Specyfika zaburzeń dziecięcych

Specyfika zaburzeń dziecięcych.doc
(59 KB) Pobierz
Specyfika zaburzeń dziecięcych
- Dzieci rozwijają się w różnym tempie – ważne jest zróżnicowanie normalnego tempa rozwoju
od problemów psychicznych (np. trening czystości)
- Dzieci wykazują dużą dynamikę rozwoju (częściowy regres)
- Dzieci nie mówią jak dorośli o swoich problemach – niepokój objawia się bezpośrednio w ich
zachowaniu.
Jak rozumieć zaburzenie u dzieci? (wg DSM-IV)
- Zachowania stanowiące odstępstwo od tego, czego oczekuje się od dziecka w określonym
wieku i kontekście kulturowym (lęk separacyjny , napady złości uwzględniając aktualna fazę
rozwoju)
- Zachowania te mają charakter trwały i uciążliwy oraz wpływają na rozwój i codziennie
funkcjonowanie dziecka (ADHD – zarówno zarówno domu jak i w szkole)
- Jest dla dziecka lub jego otoczenia źródłem cierpienia (dziecko jest paraliżowane strachem na
skutek fobii, krzywdzenie kolegów).
I Podstawowe typy zaburzeń dziecięcych
1. Zaburzenia emocjonalne (reaktywne zaburzenie przywiązania, lęk separacyjny, fobie, depresja
dziecięca, lęk uogólniony)
2. Zaburzenia rozwojowe (znaczący niedobór zdolności intelektualnych, komunikacyjnych czy
społecznych – upośledzenie, zespół Aspergera, zaburzenia uczenia się, Autyzm dziecięcy)
3. Zaburzenia odżywiania i nawyków (anoreksja, bulimia, moczenie, tiki)
4. Destrukcyjne zaburzenia zachowania (zaburzenia zachowania, zaburzenia opozycyjnobuntownicze, ADHD)
1. Zaburzenia emocjonalne:
ZABURZENIA LĘKOWE
Charakterystyka ogólna dziecka „lękowego”: nadwrażliwość, nieśmiałość, bojaźliwość, strach
nie mający związku z rzeczywistym zagrożeniem, ogólne poczucie nieudolności, zaburzenia snu
i lęk przed szkołą, próby obrony przed strachem przez uzależnianie się od innych. (Zaburzenia te
mogą trwać w okresie dojrzewania i wczesnej dorosłości)
Przyczyny:
3. Niezwykła wrażliwość konstytucjonalna  łatwość w warunkowaniu się na bodźce
awersyjne.
zdenerwowanie  trudności w uspokojeniu  utrwalenie i uogólnienie reakcji lękowej.
3. Wcześnie przebyte choroby, wypadki, utrata powodująca ból i cierpienie.
uraz utrata pewności siebie + poczucie nieudolności
3. Nadmiernie lękowi i nadopiekuńczy rodzice.
- uwrażliwiają dziecko na niebezpieczeństwa i zagrożenia otaczającego świata;
- nadopiekuńczość = komunikat o braku zaufania do możliwości dziecka w radzeniu
sobie  wzmacnia poczucie nieudolności
3. Obojętność i brak zaangażowania rodziców.
brak wsparcia w nauce podst umiejętności społ.  powtarzające się porażki wynikające z
braku umiejętności  lęk/wycofanie
3. Czynniki społeczne i środowiskowe.
- wyższy poziom lęku w kulturach, w których przychylnie traktuje się powściągliwość,
uległość i posłuszeństwo.
3. Narażenie na przemoc  obniżenie poczucia bezpieczeństwa i dobrostanu psychicznego
- poczucie braku kontroli
Leczenie:
- farmakologiczne: (np. imipramina) – coraz bardziej powszechne; należy zachować ostrożność
ze względu na możliwość błędnego rozpoznania (np. lęk w depresji, ADHD)
- terapia behawioralna: trening asertywności,
- terapia poznawczo-behawioralna
TYPY:
 Lękowe zaburzenie separacyjne
najbardziej rozpowszechnione zab. lękowe okresu dzieciństwa – 2,4%
a) Główna cecha: skrajny lęk przed rozłąką z osobą, do której dziecko jest najbardziej
przywiązane
b) Charakterystyka:
- poczucie strachu bez związku z rzeczywistym zagrożeniem;
- nadwrażliwość
- nieśmiałość
- przeżywanie koszmarów nocnych
- przewlekły lęk
- brak pewności siebie, lęk przed nowymi sytuacjami, niedojrzałość.
