25.04.2015 Patomorfologia wykład 25 • patologia chorób zapalnych skóry Patomorfologia • choroby pęcherzowe skóry Wykład 25 prof hab. n. med. Andrzej Marszałek kolagenozy • choroby o podłożu autoimmunologicznym • duża grupa chorób o różnorodnym obrazie klinicznym • najczęściej wymieniane przykłady: toczeń rumieniowaty – toczeń rumieniowaty • postać układowa (SLE) • postać skórna – discoid (DLE) – cutaneous (CLE) – zespół Sjögrena – mieszana choroba tkanki łącznej – zapalenie skórno-mięśniowe toczeń rumieniowaty • • • • • lupus erythematosus dość częsta choroba autoimmunologiczna w niektórych populacjach nawet do 1/2500 choruje 1/700 kobiet w wieku rozrodczym, ♀ : ♂ jak 9:1 toczeń rumieniowaty • objawy skórne mogą występować pod postacią zmian: – pokrzywkowych – pęcherzowych – grudkowo-plamistych – owrzodzeń • silne nasłonecznienie zwiększa intensywność zmian 1 25.04.2015 toczeń rumieniowaty • histologicznie: – w obszarach zajętych występują zwyrodnieniowe zmiany degeneracyjne warstwy podstawnej naskórka z jednoczesnym obrzękiem połączenia skórno-naskórkowego twardzina – w skórze właściwej występują zmiany o charakterze: • obrzęku • nacieku z komórek jednojądrzastych wokół naczyń • może być zaznaczona martwica włóknikowata – Obecne są immunoglobuliny na granicy skórno-naskórkowej (podobne złogi mogą wystąpić w twardzinie i zapaleniu skórnomięśniowym) twardzina • sclerodermia, scleroderma • nieznana etiologia • zajęcie wielu narządów: – – – – – – nerki płuca przewód pokarmowy mięśnie szkieletowe mięsień sercowy skóra (najczęściej!) • postacie: – uogólniona (sclerodermia systemica) – ograniczona (morphea) – CREST (Calcinosis, Raynaud phenomenon, Esophageal dysmotility, Sclerodactyly, Teleangiectasia) twardzina • zmiany histologiczne w skórze: – u większości pacjentów obecne są rozlane sklerotyczne zmiany zanikowe: • początek: palce i części dystalne kończyn górnych • później: okolica obręczy barkowej, szyja, twarz) – obrzęk i nacieki okołonaczyniowe z komórek T CD4+ przy jednoczesnym obrzęku i zmianach degeneracyjnych kolagenu (↑eozynofilii) – pogrubienie błon podstawnych, uszkodzenie śródbłonków oraz częściowe zamknięcie włośniczek oraz tętniczek (ø ok. 150-500µm) twardzina • zmiany histologiczne w skórze: – w późniejszych okresach choroby: • • • • znaczny wzrost złogów kolagenu w skórze właściwej scieńczenie naskórka zanik przydatków skórnych szkliste pogrubienie ścian naczyń tętniczych i włosowatych choroby pęcherzowe – ostatecznie przy zamknięciu łożyska naczyniowego → owrzodzenia skóry i autoamputacja 2 25.04.2015 pęcherz podrogowy Choroby pęcherzowe • wspólną cechą jest obecność wykwitów pęcherzowych lub pęcherzykowych (w skórze i w błonach śluzowych) • powstawanie pęcherzy jako zjawisko wtórne • duża grupa odmiennych chorób • choroby pęcherzowe → nieleczone prowadzą do niepomyślnego końca (PV) • w celu postawienia rozpoznania: – wymagane są odpowiednie dane kliniczne – często wymagane jest wykonanie badań immunofluorescencyjnych Choroby pęcherzowe Intraepidermal bullae: • Subcorneal: – Staphylococcal scalded skin syndrome, – pemphigus foliaceus and variants, – bullous impetigo, – IgA pemphigus, – subcorneal pustular dermatosis, – erythema toxicum neonatorum, – transient neonatal pustular melanosis, – acropustulosis of infancy, – miliaria crystallina pęcherzyca pęcherz śródnaskórkowy 3 25.04.2015 pęcherzyca • • • • choroba rzadka choroba autoimmunologiczna bez leczenia może prowadzić do zgonu Pacjenci w 4-6 dekadzie życia, ♀ = ♂ pęcherzyca • we wszystkich postaciach histologicznie obserwuje się: – → akantolizę: • rozluźnienie/liza połączeń pomiędzy komórkami nabłonka płaskiego: • ↓ integralności połączeń międzykomórkowych w naskórku (i błonach śluzowych) – utrata poligonalnego kształtu – komórki przyjmują okrągły kształt • 4 warianty kliniczno morfologiczne: – pemfigus vulgaris (80%) – pemfigus vegetans – pemfigus foliaceus – zmienne nasilenie nacieków w skórze powierzchownej: • limfocyty, histiocyty, eozynofile • pemfigus erythematosus pemfigoid pemfigoid • • • • choroba rzadka choroba