełnego rozwoju osobowego każdego wychowanka
-poprawa jakości pracy wychowawczej
-ukierunkowanie oddziaływań wychowawczych nauczyciela
-wspomaganie i kształtowanie prawidłowych postaw funkcjonowania dzieci w grupie w
oparciu o wzmocnienia pozytywne.
Celem Szczegółowym Programu Wychowawczego
Rozwijanie u dzieci:
•
Poczucia własnej wartości i wartości innych.
•
Tolerancji dla odmienności drugiego człowieka.
•
Umiejętności dostrzegania odrębności innych i rozumienie ich potrzeb.
•
Świadomości swoich praw i obowiązków.
•
Umiejętności funkcjonowania w środowisku zgodnie z przyjętymi normami i zasadami.
•
Umiejętności szanowania cudzego zdania i wolności innych.
•
Umiejętności przestrzegania zasad zgodnego współżycia w grupie rówieśniczej.
•
Umiejętności dostrzegania sytuacji zagrażających bezpieczeństwu własnemu i innych.
•
Umiejętności nazywania, wyrażania i kontrolowania swoich emocji.
•
Troski o zdrowie, higienę i sprawność fizyczną.
•
Poczucia przynależności społecznej oraz postawy patriotycznej.
•
Poszanowania dla roślin, zwierząt.
•
Dbałości o środowisko naturalne.
•
Wprowadzanie w świat wartości uniwersalnych: dobro, prawda, szacunek, miłość,
wolność, piękno, patriotyzm.
4. ZAŁOŻENIA PROGRAMU I SPOSOBY REALIZACJI
Bazę niniejszego Programu Wychowawczego stanowią ważne w wychowaniu przedszkolnym
wartości:
•
Bezpieczeństwo,
•
Zdrowie,
•
Kultura bycia,
•
Koleżeństwo,
•
Rodzina i Ojczyzna,
•
Przyroda.
Realizacja kryjących się pod tymi wartościami treści polega na egzekwowaniu od
dziecka przestrzegania wyodrębnionych norm postępowania. Owe normy sformułowane są
jako bezpośredni, zrozumiały i prosty przekaz do dziecka.
W trakcie zajęć organizowanych oraz pracy w grupie i zespole w celu eliminowania
zachowań nieporządnych, nabywaniu właściwych nawyków , umiejętności i postaw ,
wyrabianie umiejętności w szczególności:
- respektowanie poleceń nauczyciela
- współdziałanie z kolegami
- skupianie uwagi na danej czynności
- nie przeszkadzanie innym
- sygnalizowanie w miarę możliwości chęci wypowiadania się
- przyjmowanie prawidłowej postawy.
W tym celu organizuje się zajęcia w terenie, aranżuje sale zgodnie z tematyką kompleksową
„Kodeks grupy”, „Kodeks Przedszkolaka” - załącznik nr 1, Zasady zachowania się w Sali –
załącznik nr 2„Reguły zachowań w szatni” - załącznik nr 3, „Reguły i zasady spożywania
posiłków” - załącznik nr 4, „Zasady korzystania z toalety” – załącznik nr 5.
Wszystkie zajęcia w przedszkolu uwzględniają założenia programu wychowawczego.
Nauczyciele dostosowują przekazywanie wiedzy, kształtowanie umiejętności i postaw
wychowanków do odpowiedniej w tym wieku aktywności dzieci, umożliwiają poznawanie
świata w jego jedności i złożoności, wspomagają samodzielność uczenia się, inspirują do
wyrażania własnych myśli i przeżyć oraz rozbudzają ciekawość poznawczą i motywację do
dalszej edukacji. Sposób realizacji programu rozróżnimy te , które będą wykorzystywane do
zapoznania dzieci z nowymi treściami poprzez oddziaływanie na ich wyobraźnię, zmysły,
pobudzanie procesów poznawczych i te które posłużą utrwaleniu zdobytych wiadomości i
umiejętności. Sposoby które będą pomagały nauczycielowi w świadomym oddziaływaniu na
wychowanków to:
- zabawy indywidualne
