Polityka fiskalna i pieniężna, a deficyt budżetowy Deficyt budżetowy = wydatki > dochody Nadwyżka budżetowa = wydatki < dochody Rodzaje deficytu: a. deficyt strukturalny – część budżetu jest aktywna, ukształtowana przez aktywną, uznaniową politykę b. deficyt koniunkturalny część budżetu jest pasywna, ukształtowana przez stan cyklu koniunkturalnego Rodzaje budżetu a. rzeczywisty – wyrażone w pieniądzu wydatki deficyt b. strukturalny – oblicza jakie byłyby dochody wydatki i deficyt gdyby gospodarka osiągnęła produkt potencjalny c. cykliczny – oblicza wpływ cyklu koniunkturalnego na budżet, mierząc zmiany w dochodach, wydatkach i deficycie powstające gdy produkcja różni się od potencjalnej, a gospodarka jest w okresie boomu lub recesji – to różnica między budżetem rzeczywistym, a strukturalnym. Gdy PNB ; dochody; aktywność gospodarcza ; przychody z podatku dochodowego od przedsiębiorstw ; wydatki ; przesunięcia w budżecie cyklicznym. Gdy rząd obniża podatki lub zwiększa wydatki na zbrojenia; deficyt budżetowy ; deficyt strukturalny Polityka fiskalna zmienia deficyt strukturalny i koniunkturalny. Czynniki od których zależy pożadany poziom wydatków, dochodów i deficytu: A. kierowanie popytem (potrzeba hamowania lub pobudzania gospodarki) w fazie recesji popyt na pracę zyski popyt na inwestycje bank centralny utrzymuje wysoką stopę procentową, prowadzi twardą politykę pieniężną by niedopuścić do spadku kursu waluty rząd wydatki lub podatki; aby uzupełnić brakujący popyt zwiększa deficyt strukturalny by przywrócić pełne zatrudnienie. W fazie ożywienia Rząd podatki tworząc nadwyżkę budżetu strukturalnego B. kombinacja polityki fiskalnej i pieniężnej (rola polityki pieniężnej i fiskalnej w hamowaniu lub pobudzaniu gospodarki) przykład I wpływ rządu na PNB (inwestycje, konsumpcja, wydatki) rząd zwiększa wydatki na zbrojenie; inwestycje; rząd stosuje twardą politykę fiskalną; deficytu strukturalnego przykład II rząd chce zwiększyć inwestycje; prowadzi ekspansywną politykę pieniężną (pobudza do kredytu); podatki; konsumpcji zachęcenie do inwestowania przez zwiększenie oszczędności społecznych. Wypychanie – inwestycje wypychane przez politykę fiskalną Mnożnik wydatków rządowych – przyrost PNB związany z przyrostem wydatków rządowych o jednostkę – powoduje to wzrost popytu na pieniądz; wzrost stopy procentowej; spadek inwestycji Efekt wypychania - występuje w wyniku reakcji rynku pieniężnego - wzrost deficytu strukturalnego; wzrost stopy procentowej; spadek inwestycji - część wzrostu PNB może być zrównoważona, gdy większy deficyt wypycha inwestycje dług publiczny - całkowite zadłużenie państwa pozostające do spłacenia - związany z deficytem – zmiana długu publicznego jest równa deficytowi budż. a. zewnętrzny dług publiczny – w stosunku do obcokrajowców, pociąga za sobą zmniejszenie ilości dóbr i usług dostępnych dla ludności w tym kraju. b. Wewnętrzny dług publiczny – w stosunku do obywateli danego kraju, pociąga za sobą płatności odsetek na rzecz posiadaczy obligacji. Wypieranie kapitału przez dług publiczny – ludność przechowuje majątek w formie różnych aktywów (domy, akcje, obligacje rządowe, rachunki oszczędnościowe Podział aktywów – dług publiczny, aktywa rzeczowe % S` s d kapitał jeśli dług publiczny wartość kapitału kapitał prywatny zostanie wyparty przez dług publiczny analiza IS-LM ;I – inwestycje, S – oszczędności, L – charakter płynności, M – podaż pieniądza. Krzywa IS - pokazuje kombinacje