Metodę IAS można stosować u małych dzieci powyżej 3 roku życia

IAS - leczenie zaburzeń w słuchaniu, mówieniu i pisaniu
IAS (Individual Autostimulation – czyli indywidualna stymulacja słuchu) to metoda leczenia
zaburzeń w słuchaniu, mówieniu i pisaniu przez indywidualnie dobraną stymulację słuchu. Twórcą
metody jest dr Kjeld Johansen - duński nauczyciel i psycholog, dyrektor Bałtyckiego laboratorium
badań nad dysleksją (www.dyslexia-lab.dk).
IAS opiera się na szczegółowej diagnozie istotnych dla uczenia się aspektów słyszenia i uwagi
słuchowej pacjenta. Diagnoza ta jest podstawą do przygotowania IAS, czyli programu indywidualnej
stymulacji słuchu. Poprzedza ją wykonywane audiometrem badanie, którego wyniki wysyła się do
ośrodka terapii Johansena w Niemczech. Specjaliści IAS przygotowują tam indywidualnie dobrany
zestaw nagrań dźwiękowych przeznaczonych do stymulacji, po czym płyta CD z tymi nagraniami jest
odsyłana do terapeuty w Polsce. Za jego pośrednictwem nagrania trafiają do pacjenta. Terapia jest
skuteczna nie tylko w leczeniu zaburzeń u dzieci i młodzieży, lecz także u dorosłych.
Nagrania na płytach z programem IAS zawierają zestawy przyjemnych dla ucha utworów muzycznych,
które są specjalnie skomponowane, aby obejmować swoim zakresem różne częstotliwości potrzebne
do stymulacji. Wystarczy 10 – 15 minut dziennie słuchania płyty w domu lub szkole. Postępy terapii
kontroluje się co 4 do 8 tygodni (zależnie od wieku pacjenta), przy czym za każdym razem otrzymuje
on nową, specjalnie dla niego przygotowana płytę CD z programem terapeutycznym. Cały program
stymulacji trwa 6-10 miesięcy. Terapie kończy się stopniowo – przez zmniejszanie liczby dni i czasu
słuchania płyt.
Pośród innych popularnych w Polsce metod ze standardowym programem terapii, IAS wyróżnia się
indywidualnym treningiem słuchu, dostosowanym do potrzeb dziecka. Zaletą metody Johansena
jest jej dostępność dla osób mieszkających daleko od dużych ośrodków miejskich, gdyż terapię
dziecko odbywa w domu, co oznacza też znacznie niższe koszty w porównaniu z innymi terapiami
słuchowymi.
Metodę indywidualnej stymulacji słuchu dr Johansena stosuje się w 16 krajach na świecie: cieszy się
uznaniem w Niemczech, Wielkiej Brytanii, Szwecji, Francji i Austrii. W USA terapia Johansena znana
jest pod nazwą Hemisphere Specific Auditory Stimulation (HSAS), w Skandynawii jako Auditory
Discrimination Therapy (ADT) . Inne terapie dźwiękiem w formie treningów słuchowych to metoda
Tomatisa, AIT (Auditory Integration Training) oraz Samonas Sound Therapy.
Rodzaje zaburzeń, w których warto stosować terapię IAS:
·
·
·
·
·
opóźnienie rozwoju mowy,
dysleksja,
ADHD,
zaburzenia koncentracji,
zaburzenia uwagi słuchowej,
·
·
·
·
·
zaburzenia percepcji słuchowej,
trudności w zrozumieniu i zapamiętywaniu instrukcji i poleceń,
porażenie mózgowe ,
nadwrażliwość na dźwięki,
autyzm.
Metodę IAS można stosować u małych dzieci powyżej 3 roku życia .
Wiele trudności w nauce, wynikających z problemów w pisaniu i czytaniu, a także zaburzeń artykulacji
i problemów językowych oraz często współistniejących z nimi zaburzeń emocjonalnych ma swe źródło
w trudnościach przetwarzania dźwięku w mózgu. W 2008 roku Instytut Fizjologii i Patologii Słuchu
opublikował wyniki badań ukazujące skalę problemu: u 2-3% populacji dzieci w wieku 7-14 lat
w Polsce występują centralne zaburzenia słuchu.
Stymulacja słuchowa wg dr Kjelda Johansena poprawia centralne przetwarzanie bodźców
słuchowych, zaburzone wskutek wcześniactwa, niedotlenienia w czasie porodu, zapalenia opon
mózgowych, nawracającego zapalenia ucha środkowego, częstego sączkowania uszu, urazów głowy
czy z przyczyn genetycznych. Według definicji przyjętej przez Amerykańskie Towarzystwo Mowy,
Języka i Słuchu ( ASHA) o centralnych zaburzeniach przetwarzania słuchowego można mówić wtedy,
gdy zaburzona jest co najmniej jedna z wyższych funkcji słuchowych:
·
·
·
·
·
·
prawidłowe różnicowanie dźwięków,
lokalizacja źródła dźwięku,
rozpoznawanie wzorców dźwiękowych,
analiza czasowych aspektów sygnału dźwiękowego,
umiejętność rozumienia mowy zniekształconej lub
rozumienie mowy w hałasie.
Osoba z takim zaburzeniem nie ma możliwości pełnego wykorzystania słyszanego sygnału
akustycznego mimo prawidłowego jego odbioru w strukturach obwodowych (Katz, 1994).
Korzyści z terapii IAS:
· poprawia zdolność utrzymywania uwagi
· ułatwia koncentrowanie się pacjentów na wypowiedziach ustnych, a przez to - rozumienie mowy,
· usprawnia czytanie,
· poprawia artykulację,
· ułatwia komunikowanie się z innymi osobami.
W przebiegu terapii harmonizuje się też napięcie mięśni pacjenta, co poprawia postawę ciała,
zapewnia lepsze utrzymanie równowagi i koordynację ruchów. Wszystkie te zmiany korzystnie
wpływają na jego samoocenę, która jest dodatkową nagrodą za wysiłek związany z terapią.