- ogólna zależność – zwłaszcza od rodziców.
- opis rodziców: nieśmiałe, wrażliwe, nerwowe, uległe, nieco lękliwe, zaniepokojone,
płaczliwe.
- w wielu przypadkach można rozpoznać stresor psychopatyczny (np. śmierć bliskiej osoby).
- lęk separacyjny częściej u dziewcząt
- często ogólne trudności z przystosowaniem - aż do dorosłości włącznie.
 Mutyzm wybiórczy
a) Główna cecha: niemożność mówienia w specyficznych sytuacjach społecznych.
b) Charakterystyka ogólna:
- u 1/3 można rozpoznać wczesne oznaki: nieśmiałość i zamykanie się w sobie.
- rozpoznanie tylko u tych dzieci, które w rzeczywistości posiadają zdolność mowy i
rozumienia języka.
- tylko gdy zaburzenie trwa co najmniej 1 miesiąc i nie jest to pierwszy miesiąc szkoły
c) Epidemiologia:
- najczęściej u dzieci w wieku przedszkolnym;
- we wszystkich warstwach społecznych
d) Przyczyny: czynniki genetyczne + zw. z uczeniem się + lęk społeczny
- wyraźne różnice w głębokości zaburzeń zależne od środowiska
e) Leczenie: podobnie jak inne zaburzenia o podłożu lękowym
- zmniejszenie objawów po podaniu flueksytyny;
- najczęściej stosowana: terapia rodzinna.
DEPRESJA
pierwszy opis: Spitz, 1946 – depresja anaklityczna (wzorzec depresji u dzieci po dłuższej rozłące
z matką) – spowolniony rozwój, płacz, smutek, znieruchomienie, apatia.
a) epidemiologia: zaburzenie b. częste:
- 0,4 – 2,5 % u dzieci;
- 4,0 – 8,3 % u młodzieży;
- 15 – 20 % na przestrzeni całego okresu dojrzewania
W okresie poprzedzającym dojrzewanie wskaźnik depresji nieco wyższy u chłopców, w
okresie dojrzewania – u dziewczynek (2x)
b) obraz kliniczny: wycofanie, płacz, unikanie kontaktu wzrokowego, skargi na
dolegliwości fizyczne, brak łaknienia, możliwe zachowania agresywne i autoagresywne
(samobójstwo)
c) Przyczyny:
- czynniki biologiczne: większa podatność dzieci rodziców depresyjnych.
- czynniki związane z uczeniem się: modelowanie!
- depresyjna matka – przekazywanie afektu w interakcji
Lecznie:
- sprzeczne wyniki dot. leczenia środkami przeciwdepresyjnymi
- flueksytyna: u adolescentów lepsza niż placebo, choć rzadko dochodzi do całkowitej
remisji + niepożądane skutki uboczne (przypadki śmierci po zażyciu)
- terapia: wsparcie emocjonalne ze strony środowiska!
- oszacowanie ryzyka samobójstwa! (7-10% dzieci i młodzieży) - u dzieci które mają za sobą
próbę samobójczą większe ryzyko powtarzających się epizodów samobójczych, zwłaszcza w
okresie 2ch najbliższych lat.
FOBIA SZKOLNA
Dziecko odczuwa silny strach przed pójściem do szkoły, myśli o szkole wyzwalają silne
napięcie ( nadmierna konieczność korzystania z toalety, pocenie się).
Czynniki wyzwalające:
- zagrożenie poczucia własnej wartości (dzieci z dysfunkcjami)
- bardzo wysoki poziom aspiracji
- podłożem może być lek separacyjny
Dziecko chodzi do szkoły – nie nauczanie indywidualne!
3. Zaburzenia rozwojowe:
AUTYZM DZIECIĘCY
 dot. szerokiego zakresu skomplikowanych zachowań:
 deficytów w ekspresji i rozumieniu języka,
 deficytów w rozwoju motorycznym i spostrzeżeń,
 wadliwego oceniania rzeczywistości,
 niezdolności do funkcjonowania w sytuacjach społecznych.
 pierwszy opis – 1943 – Kanner
 dot. 80 tys. dzieci w USA; statystycznie 6,5 na 10 tys przy czym 4-5xczęściej dotyka
chłopców
 rozpoznaje się zwykle przed 30 miesiącem życia dziecka, ale istnienie zab. podejrzewać
można już w pierwszych tygodniach życia dziecka
 dotyka dzieci ze wszystkich warstw społecznych
1) OBRAZ KLINICZNY
- dzieci autystyczne różnią się stopniem upośledzenia i potencjałem.
a) deficyty społeczne
- nie wykazują potrzeby emocjonalnego, ani żadnego innego kontaktu;
