PSYCHOANALIZA OSOBOWOŚCI
advertisement
dr hab. Józef Rawicz-Popławski tel. 888-726-435 PSYCHOANALIZA OSOBOWOŚCI Z ASYMETRII FUNKCJONALNEJ MÓZGU Wg Józefa Rawicz- Popławskiego Portret duchowy IiN PESEL Count. Portret Ŝyciowy Jarosław Kaczyński 490618*** 1 I80D80 Charakterystyka psychologiczna O metodyce PoniŜsza charakterystyka psychologiczna tworzona jest na podstawie oceny funkcjonalnej asymetrii mózgu dokonywanej na drodze komputerowej analizy twarzy badanego, według metody dr hab. Józefa Rawicz - Popławskiego. Analiza psychologiczna powstaje drogą komputerowego stworzenia dwóch portretów: „duchowego” - zbudowanego z prawych połówek obrazu twarzy badanego i „Ŝyciowego” stworzonego z lewych połówek obrazu jego twarzy. Potem obydwa portrety porównywane są w komputerze wg specjalnego algorytmu. Zapada decyzja o rodzaju funkcjonalnej asymetrii mózgu, typie psychologicznym i generowana jest opinia psychologiczna. Dla określenia typu psychologicznego wykorzystuje się: 1. dominację jednej z półkul mózgu (róŜnice drgań w dwóch półkulach) 2. stabilność funkcjonalnej więzi miedzy półkulami (zgodny przepływ drgań w obu półkulach z tą samą częstotliwością i fazą). Charakterystykę psychologiczną oparto diagramie typologii osobowości Awtandiła Anuaszwili - rosyjskiego fizyka i psychologa. Typologia ta zawiera 49 typów psychologicznych (13 typów standardowych i 36 pośrednich). 49 psychologicznych typów ludzkich dzieli się na 9 grup: Standardowe: • Logiczni [L] – 3 typy • Intuicyjni [I] – 3 typy • Stabilni [S] – 3 typy • Destabilni [D] – 3 typy • Neutralny [LISD] – 1 typ Pośrednie: • Logiczni, stabilni [LS] – 9 typów • Logiczni, destabilni [LD] – 9 typów • Intuicyjni, stabilni [IS] – 9 typów • Intuicyjni, destabilni [ID] – 9 typów Grupom typów psychologicznych przypisano typy profesjonalne określające zestaw podstawowych predyspozycji zawodowych: • Logiczni, stabilni – typ „Taktyk” • Logiczni, destabilni – typ „Wykonawca” • Intuicyjni, stabilni – typ „Strateg” • Intuicyjni, destabilni – typ „Fantasta” W typologii wg Anuaszwili przyjęto miary określające dominację półkul oraz stabilność funkcjonalnej więzi między nimi zawierające się w przedziale: 20-80% (dla zwykłych ludzi). Poza tym przedziałem, człowiek popada pod silny wpływ stabilizacyjnych (twórczych, konstruktywnych) lub destabilazacyjnych (burzących, destruktywnych) sił przyrody i zaliczany jest do kategorii ludzi niezwykłych. Dominacja prawej półkuli - oznaczona jako I60, I70, I80 - wyraŜa względny stopień rozwoju intuicji. Miary cyfrowe oznaczają, Ŝe intuicja jest rozwinięta w 60, 70 lub 80% w odniesieniu do logiki, zaś logika odpowiednio w 40, 30 lub 20% w stosunku do intuicji. Miara – 50% oznacza neutralność tego parametru. Dominacja lewej półkuli - oznaczona jako L60, L70, L80 - wyraŜa względny stopień rozwoju logiki w odniesieniu do intuicji. Stabilność funkcjonalnej więzi pomiędzy dwoma półkulami - oznaczona jako S60, S70, S80 - wyraŜa stopień zgodności drgań w obu półkulach. Destabilność funkcjonalnej więzi pomiędzy półkulami - oznaczona jako D60, D70, D80 - wyraŜa stopień niezgodności drgań w obu półkulach. Prezentowana typologia oparta jest na obiektywnych wyznacznikach, co zdecydowanie odróŜnia ją od wszystkich innych typologii psychologicznych bazujących na obserwacji i wnioskowaniu spekulatywnym. Poza tym, w innych typologiach punktem odniesienia jest średni typ socjalny konkretnego społeczeństwa, co zdecydowanie obniŜa uniwersalność tych testów. W psychoanalizie wg Rawicz - Popławskiego psychologiczny typ człowieka określa się na podstawie obiektywnych danych stanu mózgu. Porównuje się je, nie z przeciętnym typem socjalnym, ale z wewnętrznym wzorcem człowieka określanym głównie na podstawie stanu mózgu, który odzwierciedla się na portrecie duchowym. SłuŜący do porównania wzorzec psychologiczny określany jest jako wyŜszy stopień harmonii osobowości, osiągany za pomocą absolutnych zasad moralnych, wiąŜących człowieka z prawami przyrody. W konsekwencji wprowadzono wskaźnik integralny – stopień harmonii osobowości (oznaczony jako H - z miarą w przedziale 20-80%) wyraŜający stopień zbliŜenia się badanego do harmonii idealnej (absolutnego wzorca człowieczego). Między prezentowaną typologią a innymi typologiami psychologicznymi istnieje jednak wiele zgodności w określaniu poszczególnych typów osobowości. Dlatego diagram typów osobowości wzbogacono dodatkowo podstawowymi kategoriami z dwóch najszerzej stosowanych typologii psychologicznych: Izabeli Myers – Briggs oraz Hansa Jurgena Eysencka. Inwentarz Typu Osobowości I. Myers-Briggs [MBTI] wyróŜnia 16 typów osobowości: 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. 