- zabawy tematyczne
- zabawy prowadzone metodą pedagogiki zabawy
- zabawy manipulacyjne
- zabawy badawcze
- zabawy konstrukcyjne
- zabawy ruchowe i ćwiczenia gimnastyczne
- zabawy i gry sportowe
- gry dydaktyczne w tym stolikowe gry zręcznościowe
- zabawy dydaktyczne
- zagadki
- wyliczanki, rymowanki
5. FORMY ODDZIAŁYWAŃ WYCHOWAWCZYCH:
- zabawy integracyjne, tematyczne, dydaktyczne, konstrukcyjne, ruchowe, itp.
- muzykoterapia,
- biblioterapia
- formy teatralne,
- literatura dla dzieci,
- ekspresja twórcza,
- zajęcia otwarte, warsztaty dla rodziców,
- uroczystości,
- spotkania z np. Policją, Strażą Miejską, itp.
- konkursy,
- koncerty,
- publikacje.
- zabawy samorzutne,
- zajęcia i zabawy zorganizowane
- spacery, wycieczki, zabawy na świeżym powietrzu
- konsultacje psychologiczne
- współpraca z Poradnią Psychologiczno – Pedagogiczną Nr 9 przy ul. Radomskiej
6. METODY PRACY WYCHOWAWCZEJ:
– metody podające (przyswajanie), których zadaniem jest przekazywanie wiedzy w sposób
usystematyzowany; polegają na podawaniu gotowego materiału, np. poprzez opowiadanie,
rozmowę, opis, wiersze, piosenki, historyjki obrazkowe
– metody praktyczne(działanie) oparte na działaniu, służą odtwarzaniu i utrwalaniu czynności;
umożliwiają samodzielne działanie; do tej grupy metod zaliczamy pokaz, ćwiczenia,
prowadzenie doświadczeń, metody projektowania;
– metody problemowe
(odkrywanie)wywołują aktywność poznawczą, pomagają w
zdobywaniu nowych wiadomości w toku omawiania problemów, rozwiązywania przez dziecko
zadań według własnego pomysłu, samodzielnego odkrywania i poszukiwania rozwiązań;
należą do nich m. sytuacyjne, m. przypadków, burza mózgów, giełda pomysłów, gry dydakt.
– metody eksponujące (przeżywanie) sprowadzają się do pobudzania aktywności emocjonalnej
i artystycznej, pomagają rozwijać wrażliwość uczuciową i estetyczną; gdy stosujemy pokaz,
dostarczamy dzieciom wrażeń połączonych z przeżywaniem, np. w kontakcie ze sztuką,
podczas oglądania przedstawień teatralnych, filmów;
– metody aktywizujące: drama, Pedagogika Zabawy
- metoda wychowania bez porażek Thomasa Gordona:
W tej teorii wychowania bez porażek można wyróżnić cztery podstawowe techniki:
A.
Słuchanie
bierne
B.
Zaakcentow
anie uwagi
C.
Otwieracze
i zachęty
D.
Słuchanie
aktywne
Czasami nie mówienie może równie dobrze wyrażać akceptację. „Bierne słuchanie” onieśmiela
dziecko i pozwala mu wypowiedzieć się do końca. W tym przypadku sprawdza się stare
powiedzenie, że „mowa jest srebrem, a milczenie złotem”.
Samo milczenie nie przekonuje dziecka, że uważnie je słuchamy. Dlatego też w przerwach
powinno się dawać sygnały bezsłowne (marszczenie czoła, uśmiech, inne ruchy ciałem) lub
udzielać wypowiedzi słownych ( „hm...”, „och”, „rozumiem”). Te zachowania nazwane zostały
reakcjami uwagi, ich zadaniem jest zaakcentowanie swojego zainteresowania rozmową.
Bardzo ważne w rozmowie z dzieckiem są tak zwane „otwieracze drzwi” czyli wypowiedzi,
które mają pomóc dziecku jeszcze bardziej otworzyć się, zachęcić go do dalszego mówienia.
To odpowiedzi które nie wyrażają żadnych osobistych sądów, opinii, czy uczuć. Do takich
wypowiedzi zalicza się „aha”, „interesujące”, Niektóre z tak zwanych otwieraczy są zachętą
