agresja i przemoc wśród dzieci

MAM ZDOLNE DZIECKO?
"Czy moje dziecko jest zdolne? Takie pytanie często zadają sobie
rodzice. Jest ono jednak pytaniem źle postawionym. Nie ma bowiem
specjalnych metod wychowywania dzieci zdolnych. Rodzice powinni
zastanowić się raczej, co robić, aby ich dziecko rozwijało swoje
uzdolnienia – te, które ma. A najlepszym sposobem jest
podtrzymywanie ciekawości" O tym, jakie pomysły na podtrzymywanie
owej ciekawości mają byli stypendyści Funduszu, przekonać się można
zaglądając do darmowej publikacji.
http://fundusz.org/nasz-poradnik/50-zdolne-dziecko-pierwsza-pomoc
Poradnik w formacie .pdf lub .mobi pobrać można ze strony Krajowego
Funduszu na rzecz Dzieci.
AGRESJA I PRZEMOC WŚRÓD DZIECI
Ostatnio media zalewają nas falą informacji o wzrastającej liczbie przypadków przemocy i agresji wśród dzieci.
Na podstawie "Raportu o stanie polskiej rodziny" zauważa się, że tłem powstawania agresji jest rodzina. a w niej przeważająca dziś rola
pieniądza, kariery rodziców i związki partnerskie. W dzisiejszym społeczeństwie mówi się o wolności każdego z nas - ale autentyczna
wolność to nie swoboda, swawole, brak jakichkolwiek kontroli dzieci ze strony rodziców. Gdy każdy wie co ma robić, zna swoje
obowiązki, ma poczucie własnej godności. relacje między członkami rodziny są prawidłowe. Jeżeli te wartości są zerwane, złamane a
częste używanie nawet podniesionego głosu prowadzi do pojawiania się u dzieci buntu, złości i jest to już pierwszy etap do agresji.
Agresja może być fizyczna czyli np. uderzenie, potrącanie, szarpanie, wyrywanie przedmiotów, podstawianie nogi, kopanie,
reakcje mimiczne jak przedrzeźnianie, agresja skierowana na przedmioty np. niszczenie ławek szkolnych, kopanie po ścianach,
niszczenie roślin, zabijanie zwierząt.
Agresja słowna - np. grożenie, straszenie, odrzucanie od grupy, złośliwe przezwiska, obmawianie, plotkowanie, „nastawianie”
innych negatywnie do kolegi.
Dlaczego dzieci przejawiają tendencje do wzrostu zachowań agresywnych?
Według badań psychologów podłożem tym jest trzy stany:
a) frustracja
b) modelowanie
c) agresja instrumentalna.
Frustracja ma miejsce wtedy, gdy jednostka dążąc do zaspokojenia swoich potrzeb (biologicznych bądź psychicznych)
i osiągnięcia określonych celów, napotyka w toku działania na trudne do pokonania przeszkody.
Jeśli dzieci przeżywają brak poczucia bezpieczeństwa. nie mogą zdobyć uznania, sukcesu, nie zaspokojona jest ich potrzeba bliskich,
przyjaznych kontaktów z rówieśnikami, z rodzicami, potrzeba samodzielności, aktywności, wówczas pojawić się mogą zachowania
agresywne. Agresywne zachowanie może być wywołane wpływem modeli, z którymi dziecko spotyka się w swoim otoczeniu.
Modelem agresywnego zachowania może być matka, ojciec jak również filmowi, telewizyjni czy książkowi bohaterowie. Modele
agresywnego zachowania mogą być również zawarte w sposobie bycia kolegów, z którymi dziecko ma kontakty w szkole, na ulicy.
U dziecka przejawiającego skłonności agresywne należałoby ograniczyć oglądanie filmów i granie w gry zawierające obrazy
agresji. Równocześnie należałoby starać się zainteresować dziecko filmami lub książkami ukazującymi pozytywne modele zachowania.
Z agresją instrumentalną mamy do czynienia u dziecka, które grozi rodzicom, że w razie odmowy spełnienia jego życzeń
przestanie się uczyć lub popełni samobójstwo. Uleganie prośbom dziecka sprzyja utrwaleniu się takiej strategii postępowania.
Równocześnie tolerowanie agresywnego zachowania dziecka sprzyja utworzeniu się u niego przeświadczenia o bezkarności. Środkiem
zapobiegającym agresji instrumentalnej jest wykazanie jej nieskuteczności.
Jak poradzić sobie z dzieckiem, u którego występuje agresja?
Niektórzy rodzice uważają, ze najlepszym sposobem eliminowania agresji jest karanie za agresywne zachowania. Tymczasem
badania psychologiczne udowodniły, że karząc za agresję, możemy uzyskać rezultat odwrotny od zamierzonego – nie likwidację, lecz
utrwalenie zachowań agresywnych.
Pamiętaj o następujących zasadach:
 nie stosuj kar fizycznych - nie można eliminować u kogoś zachowań agresywnych samemu będąc agresywnym
 karanie słowne wymaga opanowania własnych negatywnych emocji - nie karz w uniesieniu
 zdenerwowaniu
 jeżeli karzesz, staraj się, aby dziecko starało się zrozumieć sens stosowanej kary, wyjaśnij za co i dlaczego zostało ukarane
 karząc za zachowania agresywne równocześnie dostrzegaj i nagradzaj różnorodne pozytywne zachowania dziecka, a zwłaszcza
wszelkie przejawy życzliwości wobec innych, pomoc, współpracę, dostrzeganie cudzych potrzeb
Tak traktuj złe zachowanie dzieci:
 Kieruj aktywność dziecka na pozytywne działania
 Upewnij się, że dziecko wie, jakie zachowanie jest akceptowane
 Okazuj cierpliwość w tłumaczeniu w doradzaniu jak wyeliminować złe zachowanie dziecka
 Wyjaśnij, że dopóki dziecko będzie się źle zachowywać, niektóre przyjemne dla niego aktywności zostaną „zawieszone”
 Staraj się zmienić sytuacje, które mogą generować złe sprawowanie
 Mów dziecku, co czujesz i dlaczego nie możesz akceptować jego złego zachowania
Pamiętajmy!
Rozsądna, czujna, konsekwentna, wymagająca, a jednocześnie wyrozumiała miłość do dziecka jest podstawowym warunkiem
jego prawidłowego rozwoju. Nadmierna swoboda, podobnie jak i nadmierna kontrola mogą wyzwalać u dziecka niepożądane
formy zachowań.
Opracowała
Pedagog szkolny - Aneta Ignasiak