Dobra normalne

1.RÓWNOWAGA NA RYNKU DOBRA I PROCES JEJ OSIĄGANIA.
Równowaga rynkowa- to sytuacja kiedy ilość, którą kupujący chcą i mogą kupić po danej cenie jest
równa ilości którą sprzedający chcą sprzedać. Przy równowadze występuje tendencja do utrzymywania
się tej samej ceny i ilości, dopóki inne czynniki pozostają bez zmian.
Warunki równowagi: qS=qD; ilość żądana= ilość dostarczonej; graficznie: pkt. Przecięcia krzywych SS
i DD
Uzasadnienie: Równowaga jest osiągnięta przy cenie pE i ilości qE. Cena p1>pE powoduje, popyt <
podaży i na rynku występuje nadwyżka. Skłania ona do obniżenia ceny , ograniczenia produkcji a
następnie powoduje wzrost popytu aż do zrównania SS z DD. Gdy cena p2<pE następuje sytuacja
odwrotna (niedobór i osiąganie równowagi przez wzrost ceny) aż do zrównania się DD z SS. Jednym z
procesów dostosowawczych w przypadku nierównowagi (kolejne zmiany cen) pokazuje MODEL
PAJĘCZYNY.
Przy cenie p1 powstaje nadwyżka, która skłania do obniżenia ceny do p2. Przy p2 występuje niedobór,
więc cena wzrasta do p3 gdzie znów powstaje nadwyżka itd. Ten proces trwa aż do osiągnięcia ceny
pE. Wyróżniamy równowagę stałą i niestałą na rynku dobra.
Zmiany innych czynników poza ceną powodują przesunięcia krzywych SS i DD oraz przesunięcie
pkt. równowagi.
Wzrost popytu
wzrost podaży
Szukasz gotowej pracy ?
To pewna droga do poważnych kłopotów.
Plagiat jest przestępstwem !
Nie ryzykuj ! Nie warto !
Powierz swoje sprawy profesjonalistom.
Zmiany i reakcje mogą być następujące: Popyt +>pE+>qE- Popyt ->pE->qE- Podaż +>pE->qE+ Podaż >pE+>qEStała równowaga na rynku dobra: odchylenie cen i ilości uruchamia siły rynkowe zmierzające do
przywrócenia równowagi.
Niestała równowaga na rynku dobra: odchylenie cen i ilości uruchamia dalsze zwiększanie
nierównowagi, na co brak siły do jej przywrócenia 2.cenowa elastyczność popytu i jej pomiar.
Cenowa elastyczność popytu to reakcja popytu na zmianę dobra. Pokazuje ile zmieni się żądana ilość
dobra , gdy jego cena zmieni się o 1%. Popyt jest elastyczny , gdy zmiana ceny o 1% powoduje
zmianę żądanej ilości o więcej niż 1%. Popyt jest jednostkowo – elastyczny, gdy zmiana ceny o 1%
powoduje zmianę żądanej ilości o 1%. Popyt jest nieelastyczny , gdy zmiana ceny o 1% powoduje
zmianę żądanej ilości o mniej niż 1%. Przy ujemnie nachylonych krzywych popytu występuje
odwrotna zależność ceny i ilości, stąd współczynnik EP jest liczbą ujemną. W praktyce pomija się
ujemny znak.
Prezentacja graficzna:
Pomiar elastyczności: Przy niewielkich zmianach cen elastyczność popytu oblicza się według wzoru
na elastyczność punktową: Ep=procentowa zmiana żądanej ilości dobra (deltaQ/Q) / procentowa zmiana
ceny dobra (deltaP/P).
Ponadto dla dowolnego punktu na krzywej popytu elastyczność oblicza się dzieląc długość segmentu
linii poniżej badanego punktu przez długość segmentu linii powyżej punktu:
Szukasz gotowej pracy ?
To pewna droga do poważnych kłopotów.
Plagiat jest przestępstwem !
Nie ryzykuj ! Nie warto !
Powierz swoje sprawy profesjonalistom.
Przy większych zmianach cen stosuje się wzór na łukową elastyczność: Ep= (deltaQ/1/2(Q1+Q2)) /
(deltaP/1/2(P1+P2)).
Omówienie: Gdy popyt jest nieelastyczny cenowo duża zmiana ceny powoduje małą zmianę żądanej
ilości. Gdy popyt jest elastyczny duża zmiana ceny dobra spowoduje dużą zmianę żądanej ilości.
Cenowa elastyczność popytu wyznaczana jest przede wszystkim przez stopień dostępności innych
substytutów oraz niezbędności danych dóbr.
Szukasz gotowej pracy ?
To pewna droga do poważnych kłopotów.
Plagiat jest przestępstwem !
Nie ryzykuj ! Nie warto !
