Projekt

Projekt
Ustawa
z dnia ..........................
o informacji i konsultacji z pracownikami 1
Art. 1.
1. Ustawa określa uprawnienia pracowników do uzyskiwania informacji i
przeprowadzania z nimi konsultacji.
2. Ustawa ma zastosowanie do pracodawców prowadzących działalność gospodarczą
zatrudniających co najmniej 20 pracowników.
3. Ustawa nie ma zastosowania w przypadkach, gdy zakres i tryb informowania i
przeprowadzania konsultacji z pracownikami określają odrębne przepisy.
4. Ustawa nie ma zastosowania do przedsiębiorstw państwowych.
Art. 2.
1. Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) pracodawcy – należy przez to rozumieć podmiot, o którym mowa w art. 3 Kodeksu
pracy;
2) pracowniku – należy przez to rozumieć osobę zatrudnioną na podstawie stosunku
pracy;
3) przedstawicielu pracowników – należy przez to rozumieć, przedstawiciela, o
którym mowa w art. 3 wybranego w celu realizacji prawa pracowników do informacji
i konsultacji.
4) radzie pracowników – należy przez to rozumieć radę utworzoną zgodnie z art. 4 w
celu realizacji prawa pracowników do informacji i konsultacji;
5) informacji – należy przez to rozumieć przekazywanie przedstawicielowi
pracowników lub radzie pracowników danych w sprawach dotyczących pracodawcy
umożliwiających zapoznanie się ze sprawą;
6)konsultacji – należy przez to rozumieć wymianę poglądów lub podjęcie dialogu
między przedstawicielem pracowników lub radą pracowników a pracodawcą.
2. Ilekroć w ustawie jest mowa o zakładowej organizacji związkowej należy przez to
rozumieć również międzyzakładową organizację związkową.
Przepisy ustawy wdrażają postanowienia dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2002/14/WE z dnia 11
marca 2002 r. ustanawiającej ogólne ramowe warunki informowania przeprowadzania konsultacji z
pracownikami we Wspólnocie Europejskiej (Dz.Urz. UE Nr L 80 z dnia 23 marca 2002 r. str. 29 i n.).
1
Art. 3
1. U pracodawcy zatrudniającego do 100 pracowników wybiera się przedstawiciela
pracowników.
2. Do przedstawiciela pracowników stosuje się odpowiednio przepisy ustawy dotyczące
rady pracowników i członków rady pracowników.
Art.4
1. U pracodawcy
zatrudniającego powyżej 100 pracowników tworzy się radę
pracowników.
2. Rada pracowników składa się z:
1) trzech członków - u pracodawcy zatrudniającego do 300 pracowników,
2) pięciu członków - u pracodawcy zatrudniającego powyżej 300 pracowników.
3. Członków rady pracowników wybiera zebranie pracowników spośród kandydatów
zgłoszonych przez reprezentatywne zakładowe organizacje związkowe w rozumieniu
art. 24125a § 1 Kodeksu pracy. Przepisy art. 24125a § 3-5 Kodeksu pracy stosuje się
odpowiednio.
4. W przypadku gdy u pracodawcy nie działa organizacja związkowa, o której mowa w
ust. 3, członków rady pracowników wybiera zebranie pracowników spośród
kandydatów zgłoszonych przez co najmniej 10 pracowników.
5. Członkiem rady pracowników może zostać pracownik, który przepracował u
pracodawcy co najmniej rok. Ograniczenie to nie dotyczy nowoutworzonego
pracodawcy.
Art. 5.
1. Liczby pracowników, o których mowa w art. 1 ust. 2, art. 3 ust. 1 i art. 4 ust. 1 i 2,
ustala się na podstawie przeciętnej liczby zatrudnionych w okresie ostatnich sześciu
miesięcy przed powiadomieniem o wyborach członków rady pracowników, o którym
mowa w art. 7.
2. Przy ustalaniu przeciętnej liczby pracowników uwzględnia się osoby zatrudnione na
podstawie stosunku pracy, po przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy. W celu
obliczenia przeciętnej liczby zatrudnionych w okresie ostatnich 6 miesięcy dodaje się
przeciętne liczby zatrudnionych w poszczególnych miesiącach i otrzymaną sumę
dzieli przez 6.
Art. 6.
Jednocześnie z wyborem członków rady pracowników wybiera się dwóch członków
rezerwowych.
Art. 7.
1. Wybory członków rady pracowników organizuje pracodawca powiadamiając
zakładowe organizacje związkowe oraz pracowników o terminie i sposobie ich
przeprowadzenia w sposób przyjęty w danym zakładzie pracy. Powiadomienie
powinno nastąpić nie później niż na 14 dni przed dniem wyborów.
