teatry szczecińskie

Nasza ekipa
Przygotowując różne
materiały do naszego
projektu, spotkaliśmy się
m.in. z p.Anną
Augustynowicz (reżyser
artystyczny w Teatrze
Współczesnym) i
przeprowadziliśmy z nią
wywiad; sporządziliśmy
ankiety uliczne; robiliśmy
zdjęcia szczecińskim
teatrom i obejrzeliśmy
„Toksyny” oraz „Mały
Rodzinny Interes”.
Toksyny jest to spektakl teatru telewizji wyreżyserowany przez Annę Augustynowicz w
2003 roku. Akcja toczy się w podziemnych garażach, które wydają się opustoszałe, szare
i ponure. Jedynym kolorystycznym akcentem w tym pomieszczeniu są żółte pasy
ostrzegawcze. Nie ma tu prawie żadnych przedmiotów, jest tylko pustka. Panuje tu
prawie absolutna cisza, słychać tylko rozmowę. Rozmowa ta wydaje się być
monologiem. Jednak w rzeczywistości jest to rozmowa, w której dorosły mężczyzna
wyrzuca z siebie wszystkie negatywne uczucia, myśli, żali się, odczuwa chęć
zemszczenia się na osobie, która spowodowała ten smutek, to poczucie bezradności. Ta
znienawidzona osoba leży teraz przy nim unieruchomiona w bagażniku z przytkniętym
pistoletem do głowy.
W spektaklu grają między innymi: Wojciech Brzeziński, Krzysztof Czeczot i Borys Szyc.
Spektakl był dla nas dosyć trudny do zrozumienia. Polecamy go raczej dla dojrzalszej
publiczności.
Zadaliśmy p.Augustynowicz kilka pytań.
Uważamy, że najciekawszym z nich było:
Ma Pani swoich ulubionych aktorów?
Z pewnością odpowiedź na to pytanie nie
należała do najłatwiejszych. P.
Augustynowicz powiedziała, że pracuje się
jej z niektórymi aktorami lepiej, z
niektórymi gorzej, lecz w pracy nie może
tego okazywać i przy obsadzaniu ról musi
obiektywnie patrzeć na umiejętności
aktorów.
A jak lubi Pani spędzać czas wolny?
Pani reżyser lubi sobie poczytać,
pojeździć na wycieczki. Czasami lubi w
ogóle nic nie robić. Lubi ugotować coś
dobrego dla swojej rodziny. W ogóle,
najczęściej jak ma wolny czas, to spędza
go ze swoją rodziną.
Czy ma Pani swoją ulubioną sztukę
teatralną?
Dla p. Augustynowicz ulubioną sztuką jest
zawsze ta, którą robi aktualnie. Mówi, że
inaczej nie mogłaby jej przygotowywać,
jeśli nie byłaby nią zainteresowana, nie
potrafiłaby zarazić swoją energią
aktorów, z którymi współpracuje.
Siedziba teatru znajduje się w budynku Muzeum Narodowego na Wałach Chrobrego.
Teatr składa się z: dużej sceny, Małego Teatru i Malarni.
W 1950 roku część budynku muzeum na Wałach Chrobrego zaadaptowano tymczasowo
na potrzeby sztuki scenicznej. Powstałe w ten sposób miejsce nazwano Teatrem
Współczesnym, co dało początek jego działalności. Pierwszym dyrektorem teatru w roku
1975 został Maciej Englert. Anna Augustynowicz, dyrektor artystyczny Teatru
Współczesnego od 1992r., przez 20 lat stworzyła w Szczecinie teatr rozpoznawalny w
Polsce, cieszący się zainteresowaniem i uznaniem krytyki. Rozwinęła swój własny,
charakterystyczny i niepowtarzalny język interpretacji scenicznej.
Modernistyczny w stylu budynek Teatru Polskiego mieści się przy ulicy Swarożyca 5.
Dzieli się na Dużą Scenę, Małą Scenę oraz Czarny Kot Rudy. Zbudowano go ok. roku
1920. Po wojnie, w latach 1945 - 1946 mieściło się w nim kino "Bałtyk", gdzie odbywały się
koncerty i mecze bokserskie. Od 1946 r. stal się siedzibą Teatru Polskiego. Pierwszym
dyrektorem naczelnym i artystycznym (1949-1950) był Z. Sawan-Nowakowski. Obecnie
(od 1994 r.)dyrektorem teatru jest Adam Opatowicz. Teatr Polski zdobył wiele nagród,
były to m.in. Nagroda Bursztynowego Pierścienia za spektakle– „Ślub”, „Gąska”, „Stacyjka
Zdrój”, „Igraszki z diabłem” czy I Nagroda dla „Latającego Cyrku Monty Pythona” na XII
Konkursie Teatrów Ogródkowych w Warszawie.
Adam
Opatowicz,
dyrektor
Olga Adamska, jedna z
najbardziej
rozpoznawalnych aktorek
Teatru Polskiego
Teatr Lalek Pleciuga składa się z Dużej Sceny, Sali Kameralnej, Sali Prób, dwóch
sal edukacyjnych oraz sali konferencyjnej.
Na mapie kulturalnej Szczecina prężnie funkcjonuje już od 1953 r. Teatr Lalek w
1957 r. zmienił nazwę z „Rusałka” na „Pleciuga”, a w 1958 r. zarząd nad teatrem
przejęła Miejska Rada Narodowa Szczecina. Teatr zasłynął w 1964 r. dzięki
widowisku Włodzimierza Dobromilskiego „Mysie Ptysie”., emitowanym przez
Telewizję Polską. Od 1996 roku teatr jest współgospodarzem Ogólnopolskiego
Przeglądu Teatrów Małych Form Kontrapunkt. Od 1994 r. opiekę nad teatrem
przejął Urząd Miasta Szczecin. Teatr od 1998 r. wydaje gazetkę teatralną „Gabit”.
Dyrektor Naczelny i Artystyczny (od 1993 r.)
Zbigniew Niecikowski
Teatr Kana znajduje się przy Placu Świętych Piotra i Pawła 4.
Istnieje od 1979 roku założony przez Zygmunta Duczyńskiego
(zmarł 15.03.06.). Początkowo zespół działał jako teatr studencki,
potem stopniowo uzyskiwał coraz większą dojrzałość artystyczną
i samodzielność organizacyjną. Przełomowe dla istnienia teatru
znaczenie miały dwa przedstawienia na podstawie twórczości
Wieniedikta Jerofiejewa "Moskwa-Pietuszki" (1989) i "Noc"
(1993) - oba spektakle prezentowane były wielokrotnie na
renomowanych światowych scenach.