Powierz swoje sprawy profesjonalistom.
3.dochodowy i substytucyjny efekt zmiany ceny dobra.
Efekt substytucyjny- jest to skłonność do zastąpienia jednego dobra innym, relatywnie tańszym.
Zwyżka cen jednego dobra powoduje względną obniżkę ceny jego substytutów. Konsumenci
zwiększają zakupy relatywnie tańszego dobra, ograniczając jednocześnie zakupy innych dóbr. Popyt
na dane dobro spada, a rośnie popyt na substytuty danego dobra. Odwrotnie, kiedy cena danego dobra
spada, powoduje to względną zwyżkę cen substytutów tego dobra. Konsumenci zwiększają zakupy
relatywnie tańszego dobra , a zmniejszają zakupy dóbr relatywnie droższych. Popyt na dane dobro
rośnie, a spada na jego substytuty. A-dane dobro A’- substytut, p-cena, q-ilość
p(A)+--p(A’)- --q(A)- --q(A’)+
p(A)- --p(A’)+ --q(A)+ --q(A’)Efekt dochodowy- jest to związek dochodu z popytem, wynikający ze zmian realnego dochodu na
skutek zmian ceny. Gdy cena danego dobra spada, za dany dochód konsument jest w stanie kupić
więcej jednostek dobra. Realny dochód konsumenta wzrasta, rozszerza się krąg odbiorców, wzrasta
popyt na dane dobro. Kiedy cena dobra wzrasta – sytuacja jest odwrotna – za dany dochód konsument
może kupić mniej jednostek danego dobra. Realny dochód konsumenta jest niższy, zmniejsza się krąg
odbiorców danego dobra, spada popyt. A- dane dobro, p-cena, q-ilość
p(A)- --dochód realny + --q(A) +
p(A)+ --dochód realny - --q(A) –
Efekt całkowity- jest to suma efektu dochodowego i efektu substytucyjnego. Oba te efekty występują
równolegle do siebie, więc zmiany żądanych ilości są sumą zmian żądanych ilości przy każdym z tych
dwóch efektów.
Szukasz gotowej pracy ?
To pewna droga do poważnych kłopotów.
Plagiat jest przestępstwem !
Nie ryzykuj ! Nie warto !
Powierz swoje sprawy profesjonalistom.
4.prawa popytu i podaży.
Popyt- ilości dobra, które konsumenci chcą i mogą kupić w danym czasie i po danych cenach.
Popyt na dobro determinują: cena dobra; dochody kupujących; gusty i upodobania; ceny dóbr
substytucyjnych i komplementarnych; czynniki demograficzne (liczba ludności); podział dochodów
między gospodarstwa domowe; przewidywania dotyczące zmian cen.
Popyt rynkowy: jest sumą popytów indywidualnych. W każdym czasie istnieje określona zależność
między każdą rynkową ceną dobra lub usługi a żądaną ilością tego dobra lub usługi, która jest
nazywana rozkładem popytu. Krzywa popytu jest graficznym przedstawieniem rozkładu popytu.
Podaż: ilość dobra , które producenci chcą dostarczyć na rynek i sprzedać w danym czasie po danych
cenach.
Szukasz gotowej pracy ?
To pewna droga do poważnych kłopotów.
Plagiat jest przestępstwem !
Nie ryzykuj ! Nie warto !
Powierz swoje sprawy profesjonalistom.
Podaż na dobro determinują: cena dobra; ceny innych towarów; koszty produkcji; stan technologii;
cele firmy; podatki i substydia;oczekiwania dotyczące zmian cen.
Podaż rynkowa: jest sumą podaży wszystkich firm wytwarzających dany produkt. W każdym czasie
istnieje określona zależność między każdą rynkową ceną dobra a dostarczoną ilością, która nazywana
jest rozkładem podaży. Krzywa podaży jest graficznym przedstawieniem rozkładu podaży.
PRAWO POPYTU Gdy cena towaru wzrośnie kupujący skłaniają się do kupowania go mniej, gdy
cena spada – skłaniają się do kupowania go więcej. Krzywa popytu jest więc ujemnie nachylona.
Uzasadnienie: Uzasadnieniem prawa popytu jest fakt, że przy danym dochodzie konsument może
nabyć po danej cenie określoną ilość dobra, a wzrost ceny zmniejszy tę ilość i odwrotnie (Efekt
dochodowy). Ujemnie nachylenie krzywej popytu wyjaśnia także fakt, że zwyżka cen jednego dobra
przy innych nie zmienionych powoduje skłonność do zastąpienia tego dobra innymi – tańszymi (efekt
substytucyjny).
PRAWO PODAŻY: gdy cena danego dobra lub usługi rośnie wzrasta dostarczana ilość, gdy cena
spada – spada dostarczana ilość. Krzywa podaży jest więc dodatnio nachylona.