9. 10. 11. 12. 13. 14. 15. 16. ESTJ ESTP ESFJ ESFP ENTJ ENTP ENFJ ENFP ISTJ ISTP ISFJ ISFP INTJ INTP INFJ INFP - Ekstrawertyczny - Percepcyjny - Myślący - Uporządkowany - Ekstrawertyczny - Percepcyjny - Myślący - Spontaniczny - Ekstrawertyczny - Percepcyjny - Czujący - Uporządkowany - Ekstrawertyczny - Percepcyjny - Czujący - Spontaniczny - Ekstrawertyczny - Intuicyjny - Myślący - Uporządkowany - Ekstrawertyczny - Intuicyjny - Myślący - Spontaniczny - Ekstrawertyczny - Intuicyjny - Czujący - Uporządkowany - Ekstrawertyczny - Intuicyjny - Czujący - Spontaniczny - Introwertyczny - Percepcyjny - Myślący - Uporządkowany - Introwertyczny - Percepcyjny - Myślący - Spontaniczny - Introwertyczny - Percepcyjny - Czujący - Uporządkowany - Introwertyczny - Percepcyjny - Czujący - Spontaniczny - Introwertyczny - Intuicyjny - Myślący - Uporządkowany - Introwertyczny - Intuicyjny - Myślący - Spontaniczny - Introwertyczny - Intuicyjny - Czujący - Uporządkowany - Introwertyczny - Intuicyjny - Czujący – Spontaniczny Poszczególne symbole i pojęcia oznaczają: • • • [E] Ekstrawertyczny - ukierunkowany na świat zewnętrzny [I] Introwertyczny - ukierunkowany na świat wewnętrzny [S] Percepcyjny - przetwarzający informacje obiektywnie, konkretnie • • • • • [N] Intuicyjny - przetwarzający informacje subiektywnie, intuicyjnie [T] Myślący - podejmujący decyzje w oparciu o logikę, rozum [F] Czujący - podejmujący decyzje w oparciu o uczucia i emocje [J] Uporządkowany - zaplanowane, przemyślane podejście do świata zewnętrznego [P] Spontaniczny - elastyczne, spontaniczne podejście do świata zewnętrznego H.J. Eysenck jako podstawowe typy osobowości wyróŜnia: 1. W typie Ekstrawertyk (ukierunkowany na zewnątrz): - Sangwinik (zrównowaŜony emocjonalnie), - Choleryk (niezrównowaŜony emocjonalnie), 2. W typie Introwertyk (ukierunkowany do wewnątrz): - Flegmatyk (zrównowaŜony emocjonalnie), - Melancholik (niezrównowaŜony emocjonalnie), Na tle w/w typologii psychoanaliza wg Rawicz-Popławskiego wyróŜnia się obiektywizmem, operatywnością i anonimowością (badanemu nie zadaje się Ŝadnych pytań, poddaje analizie jedynie jego fotografię). Otrzymywana charakterystyka psychologiczna ma charakter jakościowy. Miary procentowe oddają jedynie dynamikę rozwoju psychiki badanego i nie słuŜą do porównywania ludzi miedzy sobą. Ta charakterystyka określa skład psychiki człowieka i nie zaleŜy od formy jego psychiki, ciała, rasy, narodowości, religii, płci, koloru skóry, rysów twarzy, kształtu nosa, koloru oczu oraz innych cech zewnętrznych. Psychoanaliza wg Józefa Rawicz – Popławskiego posiada jeszcze jedną, niezwykłą cechę. Na stworzonych komputerowo dwóch portretach pojawiają się nieświadome, ukryte uczucia. Oglądanie przez badanego tych uczuć, odzwierciedlających własną dysharmonię, uruchamia mechanizm psychologicznej samokorekty - powoduje podwyŜszenie stopnia harmonii osobowości na podstawie biologicznej więzi zwrotnej. Ustalenie indywidualnego stopnia harmonii redukuje stres związany fałszywą samooceną i nieprzystosowaniem do rzeczywistości, blokujący wytwarzanie serotoniny – neurotransmitera stanowiącego o naszym samopoczuciu, aktywności – kształtującego jakość naszego Ŝycia. Samowiedza o własnych predyspozycjach (właściwościach psychofizycznych) staje się podstawą do stymulacji (na poziomie podświadomym i świadomym) zmian swojego wizerunku w kierunku harmonizacji psychiki - stanu zapewniającego naturalnie optymalny poziom neuroprzekaźników. UWAGA: pogrubiony tekst w punktach 1-8 dotyczy typu psychologicznego przypisanego badanemu, punkt 9 dotyczy jego predyspozycji zawodowych. 