- Sigman (1996): niezdolność do reagowania na innych = deficyt zdolności do
korzystania z sygnałów innych ludzi = ograniczona zdolność do rozumienia tego, o co
chodzi drugiej osobie;
- niezdolność do przyjęcia postawy „od” lub „do”
- deficyt uwagi => brak możliwości lokalizacji/ustalenia kierunku dźwięków
dochodzących z otoczenia
- brak zabawy spontanicznej.
b) Nieumiejętność posługiwania się mową
- lub posługiwanie się nią w sposób bardzo ograniczony
- przyczyna: nieumiejętność naśladowania lub nieskuteczność uczenia się przez
naśladowanie (Smith, Bryson, 1994)
- najbardziej szczątkowe formy porozumiewania się lub echolalia (75%)
- jeśli nauczą się mówić to nie używają języka do wyrażania siebie
- często okazują aktywną niechęć do bodźców słuchowych;
c) Autostymulacja
- zwykle przybiera forme powtarzających się ruchów (walenie głową, kręcenie się w
kółko, kołysanie, etc) i może trwać godzinami;
d) Zdolności intelektualne
- wyraźne braki w wykonywaniu zadań poznawczych i intelektualnych;
- trudności z rozpoznawaniem znaczeń;
- trudności z zadaniami symbolicznymi;
- opóźnienie umysłowe (3/4 dzieci)– większość badaczy;
- niektóre dzieci – wyraźne rozbieżności w zdolnościach – „wyspy”
- braki w uzewnętrznianiu stanów psychicznych – deficyty w zakresie rozumienia
społecznego
- zdolność manipulacji przedmiotami.
e) Przywiązanie do rutynowych zachowań i rytuałów
- silne przywiązanie do obiektów typu: kamyki, przełączniki światła, zdjęcia, klucze
- na najmniejszą zmianę w otoczeniu, zakłóceniu rytuału – wpadają w złość, płacz; mogą
krzyczeć dopóki wszystko nie wróci na swoje miejsce;
- „obsesyjnie przywiązane do niezmienności”;
- negatywistyczne – pozorny brak reakcji na prośby;
- dziwaczne, powtarzające się zachowania.
2) PRZYCZYNY
- nie są dokładnie znane;
- znacząca rola w etiologii: defekty genetyczne, uszkodzenia wywołane przez szkodliwe
promieniowanie i in.;
- zespół kruchego chromosomu X – > 15 – 20 % + autyzm;
- czynniki społeczno-kulturowe: wrodzone zaburzenie dziecka pogłębia chłodna i obojętna
matka (Kanner – teoria odrzucona współcześnie)
3) LECZENIE I JEGO WYNIKI
- prognozy poprawy – niepomyślne
- słaba reakcja na terapię
a) Farmakoterapia
b) Terapia behawioralna
- skuteczna w eliminacji zachowań prowadzących do samouszkodzeń, w ćwiczeniu
podstawowych zachowań społecznych i rozwijaniu pewnych umiejętności dot. języka
mówionego.
c) Skuteczność
- rokowanie dzieci które zachorowały przed 2 r.ż. – nie obiecujące
- długotrwałe rezultaty leczenia na ogół niezadowalające
- nieliczne przypadki radykalnej poprawy;
- w późniejszych okresach życia mniej niż ¼ dzieci poddawanych terapii wykazuje
zaledwie marginalne przystosowanie do życia.
ZESPÓŁ ASPERGERA
Jest to zaburzenie o niepewnej wartości nozologicznej charakteryzujące się tymi samymi
nieprawidłowościami w zakresie interakcji społecznych, jak autyzm oraz ograniczonym,
stereotypowym repertuarem zainteresowań i aktywności. Od autyzmu różni się ono przede
wszystkim brakiem ogólnego opóźnienia lub upośledzenia rozwoju mowy i funkcji
poznawczych. Zaburzeniu temu często towarzyszy wyraźna niezgrabność i tendencja do
utrzymywania się zaburzeń w wieku młodzieńczym i w życiu dorosłym. w początkach wieku
dojrzałego pojawiają się sporadycznie epizody psychotyczne.
I. Upośledzenie interakcji społecznych objawiających się:
Upośledzeniem form zachowań niewerbalnych takich jak: wpatrywanie się, wyrażenia
mimiczne, przyjmowanie postaw ciała i gestów regulujących kontakty społeczne

