GMINA WŁOSZCZOWA
Dzięki swoim uwarunkowaniom gmina Włoszczowa jest bardzo atrakcyjna zarówno dla turystów, jak
też dla inwestorów. Malownicze krajobrazy stwarzają doskonałą okazję do turystyki pieszej czy
rowerowej, wędkowania lub korzystania z gościnności gospodarstw agroturystycznych. Walory gminy
to także wiele zabytków, nowoczesne obiekty sportowo-rekreacyjne: basen Nemo, Centrum
Aktywnego Wypoczynku, kąpielisko Klekot oraz kulturalne (cyfrowe kino Muza).
Gmina posiada znakomite warunki zrównoważonego rozwoju gospodarczego i społecznego.
Korzystne położenie geograficzne na granicy województw świętokrzyskiego, łódzkiego i śląskiego
sprawia, że przyciąga
inwestorów i zachęca do tworzenia nowych miejsc pracy. Włoszczowa
znana jest w kraju z produkcji przetworów mlecznych oraz
działalności firm
branży
budowlanej i elektroenergetycznej (Stolbud, Effector, Kornea S.A., Strunobet). W gminie
zarejestrowanych jest ponad 1000 zakładów usługowych, punktów handlowych i gastronomicznych,
hurtowni, itp. Połączenie Centralną Magistralą Kolejową zarówno z północą kraju jak też południem
pozwala na dalekosiężne i ambitne plany rozwojowe.
Nazwa Włoszczowa wywodzi się od staropolskiego imienia Włoszcz (Włost). Pierwsze zapiski
historyczne dotyczące Włoszczowy pochodzą z XIV i XV wieku. To prawdopodobnie wtedy powstał
gródek, którego relikty zachowały się do naszych czasów. Trudno wskazać na założyciela Włoszczowy
- pewne jest że miasto początkowo było własnością prywatną, potem przeszło pod dobra królewskie,
by XIV w. znów wrócić do rąk prywatnych właścicieli. W 1539 roku Hieronim Szafraniec otrzymał z rąk
króla Zygmunta Starego prawa miejskie dla Włoszczowy. Na przełomie XVI i XVII w. za sprawą
Szafrańców Włoszczowa stanowiła prężny ośrodek reformacji kalwińskiej. Od początków XVII w.
datuje się we Włoszczowie osadnictwo ludności wyznania mojżeszowego. Nie omijały miasta i okolic
pożogi i zawieruchy wojenne. W czasie potopu szwedzkiego 17 września 1655 roku zawitał tu
uciekający przed wojskami Karola Gustawa król Jan Kazimierz. Konsekwencją tej
„gościny” było
ograbienie i spustoszenie miasta przez Szwedów.
Osiemnaste stulecie to okres upadku Włoszczowy. W 1784 roku pożar strawił wiele domów
mieszkalnych i budynków użyteczności publicznej. Dziesięć lat później po bitwie Tadeusza Kościuszki
z wojskami carskimi i pruskimi pod Szczekocinami Włoszczowę splądrowali Rosjanie. W trakcie
trzeciego rozbioru Polski miasto dostało się pod zabór austriacki, a w 1809 roku zostało włączone do
Księstwa Warszawskiego. W 1869 roku ukaz carski zmienił status Włoszczowy z miasta na wieś. Od
1909 roku rozpoczęto budowę linii kolejowej biegnącej przez Włoszczowę i łączącej Kielce z
Herbami. Oddano ją 11 marca 1911 roku. W trakcie działań I wojny światowej miasto dostało się pod
okupację austriacką. Prawa miejskie przywrócono Włoszczowie w 1919 roku. We wrześniu 1939 roku
do miasta wkroczyły wojska niemieckie. 10 lipca 1940 roku utworzono getto żydowskie, a rok później
zorganizowano obóz pracy przymusowej. We wrześniu i październiku 1942 roku Niemcy zlikwidowali
getta wywożąc ludność żydowską do obozu koncentracyjnego w Treblince. 31 października 1943 roku
hitlerowcy zamordowali 29 mieszkańców Włoszczowy. Dzień ten nazwano „Krwawą Niedzielą”. Z 18
na 19 marca 1944 roku oddział partyzancki AK pod dowództwem „Marcina” Mieczysława
Tarchalskiego opanował na kilka godzin całe miasto. 16 stycznia 1945 roku nastąpiło wyzwolenie
Włoszczowy spod okupacji niemieckiej.
W latach 60-tych i 70-tych XX
wieku powstały w mieście: Dom Kultury, OSiR, Zakład Stolarki
Budowlanej „Stolbud”. Ważną datą w dziejach był rok 1984. Wtedy to doszło do strajku młodzieży
szkolnej walczącej o zawieszenie krzyży w salach lekcyjnych.
Najważniejsze zabytki kultury na terenie gminy Włoszczowa mają charakter obiektów
sakralnych, spośród których przede wszystkim należy wymienić:
- gotycki kościół parafialny w Kurzelowie z drugiej połowy XIV w.-
Rysunek 1 Gotycka kolegiata pw. NMP w Kurzelowie
- modrzewiową kaplicę pw. św. Anny usytuowaną na cmentarzu parafialnym w Kurzelowie z
pierwszej połowy XVII w.
Rysunek 2 Kaplica św. Anny w Kurzelowie
-barokowy kościół parafialny w Czarncy wzniesiony z fundacji Stefana Czarnieckiego w
drugiej połowie XVII w., stanowiący zarazem miejsce pochówku i mauzoleum hetmana
Rysunek 3 Czarnca arboretum
Rysunek 4 Centrum w Czarncy
-barokowy kościół parafialny we Włoszczowie z pierwszej połowy XVII w. z zabytkowymi
organami
Rysunek 5 Kościół Wniebowzięcia NMP we Włoszczowie
- ślady po wczesnośredniowiecznym grodzisku
Rysunek 6 Kopiec św. Jana Nepomucena we Włoszczowie