Uzasadnienie: uzasadnieniem jest fakt, że wzrost ceny przy niezmienionych kosztach powoduje wzrost
zysków – zwiększanie produkcji staje się coraz bardziej zyskowne. Odwrotnie dzieje się przy spadku
ceny – obniża się zysk, spada względna zyskowność, celowe jest ograniczenie produkcji.
Szukasz gotowej pracy ?
To pewna droga do poważnych kłopotów.
Plagiat jest przestępstwem !
Nie ryzykuj ! Nie warto !
Powierz swoje sprawy profesjonalistom.
5.równowaga konsumenta i sposoby jej określania.
Równowaga konsumenta: to jest taka sytuacja ,w której przy danym budżecie nie może on poprawić
swego położenia, zwiększyć osiąganej użyteczności przez zmianę struktury zakupów.
Sposoby jej określania:
a)Oparty na krańcowej użyteczności.
MUX/PX=MUY/PY
Gdzie: MUX- krańcowa użyteczność dobra X MUY-krańcowa użyteczność dobra Y PX-cena X PY-cena
Y
Uzasadnienie: Przyjmuje się, że konsument przy danym budżecie maksymalizuje użyteczność z
konsumpcji dóbr. Będzie on więc rozdysponowywał (alokował) swoje wydatki na różne towary tak
aby użyteczność uzyskana z ostatniej jednostki pieniądza wydanej na każdy z nich była równa
(warunek równowagi).
1”)Jeśli zachodzi ta równość, to nie można zwiększyć całkowitej użyteczności przez zmianę ilości
kupowanych dóbr. Gdy konsument zwiększa ilość kupowanego dobra X o 1 jednostkę, to krańcowa
użyteczność tej jednostki będzie mniejsza od poprzedniej. Jednocześnie będzie musiał zmniejszyć
Szukasz gotowej pracy ?
To pewna droga do poważnych kłopotów.
Plagiat jest przestępstwem !
Nie ryzykuj ! Nie warto !
Powierz swoje sprawy profesjonalistom.
zakup dobra Y, gdyż jest ograniczony posiadanym budżetem środków. W powstałej sytuacji
konsument będzie posiadał więcej dobra o niższej użyteczności, a mniej dobra o wyższej użyteczności.
Nie będzie to najlepsze położenie, gdyż możliwa jest jego poprawa przez przesunięcie wydatków z
dobra X na dobro Y. Podobne skutki miałby zakup dodatkowej jednostki dobra Y.
2”)W celu ułatwienia analizy równowagi stosuje się równanie: MUX/MUY=PX/PY. Jeżeli obie strony
nie są sobie równe konsument może zwiększyć uzyskiwaną całkowitą użyteczność przez zmianę ilości
kupowanych dóbr zwiększając zakupy dobra o wyższym MU, zmniejszając o niższej. Jeżeli cena
jednego dobra rośnie, na przykład X, zamiast równości wystąpi nierówność MUX/MUY<PX/PY.
Ponieważ ceny są niezależne od konsumenta to dla odzyskania równowagi trzeba zwiększyć MUX. aby
to osiągnąć trzeba ograniczyć zakupy dobra X, dzięki czemu jego krańcowa użyteczność będzie rosła.
Zmniejszenie zakupów dobra X będzie trwało, aż do uzyskania nowej równowagi.
b)Oparty na koncepcji krzywych obojętności oraz wykorzystaniu linii budżetu.
Krzywa obojętności- określa wszystkie kombinacje ilości dóbr (koszyki dóbr), które przynoszą taką
samą satysfakcję konsumentowi. Krzywa obojętności jest ujemnie nachylona, a jej nachylenie określa:
Krańcowa stopa substytucji MRS- jest to ilość jednego dobra, którą konsument jest skłonny oddać , w
zamian za dodatkową jednostkę drugiego dobra bez zmiany użyteczności. MRS jest zawsze ujemna,
bo by zwiększyć konsumpcję jednego dobra konsument musi zmniejszyć konsumpcję drugiego dobra.
Zatem: MRSXY=-deltaY/detaX PX/PY=nachylenie linii MN. Z krzywych obojętności dla różnego poziomu
satysfakcji tworzy się Mapę obojętności. Im dalej krzywa obojętności leży od początku układu
współrzędnych tym większą daje satysfakcję konsumentowi. Linia budżetu MN pokazuje na co
konsumenta stać.
Warunek równowagi: MRSXY=PX/PY
Uzasadnienie: gdy nałożymy linię budżetu na mapę obojętności łatwo będzie zauważyć, że konsument
maksymalizuje swoją użyteczność wybierze krzywą obojętności U3 styczną do MN, gdyż w ramach
posiadanego budżetu jest to najwyższa możliwa do osiągnięcia użyteczności. W punkcie E warunek
równowagi jest spełniony. Wybierając ten koszyk, konsument nie ma możliwości poprawy swojej
sytuacji – zwiększenia satysfakcji.
c)Powiązanie obu podejść.
