przepisy prawne

I.
Okoliczności, rodzaje i zasady noszenia umundurowania oraz odznak i oznak wojskowych
przez:
1. Żołnierzy w czynnej służbie wojskowej o której mowa w art. 59 ustawy z dnia 21 listopada
1967 roku o powszechnym obowiązku obrony RP zwanej dalej: ustawą, a także przez żołnierzy nie
pełniących takiej służby posiadających umundurowanie wydane im dla celów powszechnego
obowiązku obrony - określają przepisy art. 67 ust. 1 i ust. 2 ustawy oraz współdziałające z nimi
przepisy:
1) rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej w sprawie umundurowania i wyekwipowania
żołnierzy w czynnej służbie wojskowej z dnia 8 czerwca 2010 roku /Dz. U. Nr 121, poz. 812/,
2) rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 31 maja 2004 roku w sprawie wydawania
przedmiotów umundurowania i wyekwipowania wojskowego żołnierzom niepełniącym czynnej
służby wojskowej /Dz. U. Nr 142, poz.1504/,
3) rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 31 marca 2003 roku w sprawie
przypadków, w których żołnierze w czynnej służbie wojskowej są zwolnieni od obowiązku noszenia
umundurowania oraz odznak i oznak wojskowych /Dz. U. Nr 62, poz. 568/,
4) rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 14 grudnia 2004 roku
w sprawie wzorów, noszenia umundurowania, odznak i oznak wojskowych oraz uzbrojenia przez
żołnierzy /Dz. U. z 2005 roku, Nr 7, poz. 54 ze zm./,
5) rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 30 lipca 2004 roku w sprawie noszenia
przez żołnierzy orderów, odznaczeń, medali i odznak innych niż wojskowe /Dz. U. Nr 82, poz. 1883/.
2. Żołnierzy w czynnej służbie wojskowej o której mowa w art. 3 ust. 1 ustawy o służbie
wojskowej żołnierzy zawodowych z dnia 11 września 2003 roku /Dz. U. z 2014 roku, poz. 1414 ze zm./
- - określają przepisy art. 137a przywołanej ustawy oraz przepisy z nimi współdziałające.
II. W przypadkach innych niż określone w art. 67 ust. 1 i ust. 2 ustawy żołnierze – nie będący
w czynnej służbie wojskowej - mogą nosić umundurowanie oraz odznaki i oznaki wojskowe - tylko
po uzyskaniu pisemnego zezwolenia właściwego organu wojskowego - w trybie i na zasadach
określonych w:
1. Rozporządzeniu Ministra Obrony Narodowej z dnia 17 lipca 2003 roku w sprawie
szczegółowych zasad i trybu postępowania w sprawach o uzyskanie zezwolenia przez żołnierzy
niepełniących czynnej służby wojskowej na noszenie umundurowania oraz odznak i oznak
wojskowych /Dz. U. Nr 141, poz. 1367 ze zm./ >zwanego dalej: rozporządzeniem<,
2. Rozporządzeniu Ministra Obrony Narodowej z dnia 14 grudnia 2004 roku w sprawie wzorów,
noszenia umundurowania, odznak i oznak wojskowych oraz uzbrojenia przez żołnierzy /Dz. U. z 2005
roku, Nr 7, poz. 54 ze zm./,
3. Rozporządzeniu Ministra Obrony Narodowej z dnia 30 lipca 2004 roku w sprawie noszenia
przez żołnierzy orderów, odznaczeń, medali i odznak innych niż wojskowe /Dz. U. Nr 82, poz. 1883/,
4. Art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 21 grudnia 1978 r. o odznakach i mundurach /Dz. U. Nr 31,
poz. 130, z późn. zm./.
III. Zgodnie z przepisami §3 ust. 1 rozporządzenia – przedmiotowego zezwolenia – udziela szef
wojewódzkiego sztabu wojskowego na wniosek zainteresowanego żołnierza złożony za
pośrednictwem wojskowego komendanta uzupełnień, właściwego ze względu na miejsce stałego
pobytu tego żołnierza i ubiegać się o takie zezwolenie mogą żołnierze określeni w §1 ust. 1 i §2
rozporządzenia, tj.:
1. Żołnierze przeniesieni do rezerwy lub w stan spoczynku po odbyciu lub zakończeniu pełnienia
czynnej służby wojskowej o której mowa:
1) w art. 59 ustawy z dnia 21 listopada 1967 roku o powszechnym obowiązku obrony RP - czyli
żołnierze przeniesieni do rezerwy po odbyciu lub zakończeniu pełnienia:
a) zasadniczej służby wojskowej,
b) przeszkolenia wojskowego,
c) ćwiczeń wojskowych,
d) służby przygotowawczej,
e) okresowej służby wojskowej,
f)
służby wojskowej w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny,
2) w art. 3 ust. 1 i art. 122 ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych z dnia 11 września
2003 roku - czyli żołnierze przeniesieni do rezerwy lub w stan spoczynku po zwolnieniu z zawodowej
służby wojskowej.
