Elementarz Reunion - Wydział Promocji Handlu i Inwestycji

Elementarz Reunion
2015-12-28 17:43:51
2
Reunion w XVII wieku było francuską kolonią karną. Turystów przyciągają tu m.in. wulkany oraz wylegujące się
na plażach żółwie morskie.
źródło: http://www.reunion.fr/decouvrir/mer/le-littoral-et-les-plages
■
■
■
■
■
■
fr. (la) Réunion
Stolica: Saint –Denis
Powierzchnia: 2,5 tys. km kw.
Liczba ludności: 823 tys.
Gęstość zaludnienia: 327 osób/km kw.
Waluta: euro (EUR)
Reunion to departament zamorski Francji w archipelagu Maskarenów. Leży na wyspie Reunion i niewielkich
wyspach na Oceanie Indyjskim, około 800 km na wschód od Madagaskaru. Do Reunionu należą również nie
zamieszkane wyspy - m.in. Juan de Nova, Europa, Bassas da India. Powierzchnia Reunion wynosi 2,5 tys. km kw.
Stolicą jest Saint-Denis. Na wyspach mieszka w sumie 823 tys. osób.
Od 1973 roku na Reunion znajduje się główna baza wojsk Francji na Oceanie Indyjskim.
Ludność
3
źródło: Département de La Réunion
64 proc. ludności stanowią Kreole, 28 proc. - Indusi, a resztę - Malgasze, Murzyni i inni.
Przeciętna długość życia mężczyzn to 71 lat, a kobiet 78 lat.
W miastach mieszka ponad 90 proc. ludności; największe z nich to: Saint-Denis, Saint-Paul, Saint-Pierre.
Religia
Dominującą religią jest katolicyzm, który wyznaje 92 proc. mieszkańców.
Język
Językiem urzędowym jest francuski.
Ustrój i władza
4
źródło: https://www.facebook.com/saintdenisdelareunion2
Od 1946 r. Reunion ma status departamentu zamorskiego Francji, a od 1974 r. zarazem regionu zamorskiego.
Wszyscy mieszkańcy mają obywatelstwo francuskie.
Wyspą administruje mianowany przez francuski rząd prefekt. Zarządza on sprawami ogólnopaństwowymi,
bezpieczeństwa i porządku publicznego oraz nadzoruje samorząd lokalny, którego organami są: 49-osobowa
Rada Generalna oraz 45-osobowa Rada Regionalna, obie wybierane w wyborach powszechnych na 6-letnią
kadencję. Reunion reprezentuje w parlamencie francuskim pięciu deputowanych i trzech senatorów.
Na wyspie działa kilka partii rodzimych oraz lokalne sekcje francuskich partii politycznych.
Co warto wiedzieć
5
źródło: http://www.reunion.fr/pratique/l-ile-de-la-reunion/l-ile-en-images#!/volcan
Przy podróżach do francuskich departamentów zamorskich, tj. Gwadelupy, Martyniki, Gujany Francuskiej i
Reunion obowiązują takie same zasady, jak w przypadku Francji.
Dokumentem podróży uprawniającym do bezwizowego wjazdu i pobytu do 90 dni jest paszport bądź dowód
osobisty. Przed wyjazdem trzeba się upewnić, czy dokument jest w wystarczająco dobrym stanie technicznym i
pozwala na stwierdzenie tożsamości.
Przy wyjazdach na obszar francuskich zamorskich wspólnot terytorialnych (poza metropolią i wymienionymi
wyżej departamentami zamorskimi) na okres przekraczający 90 dni niezbędna jest wiza.
W przypadku pobytu nie przekraczającego trzech miesięcy obywatele UE uzyskują prawo pobytu w innym
państwie członkowskim bez żadnych dodatkowych warunków i formalności poza koniecznością posiadania
ważnego dowodu tożsamości lub paszportu. Prawo swobodnego przemieszczania się i pobytu ma też członek
rodziny obywatela UE, niezależnie od jego przynależności państwowej. Ograniczenia swobodnego
przemieszczania się i pobytu mogą mieć miejsce jedynie w przypadkach zagrażających polityce bezpieczeństwa
państwa i zdrowiu publicznemu.
Bezpieczeństwo
Podróżującym do departamentów i terytoriów zamorskich Francji zaleca się śledzenie lokalnej sytuacji sanitarnoepidemiologicznej. Przed wyjazdem należy zadbać o stosowne przygotowanie podróży, a w czasie pobytu
pamiętać o respektowaniu zasad zachowania się w specyficznych warunkach strefy tropikalnej.
