Patron szkoły - Szkoła Podstawowa nr 3

Szkoła Podstawowa nr 3
Patron szkoły
Autor: Administrator
03.03.2007.
Zmieniony 05.09.2011.
Władysław Broniewski (ur. 17 grudnia 1897 w Płocku, zm. 10 lutego 1962 w Warszawie),
polski poeta, przedstawiciel liryki rewolucyjnej, tłumacz, żołnierz, uczestnik
wojny polsko-bolszewickiej.
Życiorys Władysław Broniewski wywodził się z rodziny inteligenckiej o szlacheckich korzeniach i żywej
tradycji patriotycznej. Był synem Zofii z Lubowidzkich i Antoniego Broniewskiego, miał dwie starsze
siostry - Zofię i Janinę.
Uczył się w Gimnazjum Polskim w Płocku, gdzie był współzałożycielem półtajnej drużyny skautów,
nawiązującej do tradycji Konstytucji 3 Maja i powstania styczniowego.
Uważał się za socjalistę, cenił sobie osobistą niezależność, ale w 1915 r. w wieku 17 lat wstąpił do
Legionów Piłsudskiego. Walczył w 4 pułku piechoty Legionów. Brał udział w bitwie pod Jastkowem koło
Lublina, gdzie jego pułk poniósł bardzo ciężkie straty. Za zasługi wojenne dostał Srebrny Krzyż Orderu
Wojennego Virtuti Militari i czterokrotnie Krzyż Walecznych. W 1918 r. wziął udział w manifestacyjnym
pochodzie do kwatery Piłsudskiego.
Za udział w kryzysie przysięgowym Broniewski był internowany w Szczypiornie. Zwolniony z obozu zdał
maturę jako ekstern, po czym wstąpił na Uniwersytet Warszawski. Jednocześnie działał w konspiracji w
Polskiej Organizacji Wojskowej. Po odzyskaniu niepodległości niezadowolony z reform w powojennej
Polsce stawał się coraz bardziej radykalny w swoich poglądach i w konsekwencji, po śmierci Gabriela
Narutowicza, zbliżył się do KPP.
W 1930 roku był na krótko aresztowany i osadzony wraz z Janem Hemplem i Aleksandrem Watem w
areszcie miejskim w Warszawie. Aresztowanym pomocy udzielił Bolesław Wieniawa-Długoszowski,
adiutant marszałka Piłsudskiego, ówczesny dowódca 1 Dywizji kawalerii i szef garnizonu warszawskiego.
W 1939, w obliczu zagrożenia najazdem niemieckim, Broniewski opublikował słynny wiersz "Bagnet na
broń". We wrześniu 1939 zgłosił się do wojska na ochotnika. Przejechał z Warszawy przez Lublin i Lwów
do Tarnopola. 12 września został przydzielony do Ośrodka Zapasowego 28 Dywizji Piechoty w Zbarażu.
Zanim jednak miał okazję stanąć do walki, nastąpił sowiecki najazd na Polskę.
Broniewski był świadkiem wkroczenia Armii Czerwonej do Lwowa we wrześniu 1939. Broniewski nie mógł
pogodzić się z tym, że Związek Radziecki napadł na Polskę, czemu dawał wyraz w swojej późniejszej
więziennej twórczości, spisanej po wrześniu 1941 (Broniewski miał fenomenalną pamięć). Wszystkie
publikowane w prasie lwowskiej utwory literackie musiały być zaakceptowane przez sowieckiego cenzora.
W grudniu Broniewski sprowadził do Lwowa Marię Zarębińską, z którą od 1938 był w nieformalnym
związku, i jej córkę Majkę. Na terenach okupowanych przez ZSRR znalazły się także pierwsza żona
Broniewskiego, Janina Broniewska i ich córka Joanna (Anka).
Okupanci sowieccy rozpoczęli tymczasem politykę pozyskiwania polskich intelektualistów. Wielu literatów,
zwłaszcza o poglądach lewicowych (Jerzy Borejsza, Wiktor Grosz, Mieczysław Jastrun, Jan Kott, Stanisław
Jerzy Lec, Leon Pasternak, Tadeusz Peiper, Julian Przyboś, Jerzy Putrament, Julian Stryjkowski, Lucjan
Szenwald, Aleksander Wat, Adam Ważyk, ale też Tadeusz Boy-Żeleński), oczekując wojny niemieckoradzieckiej i obawiając się policyjnych represji, zaczęło pod wpływem Wandy Wasilewskiej ściśle
współpracować z władzą sowiecką. Władze sowieckie rozpoczęły wydawanie polskojęzycznego
Czerwonego Sztandaru - publikował on również (do stycznia 1940 - aresztowania poety) przedwojenne
wiersze Broniewskiego. Broniewski nie identyfikował się z linią programową tego czasopisma, próbował
jednak wykorzystać je do przypomnienia "sprawy polskiej", nieobecnej w polityce sowieckiej. Dał do
druku między innymi słynny wiersz "Żołnierz polski", wiersz ten oczywiście nie został
opublikowany.
