Czy muzyka współczesna drażni, czy łagodzi obyczaje?
advertisement
Czy muzyka współczesna drażni, czy łagodzi obyczaje? Co to jest muzyka współczesna? Wśród tzw. normalnych ludzi muzyka współczesna wzbudza opór. Panuje stereotyp, że jest hermetyczna, niezrozumiała, dla specjalistów. Że może zainteresować jedynie garstkę dziwaków. Tymczasem dla kogoś jako tako osłuchanego z muzyką poważną, czy - jeśli kto woli klasyczną, może ona stanowić fascynujący, bogaty świat dźwięków. Na pewno jest różnorodna. Istnieje wiele nurtów, estetyk i stylów - nie ma jednej muzyki współczesnej. Jej historia zaczyna się w latach 20. ubiegłego wieku wraz z pojawieniem się awangardowej koncepcji tzw. szkoły wiedeńskiej. Nazwa nawiązuje do klasyków wiedeńskich: Haydna, Mozarta i Beethovena oraz do faktu, że jej twórcy: Arnold Schönberg i jego uczniowie, Alban Berg i Anton Webern, również działali w Wiedniu. Tą koncepcją była dodekafonia, tj. muzyka oparta na serii 12 różnych dźwięków skali chromatycznej (czyli wszystkich dźwięków klawiatury - białych i czarnych - mieszczących się w obrębie oktawy). Seria zrywała z tonalnością, obowiązującą w muzyce europejskiej do czasów Wagnera, a tym samym z dotychczasowymi nawykami słuchowymi. To oczywiście wywoływało niechęć wśród melomanów i stanowiło o obcości tej muzyki. Przestrzeń i nowe technologie • Z końcem lat 40. pojawiła się również muzyka elektroniczna - najpierw jako tzw. muzyka konkretna (jej podstawą były nagrywane na taśmie magnetofonowej dźwięki otoczenia), nieco później syntetyczna, czyli wytwarzana za pomocą generatorów tonów prostych. Muzyka elektroniczna, która mogła operować dźwiękami spoza wszelkich skal i temperacji dźwiękowych (np. mikrotonami), a także przyjmować najrozmaitsze możliwe brzmienia od syntetycznych po zaczerpnięte z natury - tym większy brała rozbrat z utartymi formami i kanonami muzyki. Co więcej, wprowadzała ona niewykorzystywany dotąd w takim stopniu element przestrzeń. Współczesna muzyka • Określenie tego, czym jest muzyka współczesna nie jest łatwe. Istnieje bowiem bardzo wiele gatunków muzycznych, które diametralnie różnią się między sobą, a wszystkie z nich należą do tak zwanej muzyki współczesnej. Żeby rozgryźć to stwierdzenie należałoby się skupić nad pojęciem współczesności. Można by stwierdzić, że są to wszystkie lata, które zostają w naszej pamięci, a więc okres naszego życia. Jednak taka definicja zamykałaby się tylko do lat naszego istnienia, a nie do ogólnie pojmowanej muzyki współczesnej. Należałoby tu wliczyć także lata młodości naszych rodziców, które znamy z ich opowieści, ale i takie które pamiętają nasi dziadkowie, a my znamy tylko z telewizji. W definicjach widać jednak jeszcze większą rozbieżność czasową określoną na wiek XX. Owszem pamiętamy koniec tego wieku, ale jego początek jest nam obcy. Niemniej jest to czas, kiedy zaczęto tworzyć muzykę współczesną. Mimo więc tego, że obecnie w telewizji, radiu słyszymy piosenki Maryli Rodowicz, Dody, Edyty Górniak, Stinga, ale i Elvisa Presley’a, to nie tylko oni są przedstawicielami muzyki współczesnej. Muzyka współczesna to muzyka nowoczesna, a więc definicji może być wiele. Zaczynając od muzyki klasycznej, poważnej, poprzez kompozycje mieszające style rocka, jazzu, a także aranżacje elektroniczne. Tym wszystkim charakteryzuje się muzyka współczesna. Muzyka słuchana