Na obszarach tych departamentów nie ma żadnego polskiego urzędu konsularnego. Właściwy terytorialnie jest
Wydział Konsularny Ambasady RP w Paryżu. Z tego względu możliwości uzyskania w razie potrzeby pomocy
polskich służb konsularnych są ograniczone.
Transport
6
źródło: https://www.facebook.com/saintdenisdelareunion2
Transport głównie samochodowy. Na wyspach jest w sumie około 1,2 tys. km dróg.
Linia kolejowa wzdłuż wybrzeża zachodniego i północnego obsługuje ruch towarowy związany z przemysłem
cukrowym.
Głównym portem jest Le Port. W Saint-Denis działa natomiast międzynarodowy port lotniczy Gillot.
■
■
strefa czasowa: GMT +4
domena internetowa: re
Różnice kulturowe
źródło: https://www.facebook.com/saintdenisdelareunion2
7
W lipcu 2015 roku francuski Trybunał Konstytucyjny orzekł, że ustawa z 1964 roku, zakazująca budowania
nowych ringów do walk kogutów, jest zgodna z konstytucją. Decyzji sprzeciwiali się miłośnicy tej tradycji.
Chociaż okrucieństwo wobec zwierząt to we Francji przestępstwo podlegające karze do dwóch lat pozbawienia
wolności i grzywnie 30 tys. euro, to - podobnie jak w Hiszpanii - wyjątkiem są regiony, gdzie walki kogutów są
głęboko zakorzenioną tradycją, zwłaszcza w północnej Francji oraz na terytoriach Gujany Francuskiej i na
Reunion.
Do Trybunału zwróciło się dwóch mężczyzn, którzy usłyszeli zarzuty, gdy otworzyli nowy ring na wyspie Reunion,
będącej francuskim terytorium zamorskim. Argumentują, że otwieranie takich aren do walk byków jest legalne,
co uważają za nieuczciwe. Ich prawniczka Fabienne Lefevre podkreśliła, że różne traktowanie tych dwóch tradycji
"jest atakiem na zasadę równości wobec prawa", i zwróciła się do Trybunału o unieważnienie ustawy zakazującej
tworzenia nowych ringów do walk kogutów.
Trybunał uzasadnia swoją decyzję o uznaniu konstytucyjności ustawy tym, że walki kogutów i byków to dwie
oddzielne praktyki.
Walki kogutów znane są już od czasów starożytnego Rzymu i niewiele straciły na popularności w średniowieczu.
W XIX wieku pojawili się jednak obrońcy praw zwierząt i sport ten zaczął podupadać. W Wielkiej Brytanii
zdelegalizowano go około 150 lat temu. W USA ostatnim stanem, który całkowicie zakazał walk kogutów, była
Luizjana w 2007 roku. Walki są nadal dozwolone w Azji Południowo-Wschodniej i w niektórych częściach Ameryki
Łacińskiej.
Kontakty
■
Oficjalne strony - www.cg974.fr (serwis internetowy departamentu Reunion), www.la-reunion-tourisme.com
(internetowy portal turystyczny)
Warunki geograficzne, klimat
Prawie całą powierzchnię Reunionu zajmują dwa masywy wulkaniczne - Piton des Neiges oraz czynny wulkan
Piton de la Fournaise. Ostatni raz wybuchł on w 1991 roku.
8
źródło: http://www.cg974.fr/index.php/La-Reunion.html
Piton des Neiges położony jest na wysokości 3069 m n.p.m., a Piton de la Fournaise - 2631 m n.p.m.
Wzdłuż wybrzeży występują wąskie niziny nadbrzeżne. Linia brzegowa jest słabo rozwinięta.
Roślinność stanowią wiecznie zielone lasy i sawanny. W górach do wysokości 2000 m n.p.m. rosną lasy, a wyżej
występuje roślinność wysokogórska. Na plażach swoje lęgowiska mają żółwie morskie.
źródło:http://www.reunion.fr/decouvrir/mer/la-reserve-naturelle-marine-de-la-reunion
W Reunion panuje klimat podrównikowy wybitnie wilgotny. Średnia temperatura miesięczna wynosi 20–28°C na
nizinach, ale w górach jest znacznie chłodniej.
9
Opady roczne sięgają od 700 mm na południowym zachodzie do 4000 mm na północnym wschodzie.
W lecie mogą występować cyklony, a w zimie - mrozy.
