kig - Krajowa Izba Gospodarcza

Warszawa, 24 października 2012 r.
STANOWISKO
KRAJOWEJ IZBY GOSPODARCZEJ
w związku z konferencją
pt. ‘Polityka klimatyczno – energetyczna UE post „Energy Roadmap 2050”
Fakty – Skutki”
Mimo braku międzynarodowego porozumienia w sprawie ochrony klimatu, Komisja Europejska
forsuje politykę, która ma na celu jednostronną redukcję emisji gazów cieplarnianych. Takie
działania, prowadzone bez zobowiązań w skali globalnej, nie spowodują realnego ograniczenia
emisji, a jedynie doprowadzą do alokacji przemysłu energochłonnego do tych regionów świata,
gdzie nie będzie obciążany dodatkowymi kosztami klimatycznymi (tzw. carbon leakage).
Przypomnijmy, że Polska złożyła sprzeciw wobec koncepcji wprowadzenia EnergyRaodmap 2050.
Dotychczasowe opracowania wskazują na potencjalne ogromne koszty i negatywne skutki takiego
podejścia dla Polski: poważny spadek PKB, zagrożenie rentowności sektorów przemysłowych
zatrudniających ok. 800 tys. pracowników oraz wzrost udziału kosztów energii w budżetach
domowych, prowadzących do rosnącej skali ubóstwa energetycznego. Powodem będą rosnące w
wyniku takiej polityki ceny energii – około trzykrotny w stosunku do roku 2005 wzrost cen
hurtowych energii elektrycznej i około czterokrotny wzrost cen ciepła sieciowego. Skutki te były już
szczegółowo prezentowane na konferencjach KIG. Na powyższe skutki wskazały też ostatnie
wyniki analiz KE potwierdzające, że mechanizmy rekompensat, które miały zmniejszyć koszty
wdrażania polityki klimatycznej w najbardziej narażonych krajach, w przypadku Polski nie
zadziałały. Jest to znacząca jakościowo zmiana w stosunku do wyników analiz, które były
podstawą przyjęcia przez Polskę pakietu klimatyczno - energetycznego.
Przedstawione w Energy Roadmap 2050 strategie rozwoju energetyki unijnej opracowane zgodnie
z filozofią prymatu ochrony klimatu skutkują wzrostem udziału kosztów energetycznych w PKB - z
10,5% w 2005 roku do 14-15%, zwiększeniem cen energii elektrycznej o 50% w porównaniu do
roku 2005 i podobnym zwiększeniem kosztów energii w budżetach domowych (z ok. 10% do ok.
15-16%) wraz kosztami paliw do celów transportu. Choć unika się w propozycjach określenia
"dekarbonizacja gospodarki UE", zastępując pojęciem tzw. "gospodarki niskoemisyjnej", to w
praktyce zmierzają one do wyeliminowania paliw stałych przede wszystkim w generacji energii
elektrycznej.
Powyższe skutki stoją w sprzeczności z zapewnieniami Komisji Europejskiej o pozytywnych
efektach polityki dekarbonizacji. Przekonywano nas, że przyniesie ona korzyści dla wzrostu
gospodarczego i zatrudnienia, a tymczasem analizy zamieszczone w tym samym dokumencie
przeczą tym zapewnieniom. Podważa to pogląd o rzetelności działań informacyjnych służb KE.
W tej sytuacji oczywistym jest sprzeciw wobec prób "ominięcia" polskiego veta z czerwca 2012
bez korekty proponowanych rozwiązań z obszaru Polityki Klimatyczno - Energetycznej. Zarówno
korekta jak i merytoryczna debata –a także coraz częściej głoszone poglądy radykalnej zmiany
dotychczasowej polityki - muszą uwzględnić specyfikę krajów Wspólnot. Zaś ocena jej skutków
musi uwzględniać realia gospodarcze, które przekładają się na skutki społeczne! W tej sprawie
Krajowa Izba Gospodarcza po raz kolejny wzywa do rozwagi i analizy faktycznych zamiarów oraz
ich skutków przed podjęciem deklaracji politycznych.
Krajowa Izba Gospodarcza w próbie odpowiedzi na pytanie i co na czas post Energy Raodmap
2050 proponuje, by wykorzystać jeden z trzech, najbardziej korzystnych dla UE i możliwych do
przyjęcia przez gospodarkę polską, wariantów zmian Polityki Klimatyczno - Energetycznej:

STRATEGIA NO REGRET – która zakłada adaptację obecnej polityki do warunków
wewnętrznych i zewnętrznych, likwidację rozwiązań niekorzystnych, przy utrzymaniu
większości jej kluczowych instrumentów wdrożeniowych

ELASTYCZNY SYSTEM EU ETS – czyli wprowadzenie dobrowolnego uczestnictwa w
systemie handlu emisjami pod warunkiem podjęcia przez kraj występujący z niego
podobnych działań redukcyjnych, co pozostałe kraje unijne

ZINTEGROWANA POLITYKA ENERGETYCZNA – co oznacza przebudowę unijnej
polityki energetycznej z dostosowaniem do aktualnych warunków zewnętrznych i
wewnętrznych; powinno to zmierzać do ograniczenia bezpośredniego wpływu polityki
klimatycznej na gospodarkę polską, przy jednoczesnym zachowaniu działań na rzecz
efektywności energetycznej i rozwoju OZE oraz
energetycznego i stymulowanie rozwoju gospodarczego.
poprawy
bezpieczeństwa
Apelujemy do naszych partnerów z organizacji gospodarczych i podmiotów gospodarczych
działających w Unii Europejskiej, aby biorąc po uwagę skutki i koszty propozycji zmierzających do
zaostrzenia klimatyczno- energetycznej, wpływały na polityków dążących do ich przeforsowania.
Tylko gospodarka konkurencyjna może realnie stymulować ograniczenie emisji sprzyjające
ochronie klimatu.
Wzywamy rząd Rzeczpospolitej Polskiej, by nie podejmował żadnych nowych zobowiązań w
ramach polityki klimatycznej Unii. Wzywamy do oszacowania rzeczywistych skutków i kosztów
każdych zmian w tej polityce, które zmierzają do zwiększenia redukcji emisji i to zanim zapadną
decyzje polityczne.
Krajowa Izba Gospodarcza sprzeciwia się:

eskalacji wymogów i kosztów klimatycznych UE w czasie, gdy inne kraje nie chcą
przystąpić do porozumienia globalnego,

wzrostowi kosztów funkcjonowania przemysłu, które doprowadzą do jego alokacji
poza UE i tym samym rodzą zagrożenia społeczne,

konfliktowaniu środowisk gospodarczych i ekologicznych w związku z polityką
klimatyczną,

eliminowaniu energetyki opartej na paliwach stałych metodą administracyjnego
zwiększania kosztów,

mało obiektywnej ocenie kosztów gospodarczych i społecznych poprzez uśrednienia
makro dla całego obszaru UE, a bez uwzględnienia specyfiki i realiów gospodarczych
poszczególnych krajów członkowskich.
Krajowa Izba Gospodarcza popiera:

intensyfikację rozmów na temat ogólnoświatowych regulacji dotyczących ochrony
klimatu,

zintensyfikowanie działań służących podnoszeniu energooszczędności,

politykę wspierania przez państwo i UE zastępowania nieefektywnych technologii
produkcji energii paliw stałych wysokosprawnymi, służącymi ochronie środowiska

politykę Państwa zapewniającą bezpieczeństwo energetyczne Polski,

mniej emisyjną gospodarką uwzględniającą specyfikę zasobów naturalnych i stan
polskiej gospodarki.
To gospodarka powinna jako pierwsza weryfikować strategię klimatyczno - energetyczną Unii
Europejskiej, zanim politycy zdecydują się na jakiekolwiek deklaracje !