pomiędzy wysokością stopy procentowej, a poziomem dochodu narodowego, - każda kombinacja spełnia warunek równowagi, pomiędzy popytem, a dochodem narodowym. - Gdy stopy procentowe; dochód narodowy - Gdy stopy procentowe ; dochód narodowy - Nachylenie ujemne - Przy wysokiej stopie procentowej spada popyt na inwestycje i spada popyt na konsumpcję; popyt globalny; dochód - Od strony wydatków inwestycyjnych, konsumpcyjnych, rządowych pokazuje zależność o nachyleniu ujemnym pomiędzy stopą procentową i poziomem dochodu narodowego. % Dochód narodowy Krzywa LM - pokazuje kombinacje pomiędzy stopą procentową, a poziomem dochodu narodowego - spełnia warunek równowagi popytu na pieniądz i podaży pieniądza - nachylenie dodatnie - nadwyżkowy popyt na pieniądz gotówkowy spowoduje podniesienie przez bank centralny stopy procentowej (stał podaż pieniądza) - od strony popytu na pieniądz i podaży pokazuje zależność o nachyleniu dodatnim pomiędzy wysokością stopy procentowej i poziomem dochodu narodowego - stopy procentowej; dochodu narodowego - stopy procentowej; dochodu narodowego % LM Dochód narodowy Mechanizm transmisyjny - służy do zrównoważenia rynku dóbr i rynku pieniądza - gwarantuje stabilny poziom dochodu narodowego % LM E IS Dochód narodowy Przesunięcia krzywej IS (polityka fiskalna; przesunięcia krzywej LM (polityka pieniężna) - podaży pieniądza stopy procentowej - wydatków państwa stopy procentowej LM E1 LM1 E E2 E3 IS1 IS - poprzez podaży pieniądza; stopy procentowej; popytu konsumpcyjnego; popytu inwest.; dochodu wpływ polityki fiskalnej i pieniężnej na gospodarkę LM1 E1 E4 LM E2 E3 IS1 IS 1. łagodna polityka fiskalna (IS w prawo) twarda polityka pieniężna (LM w lewo) 2. twarda polityka fiskalna łagodna polityka pieniężna E2 3. łagodna polityka fiskalna łagodna polityka pieniężna E3 4. twarda polityka fiskalna twarda polityka pieniężna E4 E1 dochody i poziom życia teoria podziału – zajmuje się zagadnieniem rozkładu dochodów i majątku w gospodarce (początkowa alokacja czynników produkcji) oraz kształtowaniem się cen tych czynników na rynku dochód - strumień zasobu pieniędzy - suma pieniędzy uzyskana w ciągu roku majątek - wartość netto pieniężnych i rzeczowych zasobów gospodarstwa domowego w danym momencie krzywa Lorenza - narzędzie mierzenia stopnia nierówności dochodu wykazuje jaki odsetek całkowitegi dochodu otrzymuje odpowiedni odsetek najuboższych 100 Skumulowany odsetek dochodu - krzywa idealnej równości rzeczywisty rozkład dochodów skrajna nierówność 0 100 źródła nierówności dochodu a. zróżnicowanie zarobków – ze względu na uzdolnienia, rodzaj zawodu, wykształcenie b. zróżnicowanie dochodów z własności – prowadzenie własnego przedsiębiorstwa, dziedziczenie Teoria produkcji i produkty krańcowe Funkcja produkcji - opisuje techniczny związek między maksymalną wielkością produkcji, a niezbędnymi do jej wykonania nakładami czynników produkcji - określana dla danego poziomu wiedzy technicznej - za jej pomocą można wyznaczyć popyt na ziemię, pracę kapitał przedsiębiorstwo dążące do maksymalizacji zysków bierze pod uwagę 2 rodzaje rynków - rynek produktów – przedsiębiorstwo jako dostawca – dopasowanie swojej produkcji do zapotrzebowania przez klientów - rynek czynników produkcji – przedsiębiorstwo jako odbiorca – kupuje tak by zminimalizować całkowite koszty produkcji – to na tym rynku ustalane są ceny (płaca, renta, stopa procentowa) i określony podział dochodów produkt krańcowy, a malejące przychody