Wiadomo że:-deltaY*MUY+deltaX*MUX=0 (ponieważ przesunięcie w asortymencie dóbr nie zmienia
całkowitej satysfakcji z konsumpcji dóbr – nie przesuwają się na wyższą krzywą obojętności
Szukasz gotowej pracy ?
To pewna droga do poważnych kłopotów.
Plagiat jest przestępstwem !
Nie ryzykuj ! Nie warto !
Powierz swoje sprawy profesjonalistom.
deltaTU=0; deltaTU=deltaX*MUX-deltaY*MUY=0)
MUX/MUY=DELTAY/DELTAX Stąd: MUX/MUY=MRSXY
6. KRZYWE OBOJĘTNOŚCI I ICH ZASTOSOWANIE
Krzywa obojętności określa wszystkie kombinacje dóbr (koszyki rynkowe), które przynoszą taką samą
satysfakcję konsumentowi (mają równą użyteczność). Koszyki te różnią się od siebie udziałem w nich
dóbr X i Y.
Szukasz gotowej pracy ?
To pewna droga do poważnych kłopotów.
Plagiat jest przestępstwem !
Nie ryzykuj ! Nie warto !
Powierz swoje sprawy profesjonalistom.
Nachylenie krzywych obojętności jest ujemne, określa je wartość krańcowej stopy substytucji MRS,
czyli ilość jednego dobra, którą konsument jest skłonny oddać w zamian za dodatkową jednostkę
drugiego dobra. MRS= - delY/delX
Mapa obojętności jest to zbiór krzywych obojętności, który specyfikuje upodobania i pokazuje stopy
substytucji między dwoma towarami dla każdego poziomu bieżącej ich konsumpcji. Każda z
krzywych obojętności pokazuje inną użyteczność (im dalej od początku układu współrzędnych leży
tym większą) – z tego powodu krzywe obojętności nie przecinają się.
Zastosowanie:
a)Wyznaczanie krańcowej stopy substytucji MRS, która jest równa nachyleniu krzywej obojętności w
każdym punkcie.
b)Wyznaczanie punktu równowagi konsumenta przez nałożenie na mapę obojętności linii budżetu
MN.
MN= - PX/PY
Konsument dążąc do maksymalizacji użyteczności zakupi koszyk dóbr odpowiadający największemu
poziomowi satysfakcji – jest to punkt styczności linii budżetu z najwyższą możliwą krzywą
obojętności. W tym punkcie zrównuje się nachylenie obu krzywych i stąd wyznacza się warunek
równowagi konsumenta: MRS= -PX/PY
Wybierając ten koszyk dóbr konsument nie ma już możliwości poprawy swojej sytuacji (zwiększenia
użyteczności).
c)Krzywe obojętności pozwalają zilustrować uszeregowane preferencje konsumenta.
d)Wyznaczenie linii „cena – konsumpcja”
Szukasz gotowej pracy ?
To pewna droga do poważnych kłopotów.
Plagiat jest przestępstwem !
Nie ryzykuj ! Nie warto !
Powierz swoje sprawy profesjonalistom.
Zmiana ceny dobra X zmieni nachylenie linii budżetu MN i tym samym powoduje zmiany punktu
równowagi (E1, E2, E3). Łącząc punkty równowagi uzyskuje się linię „cena – konsumpcja”, która
pokazuje, jak zakupy konsumenta reagują na zmianę jednej ceny przy utrzymaniu stałego dochodu i
innych cen.
e)Wyznaczenie linii „dochód – konsumpcja”
Zmiana dochodu przesuwa linię budżetu równolegle w lewo (spadek) lub w prawo (wzrost dochodu) i
w ten sposób wyznacza nowe punkty równowagi (E1, E2, E3). Łącząc te punkty uzyskujemy linię
„dochód – konsumpcja”, ilustrującą jak zakupy konsumenta reagują na zmianę dochodu.
f)Wyznaczenie krzywej popytu konsumenta
Na podstawie rysunku została wyprowadzona krzywa popytu na dobro X obrazująca wielkości żądane
Szukasz gotowej pracy ?
To pewna droga do poważnych kłopotów.
Plagiat jest przestępstwem !
Nie ryzykuj ! Nie warto !
Powierz swoje sprawy profesjonalistom.
przez konsumenta, przy określonym poziomie ceny i danych preferencjach.
g)Wyznaczenie efektu substytucyjnego i dochodowego zmiany ceny dobra.
h)Ponadto linia dochód – konsumpcja może służyć do wyznaczania krzywych Engla, które pokazują
zależność między kupowaną w stanie równowagi ilością dobra a poziomem dochodu.
i)Krzywe obojętności pozwalają także wykreślić krzywą kontraktową, która wykorzystywana jest do
określania równowagi ogólnej.