Absolwentka Akademii Teatralnej w
Warszawie .

Role z obecnego repertuaru:
- Anita McCracken : „Mały rodzinny
interes”
- Wiedźma : „Makbet”
- Fanny : „Migrena”
- Faustyna : „Idiotki”

Nagrody:
- Nagroda Specjalna Zarządu Głównego
Artystów Scen Polskich w Łodzi
- Nagroda Magnolii

Absolwentka Państwowej Wyższej
Szkoły Filmowej Telewizyjnej i
Teatralnej im. Leona Schillera w
Łodzi.

Role dyplomowe: Marianna w
"Świętoszku" Moliera w reż. Michała
Staszczaka i Wika w "Kto otworzy
drzwi" Nedy Neżdany w reż. Dariusza
Starczewskiego.

Role z obecnego repertuaru:
- Tina Huston : „Mały rodzinny
interes”
- Heroina : „Cięte historie”
- Helenka : „Białe baloniki”
- Rozyna : „Nocleg w Apeninach”
- Klara : „Zemsta”
- Hanka : „Moralność pani Dulskiej”

Ukończył 4-letnie Studio Wokalno-Aktorskie w
Teatrze Muzycznym w GdyniDyrektor
Artystyczny Teatru Kameralnego
Szczecińskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki.

Role z aktualnego repertuaru:
- Stanley Gardner : „Mayday”
- Kot Behemot : „Mistrz i Małgorzata”
- George Pigden : „Okno na parlament”
- Stanley Gardner : „Mayday 2”
- Biskup polowy : „Gazeta spada zawsze
papierem do góry”

Nagrody:
- Nagroda publiczności za debiut na deskach
Teatru Polskiego
- Bursztynowy Pierścień za rolę Gorringe’a w
„Czarnej Komedii”
- Bursztynowy Pierścień za rolę Onego w
„Ławeczce”
- Bursztynowy Pierścień dla najlepszego aktora
Teatrów szczecińskich

Uczęszczał do IX LO w Szczecinie

Ukończył Państwową Wyższą
Szkołę Teatralną w Krakowie

Role:
- Bruno : „Eine Kleine”
- Jasiek : „Wesele”
- Papkin : „Zemsta”
- Antonio : „Nocleg w Apeninach”

