Myśląc o szczęściu używaMy różnych określeń

Myśląc
o szczęściu
używamy
różnych
określeń:
Eden – biblijny raj stworzony przez Boga dla pierwszych ludzi
– Adama i Ewy.
Walhalla – w mitologii nordyckiej kraina wiecznej
szczęśliwości i miejsce przebywania poległych wojowników,
których z pola bitwy zabierały walkirie. Należy do boga Odyna.
Wojownicy jedzą tam, piją i ćwiczą, żeby stoczyć bitwę ostateczną
ze złem u boku Thora.
Pola Elizejskie – w mitologii greckiej część Hadesu
przeznaczona dla dusz dobrych, miejsce wiecznej szczęśliwości
i wiecznej wiosny.
Arkadia – kraina szczęśliwości, pozbawiona trosk i chorób
pojawiła się po raz pierwszy u Wergiliusza. Potem korzystali
z tego motywu liczni pisarze i malarze.
Hedonizm – pogląd uznający przyjemność, osiąganie
rozkoszy za najwyższe dobro, cel życia i główny motor ludzkiego
postępowania.
Radość – uczucie zadowolenia i satysfakcji przejawiające się
śmiechem, optymistycznym spojrzeniem na rzeczywistość
czy poczuciem beztroski.
– 11 –
Euforia – stan nadnaturalnego dobrego samopoczucia
spowodowany nadmierną produkcją dopaminy oraz serotoniny.
Afirmacja życia – pozytywny stosunek do życia.
Optymizm – stosunek do życia, w którym świat postrzegamy
przede wszystkim jako coś dobrego.
Entuzjazm – zapał, uniesienie, zachwyt.
Humor – emocja radości związana ze śmiechem.
– 12 –
– 13 –
O szczęściu
pisali
i mówili
wszyscy:
filozofowie,
pisarze
i poeci,
a także
zwykli ludzie.
Ten, który jest stale szczęśliwy, musi się często zmieniać.
Konfucjusz (551- 479 p.n.e.)
Największe szczęście to spełnienie obowiązku.
Sofokles (496 – 406 p.n.e)
Być szczęśliwym – tego trzeba się uczyć.
Eurypides (480 – 406 p.n.e.)
Podstawą szczęścia jest wolność, a wolności – odwaga.
Tukidydes (460 – ok. 404 p.n.e.)
Szczęśliwy ten, co zna swoje miejsce w szeregu.
Platon (427 – 347 p.n.e.)
Przyjaźń jest chyba największym darem, jaki mądrość może
ofiarować, aby uczynić szczęśliwym całe życie.
Epikur (341 – 270 p.n.e.)
Przyjemność jest początkiem i celem życia szczęśliwego.
Epikur (341 – 270 p.n.e.)
– 15 –
Życiem kieruje szczęście, nie mądrość.
Cyceron (106 – 43 p.n.e.)
Im większe szczęście, tym mniej możesz mu ufać.
Tytus Liwiusz (57 p.n.e. – 17 n.e.)
Dopóki będziesz szczęśliwy, wielu mieć będziesz przyjaciół.
Nieszczęśliwy zostaniesz sam.
Owidiusz (43 p.n.e. – 17 n.e.)
Słusznie nazwałbyś szczęśliwym tego, co nie posiada wiele.
Horacy (65 – 8 p.n.e.)
Nie ma pełnego, bezwzględnego szczęścia.
Horacy (65 – 27 p.n.e.)
Nie ma rzeczy ze wszystkich stron szczęśliwej.
Horacy (65 – 27 p.n.e.)
Pierwszym warunkiem szczęścia jest rozsądek.
Horacy (65 – 27 p.n.e.)
– 16 –
Kogo szczęście pieściło nadmiernie, tym zmiana wstrząśnie.
Horacy (65 – 8 p.n.e.)
Rozsądek czyni życie lepszym i szczęśliwym.
Plutarch (50 – 125)
A szczęśliwy to ten, kto los sobie przygotował. A szczęśliwy los to
dobre drganie duszy, dobre skłonności, dobre czyny.
Marek Aureliusz (121 – 180)
Szczęśliwy jest człowiek, który posiada to, czego chce,
a nie chce nic złego.
święty Augustyn (354 – 430)
Rozmawiać i poznawać, na tym polega szczęście.
Platon (427 – 347)
Gdzie wchodzi szczęście, tam zawiść rozpoczyna oblężenie
i walczy z nim.
Leonardo da Vinci (1452 – 1519)
Kogo szczęście wyniesie, niech się upaść boi.
Mikołaj Rej (1505 – 1569)
– 17 –