1. Typ psychologiczny: I80D80 – Intuicyjny, Destabilny (wg RawiczPopławski - Anuaszwili) U człowieka typu (I80) prawa półkula mózgu (stopień rozwoju Intuicji - 80%) bardzo silnie dominuje nad lewą półkulą (stopień rozwoju Logiki - 20%), z bardzo niską stabilnością funkcjonalnej więzi między nimi - 20% (D80 – destabilność 80%). W porównaniu ze swoim wzorcem wewnętrznym (intuicją, duchem) ma słabiej rozwiniętą logikę (rozum, zmysł praktyczny). Ta osobowość, wg Myers-Briggs odpowiada typowi INFP. Według Eysencka jest Introwertykiem(w wysokim stopniu) - Melancholikiem (w wysokim stopniu) –- chociaŜ przy przeprowadzaniu zwykłych testów moŜe być określony jako ekstrawertyk, poniewaŜ w porównaniu z innymi ludźmi (jego środowiskiem mikrosocjalnym) moŜe dobrze łączyć się z otaczającym go światem. Dlatego proste analogie ze znanymi typami psychologicznymi nie mają zastosowania. 2. Względny rozwój intuicji i logiki – I80 Intuicja jest częścią uduchowionej psychiki. Przejawia się jako nadświadomość, obrazowe myślenie, związek z prawami przyrody, ogólnym duchem, wspólną wiedzą, a takŜe jako zdolność rozpoznawania sytuacji w całości, bez analizy róŜnicującej, poprzez siebie (związek z introwersją). Intuicja określa zdolność przetrwania człowieka w środowisku duchowym, dlatego moŜna ją nazwać duchem. Intuicja (intuicyjnie przyjmowane obrazy) częściowo moŜe być uświadomiona przez człowieka za pomocą logiki i wtedy stanowi świadomą część psychiki. Poprzez takie poznanie człowiek przyjmuje jakościową informację od świata zewnętrznego, praw przyrody. Logika jest pojmowana jako świadoma część psychiki, rozum praktyczny, myślenie konkretne, moŜliwość przyjęcia informacji, pomimo cenzury nadświadomości, pozwalająca rozpoznać charakterystyki ilościowe i detale otaczającego świata, przeprowadzić analizę róŜnicującą sytuacji, przejawić subtelność, wynalazczość i bystrość (związek z ekstrawersją). Oprócz tego logika pozwala człowiekowi intuicyjnie uświadomić sobie przyjmowane obrazy i opisać je językiem znanym ogółowi ludzi. Logika określa moŜliwości przetrwania w fizycznym środowisku, dlatego moŜna ją umownie nazwać rozumem, świadomością. Logika, rozum, nawyki praktyczne mogą stać się psychologicznym automatyzmem i częściowo mogą być przeniesione do podświadomości, a wtedy stają się nieświadomą częścią psychiki. Na podstawie psychologicznego automatyzmu człowiek gotowy jest przyjmować detale otaczającego świata i przeprowadzić analizę róŜnicującą sytuacji z ogromną szybkością, błyskawicznie rozpoznać potrzebny mu znak i przedsięwziąć odpowiednie działania. Ta cecha często jest mylnie przypisywana intuicji, poniewaŜ z zewnątrz jak intuicja wygląda. JednakŜe psychologiczny automatyzm jest funkcją podświadomości, a nie nadświadomości. Dla harmonijnego związku człowieka z otaczającym go światem (dla zewnętrznej harmonii) konieczna jest zgodność intuicji i logiki (wewnętrzna harmonia). Wewnętrzna harmonia określa formę psychiki człowieka, a zewnętrzna – zawartość psychiki. Dlatego forma psychiki u ludzi róŜni się. Ludzie posiadają róŜnych przodków, ale zawartość psychiki u wszystkich ludzi jest jednakowa, poniewaŜ wszyscy znajdują się pod wpływem tych samych praw przyrody. Intuicja tego człowieka rozwinięta jest w 80%, logika - odpowiednio w 20%. Jakość sytuacji rozpoznaje trochę lepiej i szybciej, niŜ szczegóły otaczającego go świata. Utrudnienie przyjęcia detali otaczającego świata moŜe spowodować spowolnienie (prawdopodobieństwo 80%) i przeszkodzić operatywnej realizacji spraw praktycznych. W takich przypadkach mogą powstawać niepraktyczne, trudne do realizacji idee, jako skutek psychologicznej obrony (Ŝeby ich nie realizować). Mogą przejawiać się tendencje do zbytnich umowności (kompleksów). MoŜliwość przyjmowania cudzych emocji i przeŜywania ich jako swoich wynosi 20%, a moŜliwość przyjmowania własnych emocji – 80%. 3. Stabilność psychiki – I80 Pod stabilnością psychiki rozumiemy zdolność do myślenia, planowanie, dąŜenie do określoności - stosowanie zasady: „Najpierw pomyśl - potem zrób”. Stabilność psychiki tego człowieka jest bardzo niska i wynosi odpowiednio 20%. Destabilność psychiki polega na podwyŜszeniu wraŜliwości na bodźce oraz impulsywnych reakcjach na nie i wynosi 80%. W stanach destabilności podwyŜsza się u niego wraŜliwość na bodźce wewnętrzne. Pojawia się skłonność do popełniania impulsywnych czynów w reakcji na bodźce wewnętrzne, które rodzą przestrzenno - czasowe obrazy (wizje) o charakterze iluzorycznym. Nasila się skłonność do podejmowania działań bez zastanowienia. Przyczyna pośpiechu tkwi w braku wiary w siebie i uświadomionym strachu przed obwinieniem o niewykonanie pracy, rozkazu, niedotrzymanie obietnicy. 