Płaca jednostkowa Prawo malejących produktów krańcowych – przyrost produkcji spowodowany zaangażowaniem kolejnej jednostki pracy Prawo malejących przychodów – dotyczy zmniejszenia się przychodów produktu w miarę dodawania kolejnych jednostek nakładu zmiennego (praca) do pewnej stałej ilości innego nakładu (ziemia) Produkt krańcowy danego czynnika produkcji – to dodatkowa produkcja uzyskiwana przy angażowaniu jego kolejnych jednostek, podczas gdy ilość wszystkich innych czynników produkcji pozostaje bez zmian. Produkt krańcowy pracy – dodatkowa produkcja uzyskiwana z kolejnych jednostek pracy, przy założeniu, że ilośc pozostałych czynników nie zmienia się. Produkt krańcowy ziemi – przyrost produkcji wywołany zwiększeniem obszaru ziemi, przy utrzymaniu stałego poziomu pozostałych czynników Teoria produkcyjności krańcowej - funkcja produkcji opisuje jaką ilość produktu uzyskuje się dla dowolnej liczby godzin pracy i pewnej danej liczby akrów ziemi. - Krzywa popytu na pracę wyznacza jednakową dla wszystkich zatrudnionych płacę = produktowi krańcowemu s - Podaż pracy d renty w D–popyt na pracę=krań. Prod. pracy e płace o s Ilość pracy osed – globalna wielkość produkcji efektywność rynkowej wyceny czynników produkcji przyczyny efektywności - właściciele ziemi poprzez konkurencję dążą do maksymalizacji renty - robotnicy konkurują o najwyższe płace - ceny rynkowe w wyniku konkurencji osiągane przy najniższych kosztach produkcji teoria krańcowego produktu przedsiębiorstwa krańcowy przychód z czynnika produkcji – produkt krańcowy pomnożony przez utarg krańcowy (przychody), jaki otrzymuje przedsiębiorstwo za dodatkową sprzedaną jednostkę produktu. Krańcowy przychód z pracy = produkt krańcowy x utarg krańcowy Krańcowy przychód z ziemi = produkt krańcowy ziemi x utarg krańcowy Krzywa popytu przedsiębiorstwa na czynnik produkcji = krzywa krańcowego przychodu z tego czynnika - jest to krzywa malejąca, bo działa prawo malejących przychodów Przy maksymalizacji zysku przedsiębiorstwo będzie dążyło aby: - krańcowy przychód z pracy = cena pracy = płaca - krańcowy przychód z ziemi = cena ziemi = renta zasada minimalizacji kosztów – przedsiębiorstwo dążąc do minimalizacji kosztów całkowitych będzie angażować czynniki produkcji dopóki krańcowe produkty z ostatniej wydanej złotówki nie dędą równe dla wszystkich czynników Renta gruntowa zasada substytucji – jeśli cena jednego czynnika produkcji rośnie, a ceny pozostałych czynników nie zmieniają się, to dla przedsiębiorstwa będzie korzystniejsze, aby zastąpić czynnik, który podrożał innymi czynnikami Wyznaczanie cen czynników produkcji przez popyt ipodaż - popyt na czynniki produkcji związany jest z przydatnością ich w procesie produkcji - krzywe popytu na czynniki produkcji są pochodne względem krzywych popytu na dobra finalne - wielkość popytu na czynniki produkcji zależy od potrzeb konsumentów, popytu na dobra finalne (konsumpcyjne) - przy maksymalizowaniu zysku przedsiębiorstwo będzie dobierać kombinację czynnika według wysokości przychodów z ich produktów krańcowych. Ilość ziemi Renta – dotyczy ceny czynników produkcji (ziemi) o staej podaży Wartość ziemi – zależy od tego, jaka jest wartośc otrzymywanych upraw Cena czynnika produkcji zależy od rzadkości dobra i zapotrzebowania na nie. Płace i rynek pracy Płaca – wyrażona za pomocą siły nabywczej jednej godziny pracy Wskaźnik płacy realnej = bieżące płace nominalne / CPI Podaż pracy zależy od: a. polityki imi