autoimmunologiczna (kiedyś uważana za postać pęcherzycy) głównie pacjenci w starszym wieku, ♀ = ♂ • (!) pęcherze podnaskórkowe bez akantolizy • zmiany skórne i rzadziej towarzyszące zmiany błon śluzowych (u10-15% pacjentów z zajęciem jamy ustnej) • klinicznie: dobrze napięte pęcherze (ø 2cm → do 4lub 8cm) dermatitis herpetiformis dermatitis herpetiformis • • • • choroba Duhringa (zapalenie opryszczkowate skóry) choroba rzadka choroba autoimmunologiczna często współwystępuje z celiakią (objawy ustępują po diecie bezglutenowej) • najczęstsza choroba pęcherzowa u dzieci • pacjenci głównie w 3 i 4 dekadzie życia, ♀ < ♂ • najczęściej zmiany skórne są obustronne i występują symetrycznie (grupowanie zmian podobnie jak w opryszczce) 4 25.04.2015 erythema multiforme erythema multiforme erythema multiforme zmiany na skórze: • dystalnych częściach kończyn • dłoniach i podeszwach • błonach śluzowych (target lesions) także • gardło + zmęczenie • może wystąpić w każdym wieku • często nawraca, ale raczej nie jest chorobą przetrwałą erythema multiforme Mikro: • pęcherze podnaskórkowe (błona podstawna na sklepieniu pęcherza – obrzęk skóry; czasem także “na dole”) • Obfity naciek zapalny (w tym limfocyty, histiocyty) • mogą być granulocyty kwasochłonne, ale granulocyty obojetnochłonne pojedyncze lub ich brak • w naskórku: martwica rozpływna, zwyrodnienie, keratynocyty z dyskeratozą • ostra, samoograniczająca się • reakcja nadwrażliwości w zakażeniach – Coccidioidomycosis, herpes simplex, histoplasmosis, trąd, mycoplasma, tyfus, leki – penicillin, phenylbutazone, phenytoin, salicylates, sulfa raki / chłoniaki kolagenozy erythema multiforme klinika • wielopostaciowe zmiany: • papules, • macules, • vesicles, • bullae, • target lesions • Często w błonach śluzowych, także na łokciach, kolanach oraz na wyprostnych częściach kończyn erythema multiforme mikro: • czasem “spongioza” naskórka oraz eozynofile • brak zmian: – leklastycznych – mikroropni – „girlandowatych” brodwek skórnych • ale zmiany histologiczne w erythema multiforme mogą miec szerokie spektrum 5 25.04.2015 z. Stevens-Johnson • nieporządane reakcje na leki zespół Stevens-Johnson • zwykle omawiana łącznie z toksyczną martwicą naskórka(ang toxic epidermal necrolysis). • Zmiana ilościowa? z. Stevens-Johnson • występowanie: od ok. 1 do 6/1,000,000/rok • częściej u pacjentów HIV+ • najczęściej pierwsze zmiany na tułowiu, a nastepnie rozszerzają się odśrodkowo z. Stevens-Johnson Patofizjologia • mechanizm nieznany, – rola komórek T CD8+ – białko granulyzyna? (z mitochondriów) istotne w destrukcji naskórka Etiologia • u dzieci najczęściej związek z zakażeniem: – Mycoplasma pneumonia oraz wirusem herpes simplexIn adults, most cases are due to medications, including: z. Stevens-Johnson Etiologia (cd..) • leki – Allopurinol – Antybiotyki (sulfonamidy, cefalosporyny, aminopenicyliny) – NSAIDs – przeciwdrgawkowe (karbamazepina, fenytoina, fenobarbital) – kortykosterydy 6 25.04.2015 z. Stevens-Johnson Klinika • przypadki spowodowane ekspozycją na leki zwykle objawy ok 3 tyg. od rozpoczęcia terapii • gorączka,osłabienie, zmiany skórne • bolesnośc zmian na skórze i błonach sluzowych • zmiany skórne także z martwicą lub tworzeniem pęcherzy • złuszczanie się nabłonka do 10% powierzchni ciała • także mogą pojawić się zmiany w przewodzie pokarmowym oraz drogach oddechowych • groźna choroba, potencjalnie śmiertelna z. Stevens-Johnson Makro: • zmiany skórne oraz na błonach śluzowych • rózne postacie zmian z. Stevens-Johnson rozpoznanie • Obraz kliniczny + zmiany histologiczne w biopsji z. Stevens-Johnson Mikro • wczesne zmiany: – rozproszone apoptotyczne keratynocyty w warstwie podstawnej • zmiany późniejsze: – liczne martwiczo zmienione keratynocyty – martwica całego naskórka – pęcherze podnaskórkowe z. Stevens-Johnson Mikro • W skórze towarzyszące obfite nacieki z limfocytów, czasem neutrofile oraz eozynofile • Czasem dodatkowo: obecne erytrocyty, nietrzymanie barwnika, regeneracja naskórka, parakeratoza I martwica mieszków włosowych • Czasem może przypominać erythema multiforme 7