4. Harmonia osobowości (H=35) Przez harmonię rozumiemy zgodność dwóch pierwiastków człowieka – intuicji i logiki (lub ducha i rozumu). Wewnętrzna harmonia osobowości oznacza stabilną więź funkcjonalną pomiędzy dwiema półkulami mózgu, dzięki której człowiek moŜe za pomocą logiki (funkcja lewej półkuli) uświadamiać sobie swoją intuicję, obrazy (funkcja prawej półkuli). Harmonia ze środowiskiem zewnętrznym oznacza dla półkul mózgu zgodny przepływ drgań mających swój początek w pierwotnych prawach przyrody zakorzenionych w człowieku. Zharmonizowany wewnętrznie i zewnętrznie człowiek zdolny jest przyjmować realistyczną informację od środowiska zewnętrznego i wypracowywać adekwatne do niego podejście. Naruszenie harmonii zakłóca percepcję bodźców z otaczającego środowiska i adekwatność zachowania. Z fizycznego punktu widzenia harmonia osobowości odpowiada zgodnemu przepływowi drgań pomiędzy obydwiema półkulami mózgu. Harmonia podwyŜsza się przy stabilnym nałoŜeniu się częstotliwości drgań i stabilności róŜnicy faz tych dwóch drgań. Dominacja jednej z półkul – róŜnica amplitud drgań w półkulach – wpływa na stopień harmoniczności niejednoznacznie: przy średniej stabilności psychiki w ogóle nie wpływa, przy niskiej – obniŜa harmonię, przy wysokiej – podwyŜsza. Innymi słowy, stopień harmonii osobowości odpowiada stopniowi koherencji drgań w obu półkulach mózgu zestrojonych z zewnętrznym źródłem harmonizacji. Z psychologicznego punktu widzenia harmonia człowieka odpowiada stopniowi rozwoju jego psychologicznego mechanizmu obronnego przed Ŝyciowymi problemami i chorobami. Osiągnięcie wysokiego stopnia harmonii pozwala człowiekowi zająć się pracą, harmonizować otaczające go środowisko czyniąc je bezkonfliktowym, tworzyć dobro i realizować się jako człowiek. Stopień harmonii osobowości określa jakość harmonijnego połączenia ze światem, odczuwania w sobie sił przyrody i wewnętrznej (cichej) radości. Określa takŜe poziom zgodności człowieka z ogólnoludzkim wzorcem – absolutną zasadą moralną (dla przeciętnych ludzi zawiera się w przedziale 20-80% ). Stopień harmonii osobowości tego człowieka wynosi 35% Ten człowiek w wymiarze 65% znajduje się w świecie iluzji (świecie zadowolenia - iluzorycznego piękna). W tym stanie jego psychice nie wystarcza energii psychicznej dla przyjęcia realnej rzeczywistości. Włącza się cenzura - psychiczna obrona przed realną rzeczywistością, zniekształcająca otrzymywane z zewnątrz informacje. Jednocześnie jego świadomość otrzymuje od nadświadomości szlachetny motyw do działania – impuls dla wyjścia z tej sytuacji. Człowiek staje się wówczas obiektem, wykonawcą zewnętrznych lub wewnętrznych obrazów, wartości danego społeczeństwa lub grupy (niekoniecznie związanych z zasadami absolutnymi). Zasady i wartości są w tym przypadku względne (względem źródła instrukcji, idola lub wewnętrznego obrazu). Przyczyną takiego zachowania jest uświadomiony strach, by nie zostać obwinionym o niewypełnienie danej obietnicy, obowiązku w stosunku do drugiego człowieka, systemu, instrukcji, nawet jeśli te obowiązki zostały wymuszone. Niewykluczone są przypadki samoobwiniania lub obwiniania otaczających go osób. Skłonność do przebywania w świecie iluzji oznacza zastąpienie celu przez środek jego realizacji i rozwija się gdy człowiekowi nie wystarcza wiary w moŜliwość osiągnięcia celu, wypełnienia nim swego Ŝycia. W następstwie powstaje psychologiczny mechanizm obronny, który sprawia, Ŝe ideałem staje się moralność grupy (subkultury), otoczenia. Człowieka w tym stanie nie naleŜy szybko i gwałtownie wyprowadzać ze świata iluzji. Najpierw trzeba zwiększyć stopień harmonii jego osobowości. Ten człowiek w wymiarze 35% znajduje się w świecie realnym (świecie zadowolenia - prawdy) wykazując moŜliwość stworzenia czegoś nowegona podstawie zrozumienia harmonii realnej przyrody i dąŜenie do stanu zadowolenia. Gotów jest przyjąć otaczający go świat realnie, zachowując się adekwatnie, zgodnie z absolutnymi zasadami i wartościami. Innymi słowy, gotów jest odpowiedzialnie poznać prawdę pochodzącą od odwiecznych praw natury, odczuwać siebie jako podmiot, indywidualność, realizować sens bycia człowiekiem - z prawdopodobieństwem 35%. 