Długookresowe zmiany ruchów kuli ziemskiej.

Długookresowe zmiany ruchów kuli ziemskiej.
Precesja osi ziemskiej.
Pod wpływem oddziaływania innych ciał Układu Słonecznego, a zwłaszcza Słońca i Księżyca oś ziemska zatacza w ciągu 25 700
lat (ROK PLATOŃSKI) obrót po pobocznicy stożka, którego wierzchołek znajduje się w środku Ziemi.
Skutki precesji:
 Zmiana położenia północnego Bieguna Niebieskiego (teraz znajduje się w pobliżu Gwiazdy Polarnej, a za 11 tys. lat
będzie to Wega)
 Przesunięcie położenia Punktu Barana (obecnie jest w gwiazdozbiorze Ryb)
 Różnica między rokiem zwrotnikowym, a rokiem gwiazdowym (ten drugi jest o około 20 minut dłuższy)
 Zmiany wzajemnego położenia gwiazd na sferze niebieskiej - konieczność aktualizacji map nieba
Zmiany nachylenia osi ziemskiej do płaszczyzny orbity Ziemi (płaszczyzny ekliptyki)
Nachylenie płaszczyzny równika niebieskiego do płaszczyzny ekliptyki (orbity ziemskiej) zmienia się w cyklu 41 tys. lat. Kąt
nachylenia waha się między 21,8° a 24,4°. Obecnie wynosi około 23,4° i zmniejsza się.
Skutki:
 Zmiany położenia zwrotników i kół podbiegunowych
 Zmiany szerokości poszczególnych stref oświetleniowych
 Zmiany ilości energii dostarczanej do poszczególnych stref oświetleniowych - zmiany ich średnich temperatur (im
mniejsza wartość nachylenia tym strefa międzyzwrotnikowa jest cieplejsza, a strefa okołobiegunowa chłodniejsza)
Zmiany kształtu orbity ziemskiej
Orbita ziemska zmienia kształt w bardziej lub mniej eliptyczny w cyklu około 100 tysięcy lat. Obecnie orbita robi się coraz
mniej eliptyczna (coraz bardziej zbliżona do okręgu)
Skutki:
 Mniejsze lub większe zróżnicowanie ilości energii słonecznej docierającej do Ziemi w różnych porach roku
Wszystkie te zmiany razem powodują długookresowe wahania klimatyczne na Ziemi skutkujące np. zlodowaceniami.
(tzw. cykl Milankowicia).
Sytuacja sprzyjająca powiększaniu się lądolodu ma miejsce w przypadku, gdy Ziemia znajduje się bliżej Słońca zimą przy małym
nachyleniu osi obrotu do płaszczyzny ekliptyki - ciepła zima sprzyja opadom na biegunach, a stosunkowo chłodne lato nie jest
w stanie roztopić całości śniegu. W sytuacji odwrotnej, gdy Ziemia latem jest blisko Słońca a kąt nachylenia jej osi do ekliptyki
duży - panują dogodne warunki do topnienia lodu i regresji lądolodu.