10
źródło: http://www.cg974.fr/index.php/Geographie.html
Gospodarka
Reunion największe dochody czerpie z turystyki, ale ważną rolę odgrywają też przemysł i rolnictwo. Eksportuje
głównie cukier, rum, wanilię i olejki eteryczne.
źródło: http://www.cg974.fr/index.php/Agriculture.html
Od lat 20. XVIII wieku podstawę gospodarki Reunionu stanowiły oparte na pracy niewolniczej plantacje kawy, a
11
od końca XVIII wieku - trzciny cukrowej.
Obecnie najważniejszym działem gospodarki są usługi (m.in. turystyka), które dostarczają 73 proc. wartości PKB i
zatrudniają 75 proc. zawodowo czynnych mieszkańców. Dużą część wpływów do budżetu zapewniają subwencje
z metropolii.
Grunty rolne zajmują 21 proc. powierzchni; z tego ok. 60 proc. zajmuje trzcina cukrowa. Ponadto, uprawia się
geranium, tzw. drzewo ilangowe (dostarcza olejek ilangowy), wanilię, tytoń, kukurydzę. Rolnictwo nie pokrywa
krajowego zapotrzebowania na żywność.
Mieszkańcy wysp zajmują się również leśnictwem i rybołówstwem, a także hodowlą trzody chlewnej, kóz i bydła.
Przemysł przetwórczy nastawiony jest głównie na cukrownie, destylarnie rumu i olejków zapachowych. Na
wyspach produkuje się też papierosy, a ludność zajmuje się również rzemiosłem.
Produkt krajowy brutto na jednego mieszkańca według parytetu siły nabywczej wynosi 6,2 tys. dol.
Wymiana handlowa
Reunion eksportuje przede wszystkim cukier, rum, wanilię, olejki eteryczne, a sprowadza sprzęt transportowy,
żywność oraz chemikalia. Główni partnerzy handlowi to Francja, Japonia i Komory.
W 2002 roku wartość eksportu wyniosła 248 mln dol. dol., a import podliczono na 3,3 mld dol.
Historia
Ta bezludna, znana Arabom wyspa została odkryta przez Europejczyków ok. roku 1513–1517. Odkrywcą był
Portugalczyk Pedro de Mascarenhas i od jego nazwiska wywodzi się nazwa archipelagu Maskarenów.
12
źródło: http://www.reunion.fr/decouvrir/volcan/volcan-actif-de-lile
W połowie XVII wieku wyspa została zajęta przez Francuzów - początkowo pod nazwą Île-de-Bourbon, a od 1848
roku - Reunion. W latach 1638–65 była francuską kolonią karną.
W latach 1665–1764 znajdowała się tu baza zaopatrzeniowa dla statków francuskiej Kompanii
Wschodnioindyjskiej. Od 1767 roku wyspa wraz z archipelagiem Maskarenów przeszła na własność Francji i stała
się kolonią. W okresie wojen napoleońskich była okupowana przez Brytyjczyków (1810–15).
Od lat 20. XVIII wieku podstawę gospodarki Reunionu stanowiły oparte na pracy niewolniczej plantacje kawy, a
od końca XVIII wieku - trzciny cukrowej. Uprawiano tu także przyprawy korzenne. W drugiej połowie XVIII wieku
Reunion była zapleczem żywnościowym dla całego archipelagu i statków płynących do Azji. Dzięki rozwojowi
gospodarki rosła liczba ludności – w 1713 roku było tu 538 kolonistów i 633 niewolników, a w roku 1779 odpowiednio 6464 i 22 tys. 611. Niewolników sprowadzano głównie z Afryki i Madagaskaru. Po zniesieniu w 1848
roku niewolnictwa, zastąpili ich robotnicy kontraktowi z Indii, Indochin, Chin, Afryki Wschodniej.
Otwarcie Kanału Sueskiego i produkcja cukru z buraków cukrowych spowodowały kryzys przemysłu
cukrowniczego (trwający do lat 20. XX wieku) i zmniejszenie liczby ludności o ok. 15 proc.
Więcej na: http://encyklopedia.pwn.pl
źródła
■
■
■
Ministerstwo Spraw Zagranicznych
Ministerstwo Gospodarki
Wydawnictwo Naukowe PWN
13
■
■
■
■
ONZ
PAP
Bank Światowy
Foto: http://www.reunion.fr/pratique/l-ile-de-la-reunion/les-principales-communes/piton-des-neiges
14