5. Potencjał religijny Jako wiarę, religijność rozumiemy co następuje: Człowiek Ŝyjący w świecie działania sił budujących i niszczących ma pierwotne (nieuświadomione) przekonanie, Ŝe podstawą Ŝycia jest siła budująca, pochodząca od pierwotnego porządku przyrody (Boga). Bóg objawia się jako siła sprawcza, początek świata, praojciec, początek wszystkiego. Uczucie harmonijnego związku z pierwotnym początkiem świata - to miłość. Wszystko pozostałe, w tej liczbie i drugi człowiek, to środek do osiągnięcia miłości. Nic i nikt nie moŜe stać pomiędzy człowiekiem i Bogiem – ani rytuały, ani państwo, ani inni ludzie. W przeciwnym razie zachodzi bałwochwalstwo - zamiana celu przez środek (idola). Człowiek pozbawia się wtedy indywidualnej odpowiedzialności przed Bogiem, z podmiotu staje się obiektem pod wpływem niszczących sił przyrody. Człowiek wierzy, Ŝe po śmierci dusza człowieka nie ginie, ale pojawia się jako pamięć o nim, która moŜe być dobra lub zła. Duchowa spuścizna przejawia się w świecie jako Ŝyciowa energia decydująca o przyszłości ziemi. Potencjał religijny tego człowieka jest niski (35%). Jeśli podąŜy drogą duchowości (religii), to będzie miał skłonność bardziej do alienacji, Ŝycia samotniczego (80%), niŜ czynnego kapłaństwa (20%). 6. Prognoza zachowania w sytuacji ekstremalnej (ujawnienie instynktów) Ten człowiek z prawdopodobieństwem 65% będzie zachowywał się nieadekwatnie, nierealistycznie, z przewagą instynktów egocentryzmu i zadowolenia. Przy czym moŜe niepotrzebnie ryzykować, przejawiać skłonność do samoofiarowania i działać zgodnie z wartościami iluzorycznymi. Jego iluzje polegają na wierze, Ŝe cele szlachetne mogą być osiągnięte na podstawie idei, duchowości, bez praktycznego rozumu i zdrowego rozsądku. W dąŜeniu do moralnej poprawności moŜe nawet ofiarować wsparcie i pomoc, przy czym dąŜenie do bycia dobrym wynika raczej ze strachu przed obwinieniem ze strony innych o niewypełnienie obietnic, nakazów. Myśli w pierwszym rzędzie o tym, Ŝeby nie zostać obwinionym i w tym przejawia się jego instynkt egocentryzmu. Z tego powodu moŜe złoŜyć ofiarę nie tylko ze swojej pomyślności i zdrowia, ale takŜe innych ludzi (nieświadomie). MoŜe okazywać pasywną uczciwość, pozostając biernym, zajętym swoim światem wewnętrznym, zgodnie z instynktem zadowolenia. Z prawdopodobieństwem 35% moŜe zachowywać się adekwatnie i zgodnie z instynktem ochrony rodu oraz innymi absolutnymi zasadami moralnymi. MoŜe działać powolnie, poniewaŜ jego działanie jest ograniczone pewnymi warunkami i kompleksami, które w ograniczonym stopniu kontrolowane są przez nadświadomość, intuicję 7. Prognoza przy pogorszeniu stanu psychiki Psychika jest bardzo silnie zdestabilizowana (D80), zatem prawdopodobieństwo zaburzeń nerwowo - psychicznych w warunkach niesprzyjających wynosi 80% (prawdopodobieństwo 50% oznacza nieokreśloność). Jeśli zaburzenia nerwowo – psychiczne wystąpią, to pogorszenie stanu moŜe zdarzyć się z prawdopodobieństwem 80% na drodze depresji, stłumienia rozumu praktycznego, samouszkodzenia - z prawdopodobieństwem 20% na drodze maniakalności, stłumienia ducha, agresji, zniszczenia. 8. Zalecenia dotyczące harmonizacji osobowości Harmonia Ŝycia człowieka na ziemi polega na właściwym zestawieniu obowiązków, praw i wolności. Rolą Ŝycia człowieka na ziemi jest rozwój pierwotnej energii duchowej, pochodzącej od natury (Boga). Człowiek moŜe rozwinąć swego ducha tylko za pomocą rozumu, twórczą, budującą pracą. W praktyce dokonuje się to poprzez tworzenie wartości duchowych, kształtowanie harmonijnej osobowości dzieci, dobroczynność i dąŜenie do absolutnych zasad moralnych, wiąŜących człowieka z początkami wszechświata, praojcem, stwórcą. Rolę Ŝycia człowieka na ziemi określają jego podstawowe obowiązki: 1. Ogólnoludzkie, 2. Rodowe (w zaleŜności od płci, narodowości, religii), 3. Indywidualne. Te obowiązki określają w pierwszej kolejności indywidualną