2. Wybory są bezpośrednie i odbywają się w głosowaniu tajnym.
3. Wybory są ważne jeżeli uczestniczyło w nich co najmniej 50 % pracowników
zatrudnionych u pracodawcy.
4. W przypadku gdy w wyborach nie uczestniczyło co najmniej 50 % pracowników, po
upływie miesiąca przeprowadza się ponowne wybory, które są ważne bez względu na
liczbę uczestniczących w nich pracowników.
5. Członkami rady pracowników zostają kandydaci, którzy otrzymają kolejno największą
liczbę głosów.
6. Członkami rezerwowymi, o których mowa w art. 6, zostają kandydaci, którzy
otrzymają kolejno największą liczbę głosów po kandydatach wybranych na członków
rady pracowników.
Art. 8.
Kadencja członków rady pracowników trwa 2 lata.
Art. 9.
1. Członkostwo w radzie pracowników ustaje w razie rozwiązania lub wygaśnięcia
stosunku pracy albo zrzeczenia się funkcji członka rady pracowników.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 , w skład rady pracowników wchodzi członek
rezerwowy.
Art. 10.
1. Pracodawca przekazuje radzie pracowników informacje dotyczące:
1) działalności i sytuacji ekonomicznej oraz przewidywanych w tym zakresie
zmian;
2) stanu, struktury i przewidywanych zmian zatrudnienia oraz działań mających
na celu utrzymanie poziomu zatrudnienia,
3) działań, które mogą powodować istotne zmiany w organizacji pracy lub
podstawach zatrudnienia.
2. Pracodawca przekazuje informacje, o których mowa w ust.1, w razie przewidywanych
zmian lub zamierzonych działań oraz każdorazowo na pisemny wniosek rady
pracowników.
3. Informacje, o których mowa w ust. 1, pracodawca powinien przekazać w terminie,
formie i zakresie umożliwiającym radzie pracowników ich przeanalizowanie i
przygotowanie się do konsultacji.
4. W sprawach, o których mowa w ust.1, rada pracowników może przedstawić opinię.
Przyjęcie opinii wymaga zgody większości członków rady pracowników.
5. Członek rady pracowników nie zgadzający się z opinią rady pracowników, może
przedstawić pracodawcy swoje stanowisko.
Art. 11.
1. Pracodawca prowadzi konsultacje z radą pracowników w sprawach, o których mowa
w art. 10 ust. 1 pkt 2 i 3.
2. Konsultacje powinny być prowadzone:
1) w terminie, formie i zakresie umożliwiającym pracodawcy podjęcie stosownych
działań;
2) na odpowiednim poziomie kierowniczym, w zależności od przedmiotu dyskusji;
3) na podstawie informacji przekazanej przez pracodawcę oraz opinii przedstawionej
przez radę pracowników i stanowiska członka rady pracowników;
4) w sposób umożliwiający radzie pracowników odbycie spotkania z pracodawcą w
celu uzyskania jego stanowiska wraz z uzasadnieniem odnośnie ich opinii;
5) w celu umożliwienia osiągnięcia porozumienia pomiędzy radą pracowników a
pracodawcą.
3. Rada pracowników oraz pracodawca powinni prowadzić konsultacje w duchu
współpracy oraz z poszanowaniem interesów drugiej strony.
Art. 12.
Przy wykonywaniu zadań rada pracowników może korzystać z pomocy powołanych
przez siebie ekspertów.
Art. 13.
Pracodawca i rada pracowników mogą w porozumieniu przyjąć inne niż określone w
art. 10- 11 ustalenia dotyczące informowania pracowników i przeprowadzania z nimi
konsultacji, pod warunkiem że ustalenia te zapewnią efektywność informacji i
konsultacji co najmniej równą określonej w ustawie i uwzględniać będą interes
pracodawcy i pracowników.
Art.14.
1. Rada pracowników oraz jej eksperci są obowiązani do nieujawniania uzyskanych
informacji co do których pracodawca zastrzegł obowiązek zachowania ich
poufności. Obowiązek nieujawniania uzyskanych informacji trwa również po
wygaśnięciu mandatu lub zaprzestaniu pełnienia funkcji eksperta.
2. Pracodawca w szczególnie uzasadnionych przypadkach może odmówić
przedstawienia informacji lub przeprowadzenia konsultacji, jeżeli charakter takiej
informacji lub konsultacji mógłby, według obiektywnych kryteriów, wyrządzić mu
znaczną szkodę lub w istotny sposób pogorszyć jego sytuację.