7.PRAWO MALEJĄCEJ KRAŃCOWEJ STOPY SUBSTYTUCJI
Jest to ilość jednego dobra, którą konsument jest skłonny oddać, aby otrzymać dodatkową jednostkę
drugiego dobra. Algebraiczna wartość MRS jest zawsze ujemna, bowiem aby uzyskać dodatnią zmianę
w konsumpcji jednego dobra, konsument musi ponieść ujemną zmianę w konsumpcji drugiego.
Ponieważ jest to miara skłonności do zmiany jednego dobra na drugie, MRS zależy od początkowo
posiadanych ilości. Mając dużo jednego dobra, a mało drugiego, konsument będzie skłonny poświęcić
więcej dobra posiadanego w dużej ilości dla uzyskania jednostek tego, którego ma mało. W miarę
dokonywanej substytucji proporcje posiadanych dóbr zmieniają się; zmieniać się będzie również
skłonność do poświęcenia określonych ilości jednego dobra dla uzyskania jednostki drugiego. Z tego
względu MRS nie jest stałą liczbą i będzie się zmieniać wraz z ilością każdego z posiadanych dóbr.
Szukasz gotowej pracy ?
To pewna droga do poważnych kłopotów.
Plagiat jest przestępstwem !
Nie ryzykuj ! Nie warto !
Powierz swoje sprawy profesjonalistom.
Zmianę skłonności do zastępowania jednego dobra drugim obrazuje malejące nachylenie krzywej
obojętności= -delY/delX. Nachylenie linii TT przedstawia krańcową stopę substytucji w punkcie c
krzywej obojętności – jest to punkt styczności, w którym nachylenie obu linii jest równe. Ujemne
nachylenie i wypukłość krzywej obojętności wskazują na malejącą krańcową stopę substytucji.
Malejąca MRS uważana jest za prawie uniwersalną cechę ludzkich preferencji.
8. REAKCJA KONSUMENTA NA ZMIANĘ CENY (DOBRA NORMALNE I POŚLEDNIE)
Reakcja konsumenta na zmianę ceny dobra powoduje zmianę struktury jego zakupów. Zmiana ta może
być analizowana na podstawie linii budżetu oraz krzywych obojętności.
Założenia modelu: na rynku występują dwa dobra X i Y; dla danych dóbr X.Y istnieją określone ceny,
tylko jedna z nich ulega zmianie; konsument w danym czasie posiada określony dochód, który nie
ulega zmianie i jest w całości przeznaczany na zakupy dóbr.
Efekt substytucyjny- gdy cena danego dobra maleje konsument skłania się do kupowania większych
ilości, gdyż dobro to staje się relatywnie tańsze od innych dóbr. Jednocześnie zwiększając zakupy
taniejącego dobra ogranicza zakupy innych dóbr.
Efekt dochodowy- gdy cena danego dobra spada, za dany dochód konsument jest w stanie kupić
więcej jednostek dobra, jego realny dochód wzrasta. Może on za tym, przy danym dochodzie przejść
na wyższą krzywą obojętności.
Dobra normalne
Szukasz gotowej pracy ?
To pewna droga do poważnych kłopotów.
Plagiat jest przestępstwem !
Nie ryzykuj ! Nie warto !
Powierz swoje sprawy profesjonalistom.
Warunek równowagi: MRSXY=PX/PY
Początkową linią budżetu jest MN. Zmiana cen dobra X przesuwa linię budżetu konsumenta na MN1.
Przesunięcie to pozwala przejść konsumentowi na wyższą krzywą obojętności (z U1 na U2) oraz
znaleźć nowy punkt równowagi, gdzie MRSXY=PX/PY (z E na E1). Przesunięcie punktu równowagi
odpowiada zwiększeniu konsumpcji z q0 na q1.
Aby określić efekt substytucyjny należy wykreślić hipotetyczną linię budżetu HH, o nachyleniu
odpowiadającemu nowej relacji cen, styczną do pierwotnej krzywej obojętności. Jest to hipotetyczne
zmniejszenie budżetu pozwalające określić pierwotny poziom użyteczności. Punkt przecięcia się
pierwotnej krzywej obojętności U1 z hipotetyczną krzywą budżetu HH – E2 pozwala określić strukturę
zakupów przy nowej relacji cen. Przesunięcie się wzdłuż krzywej obojętności z E do E2 pokazuje , o
ile więcej żywności kupiłby konsument po obniżonej cenie. Ilość ta wynosi q2-q0 i stanowi
substytucyjny efekt zmiany ceny.