przez wiele naszych pokoleń, naszych pradziadków, dziadków, rodziców, przez nas samych i nasze dzieci. Muzyka, która łączy w sobie cały dorobek kulturowy i wciąż wydobywająca z niego nowe sekrety. Muzyka, którą kochamy, przy której się wzruszamy, która nas uspokaja i powoduje wybuch emocji. To właśnie jest muzyka współczesna. Jaka muzyka jest współczesna? Z takim pytaniem KRZYSZTOF KWIATKOWSKI zwrócił się do TADEUSZA WIELECKIEGO TADEUSZ WIELECKI: - Jest wiele odpowiedzi na pytanie zawarte w temacie naszej dyskusji. Krzysztof Szwajgier trafnie powiedział, że "Warszawska Jesień" stanowi definicję muzyki współczesnej przez okazanie, to znaczy jest ona taka, jaką gra się na Krzysztof Kwiatkowski "Warszawskiej Jesieni". Ale mamy jeszcze inne Trudno mi powiedzieć, czym "jest" muzyka współczesna - mogę powiedzieć, czym jest ona dla mnie, czego od niej oczekuję. Mogę przyjąć dwa punkty wyjścia do rozważań: mogę powiedzieć, czym ona jest dla mnie jako człowieka i kompozytora, i mogę zastanowić się, festiwale: ,,Musica Polonica Nova”, ,,Musica Electronica Nova”, ,,Turning Sounds” , ,,Musica Genera”, „Ad Libitum”... Mamy krytyków młodszej generacji, zatem nie wiem,czy taki pogląd da się utrzymać. Trudno mi powiedzieć, czym "jest" muzyka współczesna - mogę powiedzieć, czym jest ona dla mnie, czego od niej oczekuję. Mogę przyjąć dwa punkty wyjścia do rozważań: mogę powiedzieć, czym ona jest dla mnie jako człowieka i kompozytora, i mogę zastanowić się, czym jest w warunkach polskich - mam tu na myśli sposoby jej funkcjonowania w życiu publicznym. Dla mnie, czyli tego, kto się nią zachwyca i kto ją uprawia, ważna jest muzyka, która jest istotnym doświadczeniem, która poszerza moje rozumienie świata. To oczywiście można powiedzieć o każdej muzyce: klasycznej, dawnej, nowej, ale musi ona być ponadto zgodna z duchem czasu z rzeczywistością tu i teraz, czyli ważny jest aspekt nowości. Jeżeli doświadczenie muzyczne rzeczywiście ma nas zmieniać, to musi być konfrontacją z nowym widzeniem, nowym słyszeniem; płyną stąd konsekwencje takie, jak nowe techniki kompozytorskie, nowe instrumentarium lub nowe sposoby prezentowania muzyki. Ale ważny jest też kontekst tradycji - bez kultywowania pewnych wartości nie możemy się rozwijać. Dlatego postulaty, by całkowicie wyzwolić wyobraźnię z zależności od tradycji, świata zewnętrznego czy od wzorów, jakie daje wykształcenie, po pierwsze nie są do zrealizowania, a po drugie nie mają głębszego sensu. Wykształcenie akademickie czy nieakademickie jest po prostu konieczne, choć niewystarczające: od artysty wymagana jest postawa twórcza. Nawiązuję tu do opozycji "akademickie nieakademickie", którą chętnie posługują się młodzi krytycy: "nieakademickie" oznaczałoby "świeże i spontaniczne", "akademickie" zaś - to, co schematyczne. Takie rozumienie odrzucam: prawdziwie wykształcony człowiek nie tylko ma dyplom akademii muzycznej, bierze udział w kursach i warsztatach, lecz potrafi także przezwyciężyć wzorce, kiedy stają się wiedzą potoczną. Muzyka współczesna łagodzi obyczaje? • W dzisiejszych, umuzykalnionych czasach większość z nas nie potrafiłaby sobie wyobrazić życia bez muzyki. Towarzyszy nam ona praktycznie wszędzie, czy to w domu, czy w pracy czy też podczas gdy przechodzimy co rano ulicą... Dźwięki słyszymy na każdym kroku, później mimowolnie zaczynamy je nucić i