do mówienia. Należą do nich wypowiedzenia typu „opowiedz mi o tym!”, „chciałbym coś o
tym usłyszeć”, Te wypowiedzenia zachęcają do mówienia ale również są przeciwnością
codziennych wypowiedzi moralizujących, pouczających rodziców.
Szczególnym środkiem wyrażania akceptacji jest „czynne słuchanie”. Polega ono na tym, że
odbiorca próbuje zrozumieć co czuje nadawca lub mówi poprzez swoją wypowiedź.
. Odbiorca nie wysyła sądu, opinii, rady,analizy, czy pytania. Czynne słuchanie pomaga dziecku
powiedzieć więcej, pójść dalej, ustalić problem i poszukać sposobu jego rozwiązania. W tej
technice osoba słuchająca tak operuje słowem aby nie wyrażać własnego zdania.
- Ponadto organizujemy:
- imprezy – warsztaty,
- kreatywne zajęcia otwarte dla rodziców,
- uroczystości rodzinne,
- pikniki,
- akcje charytatywne na rzecz środowiska – które opierają się na współpracy nauczycieli, dzieci
i rodziców.
- nasi wychowankowie uczestniczą w konkursach między przedszkolnych oraz wewnątrz
przedszkolnych są to m.in. konkursy piosenki, recytatorskie, plastyczne, czytelnicze, taneczne.
- nauczyciele doskonalą swój warsztat pracy oraz kompetencje uczestnicząc w szkoleniach,
kursach, warsztatach
-nabywają uprawnień do prowadzenia programów wychowawczych np. Przyjaciele Zippiego
Metody i pracy w przypadku trudnych sytuacji?
1. Ograniczać zbędne mówienie
2. Mówić do grupy, a gdy dziecko nie reaguje – do niego kierować takie samo polecenie
3. Wydawać krótkie polecenia, długie dzielić na etapy
4. Nie zmieniać intonacji głosu
5. Nie krzyczeć
6. Stosować podpowiedzi werbalne i manualne
7. ZADANIA WYCHOWAWCZE RODZICÓW
W przedszkolu poznajemy dzieci oraz ich środowisko, a także utrzymujemy stały kontakt z
rodzicami, organizujemy spotkania, wspieramy się i wspomagamy rodziców w działaniach
wychowawczo-opiekuńczych. Nauczyciele wraz z Rodzicami rozwiązują indywidualne
problemy przez udzielanie dzieciom wszechstronnej pomocy. Propagujemy zasady
kulturalnego zachowania, ściśle współpracujemy z rodziną dziecka w celu ujednolicenia
oddziaływań wychowawczych. Rodzice mają możliwość konsultacji z psychologiem na terenie
przedszkola oraz uczestnictwa w warsztatach dla rodziców w Poradni Psychologiczno –
Pedagogicznej Nr 9 w Warszawie.
8. KATALOG WARTOŚCI, ZASAD I NORM POSTĘPOWANIA
OBOWIĄZUJĄCYCH W PRZEDSZKOLU
Uważamy że o wartościach trzeba rozmawiać z dziećmi, stwarzać okazje do zetknięcia się z
nimi i przejawiania ich.
Najważniejsze wartości:
uczciwość zarówno wobec siebie, jak i otoczenia,
prawdomówność, odpowiedzialność za swoje
decyzje i działania, miłość i empatia, zaufanie,
życzliwość, porozumienie, dobroć, mądrość,
optymizm, konsekwencja, szacunek dla innych,
przyjaźń i rodzina, bezpieczeństwo.
Nasze cele:
- Uczenie rodziców radzenia sobie z agresją
słowną i fizyczną oraz jej zapobieganie.
- Uczenie rodziców konsekwencji w
przestrzeganiu zasad.
- Bycie wzorem do naśladowania.
- Przestrzeganie ustalonych z dzieckiem
zasad.
- Przestrzeganie umów grupowych w
zabawach samorzutnych
- Nauka wyrażania emocji, radzenia sobie z
nimi, zwłaszcza z tymi trudnymi.
- Zbudowanie u dziecka poczucia
bezpieczeństwa.
Jak chcemy je przekazywać?
dając przykład własnym zachowaniem,
konsekwentnie pracując nad sobą,
wyrażając to, co się czuje, pozwalając