.
Broniewski sądził, że przebywając na terenach zajętych przez Sowietów będzie mógł bez przeszkód
publikować swoje wiersze. Cenzura sowiecka nie dopuściła jednak do wydawania jego utworów o treści
patriotycznej.
24 stycznia 1940 Władysław Broniewski został wraz z Aleksandrem Watem i innymi literatami
aresztowany przez NKWD we lwowskiej restauracji Ognisko Inteligencji w zorganizowanej przez NKWD
prowokacji. 27 stycznia, trzy dni po aresztowaniu, w Czerwonym Sztandarze ukazał się tekst
http://www.sp3.bytom.pl
Kreator PDF
Utworzono 18 July, 2017, 14:45
Szkoła Podstawowa nr 3
spreparowany przez NKWD, podpisany pod groźbą aresztowania przez Witolda Kolskiego (człowieka o
nieposzlakowanej w środowisku opinii) pod tytułem "Zgnieść gadzinę nacjonalistyczną", w którym autor
szkalował w stylu stalinowskim aresztowanych literatów i uzasadniał ich aresztowanie motywami
kryminalnymi. Aresztowani zostali przewiezieni do aresztu śledczego na Zamarstynowie ( Broniewski
poświęcił temu później wiersz porównywalny do słynnej "Rozmowy z Janem") . W zgodnych relacjach
współwięźniów trzymał się bardzo dzielnie i kategorycznie odmówił współpracy
z NKWD.
Po czterech miesiącach, w maju 1940 r., Broniewski został przetransportowany do więzienia śledczego
NKWD na Łubiance, gdzie spędził trzynaście miesięcy. Po wybuchu wojny niemiecko-rosyjskiej
wywieziono go do Saratowa, a następnie do Ałma Aty, gdzie został wypuszczony z więzienia po amnestii
wynikającej z układu Sikorski-Majski, 7 sierpnia 1941 r..
Wypuszczony z więzienia, wstąpił do armii polskiej formowanej w ZSRR pod dowództwem gen.
Władysława Andersa. Pracował w ambasadzie polskiej w Kujbyszewie. W 1942 roku ewakuował się wraz z
oddziałami polskimi do Iranu, później wraz z II Korpusem Polskim poprzez Irak trafił do Palestyny. Do
kraju wrócił po długich wahaniach (związanych z więzieniem sowieckim i opublikowanymi w Palestynie
antysowieckimi wierszami) w 1945 roku.
W okresie powojennym początkowo tworzył poezję polityczno-propagandową, później utwory refleksyjne
o motywach osobistych. 1 września 1954 zmarła córka Władysława Broniewskiego, Anka – jej
śmierć wywarła ogromny wpływ na poetę. Stworzył on wtedy cykl wierszy, porównywany z Trenami Jana
Kochanowskiego.
Poeta zmarł na raka krtani w Warszawie 10 lutego 1962 roku.
Odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari, Orderem Budowniczych Polski Ludowej i
Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.
.
.
Twórczość
Wraz z S. R. Standem i W. Wandurskim opublikował "Trzy salwy" - pierwszy polski manifest poetów
proletariackich. Jego poezja była silnie związana z własną biografią i przeżyciami, a także
doświadczeniami narodu polskiego i działaczy ruchu robotniczego, miała wyraźne akcenty rewolucyjne i
patriotyczne. W wierszach Broniewskiego można stwierdzić egzaltację i wzniosłość obok stylu mowy
potocznej, wyczuwalny jest też wpływ polskiego romantyzmu łączony z nowatorstwem. Wśród jego
utworów jest też liryka żołnierska.
Twórczość poetycka
Tomiki wierszy:
o Wiatraki (1925)
o Dymy nad miastem (1927)
o Troska i pieśń (1932)
o Krzyk ostateczny (1939)
o Bagnet na broń (1943)
o Drzewo rozpaczające (1945)
o Wiersze warszawskie
o Nadzieja (1951)
o Anka (1956)
o Nowe wiersze
Na podstawie wolnej Encyklopedii Internetowej - Wikipedii.
http://www.sp3.bytom.pl
Kreator PDF
Utworzono 18 July, 2017, 14:45