Arytmetyka teoretyczna LISTA 2: A. Konstrukcje pierścienia liczb całkowitych i ciała liczb wymiernych. B. Podzielność w pierścieniu hZ, +, ·i liczb całkowitych. Algorytm Euklidesa. Liczby pierwsze. A. Na zbiorze N × N definiujemy relacjȩ równoważności (a, b) ≈ (c, d) ⇔ a + d = c + b. Na zbiorze ilorazowym określamy nastȩpuja̧ce działania: [(a, b)]≈ + [(c, d)]≈ = [(a + c, b + d)]≈ oraz [(a, b)]≈ · [(c, d)]≈ = [(ac + bd, bc + ad)]≈ . Definiujemy pierścień liczb całkowitych: hZ, +, ·i = h(N × N)/≈ , +, ·i, oraz 0 = [(0, 0)]≈ , 1 = [(1, 0)]≈ . Zad.1. Pokazać, że definicje działań nie zależa̧ od wyboru reprezentantów, i określaja̧ pierścień przemienny. Na zbiorze Z × (Z \ {0}) definiujemy relacjȩ równoważności (a, b) ≈ (c, d) ⇔ ad = cb. Na zbiorze ilorazowym określamy działania: [(a, b)]≈ + [(c, d)]≈ = [(ad + bc, bd)]≈ oraz [(a, b)]≈ · [(c, d)]≈ = [(ac, bd)]≈ . Definiujemy pierścień liczb wymiernych: hQ, +, ·i = h(Z × (Z \ {0}))/≈ , +, ·i, oraz 0 = [(0, 1)]≈ , 1 = [(1, 1)]≈ . Zad.2. Pokazać, że definicje działań nie zależa̧ od wyboru reprezentantów, i określaja̧ ciało. 1 B. Zad.3. Stosuja̧c Aksjomat Indukcji, udowodnić nastȩpuja̧ce twierdzenie o dzieleniu z reszta̧. Twierdzenie. Dla każdej liczby całkowitej a i każdej liczby całkowitej b > 0 istnieja̧ liczby całkowite q, r takie, że a = q · b + r oraz 0 ≤ r < b. Zad.4. Wykorzystuja̧c algorytm Euklidesa, dla podanych par liczb x, y znaleźć N W D(x, y) oraz współczynniki całkowite s, t, dla których zachodzi N W D(x, y) = s · x + t · y: (a) x = 26, y = 39; (b) x = 7, y = 3. Zad.5. Pokazać, że jeśli p 6= 1 jest liczba̧ pierwsza̧ (tzn. nie ma dzielników poza {1, p}), to dla dowolnych liczb a, b, jeśli p|a · b, to p|a lub p|b. Zad.6. Pokazać, dla dowolnych liczb całkowitych a, b, c spełniaja̧cych N W D(a, b) = 1 zachodza̧ nastȩpuja̧ce stwierdzenia (a) a|bc, to a|c. (b) a|c i b|c, to ab|c. Zad.7. (a) Pokazać, że dla dowolnych liczb całkowitych a, b prawdziwa jest równość a · b = N W D(a, b) · N W W (a, b). (b) Wskazać przykład liczb całkowitych a, b, c, dla których prawdziwa jest nierówność a · b · c 6= N W D(a, b, c) · N W W (a, b, c). (c) Pokazać, że jeśli liczby calkowite a, b, c sa̧ parami wzglȩdnie pierwsze, to zachodzi równość a · b · c = N W D(a, b, c) · N W W (a, b, c). n Dla każdej liczby naturalnej n definiujemy liczbȩ Fn = 22 + 1, która̧ nazywamy n-ta̧ liczba̧ Fermata. Zad.8. (a) Pokazać, że jeśli n 6= k, to liczby Fn i Fk sa̧ wzglȩdnie pierwsze. (b) pokazać, że jeśli liczba 2m + 1 jest pierwsza, to jest liczba̧ Fermata. Zad.9. Udowodnić, że zbiór liczb pierwszych jest nieskończony. Zad.10. Udowodnić, że dla każdej liczby naturalnej n istnieje wiȩksza od niej liczba pierwsza postaci: (a) 4k + 3 (b) 6k + 5. Twierdzenie( Lejeune-Dirichlet) Jeśli N W D(a, b) = 1, to w postȩpie arytmetycznym (a + k · b)k∈N jest nieskończenie wiele liczb pierwszych. 2 Zad.11. Udowodnić, że istnieje nieskończenie wiele liczb pierwszych, które nie sa̧ sumami dwóch liczb pierwszych. Zad.12. Pokazać, że poniższa hipoteza (II) implikuje hipotezy (I) i (III). Hipoteza Goldbacha (1742) (I) Każda liczba naturalna wiȩksza niż 5 może być przedstawiona w postaci sumy trzech liczb pierwszych. (II) Każda liczba parzysta wiȩksza niż 2 może być przedstawiona jako suma dwóch liczb pierwszych. (III) (słaba) Każda liczba nieparzysta wiȩksza od 7 jest suma̧ trzech nieparzystych liczb pierwszych. Twierdzenie. (Rozkład liczb całkowitych na czynniki pierwsze.) Każda̧ liczbȩ naturalna̧ n > 1 można przedstawić w postaci iloczynu liczb pierwszych. Zad.13. Udowodnić (indukcyjnie) twierdzenie o rozkładzie na czynniki pierwsze. Pokazać, że każda̧ liczbȩ naturalna̧ n > 1 można przedstawić w postaci iloczynu (∗) n = pα1 1 · pα2 2 · . . . · pαs s , gdzie p1 < p2 < . . . < pn jest rosna̧cym cia̧giem liczb pierwszych w dokładnie jeden sposób. 3