układamy własne melodie. Obecnie muzyka dociera do nas wszystkimi możliwymi drogami i staje się nieoderwalną częścią naszego życia właśnie dzięki mediom. Muzyki słuchamy już nie tylko w radio jak dawniej, ale i przez internet, w telewizji lub też za pomocą przenośnych, sprytnych urządzeń typu ipod czy mp4. Zawsze i wszędzie możemy oderwać się na chwilę od rzeczywistości oddając się słuchaniu swojego ulubionego nagrania. A wspominając o gustach i guścikach – wybór gatunków muzycznych jest przeogromny. Główny podział to muzyka klasyczna oraz rozrywkowa, jednak w obrębie, zwłaszcza tej drugiej, jest jeszcze całe mnóstwo podgatunków. Muzyka rozrywkowa cechuje się swobodą i spontanicznością przekazu oraz praktycznie dowolną tematyką. Wśród najpopularniejszych typów wymieniane są między innymi pop, rock, hip hop, techno, disco, dance, blues, jazz, soul, reggae, country czy R&B. Idąc dalej, można by wymienić jeszcze chociażby muzykę ludową, folkową, filmową czy wspomnianą wcześniej klasykę, o której dziś już niestety często się zapomina. Branża muzyczna idzie do przodu w takim tempie, że poszczególne gatunki systematycznie wypierają się nawzajem lub wprost przeciwnie – łączą się ze sobą, by stworzyć coś zupełnie nowego i nierzadko ciekawszego. Powstało ostatnimi czasy nawet pojęcie muzyki alternatywnej. Można tam zapewne zaliczyć takie kompozycje, których nie można sklasyfikować jednoznacznie do żadnego zpodstawowych typów. Może i dobrze, bo przecież dążymy do tego, by powstawały utwory świeże i oryginalne.A jaka tematyka króluje dzisiaj w najpopularniejszych i najbadziej lubianych utworach muzycznych? Badania wykazują, że Polacy uwielbiają zatapiać się w muzykę uczuciową. Miłość jest tematem, który nigdy się nie nudzi i przywołuje wiele sentymentalnych wspomnień. Szczególnie kiedy zbliża się ku temu okazja świetnie sprzedają się różnego rodzaju składanki z muzyką miłosną, urozmaicające ludziom wspólnie spędzone chwile. Do takiej muzyki wraca się latami, ponieważ jak pokazuje doświadczenie lubimy słuchać o tym, co niejako nas dotyczy na co dzień. Muzyka potrafi nas wesprzeć w wielu trudnych momentach lub odwrotnie – wspomóc nasz dobry nastrój. Jak to się mówi – muzyka łagodzi obyczaje i chyba jest w tym ziarenko prawdy. Może ona służyć już nie tylko rozrywce czy umileniu wolnego czasu, ale nawet leczeniu. Znane nam jest zapewne pojęcie muzykoterapii. Ta metoda również odnosi coraz większe sukcesy i zyskuje sobie wielkie uznanie wśród specjalistów. Poza tym jest bezbolesna i przyjemna. No i przede wszystkim radzi sobie z wszelkiego rodzaju bolączkami z całkiem dobrymi rezultatami. Korzystajmy więc z dobrodziejstw współczesnej muzyki i czekajmy co przyniesie nam w tym temacie przyszłość. Festiwal im. Ryszarda Riedla Ryszard Henryk Riedel (ur. 7 września 1956 w Chorzowie, zm. 30 lipca 1994) – wokalista i autor tekstów piosenek, wieloletni lider zespołu Dżem. Grał także na harmonijce ustnej. Swoją edukację zakończył na 7 klasie szkoły podstawowej. Nigdy nie pobierał lekcji śpiewu, był samoukiem. Do zespołu Dżem (ówczesna nazwa: Jam) dołączył w grudniu 1973 (miał wtedy 17 lat). W pierwszych latach Riedel nie dopuścił do rozpadu zespołu. Na początku kariery w Dżemie zespół Kombi złożył mu propozycję przejścia do nich, ale Riedel ją odrzucił. Teksty jego piosenek miały bardzo często charakter