koncepcja edycji

ARTLOOP 2016
KUMULACJA
Słowem-kluczem dla tegorocznej edycji festiwalu ARTLOOP jest pojęcie KUMULACJI.
To po pierwsze kumulacja doświadczeń nagromadzonych podczas dotychczasowych odsłon projektu,
z których każda była inną próbą odczytania przestrzeni Sopotu poprzez interwencje artystów wizualnych,
kino i przedsięwzięcia muzyczne.
W tym roku, pragniemy spojrzeć od zewnątrz zarówno na sam festiwal, jak i na miasto, w którym się
on rozgrywa.
Ten zewnętrzny punkt widzenia, umożliwiający krytyczny dystans – jednak bez opuszczania
przestrzeni symbolicznej miasta – odnajdujemy na sopockim Molo.
To właśnie ono jest miejscem, w którym ogniskujemy tegoroczną edycję ARTLOOP i kumulujemy
artystyczne interpretacje oraz odczytania przestrzeni publicznej.
Celem realizowanych w ramach festiwalu ARTLOOP działań, jest wplecenie w turystycznowypoczynkową narrację Molo alternatywnych wątków wprowadzonych przez interweniujących w tę
wyjątkową przestrzeń artystów. Na Molo prowadzą wszystkie Sopockie ścieżki; pragniemy aby w tym samym
miejscu zbiegły się snute przez artystów nici krytycznej refleksji nad miastem, jego relacjami z morzem i
rozwijającymi się na tle tych relacji rytuałami, zachowaniami i strukturami społecznymi.
Tematem przewodnim symbolicznej i urbanistycznej narracji Sopotu jest morze – jego brzeg, plaża,
panorama, szum fal i daleki horyzont. Wszystkie drogi w Sopocie prowadzą nad morze. Molo jest kulminacją
tego zainteresowania: miejską strukturą, która przekracza brzeg i przenosi charakterystyczne dla Sopotu
formy życia społecznego – wypoczynek, lans, autoreprezentację, spacery, biznes turystyczny, uczestnictwo w
spektaklu natury w roli widza – w głąb morza.
Z drugiej strony Molo to jedyne miejsce w Sopocie, z którego spojrzeć można na samo miasto z
pewnej perspektywy, ujrzeć je od zewnątrz. Wejście na Molo jest ruchem w kierunku morza i horyzontu, ale
powrót z Mola jest ruchem w kierunku miasta.
W ramach ARTLOOP pragniemy wykorzystać obydwa te wektory i podpowiadaną przez nie
dwutorową refleksję na temat szczególnej kondycji nadmorskiego kurortu.
Molo traktujemy jako miejsce, w którym dochodzi do kumulacji sopockiej tożsamości. Tu charakter
przestrzeni publicznej Spotu spełnia się ostatecznie. Dlatego właśnie na Molo – i w jego najbliższym
otoczeniu – kumulujemy większość realizacji tegorocznego festiwalu.
*
Zapraszając artystów do interwencji i dialogu z przestrzenią Mola, zwracamy szczególną uwagę na
następujące zagadnienia i perspektywy:
- Molo jako szczególny przypadek przestrzeni publicznej. W tkance miejskiej przestrzenie publiczne
zazwyczaj przenikają się z miejscami prywatnymi, zamkniętymi, całkowicie lub częściowo niedostępnymi. Do
tego za ogólnym pojęciem przestrzeni publicznej kryją się różne szczegółowe funkcje (handlowe,
komunikacyjne, polityczne). Na Molo do tego przenikania jednak nie dochodzi; przestrzeni prywatnej tu nie
ma. Molo nie ma również żadnej innej funkcji poza byciem przestrzenią publiczną – to ucieleśnienie
abstrakcyjnego wymiaru tego pojęcia. Tym samym miejsce to staje interesującym terytorium do studiów
nad dramaturgią, topografią i socjologią publicznej przestrzeni.