Nagrody:
- Srebrna Ostroga dla młodego
talentu ze szczecińskich teatrów
 liczba respondentów ogółem– 110 osób
 czas badania – kwiecień-maj 2012
 struktura badanych osób: ,
a) według stanu cywilnego: 49% – panna/kawaler; 40% osób
była w związku małżeńskim, 6% – wdowa/wdowiec; 5% –
rozwiedziony/a
b) według zawodu wykonywanego: 8% – rencista, emeryt;
33% – uczeń, student; 10% – pracownik fizyczny, 42% –
pracownik umysłowy; 3% – pracuje na własny rachunek;
4% – nie pracuje.
mężczyzna, 36%
kobieta, 64%
powyżej 50 lat,
15%
poniżej 20 lat,
23%
41-50 lat, 15%
21-30 lat, 23%
31-40 lat, 24%
liczba badanych osób - 110
w ogóle nie
chodzę, 16%
2-3 razy
w miesiącu,
5%
raz
w miesiącu;
6%
rzadziej niż
raz w roku;
22%
raz w roku,
15%
kilka razy
w roku, 35%
nie mam
zdania, 7%
jestem
przeciwny,
76%
jestem
przychylny,
16%
nie mam
zdania, 24%
jestem
przeciwny,
16%
jestem
przychylny,
60%
liczba badanych osób – 94 osoby. Są to
osoby, które uczęszczają do teatrów
Teatr Krypta
1%
Piwnica przy Krypcie
1%
Teatr Kameralny
2%
Teatr Kana
5%
Teatr Lalek Pleciuga
21%
Teatr Polski
62%
Teatr Współczesny
63%
0%
10%
20%
30%
40%
50%
60%
70%
Respondenci mieli możliwość wyboru maksymalnie dwóch odpowiedzi
w teatrze (telefon, wizyta)
5%
lokalna telewizja, radio
5%
afisze
14%
informatory kulturalne
19%
prasa
26%
znajomi, rodzina
41%
Internet
50%
0%
10%
20%
30%
40%
50%
60%
Respondenci mieli możliwość wyboru maksymalnie trzech odpowiedzi
poprzez Internet
17%
otrzymany jako prezent, ze szkoły, z
zakładu pracy
27%
w kasie, bezpośrednio przed
spektaklem
41%
w kasie, w przedsprzedaży
44%
0%
10%
20%
30%
40%
Respondenci mieli możliwość wyboru maksymalnie dwóch odpowiedzi
50%
rodzeństwo, dziadkowie
4%
rodzice
6%
sam(a)
11%
szkoła, zakład pracy
17%
dzieci
17%
współmałżonek, partner
38%
znajomi, przyjaciele
44%
0%
10%
20%
30%
40%
Respondenci mieli możliwość wyboru maksymalnie dwóch odpowiedzi
50%
inne
1%
romans
5%
tragedia
5%
spektakl muzyczny
9%
dramat
15%
bajka
15%
komedia
60%
jest mi obojętne
26%
0%
10%
20%
30%
40%
50%
60%
Respondenci mieli możliwość wyboru maksymalnie dwóch odpowiedzi
70%
zdecydowanie
za wysokie,
11%
bardzo
wysokie, 6%
wysokie, 52%
niskie, 0%
odpowiednie,
31%
Odpowiedzi 59 respondentów
znany, lubiany reżyser
3%
zapowiedzi, reklamy, ulotki
12%
możliwość nabycia tańszych biletów
14%
opinia znajomych
15%
dogodny wolny czas
22%
znany, lubiany aktor
29%
znany, lubiany autor
31%
tematyka sztuki
46%
pozytywne recenzje, opinie w mediach
49%
0%
10%
20%
30%
40%
50%
Respondenci mieli możliwość wyboru maksymalnie trzech odpowiedzi
60%
scena
3.7
szatnia
3.7
toalety
3.7
siedzenia na widowni
3.8
obsługa
3.9
3.6
3.65
3.7
3.75
3.8
3.85
Respondenci oceniali w skali od 5 – bardzo dobrze do 1 – bardzo źle
3.9
3.95
niedogodne godziny przedstawień
4%
problemy z dojazdem
8%
wybór wypoczynku przed telewizorem
9%
brak informacji o przedstawieniach
11%
niekorzystna sytuacja materialna
18%
brak ciekawych propozycji
20%
zmęczenie po pracy,szkole
32%
brak czasu
37%
drogie bilety
55%
0%
10%
20%
30%
40%
50%
60%
Respondenci mieli możliwość wyboru maksymalnie trzech odpowiedzi
Odpowiedziało 76 respondentów, w tym 17 osób nie chodziło w ogóle do teatrów
Co dzięki temu projektowi zyskaliśmy?
1. Poprawiliśmy umiejętności interpersonalne
2. Rozwinęliśmy interakcje między sobą
3. Udoskonaliliśmy umiejętności dyskusji oraz
planowanie czasu
4. Dowiedzieliśmy się wielu ciekawych rzeczy o
naszych szczecińskich teatrach
Pragniemy podziękować każdemu z Was, za to że tak
licznie się tu zebraliście.
Jest to dla nas bardzo ważne i mamy nadzieję że choć
trochę zachęciliśmy Was do rozpoczęcia wielkiej
przygody z teatrami.
Nie możemy zapomnieć również o naszej opiekun
p. Stelter. Dziękujemy
Prezentację rozpoczęliśmy od informacji o bardziej
znanych teatrach szczecińskich. Poszukiwanie ich było
dość żmudne, doceńcie to.
Kolejnym punktem był wywiad z słynną reżyser Anną
Augustynowicz, okazało się że w tym przypadku woda
sodowa nie uderzyła do głowy słynnej reżyserce.
Dalej mogliście obserwować naszych ulubionych
aktorów.
Pod koniec zapoznaliśmy Was z wynikami naszej sądy
ulicznej, jakże trudnej do przeprowadzenia gdy ludzie
śpieszą się na „ważne spotkania”.