autobiograficzny. Ryszard Riedel także rysował, jego rysunki często były wykorzystywane na projekty okładek, zazwyczaj rozdawał je swoim fanom. Przez wiele lat Riedel współpracował z wieloma artystami polskiej sceny muzycznej, m.in. z Ryśkiem Skibińskim, Leszkiem Winderem, Józefem Skrzekiem, Nocną Zmianą Bluesa. Ryszard Riedel określany był przez niektórych jako Ostatni hippis naszych czasów. Prowadzony przez niego tryb życia naznaczony był między innymi przez narkotyki (głównie heroinę), a ponieważ zdominowały one jego życie, dochodziło do wielu spięć między nim a zespołem. Pierwsze kontakty z narkotykami szacowane są na koniec lat 70. Prowadził życie outsidera, często opuszczał próby nagrań i nie przychodził na własne koncerty. Pomimo narastających problemów zdrowotnych Riedla, jego współpraca z zespołem trwała do momentu, kiedy wyniszczony narkotykami został zmuszony do kolejnego leczenia detoksykacyjnego (w 1994), które jednak nie dało rezultatu. Riedel kilka razy wcześniej przechodził takie leczenia, jednak za każdym razem wracał do brania narkotyków. Mimo tego jawnie ostrzegał przed eksperymentowaniem z narkotykami i innymi używkami. W maju 1994 został usunięty z Dżemu. Jako przyczynę członkowie zespołu w jednym z wywiadów radiowych podali niemożność dalszej współpracy i ciągłego dostosowywania występów do niedomagającego Riedla. Zespół zawiesił swojego lidera, gdy ten przebywał w szpitalu (od 13 lipca). Umarł nie będąc już członkiem zespołu Dżem. Zmarł 30 lipca 1994 w Chorzowie. Bezpośrednią przyczyną śmierci była niewydolność serca.Pogrzeb odbył się 3 sierpnia 1994 w Tychach na Wartogłowcu. Na nagrobku wykuto cytat (W życiu piękne są tylko chwile...) z piosenki Naiwne pytania. Po śmierci żony wykuto dodatkowy napis - Tylko ty i ja..., który stanowi tytuł jednego z utworów Dżemu. W latach 1999 - 2008 odbywał się na tyskich Paprocanach Tyski Festiwal Muzyczny im. Ryśka Riedla "Ku Przestrodze". W 2009 roku festiwal został przeniesiony na teren Pól Marsowych w WPKiW w Chorzowie. Tyski Festiwal Muzyczny im. Ryśka Riedla "Ku Przestrodze" - polski festiwal muzyczny, który od 1999 r. do 2008 r. odbywał się w Tychach na terenie Ośrodka Wypoczynkowego Paprocany. Festiwal organizuje Adam Antosiewicz przy współpracy z MOSiR oraz MCK Tychy. Patronat nad imprezą sprawuje Urząd Miasta i Wojewoda Śląski. Festiwal od początku jego istnienia czyli od 1999 roku, odwiedzał Marek Kotański, założyciel Monaru. Idea festiwalu -przypomnienie twórczości i dokonań artysty -przekazanie młodzieży treści dotyczącej zgubnego wpływu narkotyków na zdrowie, skazywania się na wczesną śmierć; Rysiek mógłby dalej tworzyć i śpiewać, gdyby nie poszedł drogą, którą wybrał -umożliwienie wielu zespołom amatorskim, grającym w klubach, piwnicach i garażach, publiczną prezentację swojej twórczości -spowodowania, aby młodzież przyjeżdżająca do Tychów w każdą rocznicę śmierci Ryśka Riedla nie okupowała cmentarza -promocja miasta oraz regionu, którego władze nie tylko przywiązują wagę do jego rozwoju gospodarczego, ale także zdecydowanie przeciwdziałają negatywnym zjawiskom i patologiom społecznym I Tyski Festiwal Muzyczny im. Ryśka Riedla Pierwszy festiwal odbył się w dniach 29-30 lipca 1999 roku. Pierwszego dnia odbył się konkurs, w którym udział wzięło 10 zespołów Wolna Grupa Korek (Tarnowskie Góry) Feedback ( Tychy) Amalgamat (Gliwice) Kompromis (Tychy) Aslan (Jaworzno) Cegła (Zabrze) Drzewo (Dąbrowa Górnicza) Strange Days (Tychy) Remont (Tychy) Laureaci konkurs wygrał zespół Cegła drugie miejsce przypadło Wolnej Grupie Korek trzecie miejsce zajęła grupa Kompromis wyróżnienie otrzymała grupa Remont Drugiego dnia zagrał zespół Dżem IX Tyski Festiwal Muzyczny im. Ryśka Riedla Festiwal odbył się w dniach 28-29 lipca 2007. Pierwszego dnia wystąpili Tortilla Vintage Zemollem John „Brodway” Tucker Band & Leszek Cichoński TSA Drugiego dnia wystąpili laureaci IX konkursu Devil Blues Normalsi Harlem Kasa Chorych Cree Dżem Koncerty Charytatywne PERFECT, Phantom Taxi Ride, Sorry Boys - KONCERT CHARYTATYWNY Koncert zespołu Perfect jest koncertem charytatywnym, organizowanym przez Fundację Pomocy Dzieciom i Osobom Dorosłym z Wadą Słuchu i Dodatkowymi Zaburzeniami "Pokonać ciszę". Dochód z koncertu zostanie przeznaczony na utworzenie ośrodka dla osób z niepełnosprawnością złożoną.Perfect od prawie trzech dekad na polskiej scenie muzycznej broni najlepszej rockowej jakości. "Autobiografia" stała się ponadczasowym hymnem pokolenia, a przebojów w ich karierze nie sposób zliczyć. Ich pierwsza płyta, tzw. Biały Album, gdzie znalazły się m.in. „Nie płacz Ewka”, „Chcemy być sobą”, „Ale wkoło jest wesoło” czy „Niewiele Ci mogę dać”, w 1981 roku sprzedała się w nakładzie miliona egzemplarzy!. I do dzisiaj dobra passa trwa, a zespół nieprzerwanie gości na listach przebojów i najważniejszych festiwalach muzycznych w kraju. Ostatnio podczas festiwalu Jedynki Sopot 2006 Perfect odbierał Honorowy Złoty Mikrofon, który przyznało Polskie Radio. 11 kwietnia 2007 w Stodole formacja w składzie: Grzegorz Markowski (wokal), Jacek Krzaklewski (gitara), Dariusz Kozakiewicz (gitara), Piotr Szkudelski (instrumenty perkusyjne) i Piotr Urbanek (bas) nagrała swoje pierwsze dvd. Warszawski koncert z okazji beatyfikacji Jana Pawła II Jazzowa kantata do wierszy Jana Pawła II uświetni stołeczne uroczystości związane z wyniesieniem papieża Polaka na ołtarze. Już 30 kwietnia na Placu Piłsudskiego w Warszawie zostanie zbudowana scena, na której odbywać się będą uroczystości z okazji beatyfikacji papieża Jana Pawła II. Zwieńczeniem dwudniowych uroczystości będzie koncert 1 maja, podczas którego wykonana zostanie kantata jazzowa Joachima Mencla „Miłość mi wszystko wyjaśniła”. Kantata jest zbiorem pieśni śpiewanych, a także utworów instrumentalnych inspirowanych konkretnymi wierszami Karola Wojtyły. Znamienne jest to, że kilka z tych wierszy nosi w tytule określenie "pieśń". Fragmenty poezji Karola Wojtyły, które posłużyły artyście w stworzeniu tej kantaty, należą do najbardziej intymnych w twórczości naszego wielkiego rodaka. Charakter całości jest związany z muzyką jazzową, oprawioną o brzmienia orkiestry symfonicznej, chóru chłopięcego oraz kapeli góralskiej, co zdecydowanie poszerza formułę do dużej formy instrumentalno – wokalnej. Na obraz całości składają się: melancholia argentyńskiego tanga, słoneczna radość afrykańskiej pieśni, grecki temperament, ostre powietrze góralskiej muzyki, łagodność gregoriańskiego chorału, powaga i liryzm muzyki symfonicznej. Niewątpliwą atrakcją tego przedsięwzięcia jest udział polskich i światowych gwiazd muzyki. W koncercie wystąpią: Dino Saluzzi – wirtuoz bandoneonu, obecnie największa na świecie gwiazda argentyńskiego