odpowiedzialność przed naturą, stwórcą, a potem przed systemem, rodziną i innymi ludźmi. Prawa są konieczne, aby wypełniać swoje obowiązki. Obowiązki są pierwszymi względem praw. Wolność człowieka sprowadza się do świadomego przyjęcia swoich obowiązków i właściwego korzystania ze swoich praw. W kolejności wypełniania pierwszymi są obowiązki ogólnoludzkie, dane człowiekowi przez naturę (Boga) i konieczne dla realizacji Ŝycia człowieka na ziemi. Człowiek musi przyjąć, Ŝe znajduje się pod wpływem sił natury, a nie odwrotnie. Jeśli korzystając z opatrznie pojętej wolności absolutnej, postawi się ponad nimi, zatraci indywidualną odpowiedzialność przed odwiecznym początkiem natury i jej prawami, znajdzie się pod wpływem niszczących sił przyrody. Utrata pierwotnego związku z naturą powoduje uświadomiony (lub nieuświadomiony) strach, rodzący agresję. Dla harmonijnego połączenia z otaczającym światem, człowiek powinien rozumieć lub czuć prawa otaczającej go natury. Jako cząstka natury zawierająca element ducha będącego częścią ogólnej energii natury (skład psychiki) musi najpierw przyjąć indywidualną odpowiedzialność przed jej absolutnymi zasadami, a następnie przed systemem, strukturą, instrukcją. Stopień harmonii tego człowieka jest niski (wynosi 35 % z moŜliwych 80%). Dla jego podwyŜszenia, w pierwszej kolejności zaleca się zmniejszyć wraŜliwość na swoje wewnętrzne wyobraŜenia, obrazy (wizje) powstające na podstawie wewnętrznych impulsów. Aby ustabilizować własną psychikę, nie naleŜy reagować na nie impulsywnie, poniewaŜ najczęściej są one nierealne i nie mają praktycznego znaczenia. Trzeba zająć się twórczością realistyczną, tworzeniem planów strategicznych w celu rozwiązywania praktycznych zadań o charakterze racjonalnym. Po zauwaŜalnym zmniejszeniu swojej wraŜliwości na wewnętrzne rozdraŜnienie i podwyŜszeniu stabilności psychiki, zaleca się przejawić więcej rozumu praktycznego. Wchodzić w kontakty z ludźmi w sprawach praktycznych, przydawać więcej znaczenia przejawom ich uczuć, wraŜliwości i uczynności. Stopniowo starać się wykazywać w Ŝyciu praktycznym więcej mobilności, subtelności i bystrości. Ten proces naleŜy powtarzać cyklicznie – zmniejszając wraŜliwość na bodźce wewnętrzne, wykazywać więcej rozumu praktycznego. W celu osiągnięcia w/w zaleceń drogą samokorekcji zaleca się patrzeć na swoje portrety: duchowy i Ŝyciowy. W pierwszym rzędzie naleŜy przedstawić siebie na portrecie duchowym jako mądrzejszego i spokojniejszego. Potem, porównując oba, wyobrazić sobie przeniesienie obrazu siebie z portretu duchowego na Ŝyciowy. Ten człowiek w Ŝyciu praktycznym jest znacznie słabszy, niŜ określają to jego moŜliwości. Trzeba zatem istotnie podwyŜszyć Ŝyciowe ambicje (po stabilizacji psychiki), by stworzyć sobie moŜliwości Ŝyciowego awansu i osiągnięcia wyŜszej pozycji socjalnej. W trudnych sytuacjach Ŝyciowych lepiej opierać się na swojej intuicji i działać śmielej, poniewaŜ istnieje, niewykorzystana w pełni, rezerwa sił duchowych. Mniej poddawać się pobudzeniom impulsowym, starać się prognozować następstwa swoich działań najpierw myśleć, potem działać. Planowanie swoich działań, dąŜenie do określoności i uporządkowania to najwaŜniejsze wskaźniki stabilizacji psychiki tej osobowości, które trzeba chronić w sobie, jako cechy porządkujące. Oglądając na duchowym portrecie obraz stanowczości, próbować ugruntować i zachować ten stan. NaleŜy pracować nad większym rozpoznaniem swoich sił drogą obserwacji obrazu gotowości do działania na swoim portrecie duchowym. 9. Rekomendacje dotyczące orientacji profesjonalnej Odpowiadające danemu człowiekowi typy profesjonalne oceniane są pod kątem jego samorealizacji i potrzeb rozwojowych. Temu człowiekowi w największym stopniu (80% z moŜliwych 80%) odpowiada typ profesjonalny: „Fantasta”. Domeną typu „Fantasta” są zawody związane ze irracjonalną sztuką artystyczną, indywidualną twórczością abstrakcyjną, niepraktycznego charakteru. Fantasta będzie przejawiał konsekwencję i oryginalność, zrobi wszystko po swojemu, nadzwyczaj pięknie, nie zwaŜając na logikę, zdrowy rozsądek, racjonalność i wykorzystanie praktyczne. Skłonność do tych zawodów moŜe wzrosnąć przy nasileniu wraŜliwości, impulsywności i