- Molo jak realizacja utopijnego pragnienia wciągnięcia w obręb miasta (zorganizowanej struktury
urbanistycznej) amorficznego i niezakiełznanego żywiołu morza.
- Molo jako przestrzeń szczególnych zachowań społecznych właściwych dla kurortów i miejscowości
wypoczynkowych: biznesu turystycznego, spędzania i zabijania wolnego czasu, zwiedzania, spacerowania.
- Molo jako przestrzeń podziwu. To struktura stworzona do podziwiania siebie nawzajem, bo Molo
przypomina wybieg modowy, na którym aktorzy dnia codziennego dokonują autoprezentacji. To także
struktura podziwu fenomenów natury: (groźnego) żywiołu morza, zachodów słońca, odległego,
nieosiągalnego horyzontu.
- Molo jako przestrzeń ambiwalentna, zabudowana z pragnienia wyjścia w morze i jednocześnie odgrodzenia
się od niego.
- Molo jako unikalne miejsce w mieście, z którego można spojrzeć z dystansu i na chłodno na samo miasto.
Jeżeli Molo jest fizyczną emanacją ducha Sopotu, to jaka jest natura ducha, który emanuje? Jaka jest natura
Sopotu? Czy jest miejscem na końcu Polski, w którym kumuluje się narodowa kultura przyjemności?
Scenografią dla spektaklu rozrywki? Rajem gangsterów? Piekłem sezonowych pracowników?
- Molo jako szczególna struktura architektoniczna, której charakter narzuca szereg obiektywnych ograniczeń.
Te ograniczenia traktujemy jako okoliczności sprzyjające krytycznej refleksji and sposobami istnienia sztuki w
przestrzeniach publicznych. Istotna jest dla nas wrażliwość na kontekst miejsca, szacunek dla jego materii i
elastyczność w wpisywaniu się w to, co zastane.
- Szum; Molo to przestrzeń, w której typowa dla przestrzeni zurbanizowanych audiosefera (miejski gwar,
odgłosy kroków, muzyka) miesza się z głosem natury, szumem fal. Wychodząc w ramach festiwalu na Molo
będziemy zwracać szczególną uwagę na moment spotkania się i mieszania tych dwóch porządków
dźwiękowych (ludzkiego i nie-ludzkiego), a także na fizyczną obecność szumu i metaforyczny wymiar tej
obecności.
Topografia projektu
Topografia festiwalu ARTLOOP 2016 definiowana jest przez Molo – i jego wpływ na urbanistykę, oraz
doświadczenie przestrzeni miejskiej Sopotu. Dlatego w perspektywę projektu włączamy prowadzącą na
Molo drogę – od Dworca Kolejowego, przez Plac Przyjaciół Sopotu, który stanie się terenem zdarzeń
performatywnych – sceną, na której w czasie festiwalu spektakl codziennego miejskiego życia, będzie
wzbogacany i częściowo reżyserowany przez gesty artystów. W perspektywie Kumulacji znajduje się również
obszar plaży widoczny z pomostu Mola.
W tych miejscach w ramach ARTLOOP zrealizujemy projekty specjalne, włącznie z Kinem Letnim, które w tej
edycji umieszczamy między innymi na plaży, pod przęsłami Mola.
Właściwa kumulacja następuje na Molo. Jego kres wyznacza koniec drogi, ale nie kres przestrzeni festiwalu.
Epilogiem kumulacji jest bowiem uczynienie jeszcze jednego kroku – wyjście w morze, ku któremu ciąży
zarówno miasto Sopot, jak i jego wysunięty przyczółek czyli Molo. Ten dodatkowy krok publiczność będzie
mogła wykonać na pokładzie odpływającego z Mariny statku – miejsca realizacji artystycznych, które
stanowić będą meta-kumulację; symboliczne przekroczenie przygotowanej przez nas Kumulacji.
Opracowanie koncepcji - Kolektyw Kuratorski w składzie:
Lena Dula, Małgorzata Gołębiewska, Emilia Orzechowska, Ewa Szabłowska, Stach Szabłowski