nuevo tango, Barbara Buonaiuto, Valerie Ekoume, Dave Libeman, Jorgos Skolias – oryginalny artysta o greckich korzeniach, Ewa Bem, Janusz Muniak, Piotr Wojtasik, Kuba Badach, Maciej Sikała – gwiazda polskiego jazzu, Orkiestra Sinfonia Viva, Chór Chłopięcy Filharmonii Krakowskiej oraz popularna góralska Kapela Obrochtów z Zakopanego. • Perfect – Nie mogę Ci wiele dać Sto gorących słów, gdy na dworze mróz W niewyspaną noc, jeden koc Solo moich ust, gitarowy blues Kilka dróg na skrót, parę stów Refren: Nie mogę ci wiele dać Nie mogę ci wiele dać, Bo sam niewiele mam Nie mogę dać wiele ci Nie mogę dać wiele ci Przykro mi... Osiem znanych nut, McCartney'a but Kilka niezłych płyt, jeden kicz Siedem chudych lat, talię zgranych kart Południowy głód, kurz i bród... Ref. Nadgryziony wdzięk, pustej szklanki brzęk Niespełniony sen, itp. Podzielony świat, myśli warte krat Zaleczony lęk, weź co chcesz... Ref. • Turbo - Dorosłe dzieci Nauczyli nas regułek i dat Nawbijali nam mądrości do łba Powtarzali, co nam wolno, co nie Przekonali, co jest dobre, co złe Odmierzyli jedną miarą nasz dzień Wyznaczyli czas na pracę i sen Nie zostało pominięte już nic Tylko jakoś wciąż nie wiemy, jak żyć Ref. Dorosłe dzieci mają żal Za kiepski przepis na ten świat Dorosłe dzieci mają żal Że ktoś im tyle życia skradł Nauczyli nas, że przyjaźń to fałsz Okłamali, że na wszystko jest czas Powtarzali, że nie wierzyć to błąd Przekonali, że spokojny jest dom Odmierzyli każdy uśmiech i grosz Wyznaczyli niepozorny nasz los Nie zostało pominięte już nic Tylko jakoś wciąż nie wiemy, jak żyć Ref. • Nauczymy się więc sami na złość Spróbujemy, może uda się to Rozpoczniemy od początku nasz kurs Przekonamy się, czy twardy ten mur • Odmierzymy, ile siły jest w nas • Wyznaczymy sobie miejsce i czas A gdy zmienią się reguły tej gry Może w końcu odkryjemy, jak żyć Koncert „20 lat wolności” • Na scenie pojawiły się gwiazdy lat 80 m.in. Perfect, T.Love, Lady Pank, Dżem oraz reaktywowany na tę okazję zespół Republika. Koncert "20 lat wolności" to muzyczna opowieść o ostatnich dziesięciu latach komunizmu w Polsce, którego upadek przypieczętowały wybory 4 czerwca 1989 r. Ideą wydarzenia kulturalnego jest połączenie dwóch pokoleń - współczesnej młodzieży, dla której przeboje lat 80. są często evergreenami, oraz dzisiejszych 40-latków, którzy dorastali w tych latach. T.Love – polski zespół muzyczny założony w 1982 w Częstochowie. W początkach kariery (w latach 80. XX wieku) pozostający pod wpływem punk rocka, a z upływem czasu korzystający również ze stylistyki reggae, rock and rolla, glam rocka, pop rocka. T.Love został założony w roku 1982 jako Teenage Love Alternative i pod tą nazwą funkcjonował do roku 1987. Tworzyli go Muniek Staszczyk (śpiew, początkowo także gitara basowa), Janusz Knorowski (gitara elektryczna), Dariusz Zając (instrumenty klawiszowe) i Jacek Wudecki (perkusja) – koledzy uczęszczający do IV LO w Częstochowie. • Dżem - Skazany na bluesa Jeśli go nie znałeś, to nie żałuj. Jeśli go nie znałeś, to nie żałuj, o nie! Bo przyjaciela straciłbyś, Bo przyjaciela straciłbyś, jak ja! Nie, ty go nie znałeś, Lubiłeś tylko czasami posłuchać jak gra, A czy pomyślałeś: Skąd biorą się tacy jak on? A czy pomyślałeś: Skąd biorą się tacy jak on? Był jednym z niewielu, skazanych na bluesa. Ten wyrok dodawał mu sił. Miał dom i