intuicji (zwiększenie dominacji lewej półkuli i zmniejszenie stabilności więzi funkcjonalnej między nimi) – przy czym stopień harmonii osobowości podwyŜszy się i mogą pojawić się elementy masochizmu. Do typu „Fantasta” naleŜą: - Pedagog w określonej, małej grupie, pomagający rozwinąć indywidualność kaŜdego jej członka z punktu widzenia rozwoju irracjonalnych moŜliwości twórczych, w wąskiej, specyficznej sferze działalności, twórczości, - Artysta - idealista, pisarz, poeta – symbolista, kompozytor, autor twórczości fantastyczno – naukowej, aktor, który w swoich rolach realizuje siebie wewnętrzne drgania i impulsy, - Konstruktor nierealnych rzeczy fantastycznych, wyposaŜenia (np. scenografii filmowo-teatralnej), poniewaŜ posiada unikalne wyczucie sztuki przedstawiania, - Pracujący w organizacjach dobroczynnych, które w pewnym stopniu wymagają poświęcania siebie, - Uczestnik (z pobudek ideowych) ryzykownych wypraw, operacji, w których występuje ryzyko utraty zdrowia lub Ŝycia, poniewaŜ występuje u niego półświadome dąŜenie do samozniszczenia, skłonność do krańcowego poświęcenia ideowego. W jednakowo mniejszym stopniu (50% na moŜliwych 80%) temu człowiekowi pasują typy profesjonalne: „Strateg” i „Wykonawca”. Domeną typu „Strateg” jest twórczość realistyczna (naukowa i artystyczna). Człowiek tego typu będzie przejawiał konsekwencję i oryginalność, na podstawie uświadomienia harmonii natury w związku z logiką, zdrowym rozsądkiem, praktycznością i racjonalnością. NajbliŜszą mu działalnością jest strategiczne planowanie i zarządzanie. Strateg to ideowy lider w racjonalnej sferze, naukowy ideolog, pracownik wypełniający waŜne wewnętrzne funkcje, które nie wymagają regularnych i intensywnych stosunków z wieloma ludźmi. Skłonność do tych zawodów zwiększy się przy wzroście stabilności psychiki, zmniejszeniu impulsywności i wraŜliwości na bodźce wewnętrzne - przy tym stopień harmonii osobowości podwyŜszy się. Domeną typu „Wykonawca” są zawody, w których potrzebna jest bystrość umysłu, subtelność, mobilność i śmiałość w połączeniu ze sprytem, zdolnością do improwizacji w miejscach publicznych. Najczęściej będzie to praca w organizacjach, grupach typu zamkniętego: armii, policji, słuŜbach specjalnych, grupach wywiadowczo dywersyjnych, gdzie konieczne jest nieświadome dąŜenie do Ŝyciowych prób i konfliktów. W tym typie są zawody polegające na psychologicznym automatyźmie, o charakterze czysto wykonawczym: personelu obsługującego, agenta reklamowego, handlowego, sportowca, artysty, kierowcy, pracownika wypełniającego funkcje zewnętrzne, podczas pełnienia których, regularnie i intensywnie kontaktuje się z wieloma ludźmi. Aby przyswoić sobie te zawody konieczne jest podwyŜszenie wraŜliwości na bodźce wewnętrzne, przejawienie większego zmysłu praktycznego, subtelności i sprytu - przy tym stopień harmonii osobowości pozostanie taki sam. W najmniejszym stopniu (20% na moŜliwych 80%) temu człowiekowi pasuje typ profesjonalny: „Taktyk”. Domenę typu „Taktyk” tworzą ludzie zarządzający gospodarką, liderzy biznesu, przedsiębiorcy, wykonawcy (w technice, ekonomii, polityce), pracownicy wypełniający najczęściej funkcje zewnętrzne, które wymagają regularnych i intensywnych kontaktów z wieloma osobami. Taktyk jest typem zorganizowanym, racjonalnym, zdolnym do skutecznego działania i ma „smykałkę” do interesów. Aby przyswoić sobie te zawody naleŜy jednocześnie wykazać więcej zmysłu praktycznego i mniej wraŜliwości, czyli zostać przeciwległym typem psychologicznym (Logiczny, stabilny) - przy czym stopień harmonii osobowości podwyŜszy się. Charakterystyka osobowości na podstawie Psychoanalizy Osobowości wg Józefa Rawicz-Popławskiego. Lp. 01 02 03 04 05 06 07 08 09 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 Cecha Logika Intuicja Pracowitość Odpowiedzialność Konserwatyzm Siła woli Stanowczość Uczuciowość Realizm Odwaga Otwartość Komunikatywność Inteligencja Optymizm Materializm Duchowość Dyplomacja Indywidualizm Kreatywność Towarzyskość Waga 2 4 4 2 5 5 4 2 1 2 3 3 4 3 5 2 2 4 5 2 Przedstawione powyŜej cechy osobowości obejmują jedynie te z nich które jednoznacznie mogły być określone na podstawie informacji z analizy video-komputerowej oraz analizy