Pozostała część przyrostu zakupów q1-q2 stanowi efekt dochodowy, ilustruje jak zmieniła się
kupowana ilość na skutek wzrostu realnego dochodu. W przypadku dóbr normalnych efekt
substytucyjny i dochodowy zmiany ceny działają w tym samym kierunku – zwiększania zakupów – a
ich suma daje łączny efekt zmiany ceny: (q2-q0) + (q1-q2)= q1-q0
Dobra poślednie
Zwiększenie dochodu w przypadku dóbr poślednich spowoduje zmniejszenie ich konsumpcji, zatem
efekt dochodowy będzie ujemny (będzie oddziaływać w kierunku zmniejszenie konsumpcji),
natomiast efekt substytucyjny będzie dodatni.
Warunek równowagi MRSXY=PX/PY
Zmian cen dobra X przesuwa linię budżetu MN na MN1. Hipotetyczna linia budżetu HH pokazuje
efekt substytucyjny (q2-q0) i przejście na nowy punkt równowagi (z E do E2). Efekt dochodowy jest
ujemny (q2-q1), dlatego całkowity efekt zmiany ceny jest różnicą między efektem substytucyjnym a
dochodowym: (q2-q0) – (q2-q1)= q1-q0
Szukasz gotowej pracy ?
To pewna droga do poważnych kłopotów.
Plagiat jest przestępstwem !
Nie ryzykuj ! Nie warto !
Powierz swoje sprawy profesjonalistom.
9. KRÓTKOOKRESOWA FUNKCJA PRODUKCJI – JEJ ISTOTA I ANALIZA
Funkcja produkcji- techniczna zależność wyznaczająca maksymalną ilość produkcji, która może być
wytworzona z każdego zbioru określonych nakładów czynników produkcji (ceteris paribus). Jest to
funkcja wielu zmiennych, która zależy głównie od aktualnego poziomu technologii. Krótki okres
oznacza, że przynajmniej jeden czynnik jest stały.
Nakład- zużycie czynników produkcji w określonych ilościach w danym czasie.
Krzywa całkowitego produktu TP- to graficzny obraz krótkookresowej funkcji produkcji. Pokazuje
ona wielkość produkcji jakie (przy danym kapitale) można uzyskać zatrudniając kolejne jednostki
pracy.
Przeciętny produkt AP- jest to ilość produktu całkowitego na jednostkę czynnika (pracy). AP=TP/L
Krańcowy produkt MP- jest to zmiana ilości produktu całkowitego przy zmianie nakładu zmiennego
czynnika produkcji o jednostkę MP= delTP/delL
Szukasz gotowej pracy ?
To pewna droga do poważnych kłopotów.
Plagiat jest przestępstwem !
Nie ryzykuj ! Nie warto !
Powierz swoje sprawy profesjonalistom.
Przeciętny produkt AP jest równy nachyleniu promienia g poprowadzonego z początku układu
współrzędnych do dowolnego punktu krzywej TP. Nachylenie to rośnie do punktu B, a potem malejeodpowiada to kształtowi krzywej AP, która osiąga max na poziomie odpowiadającym punktowi B,
zwanym punktem malejącej przeciętnej produktywności.
Krańcowy produkt MP wyznacza nachylenie krzywej TP w każdym jej punkcie. Można je zmierzyć
wykreślając styczne do punktów na TP. Nachylenie tych stycznych rośnie do punktu A (przegięcia)
krzywej TP, a potem zaczyna maleć (kształt krzywej MP). Krzywa MP osiąga więc max w punkcie
odpowiadającym A, zwanym punktem malejącej krańcowej produktywności.
Z malejącym MP związane jest PRAWO MALEJĄCYCH PRZYCHODÓW. Mówi ono, że
utrzymując technologię i wszystkie nakłady, z wyjątkiem jednego, na stałym poziomie, gdy dodajemy
kolejno równe zwiększenia zmiennego nakładu, od pewnego momentu wynikające stąd zwiększenia
całkowitego produktu będą malejące. Oznacza to, że od pewnego momentu (od punktu A) MP będzie
maleć.
Analizując krzywą TP można wyróżnić 3 przedziały produkcji:
1)TP +, AP +, MP>AP
2)TP +,AP - , MP>0
3)TP -, AP-, MP<0
Najkorzystniejszy jest drugi przedział, gdzie wraz ze wzrostem ilości rośnie produkt całkowity TP,
produkt przeciętny AP maleje, a produkt MP jest jeszcze dodatni.
Zmiany technologiczne przesuwają krzywą TP (do góry w przypadku udoskonaleń).
10.PRAWO MALEJĄCYCH PRZYCHODÓW KRAŃCOWYCH
Szukasz gotowej pracy ?
