Informacja o gminie Włoszczowa

GMINA WŁOSZCZOWA
Dzięki swoim uwarunkowaniom gmina Włoszczowa jest bardzo atrakcyjna zarówno dla turystów, jak
też dla inwestorów. Malownicze krajobrazy stwarzają doskonałą okazję do turystyki pieszej czy
rowerowej, wędkowania lub korzystania z gościnności gospodarstw agroturystycznych. Walory gminy
to także wiele zabytków, nowoczesne obiekty sportowo-rekreacyjne: basen Nemo, Centrum
Aktywnego Wypoczynku, kąpielisko Klekot oraz kulturalne (cyfrowe kino Muza).
Gmina posiada znakomite warunki zrównoważonego rozwoju gospodarczego i społecznego.
Korzystne położenie geograficzne na granicy województw świętokrzyskiego, łódzkiego i śląskiego
sprawia, że przyciąga
inwestorów i zachęca do tworzenia nowych miejsc pracy. Włoszczowa
znana jest w kraju z produkcji przetworów mlecznych oraz
działalności firm
branży
budowlanej i elektroenergetycznej (Stolbud, Effector, Kornea S.A., Strunobet). W gminie
zarejestrowanych jest ponad 1000 zakładów usługowych, punktów handlowych i gastronomicznych,
hurtowni, itp. Połączenie Centralną Magistralą Kolejową zarówno z północą kraju jak też południem
pozwala na dalekosiężne i ambitne plany rozwojowe.
Nazwa Włoszczowa wywodzi się od staropolskiego imienia Włoszcz (Włost). Pierwsze zapiski
historyczne dotyczące Włoszczowy pochodzą z XIV i XV wieku. To prawdopodobnie wtedy powstał
gródek, którego relikty zachowały się do naszych czasów. Trudno wskazać na założyciela Włoszczowy
- pewne jest że miasto początkowo było własnością prywatną, potem przeszło pod dobra królewskie,
by XIV w. znów wrócić do rąk prywatnych właścicieli. W 1539 roku Hieronim Szafraniec otrzymał z rąk
króla Zygmunta Starego prawa miejskie dla Włoszczowy. Na przełomie XVI i XVII w. za sprawą
Szafrańców Włoszczowa stanowiła prężny ośrodek reformacji kalwińskiej. Od początków XVII w.
datuje się we Włoszczowie osadnictwo ludności wyznania mojżeszowego. Nie omijały miasta i okolic
pożogi i zawieruchy wojenne. W czasie potopu szwedzkiego 17 września 1655 roku zawitał tu
uciekający przed wojskami Karola Gustawa król Jan Kazimierz. Konsekwencją tej
„gościny” było
ograbienie i spustoszenie miasta przez Szwedów.
Osiemnaste stulecie to okres upadku Włoszczowy. W 1784 roku pożar strawił wiele domów
mieszkalnych i budynków użyteczności publicznej. Dziesięć lat później po bitwie Tadeusza Kościuszki
z wojskami carskimi i pruskimi pod Szczekocinami Włoszczowę splądrowali Rosjanie. W trakcie
trzeciego rozbioru Polski miasto dostało się pod zabór austriacki, a w 1809 roku zostało włączone do
Księstwa Warszawskiego. W 1869 roku ukaz carski zmienił status Włoszczowy z miasta na wieś. Od
1909 roku rozpoczęto budowę linii kolejowej biegnącej przez Włoszczowę i łączącej Kielce z
Herbami. Oddano ją 11 marca 1911 roku. W trakcie działań I wojny światowej miasto dostało się pod
okupację austriacką. Prawa miejskie przywrócono Włoszczowie w 1919 roku. We wrześniu 1939 roku
do miasta wkroczyły wojska niemieckie. 10 lipca 1940 roku utworzono getto żydowskie, a rok później
zorganizowano obóz pracy przymusowej. We wrześniu i październiku 1942 roku Niemcy zlikwidowali
getta wywożąc ludność żydowską do obozu koncentracyjnego w Treblince. 31 października 1943 roku
hitlerowcy zamordowali 29 mieszkańców Włoszczowy. Dzień ten nazwano „Krwawą Niedzielą”. Z 18
na 19 marca 1944 roku oddział partyzancki AK pod dowództwem „Marcina” Mieczysława
Tarchalskiego opanował na kilka godzin całe miasto. 16 stycznia 1945 roku nastąpiło wyzwolenie
Włoszczowy spod okupacji niemieckiej.
W latach 60-tych i 70-tych XX
wieku powstały w mieście: Dom Kultury, OSiR, Zakład Stolarki
Budowlanej „Stolbud”. Ważną datą w dziejach był rok 1984. Wtedy to doszło do strajku młodzieży
szkolnej walczącej o zawieszenie krzyży w salach lekcyjnych.
Najważniejsze zabytki kultury na terenie gminy Włoszczowa mają charakter obiektów
sakralnych, spośród których przede wszystkim należy wymienić:
- gotycki kościół parafialny w Kurzelowie z drugiej połowy XIV w.-
Rysunek 1 Gotycka kolegiata pw. NMP w Kurzelowie
- modrzewiową kaplicę pw. św. Anny usytuowaną na cmentarzu parafialnym w Kurzelowie z
pierwszej połowy XVII w.
Rysunek 2 Kaplica św. Anny w Kurzelowie
-barokowy kościół parafialny w Czarncy wzniesiony z fundacji Stefana Czarnieckiego w
drugiej połowie XVII w., stanowiący zarazem miejsce pochówku i mauzoleum hetmana
Rysunek 3 Czarnca arboretum
Rysunek 4 Centrum w Czarncy
-barokowy kościół parafialny we Włoszczowie z pierwszej połowy XVII w. z zabytkowymi
organami
Rysunek 5 Kościół Wniebowzięcia NMP we Włoszczowie
- ślady po wczesnośredniowiecznym grodzisku
Rysunek 6 Kopiec św. Jana Nepomucena we Włoszczowie