2. Żołnierze będący kombatantami określonymi w art. 1 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 roku
o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu
powojennego /Dz. U. z 2014 roku, poz. 1206 ze zm./ - czyli żołnierze, którzy brali udział w wojnach,
działaniach zbrojnych i powstaniach narodowych, wchodząc w skład formacji wojskowych lub
organizacji walczących o suwerenność i niepodległość Rzeczypospolitej Polskiej w tym:
1) pełnili służbę wojskową w Wojsku Polskim lub w polskich formacjach wojskowych przy
armiach sojuszniczych podczas działań wojennych prowadzonych na wszystkich frontach przez
Państwo Polskie,
2) uczestniczyli w ramach polskich formacji i organizacji wojskowych w I wojnie światowej,
w powstaniach narodowych i walkach o odzyskanie lub utrzymanie terytoriów Rzeczypospolitej
Polskiej,
3) pełnili służbę w polskich podziemnych formacjach i organizacjach, w tym w działających
w ramach tych organizacji oddziałach partyzanckich w okresie wojny 1939-1945,
4) pełnili służbę wojskową w armiach sojuszniczych, a także w sojuszniczych organizacjach ruchu
oporu w okresie wojny 1939-1945, z wyjątkiem formacji Ludowego Komisariatu Spraw
Wewnętrznych Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich (NKWD) oraz innych specjalnych
formacji, które prowadziły działalność przeciwko ludności polskiej;
5) pełnili służbę w polskich podziemnych formacjach wojskowych lub organizacjach
niepodległościowych na terytorium Państwa Polskiego w jego granicach sprzed dnia 1 września 1939
r. oraz w granicach powojennych w okresie od wkroczenia armii Związku Socjalistycznych Republik
Radzieckich (ZSRR) do końca 1956 roku, jeżeli były to formacje lub organizacje stawiające sobie za cel
niepodległość i suwerenność Rzeczypospolitej,
6) uczestniczyli w walkach w jednostkach Wojska Polskiego oraz zmilitaryzowanych służbach
państwowych z oddziałami Ukraińskiej Powstańczej Armii oraz grupami Wehrwolfu,
7) uczestniczyli w tzw. Niszczycielskich Batalionach ("Istriebitielnych Batalionach") na dawnych
ziemiach polskich w województwach: lwowskim, stanisławowskim, tarnopolskim i wołyńskim
w obronie ludności polskiej przed ukraińskimi nacjonalistami, w latach 1944-1945.
IV. Wymienieni wyżej żołnierze mogą uzyskać zezwolenie właściwego organu wojskowego na
noszenie umundurowania oraz odznak i oznak wojskowych w następujących okolicznościach:
1. W dniach świąt państwowych i wojskowych oraz gdy uczestniczą w uroczystościach
organizowanych przez komórki organizacyjne Ministerstwa Obrony Narodowej oraz przez jednostki
organizacyjne podległe Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowane,
2. Gdy uczestniczą w uroczystościach organizowanych przez organy państwowe, organizacje
kombatanckie lub stowarzyszenia dla uczczenia rocznic związanych z walką o suwerenność
i niepodległość Ojczyzny,
3. W czasie wygłaszania prelekcji dotyczących historii lub obronności państwa w jednostkach
wojskowych, szkołach, zakładach pracy lub organizacjach społecznych,
4. W czasie spotkań autorskich związanych z własną twórczością nawiązującą do historii
lub obronności państwa,
5. W czasie uroczystości osobistych i rodzinnych,
6. W czasie wykonywania prac zarobkowych związanych z obronnością,
7.
W związku z przynależnością do stowarzyszeń lub organizacji społecznych, związanych
z obronnością państwa, w tym realizacją przedsięwzięć organizowanych na rzecz ochotniczej
działalności żołnierzy rezerwy w kraju i za granicą.
V. Czas na jaki szef wojewódzkiego sztabu wojskowego udziela zezwolenia zgodnie z §4 ust. 2
rozporządzenia uzależniony jest od:
1. Motywów (uzasadnienia wniosku) - jakie żołnierz wskazał w swoim wniosku,
2. Opinii właściwego organu wojskowego prowadzącego ewidencję żołnierza
o wywiązywaniu się przez niego z powszechnego obowiązku obrony – zgodnie z art. 49 ust. 1 pkt 2
i 3 ustawy ewidencję żołnierza prowadzi właściwy dla niego miejscowo wojskowy komendant
uzupełnień oraz szef wojewódzkiego sztabu wojskowego,
3. Opinii podmiotu zatrudniającego żołnierza, stowarzyszenia lub innej organizacji społecznej
o którym mowa w „pkt IV.6.7.” - których członkiem jest żołnierz.