Choroby wirusowe przenoszone droga p*ciow*


AIDS

Opryszczka wargowa

Wirusowe zapalenie wątroby

Opryszczka genitaliów

Kłykciny kończyste

Mięczak zakaźny

HTLV

Jest zespołem nabytego niedoboru odporności

stanowi końcową fazę zakażenia wirusem HIV.

Układ immunologiczny chorego staje się dysfunkcjonalny

pacjent zapada na różne choroby, m. in. na nowotwory,
grzybice, zapalenie płuc, schorzenia te często
doprowadzają do śmierci.

Wbrew powszechnemu przekonaniu, osoby starsze
ponoszą takie samo ryzyko zakażenia HIV jak ludzie
młodzi.

Krew

Produkty krwiopochodne

Sperma

Płyn przedejakulacyjny

Istnieje też dość wysokie prawdopodobieństwo zarażenia przez
matkę dziecka karmionego piersią.

Wśród dróg zakażenia najczęściej wymienia się: stosunek
seksualny, stosowanie niesterylnych igieł i strzykawek,
przetaczanie zakażonej krwi, bądź produktów krwiopochodnych,
zabiegi akupunktury, skaleczenia i zadrapania w kontaktach z
chorym.

Nie istnieje medykament pozwalający na wyleczenie
AIDS, dotychczas opracowano jedynie preparaty
utrudniające namnażanie się wirusa HIV i wniknięcie
do komórek.

Najczęściej stosowaną terapią jest podawanie
choremu leków powstrzymujących różne etapy
rozwoju wirusa. Przy tego rodzaju postępowaniu
jednak mają miejsce liczne efekty uboczne: wymioty,
biegunka, anemia, zapalenie wątroby.

Wirus opryszczki, który wniknął do organizmu, pozostaje w nim już na zawsze. Umiejscawia się w zwojach
nerwowych i trwa w stanie uśpienia.

Ujawnia się w postaci powierzchownych zapalnych pęcherzyków uformowanych w skupiska, na granicy błony
śluzowej jamy ustnej i warg

Początkowo pęcherzyki są wypełnione treścią surowiczą, następnie ropną i w ciągu kilku dni pokrywają się
strupami. Zwykle towarzyszy im lekkie pieczenie lub niewielka bolesność; niekiedy objawy te poprzedzają
wystąpienie opryszczki o 2-3 dni. Czasem pęcherzyki mogą też wystąpić w okolicy otworów nosowych. Wykwity
opryszczkowe pojawiają się zwykle w momencie osłabienia odporności komórkowej organizmu. Często
występują przed ujawnieniem się objawów innej choroby lub w trakcie powrotu do zdrowia. Wysiew opryszczki
wargowej może wystąpić również po ekspozycji na światło słoneczne (opalanie). U kobiet nawroty opryszczki
wargowej mogą korelować z miesiączką.

Pierwotne zakażenie występuje najczęściej u dzieci w postaci tzw. opryszczkowego zapalenia jamy ustnej,
przebiegającego z wysoką gorączką i ciężkimi objawami ogólnymi, jak posocznica, zapalenie opon mózgowych;

Opryszczka zwykła nawrotowa występuje u wielu nosicieli wirusa opryszczki pod wpływem bodźców
nieswoistych (np. stany gorączkowe, przemęczenie, miesiączka)

Opryszczka pospolita znika zwykle samoistnie po 10–12 dniach bez pozostawiania śladów.

powodowana jest przede wszystkim przez wirus HSV2

Zakażenie występuje u osób dorosłych, podczas kontaktów płciowych.
Jeżeli chodzi o zmiany u mężczyzn, dotyczą one żołędzi oraz napletka, a
niekiedy mogą pojawić się także zmiany w cewce moczowej. Może to
utrudniać lub uniemożliwiać oddawanie moczu.

W przypadku kobiet, zmiany są widoczne na wargach sromowych, w
okolicach krocza, w pochwie, czasem nawet na szyjce macicy i na
wewnętrznej stronie ud. Opryszczka genitaliów u kobiet może zwiększyć
ryzyko pojawienia się raka szyjki macicy.

Może wystąpić także zakażenie odbytnicy, ale tylko u osób uprawiających
seks analny.

Podczas porodu, chora matka może zarazić swoje dziecko.

Leczenie miejscowe - stosuje się je wtedy, kiedy zmiany są niewielkie.
Działanie takiego leku jest wtedy o wiele słabsze, niż chociażby w
przypadku stosowania doustnego. Leczenie takie nie zapobiega
nawrotom.

Leczenie ogólne - stosuje się je przy zmianach uciążliwych, oraz
nawrotowych. Lekiem, który jest wtedy stosowany jest Acyklowir. Może
być stosowany doustnie, a także dożylnie.


Wskazane jest także podawanie witamin z grupy B.
Na chwilę obecną wciąż nie ma jeszcze szczepionki zapobiegającej
zarażeniu opryszczką genitaliów.

Skutecznym środkiem ochrony może być więc stosowanie prezerwatyw
lub jeszcze lepiej, całkowite unikanie kontaktów seksualnych.

Zapalenie wątroby jest to schorzenie występujące dość często, a wywołane jest przez
wiele czynników etiologicznych takich jak: alkohol, leki, różnorodne substancje
chemiczne występujące w środowisku człowieka oraz wiele drobnoustrojów.

Wirusowe zapalenie wątroby to wywoływane jest przez szereg nie spokrewnionych ze
sobą wirusów. Ogólnie można podzielić je na wirusy pierwotnie hepatotropowe, wśród
których znamy co najmniej 5 typów: A, B, C, D, E oraz wirusy cytomegalii (CMV), herpes
(HSV), Epsteina-Barr (EBV).