fotografii badanej. Waga cechy przedstawiona w kolumnie 3 tabeli jest orientacyjna (dla potrzeb programu komputerowego). Skala wagi zawiera się w granicach 1-5 przy czym 5 oznacza maksimum nasilenia danej cechy, a skala 1 cechę przeciwstawną Charakterystyka opisowa Osoba ta stara się wszystkim przypodobać i olśnić ich swą mądrością. Skrzętnie zbiera swe doświadczenia Ŝyciowe a rezultatami swych obserwacji i wniosków chętnie dzieli się z innymi. Myśli swe potrafi wyrazić bardzo zręcznie i umie im nadać ładną formę. Bardzo troszczy się o opinię, stara się pozyskać uznanie swego otoczenia i chciałby się wszystkim przypodobać. Chętnie bardzo przemawia na róŜne tematy i debatuje nad róŜnorodnymi zagadnieniami, a jego bystra i Ŝywa inteligencja znajduje w tym wówczas swe ujście. Potrafi umiejętnie przedstawić własne poglądy, oświetlając je przy tym jak najbardziej róŜowo – jednakŜe przedtem pragnąłby poznać równieŜ zdanie swego otoczenia. Nie lubi obcować z ludźmi nierozwiniętymi, niewykształconymi lub małomównymi. Zadaje się z nimi w wypadkach wyjątkowych i chyba tylko po to, aby ich olśnić swą mądrością. Chętnie opowiada dowcipy i wyśmiewa się z innych, a jego zdolności humorystyczne są dość duŜe. Charakter jego jest chwiejny i zmienny – ale przy całej swej zmienności zawsze cechuje go umiłowanie wolności. Pragnie on bowiem zawsze działać na własną rękę i wedle własnego zdania – ale nieraz brak mu koniecznego doświadczenia i dostatecznej wiedzy. Wady jego to zbytnia chwiejność a gdy jest nierozwinięty dostatecznie – przejawia wówczas zbytnią gadatliwość. W słowach takiego gaduły trudno jest wówczas doszukać się treści i sensu. Typ nieuświadomiony moralnie – moŜe nawet stać się oszukańczym, a poglądy swe wówczas zmienia odpowiednio do korzyści materialnych. Osoba w postępowaniu kieruje się intuicją, robi wszystko po swojemu, nie zwaŜa na logikę, zdrowy rozsądek i racjonalne myślenie. Ma skłonności do podejmowania działań bez zastanowienia, zwaŜa na opinię otoczenia, pragnie się przypodobać gdyŜ ma małe poczucie własnej wartości. śyje w świecie iluzji, jego psychika jest bardzo silnie destabilizowana, dlatego istnieje prawdopodobieństwo zaburzeń nerwowo – psychicznych, aŜ po psychopatię, głównie w chwilach depresji, stłumienia rozumu praktycznego. W tym stanie jego psychice nie wystarcza energii psychicznej dla przyjęcia realnej rzeczywistości. Włącza się cenzura - psychiczna obrona przed realną rzeczywistością, zniekształcająca otrzymywane z zewnątrz informacje. Osoba taka moŜe okazywać pasywną uczciwość, pozostając biernym, zajętym swoim światem wewnętrznym, zgodnie z instynktem zadowolenia. Mogą zaistnieć u takiej osoby przejawy dobroci, skłonności do ofiarności i pomocy, jednakŜe wynika to bardziej ze strachu przed obwinieniem ze strony innych o niewypełnienie obietnic, nakazów. Często w takich momentach moŜe obraŜać i obwiniać swoich konkurentów. Nie przebiera wtedy w środkach a zaślepiony swoimi emocjami jest agresywny, apodyktyczny i nieprzewidywalny w swoim postępowaniu. Przejawia instynkt egocentryzmu. Istnieje duŜe prawdopodobieństwo, Ŝe człowiek ten w Ŝyciu codziennym będzie zachowywał się nieadekwatnie, nierealistycznie, z przewagą instynktów egocentryzmu i zadowolenia. Choroby jakie mu groŜą to dolegliwości płuc, cierpienia nerwowe i choroby krwi. We wszystkich okazjach Ŝyciowych daje sobie umiejętnie radę i przygotowany jest na wszelkie niespodzianki Ŝyciowe. W kaŜdej chwili gotów jest do obrony swych interesów. Preferowane oraz odradzane zawody dla badanego. Zawody (funkcje) zalecane: dyplomata, socjolog, , menedŜer, informatyk, ekonomista, handlowiec, reporter, spiker, prezenter, pracownik reklamy, agent ubezpieczeniowy Zawody (funkcje) odradzane: nauczyciel, lekarz, Ŝołnierz, pilot, urzędnik, rzemieślnik, reŜyser Uwaga: wymienione zawody (funkcje) zalecane naleŜy traktować jako profesje, do wykonywania których, predystynują badanego jego cechy psychiczne - istnieje zatem duŜe prawdopodobieństwo sprawdzenia się w nich i odniesienia sukcesu. Niektóre indywidualne cechy mogą jednak uniemoŜliwić ich wykonywanie. Zawody (funkcje) odradzane stanowią zbiór profesji, do wykonywania których, badany nie wykazuje predyspozycji.