To pewna droga do poważnych kłopotów.
Plagiat jest przestępstwem !
Nie ryzykuj ! Nie warto !
Powierz swoje sprawy profesjonalistom.
Prawo malejących przychodów krańcowych- stanowi, że utrzymując technologię i wszystkie nakłady,
z wyjątkiem jednego, bez zmian, gdy dodawane są równe, kolejne zwiększenia zmiennego nakładu, od
pewnego punktu wynikające stąd zwiększenia całkowitego produktu będą malejące.
Należy pamiętać, że: to prawo jest empirycznym uogólnieniem; zakłada niezmienną technologię;
zakłada, że co najmniej jeden czynnik jest stały. Prawo to zatem działa w specyficznie określonych
warunkach.
Założenia modelu: stała technologia, czynnik zmienny to praca L, krótki okres.
Funkcja produkcji- jest techniczną zależnością wyznaczającą max wielkość produkcji, która może być
wytworzona z każdego zbioru określonych nakładów czynników produkcji.
Graficznym obrazem krótkookresowej funkcji produkcji jest KRZYWA PRODUKTU
CAŁKOWITEGO TP.
AP- krzywa produktu przeciętnego (AP=TP/L)
MP- krzywa produktu krańcowego (MP=delTP/delL)
-zmiana wielkości produktu całkowitego wynikająca ze zmiany nakładu zmiennego czynnika
produkcji o jednostkę.
Punkt A-punkt malejącej krańcowej produktywności (od tego punktu działa PRAWO)
-jest to max MP oraz punkt przegięcia krzywej całkowitego produktu
-od A zaczyna maleć krańcowy produkt nakładu zmiennego czynnika
-obszar działania prawa malejących przychodów
Dodatkowe nakłady czynnika zmiennego, współpracują z coraz mniejszymi ilościami czynnika
stałego.
Pomimo, że w obszarze 2 działa prawo malejących przychodów krańcowych to producent będzie
chciał utrzymać produkcję właśnie w tym przedziale, bo MP>0
Szukasz gotowej pracy ?
To pewna droga do poważnych kłopotów.
Plagiat jest przestępstwem !
Nie ryzykuj ! Nie warto !
Powierz swoje sprawy profesjonalistom.
11. IZOKWANTY I ICH ZASTOSOWANIA
Izokwanta (krzywa jednakowego produktu) przedstawia różne kombinacje nakładów (pracy i kapitału)
dla uzyskania danej wielkości produkcji.
Nachylenie izokwanty jest ujemne, określa je wartość stopy technicznej substytucji MRTS, czyli ile
nakładu zastępuje jednostka pracy, aby utrzymać tą samą wielkość produkcji. Prawo malejącej MRTS
mówi, że w miarę zastępowania jednego czynnika drugim nachylenie izokwant (MRTS) maleje –
izokwanty są wypukłe.
Krańcowa stopa technicznej substytucji wyraża również stosunek krańcowych produktów pracy i
kapitału: MRTSLK= - delK/delL=MPL/MPK
Mapa izokwant to zbiór izokwant, który pokazuje MRTS między dwoma nakładami dla każdego
poziomu produkcji. Im dalej od początku układu współrzędnych leży izokwanta, tym większą
przedstawia produkcję- stąd izokwanty nie mogą się przecinać.
Zastosowanie:
a)Wyznaczanie punktu równowagi producenta przez nałożenie izokoszty na mapę izokwant.
Szukasz gotowej pracy ?
To pewna droga do poważnych kłopotów.
Plagiat jest przestępstwem !
Nie ryzykuj ! Nie warto !
Powierz swoje sprawy profesjonalistom.
Zasadniczym założeniem jest, że przedsiębiorcy dobierają takie kombinacje nakładów, które max
produkcję (przy stałych kosztach) lub min koszty ( przy stałej produkcji). Min koszty kombinacja
nakładów występuje, gdy krańcowy produkt na jednostkę wartości każdego nakładu jest równy.
MPL/PL=MPK/PK
Różne kombinacje nakładów przy równych kosztach, obrazuje krzywa izokosztów K’L’. Jej
nachylenie wyznacza stosunek cen czynników produkcji: PL/PK=w/r
Gdy na mapę izokwant nałożymy izokosztę, punkt równowagi producenta wyznaczy punkt E –
styczności najwyższej możliwej izokwanty z krzywą izokosztów.
b)Izokwanty wykorzystuje się także przy analizie innych zagadnień związanych z produkcją – obszar
ekonomicznej produkcji, określanie przychodów skali, wyznaczanie ścieżki ekspansji.
c)Izokwanty wykorzystuje się przy analizie długookresowej krzywej popytu firmy na czynniki
produkcji
d)Izokwanty wykorzystuje się przy analizie alokacji i równowagi na rynku czynników produkcji
(diagram Edgewortha) i przy wyznaczaniu mikroekonomicznej równowagi ogólnej.