Wirusy wywołujące WZW typu A i E szerzą się drogą pokarmową, przebieg choroby
okresu ostrego jest lżejszy, z mniejszą śmiertelnością.

Typy wirusów B, C i D przenoszą się drogą parenteralną a także drogą seksualną i drogą
zakażenia wertykalnego, przebieg jest na ogół cięższy z większą śmiertelnością, a u
części ozdrowieńców występują następstwa o charakterze organicznym (przewlekłe
zapalenia wątroby, marskość wątroby, pierwotny rak wątroby).

W przypadku kobiet choroba umiejscawia się na wargach sromowych, w pochwie, na szyjce
macicy, w okolicy odbytu i w odbytnicy.

W przypadku mężczyzn zmiany występują na napletku, w ujściu cewki moczowej, na trzonie
prącia, w odbycie i w odbytnicy występują miękkie, różowe brodawki.

Kłykciny kończyste są brodawkowatymi zmianami w kolorze ciała, najczęściej wywołanymi
przez określone typy wirusa brodawczaka o niskim ryzyku.

Kłykciny kończyste najczęściej pojawiają się na zewnętrznych narządach płciowych lub w
pobliżu odbytu u kobiet i u mężczyzn. Rzadziej kłykciny kończyste mogą pojawiać się także
w pochwie lub na szyjce macicy. Kłykciny kończyste zazwyczaj nie wywołują pieczenia,
swędzenia lub bólu.

Kłykciny kończyste rozprzestrzeniają się bardzo szybko.

Występują częściej u mężczyzn niż u kobiet.

Podejrzewa się, że kłykciny mogą być stanem przednowotworowym raka macicy i innych
narządów.

Aby zapobiec chorobie należy stosować prezerwatywy w celu ochrony przed infekcją w
czasie stosunku płciowego.

Po 2 - 3 miesiącach od zakażenia na skórze pojawiają się guzki wielkości główki od szpilki.

Twarde, półprzezroczyste, często o perłowym zabarwieniu, okrągłe. W środku widoczne jest
charakterystyczne zagłębienie, nazywane „pępkowatym”.

Guzki wyraźnie różnią się od otaczającej skóry i wyglądają jakby były na nią naklejone.

Z czasem ich średnica powiększa się do 3 – 5 milimetrów, rzadko osiąga 1,5 centymetra.

Na ogół nie swędzą, mogą nieznacznie boleć przy dotyku.

U kobiet najczęściej zajmują okolice wzgórka łonowego, ud, warg sromowych. Mężczyźni
zwykle znajdują je na skórze prącia.

Najczęściej występuje u młodych, aktywnych seksualnie osób i zwykle rozprzestrzenia się drogą
płciową.

Wirus przenosi się także poprzez dotykanie przedmiotów używanych przez osobę chorą,
korzystanie ze wspólnych ręczników.

Na mięczaka często chorują dzieci poniżej 5 roku życia, zarażając się od swoich opiekunów w
czasie czynności pielęgnacyjnych (dotyk dłoni) lub od rówieśników podczas zabaw. Jest to
również dość częsta choroba masażystów i pracowników pływalni.

Guzki zwykle znikają bez leczenia po kilku miesiącach.

Często dochodzi także do samozakażenia, czyli przeniesienia wirusa w inne miejsce
własnego ciała.


W praktyce jedne guzki znikają, a pojawiają się drugie.
Do leczenia pojedynczych, dużych zmian stosujemy wyłyżeczkowanie mięczaka
(usunięcie za pomocą ostrego narzędzia podobnego do łyżeczki), zamrażanie
(doprowadza do martwicy komórek i unieszkodliwienia znajdujących się w nich
wirusów), elektrokoagulację i laseroterapię (istota działania podobna do
zamrażania). Guzki można też nakłuć, wycisnąć zawartość i posmarować
odpowiednim kremem.

Wszystkie zabiegi, oprócz zamrażania, wykonywane są w znieczuleniu miejscowym
i najczęściej nie bolą.


Mogą pozostawiać blizny.
Jeśli choroba wystąpiła w postaci małych, licznych, rozsianych grudek
skuteczniejsze jest leczenie polegające na smarowaniu zmienionych miejsc
właściwym kremem.

HTLV to wirus ludzkiej białaczki z komórek T

Jest retrowirusem wywołującym białaczkę i chłoniaka.

Wyróżniamy dwa typy HTLV. HTLV-I może wywoływać nowotwory (białaczkę i
chłonniaka), natomiast HTLV-II nie jest bezpośrednio wiązany z żadnymi
chorobami, chociaż podejrzewa się, że może wywoływać pewne schorzenia
neurologiczne.

Wirusy HTLV przenoszone są przez krew, mleko matki oraz nasienie. Jako
najczęstsze drogi zakażenia wskazuje się stosunek płciowy, karmienie piersią
oraz używanie zakażonych igieł do strzykawek.

Współczesna medycyna nie zdołała stworzyć szczepionki przeciwko HTLV.
Jedyną metodą walki z wirusem jest odpowiednia profilaktyka, która opiera
się na tych samych założeniach co profilaktyka w HIV.

http://www.psseswidnica.pl/szczepienia/wzw.php

http://www.biomedical.pl/mezczyzna/zakazeniewirusem-brodawczaka-ludzkiego-1718.html

http://seks.wieszjak.pl/chorobyweneryczne/236054,Mieczak-zakazny--chorobaprzenoszona-droga-nie-tylko-plciowa.html

http://www.weneryczne.choroby.biz/K%C5%82ykciny
+ko%C5%84czyste

http://www.psseswidnica.pl/szczepienia/wzw.php