na samodzielność, uświadamiając
popełniane błędy, nazywając emocje,
pozwalając dziecku na wyrażanie
emocji.
Czemu chcemy zapobiegać?
- Dyskryminacji.
- Zapobieganiu poczuciu
niedowartościowania.
- Przemocy, zachowań agresywnych
- Uleganiu wpływom.
- Poszanowanie dla pracy i działalności
innych
9. SYSTEM MOTYWACJI I JEGO FORMY
Za bardzo ważny element wychowania uznajemy kształcenie w dziecku wewnętrznej
motywacji. Kierując się dobrem dziecka, jego potrzebami i możliwościami, dostrzegamy
następujące sposoby motywowania przedszkolaków do nauki, podejmowania wyzwań, prób
zmian zachowania, traktowanie dziecka jako partnera do rozmowy, stanowienie przez rodziców
i nauczycieli wzoru do naśladowania dla dzieci, budowanie u dziecka pozytywnego obrazu
siebie. Jednym ze skuteczniejszych środków wychowawczych jest nagroda. Ma ona wartość
zachęcającą i pobudzającą dziecko do wysiłku, dlatego program wychowawczy Przedszkola nr
176 w Warszawie oparty jest głównie na wzmocnieniach pozytywnych
-pochwały indywidualnej (bezpośrednia)
- pochwały na forum grupy (pośrednia)
- pochwały przed rodzicami
-nagrody rzeczowej (upominek) – dobrane do zainteresowań dziecka
-medalu, dyplomu,
-możliwość decydowania w kwestii wyboru zabawy organizowanej z całą grupą;
Stosowane kary:
- kara naturalna – zadośćuczynienie wyrządzonej krzywdzie, naprawienie szkody
- odmówienie dzieciom przyjemności
- czasowe odbieranie przyznanego przywileju
- „krzesełko do myślenia”- chwilowe wykluczenie dziecka z zabawy w celu przemyślenia
swojego postępowania.
Nagrody i kary stosujemy zaraz po wystąpieniu zachowania pożądanego, Unikamy jednak
nagradzania ciągłego. Nagradzamy również próby wykonania czynności – wysiłek a nie tylko
efekt. Zachowujemy konsekwencje w stosowaniu w wzmocnień.
10. MODEL ABSOLWENTA – KAŻDY ABSOLWENT PO UKOŃCZENIU
PRZEDSZKOLA:
Absolwent Przedszkola nr 176 potrafi dobrze funkcjonować w roli ucznia wykazując się:
- samodzielnością,
- motywacją do uczenia się i do wysiłku intelektualnego,
- zainteresowaniem treściami nauczania, chęcią poznawania czegoś nowego,
- umiejętnością przyswajania nowych pojęć i korzystania z posiadanych wiadomości,
- umiejętnością uważnego słuchania i koncentracji pracy przez dłuższy czas,
- umiejętnością współpracy w grupie,
- tolerancją wobec innych, odmiennych postaw, przekonań,
- posiada umiejętność radzenia sobie z trudnościami,
- posiada podstawową wiedzę o świecie;
- umie cieszyć się z własnych osiągnięć i odczuwać satysfakcję, gdy samodzielnie wykona
zadanie;
- zna prawa dziecka i respektuje prawa innych ludzi,
- zna zasady bezpieczeństwa, higieny, dbałości o zdrowie i sprawność fizyczną,
- zna potrzebę szanowania przyrody i środowiska;
- nie obawia się wyrażać swoje uczucia.
- jest świadomy swej przynależności narodowej, etnicznej, językowej,
- sprawnie posługuje się językiem ojczystym,
- ma postawę prozdrowotną, proekologiczną i patriotyczną,
- jest gotowy do podjęcia nauki w szkole podstawowej.
Program jest realizowany podczas całodziennego pobytu dziecka w
przedszkolu oraz we współpracy z rodzicami.
„Kodeks Przedszkolaka” - załącznik nr 1,
1. Wspólnie i zgodnie bawię się z dziećmi
2. Potrafię czekać na swoją kolej podczas zabawy
3. Szanuję cudzą własność.