12. KOSZTY OKAZJI A KOSZTY W UJĘCIU RACHUNKOWYM
Koszt okazji- danego użycia zasobów równa się wartości najlepszej, dostępnej alternatywy. Przyczyną
ich występowania jest ograniczoność zasobów – wybór jednej rzeczy oznacza konieczność
zrezygnowania z innej. Bowiem ograniczone zasoby kierowane są w inne miejsce. Problemem jest
zatem dokonywanie wyboru najbardziej korzystnych alternatyw i informacją, jakie są rzeczywiste
koszty podejmowania decyzji. Koszty te nazywane inaczej kosztami alternatywnymi, bądź kosztami
utraconych możliwości są ważne dla ekonomistów.
Szukasz gotowej pracy ?
To pewna droga do poważnych kłopotów.
Plagiat jest przestępstwem !
Nie ryzykuj ! Nie warto !
Powierz swoje sprawy profesjonalistom.
Koszty w ujęciu rachunkowym- są to rzeczywiste koszty poniesionych wydatków.
Koszty ogólne- koszty okazji + koszty rachunkowe.
13.KRÓTKOOKRESOWA FUNKCJA KOSZTÓW I JEJ ANALIZA.
Funkcja kosztu całkowitego TC- przedstawia najniższe wydatki jakie są niezbędne do wytworzenia
danej ilości produkcji. Jest ona obrazem sumy kosztów całkowitych stałych i kosztów całkowitych
zmiennych. TC=TFC+TVC. Krótki okres oznacza, że zwiększenie lub zmniejszenie produkcji nie
wpływa na wielkość kosztów stałych.
Koszt przeciętny (jednostkowy) AC- wielkość kosztu całkowitego poniesionego na wytworzenie
jednostki produkcji: AC=AFC+AVC=TFC/Q+TVC/Q
Koszt krańcowy MC- przyrost kosztu całkowitego dla zwiększenia produkcji o jednostkę:
MC=delTC/delQ=delTVC/delQ
Koszt stały FC- koszt, który nie zmienia się w pewnym przedziale zmian wielkości produkcji
Przeciętny koszt stały AFC- wielkość kosztu stałego poniesionego na wytworzenie jednej jednostki
produkcji
Koszt zmienny VC- zmienia się wraz ze zmianami wielkości produkcji, wzrasta przy jej zwiększaniu,
maleje przy jej zmniejszaniu
Przeciętne koszty zmienne AVC- wielkość kosztu zmiennego poniesionego na wytworzenia jednej
jednostki produkcji
Prezentacja graficzna:
Szukasz gotowej pracy ?
To pewna droga do poważnych kłopotów.
Plagiat jest przestępstwem !
Nie ryzykuj ! Nie warto !
Powierz swoje sprawy profesjonalistom.
Uzasadnienie
Zwiększenie produkcji powoduje spadek AC. Minimum osiąga on w punkcie styczności prostej
poprowadzonej z początku układu współrzędnych do TC (poniżej TC), a następnie rośnie. Krzywa
AFC maleje na całej swojej długości (w związku ze spadkiem udziału AFC w AC). AVC początkowo
maleje, minimum osiąga w punkcie styczności prostej poprowadzonej z początku krzywej TC do
TC(poniżej TC), a następnie rośnie. Przy spadku kosztów nachylenie AVC jest mniejsze od nachylenie
AC, przy wzroście kosztów- odwrotnie. Związane jest to z istnieniem wchodzących w skład AC
kosztów AFC.
Przy przejściu z Q=0 do Q=1 MC=TVC. Następnie MC spada, osiągając minimum w punkcie
przegięcia TC, po czym rośnie (MC jest miarą nachylenia TC). Tempo spadku i wzrostu MC jest
szybsze od tempa zmian pozostałych kosztów, gdyż odzwierciedlają one wyłącznie przyrosty kosztów
zmiennych.
MC przecina AC i AVC w punktach ich minimów. Gdy MC<AC ostatnia wytworzona jednostka
kosztuje mniej niż wynosi przeciętny koszt poprzedniej. Nowy koszt przeciętny jest więc niższy od
poprzedniego czyli AC spada. Gdy MC=AC ostatnia jednostka kosztuje tyle ile wynosi koszt
przeciętny poprzedniej – AC jest więc stała (osiąga minimum). Gdy MC>AC, AC analogicznie rośnie.
Powyższa analiza stosuje się także do AVC.
Szukasz gotowej pracy ?
To pewna droga do poważnych kłopotów.
Plagiat jest przestępstwem !
Nie ryzykuj ! Nie warto !
Powierz swoje sprawy profesjonalistom.