Niezdolnością nawiązywania kontaktów rówieśniczych


Brakiem spontanicznego dążenia do dzielenia radością, zainteresowaniami,
osiągnięciami z innymi ludźmi

Brak wzajemności społecznej lub emocjonalnej
II. Ograniczone monotonne lub stereotypowe wzorce zachowania, zainteresowań i czynności:

Całkowite zaabsorbowanie przez jeden lub więcej stereotypowych wzorców
zainteresowań, nienormalne, pod względem poziomu intensywności lub skupienia
Widoczny brak elastyczności, przywiązanie do specyficznych działań rutynowych




Stereotypowy, monotonny manieryzm ruchowy
Trwałe zainteresowanie elementami przedmiotów
Nie ma istotnego opóźnienia zdolności językowych, zdolności poznawczych
UPOŚLEDZENIE UMYSŁOWE
 Znacznie niższe od średniego funkcjonowanie intelektualne : iloraz inteligencji poniżej 70
(przeciętny 85-115)
 Upośledzenie w stopniu lekkim: zdolności społeczne i komunikacyjne nie odbiegają bardzo
wyraziście od rówieśników- są bardziej widoczne ok 8-9 roku życia (pojawiają się problemy
edukacyjne)
 Niedobór lub upośledzenie funkcjonowania adaptacyjnego w zakresie oczekiwanym dla wieku
 Konieczność objęcia kształceniem specjalnym
3. Zaburzenia odżywiania i nawyków:
Anoreksja
Plik z chomika:
mones020
Inne pliki z tego folderu:

Nancy McWilliams - Diagnoza psychoanalityczna, rozdz. 11 Osobowość maniakalna i
depresyjna.pdf (13432 KB)
 Diagnoza psychoanalityczna - roz 6.pdf (11944 KB)
 Diagnoza psychoanalityczna - roz 5.pdf (8998 KB)
 Osobowość borderline.doc (221 KB)
 Specyfika zaburzeń dziecięcych.doc (59 KB)
Inne foldery tego chomika:


Elementy kryminologii z uwzględnieniem wiktymologii
Opiniowanie dorosłych sprawców przestępstw - ćwiczenia
 Psychologia kliniczna dorosłych - wykłady

Psychologiczna i neuropsychologiczna diagnoza zaburzeń zachowania - ćwiczenia
Zgłoś jeśli naruszono regulamin







Strona główna
Aktualności
Kontakt
Dla Mediów
Dział Pomocy
Opinie
Program partnerski




Regulamin serwisu
Polityka prywatności
Ochrona praw autorskich
Platforma wydawców
Copyright © 2012 Chomikuj.pl