4. Wiem, że praca innych jest trudem, który należy szanować i teko samego oczekuję od innych.
5. Do zabawy biorę tylko te zabawki, którymi teraz będę się bawić, a po skończonej zabawie
odłożę je na miejsce.
6. Bawię się tak, aby nie powodować zagrożenia i przykrości.
7. Umiem zachować się kulturalnie w miejscach publicznych.
8. Pomagam młodszym i mniej sprawnym kolegom.
9. Nie przywłaszczam sobie rzeczy innych.
10. Stosuję formy grzecznościowe: PROSZĘ, DZIĘKUJĘ, PRZEPRASZAM.
11. Wspólnie z dziećmi i panią omawiam tygodniowe dyżury dzieci. Przyporządkowuje się
dzieciom pełniącym dyżury.( grupy starsze)
Zasady zachowania się w Sali – załącznik nr 2
1. Nie biegamy po sali.
2. Dzielimy się zabawkami i wspólnymi rzeczami w sali.
3. Nie wyrywamy sobie zabawek oraz ustalamy z panią kolejność korzystania z atrakcyjnej
zabawki.
4. Mówimy umiarkowanym głosem.
5. Gramy uczciwie, nie przeszkadzamy w zabawie kolegom.
6. Zgodnie się bawimy.
7. Nie bijemy innych.
8. Sprzątamy po sobie.
9. Używamy słów: proszę, przepraszam, dziękuję.
10. Zgłaszamy konieczność wyjścia do toalety oraz informujemy panią po skorzystaniu z
toalety.
11. Jeśli potrzeba pomagamy dyżurnym (dyżury pełnimy od czynności: przyrody, zabawek,
łazienki, książek, szatni, posiłków, zajęć plastycznych)
„Reguły zachowań w szatni” - załącznik nr 3,
1. Starannie układamy swoja odzież, buty ustawiamy równo na półce.
2. Pamiętamy o kolejności zakładania odzieży przed wyjściem na podwórko – spodnie, buty,
sweter, szalik, kurtka, czapka, rękawiczki.
3. Po powrocie z podwórka , przed wejściem do budynku – otrzepujemy buty z piasku, błota,
śniegu, a następnie wycieramy buty o wycieraczkę.
4. Przy rozbieraniu się pamiętamy o kolejności zdejmowania odzieży (odwrotnie niż przy
ubieraniu).
5. Starannie składamy odzież i odkładamy na swoją półkę.
6. Pamiętamy, aby pomóc kolegom, którzy potrzebują pomocy.
7. Ustawiamy się w pary w wyznaczonym miejscu.
„Reguły i zasady spożywania posiłków” - załącznik nr 4,
1.
Siedzimy przodem do stolika i łyżkę lub widelec spokojnie wkładamy do ust.
2.
Jemy w ciszy – nie mlaskamy, nie rozmawiamy, gdyż rozmowa podczas jedzenia
może być przyczyną zadławienia.
3.
Jemy z niezbyt otwartymi ustami, powoli, gdyż szybkie połykanie jedzenia jest
niezdrowe i nieeleganckie, każdy kęs dokładnie gryziemy i żujemy.
4.
Sztućcami posługujemy się bezpiecznie i kulturalnie, według ustalonych wzorów.
5.
Po skończonym posiłku usta wycieramy serwetką i odkładamy ją na brzeg talerza i
mówimy „dziękuję”.
6.
Odchodząc od stołu cicho wstajemy i lekko odsuwamy krzesło, wychodzimy,
zasuwamy krzesło.
„Zasady korzystania z toalety” – załącznik nr 5
Mycie rąk

Podwijamy rękawy, aby się nie zamoczyły.

Moczymy ręce, aby rozpuściło się mydło, które usuwa brud.

Trzemy namydlone ręce, tak aby każdy palec był umyty.

Płuczemy ręce woda, aby całkowicie spłukać mydło.

Zakręcamy kran.

Otrząsamy ręce z wody nad zlewem, aby nie zamoczyć posadzki.

Wycieramy bardzo dokładnie dłonie i każdy palec oddzielnie.

Zawieszamy ręcznik na właściwym wieszaku.

Odwijamy rękawy.
Higiena potrzeb fizjologicznych

Korzystamy z toalety wyłącznie pojedynczo.

Zawsze po sobie spłukujemy wodę.

Zawsze myjemy ręce po wyjściu z toalety.