rodzinę, spokojnie mógł żyć. Lecz często uciekał, by stanąć przed wami, By znów nabrać sił. Bo czasu miał mało, przeczuwał to. Skazany na bluesa, Ilu jest jeszcze takich jak on? Skazany na bluesa, No ilu jest jeszcze takich jak on? Ilu jest jeszcze takich jak on? (X4) Skazany na bluesa Pokonamy Fale – Polscy Artyści Piosenkę wykonali m.in. ci polscy artysci: Kayah, właśc. Katarzyna Rooijens z domu Szczot (ur. 5 listopada 1967 w Warszawie) – polska piosenkarka, wykonująca muzykę pop z elementami soulu, jazzu i folku. Katarzyna Szczot urodziła się w Warszawie. Jako dziewczynka bardzo wiele czasu spędzała u swoich dziadków w Białymstoku i to miasto wspomina pytana w wywiadach o dzieciństwo. Grzegorz Markowski (ur. 23 września 1953 w Józefowie) – polski piosenkarz, od 1979 Swoją karierę zaczynał od śpiewania w amatorskiej grupie Watabah, następnie jako wokalista w Studio Piosenki ZAKR. W latach 1974 - 1978 karierę kontynuował występując z Teatrem w Targówku oraz w grupie Victoria Singers po odejściu Markowskiego przemianowanej na VOX. W 1976 roku wziął udział w Koncercie Debiutów festiwalu opolskiego. W 1978 roku otrzymał nagrodę za interpretację utworu Little Things na festiwalu piosenki International Song Contest w Castlebar w Irlandii. Maria Antonina Rodowicz (ur. 8 grudnia 1945 w Zielonej Górze) – polska piosenkarka, głównie muzyki pop, ale także pop-rock i folk rock. Pierwszy kontakt z piosenką Maryla Rodowicz miała w 1962 r., kiedy brała udział w eliminacjach do I Festiwalu Młodych Talentów w Szczecinie. Chociaż została zakwalifikowana do finału nie wystąpiła w nim jednak, ponieważ termin zbiegał się z Lekkoatletycznymi Mistrzostwami Polski Młodzików, w których zdobyła mistrzowski tytuł w sztafecie 4x100 m. Krzysztof Piotr Cugowski (ur. 30 maja 1950 w Lublinie) – polski wokalista rockowy, polityk, senator VI kadencji. Ukończył Państwową Szkołę Muzyczną w Lublinie. Założył w 1969 zespół Budka Suflera, w którym jest wokalistą. W 1972 połączył siły z Romualdem Lipko z zespołu Zrzeszenie Cnót Wszelakich. Zespół nadal występował pod nazwą Budka Suflera. W 1975 znalazł się na drugim miejscu w notowaniu "Wokaliści roku" przeprowadzonego przez czasopismo "Non Stop". W 1976 opuścił Budkę Suflera na osiem lat. W tym czasie pracował z zespołami Spisek i Cross. Do Budki Suflera powrócił w 1984. Piotr Cugowski (ur. 5 października 1979 w Lublinie) – wokalista grupy Bracia, założonej wraz z bratem Wojtkiem, syn Krzysztofa Cugowskiego, wokalisty Budki Suflera. Wraz z zespołem Bracia nagrał płytę Fobrock, która została nominowana do nagrody Fryderyków 2006 w kategorii "Płyta rock/metal" oraz do Superjedynek w kategorii "Rock". Otrzymał też nagrodę Złotych Dziobów jako debiut roku. Podczas festiwalu TOPtrendy 2007 wraz z zespołem otrzymał "Nagrodę Główną", "Nagrodę Internautów", "Nagrodę Dziennikarzy" oraz "nagrodę Miasta Sopotu". Urszula Kasprzak (ur. 7 lutego 1960 w Lublinie) – polska wokalistka rockowa i autorka tekstów, znana jako Urszula. W dzieciństwie uczyła się gry na fortepianie i akordeonie. Ukończyła VIII Liceum Ogólnokształcące im. Zofii Nałkowskiej w Lublinie. Uczęszczała także na zajęcia w lubelskim Studium Piosenki. W roku 1977 jako amatorka uczestniczyła w eliminacjach do Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze. Piosenką "Kopciuszek" wyśpiewała główną nagrodę – Złoty Samowar.