3. W przypadku uznania, że zastrzeżenie poufności informacji albo
nieprzedstawienie informacji lub nieprzeprowadzenie konsultacji są niezgodne z
przepisami ust. 1 lub 2 rada pracowników może wystąpić do sądu rejonowegosądu gospodarczego z wnioskiem o zwolnienie z obowiązku zachowania poufności
informacji lub o nakazanie przedstawienia informacji lub przeprowadzenia
konsultacji
4. W sprawach, o których mowa w ust.3, stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z
dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego o rozpoznawaniu spraw
z zakresu przepisów o przedsiębiorstwach państwowych i o samorządzie załogi
przedsiębiorstwa państwowego, z wyłączeniem art. 6911 § 2 i art. 6917. Zdolność
sądową w tych sprawach ma rada pracowników i pracodawcy.
5. Sąd, na wniosek pracodawcy lub z urzędu, może w drodze postanowienia, w
niezbędnym zakresie ograniczyć prawo wglądu do materiału dowodowego
załączonego przez pracodawcę do akt sprawy w toku postępowania sądowego,
jeżeli udostępnienie tego materiału, groziłoby ujawnieniem tajemnicy
przedsiębiorstwa lub innych tajemnic podlegających ochronie na podstawie
przepisów odrębnych. Na postanowienie sądu nie przysługuje zażalenie.
6. Przepisy ust.1-5 nie naruszają przepisów o ochronie tajemnicy określonych w
przepisach odrębnych.
Art. 15.
1. Pracodawca nie może wypowiedzieć ani rozwiązać stosunku pracy z
pracownikiem będącym członkiem rady pracowników w czasie trwania
mandatu oraz w okresie roku po jego wygaśnięciu bez zgody reprezentującej
pracownika zakładowej organizacji związkowej, a jeżeli pracownik nie jest
reprezentowany przez żadną zakładową organizację związkową – bez zgody
okręgowego inspektora pracy właściwego miejscowo dla siedziby pracodawcy.
2. Pracodawca nie może zmienić jednostronnie warunków pracy lub płacy na
niekorzyść pracownika będącego członkiem rady pracowników w czasie
trwania mandatu oraz w okresie roku po jego wygaśnięciu bez zgody
reprezentującej pracownika zakładowej organizacji związkowej, a jeżeli
pracownik nie jest reprezentowany przez żadną zakładową organizację
związkową – bez zgody okręgowego inspektora pracy właściwego miejscowo
dla siedziby pracodawcy.
3. Pracownik będący członkiem rady pracowników ma prawo do zwolnienia od
pracy zawodowej, z zachowaniem prawa do wynagrodzenia, na czas niezbędny
do wykonania czynności związanych z informacją i konsultacją, które nie
mogą być wykonane poza godzinami pracy, o ile nie korzysta ze zwolnienia z
innego tytułu.
Art.16.
1. Kto w związku z zajmowanym stanowiskiem lub pełnioną funkcją:
1) nie informuje rady pracowników lub nie przeprowadza z nią
konsultacji w sprawach określonych w ustawie lub utrudnia
przeprowadzenie konsultacji,
2) dyskryminuje członka rady pracowników w związku z
wykonywaniem przez niego czynności związanych z informacją i
konsultacją,
3) utrudnia wykonywanie czynności związanych z informacją i
konsultacją,
- podlega karze grzywny.
2. Tej samej karze podlega członek rady pracowników lub jej ekspert, który
ujawnia informację co do której pracodawca zastrzegł obowiązek
zachowania jej poufności.
3. Postępowanie w sprawach określonych w ust. 1 i 2 toczy się na podstawie
Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia. W tych sprawach
oskarżycielem publicznym jest inspektor pracy. Ściganie wykroczenia, o
którym mowa w ust. 2 następuje na wniosek pokrzywdzonego pracodawcy.
Art. 17.
Przepisów art. 10-11 nie stosuje się do pracodawców, u których przed dniem
wejścia w życie ustawy zawarte zostało porozumienie spełniające wymagania, o
których mowa w art. 13.
Art. 18.
W ustawie z dnia 25 września 1981 r. o samorządzie załogi przedsiębiorstwa
państwowego (Dz.U. Nr 42, poz. 123 ze zm.)2 w art. 25 po ust. 1 dodaje się ust. 11
w brzmieniu:
„11. Rada pracownicza przedsiębiorstwa ma prawo do informacji i konsultacji w
sprawach, o których mowa w przepisach o informacji i konsultacji z
pracownikami.”.
Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone Dz.U. z 1986 r. Nr 17, poz. 88, z 1987 r. Nr 33, poz. 181, z
1989 r. Nr 10, poz. 57, z 1990 r. Nr 17, poz. 99, z 1991 r. Nr 2, poz. 6, 1996 r. Nr 24, poz. 110 i Nr 118, poz. 561
oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272
2
Art. 19.
W ustawie z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z
pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz.U.
Nr 90, poz. 844, Nr 213 poz. 2081 i Nr 223 poz. 2217) w art. 5 ust. 5 w pkt 6
kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 7 w brzmieniu:
„7) będącemu przedstawicielem pracowników lub
członkiem rady
pracowników.”.
Art.20.
Ustawa wchodzi w życie z dniem 15 marca 2005 r.
UZASADNIENIE
Ustawa o informacji i konsultacji z pracownikami ma na celu wykonanie dyrektywy
2002/14/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 marca 2002 r. ustanawiającej ogólne
ramowe warunki informowania i przeprowadzania konsultacji z pracownikami we
Wspólnocie Europejskiej.
Dyrektywa ta służy realizacji popieranej przez Unię idei dialogu społecznego. Stwarza ramy
prawne mające na celu zapewnienie zaangażowania pracowników w sprawy zatrudniającego
ich przedsiębiorstwa oraz w decyzje, które ich dotyczą. Informacja i konsultacja
przeprowadzona w odpowiednim czasie jest warunkiem wstępnym powodzenia
restrukturyzacji i przystosowania przedsiębiorstw do nowych warunków stworzonych przez
globalizację gospodarki, szczególnie w związku z rozwojem nowych form organizacji pracy.
Zgodnie z art. 249 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską (w brzmieniu ustalonym
Traktatem amsterdamskim) dyrektywy wiążą państwa członkowskie odnośnie wyznaczonych
w nich celów, pozostawiając państwom członkowskim wybór form i środków realizacji tych
celów. Wdrożenie dyrektywy 2002/14/WE w systemach prawnych państw członkowskich
powinno nastąpić nie później niż do dnia 23 marca 2005 r., zgodnie z art. 11 tej dyrektywy.
Dyrektywa 2002/14/WE, której wykonanie następuje w niniejszej ustawie, zawiera
postanowienia o różnym stopniu szczegółowości i stanowczości, a tym samym pozostawia
państwom członkowskim różny zakres swobody regulacji objętych nimi zagadnień w prawie
krajowym. W tej części, w której dyrektywa zawiera postanowienia szczegółowe i stanowcze
projektowana ustawa ogranicza się do ich przeniesienia do prawa polskiego. Dotyczy to
przede wszystkim określenia zakresu przekazywanych informacji i prowadzonych konsultacji
z pracownikami (art. 10-11 ustawy).
W art. 1 projektu ustawy został określony cel jej wydania, który odpowiada celowi
dyrektywy. Zastrzeżono, że ustawa nie ma zastosowania do przedsiębiorstw państwowych,
bowiem prawo do informacji i konsultacji przysługiwać będzie radzie pracowniczej
przedsiębiorstwa zgodnie z art. 17 projektu ustawy. Ustawa nie ma również zastosowania w
przypadkach gdy zakres i tryb informowania i przeprowadzania konsultacji z pracownikami
określają odrębne przepisy jak występuje to np. w razie zwolnień pracowników z przyczyn
ich niedotyczących, transferu zakładu pracy lub jego części.
Przyjęto, że ustawa ma
zastosowanie do pracodawców prowadzących działalność
gospodarczą, którzy zatrudniają co najmniej 20 pracowników. W ustawie zrezygnowano z
posługiwania się pojęciami „przedsiębiorstwo” i „zakład”, których używa dyrektywa i w ich
miejsce posłużono się pojęciem „pracodawca” w takim znaczeniu jakie to pojęcie ma w art. 3
Kodeksu pracy. Taki zabieg nie narusza postanowień dyrektywy, a pojęcie pracodawca ma w
prawie polskim definicję kodeksową.
Dyrektywa zezwala państwom członkowskim na ustalenie zakresu jej stosowania zgodnie z
art. 3 dyrektywy. Stanowi on, że niniejsza dyrektywa znajduje zastosowanie (zgodnie z
wyborem państwa członkowskiego) do:
a) przedsiębiorstw zatrudniających co najmniej 50 pracowników, lub
b) zakładów zatrudniających co najmniej 20 pracowników.
Artykuł 2 ustawy definiuje na potrzeby ustawy pojęcia: informacji i konsultacji, które zostały
oparte na definicjach zawartych w dyrektywie. Definicje pracodawcy oraz pracownika zostały
oparte na definicjach zawartych w Kodeksie pracy. W ustawie przyjęto zasadę, że
przedstawicielami pracowników w celu realizacji prawa pracowników do informacji i
konsultacji jest przedstawiciel pracowników lub rada pracowników. Do przedstawiciela
pracowników stosuje się odpowiednio przepisy ustawy dotyczące rady pracowników i
członków rady pracowników.
Członków rady pracowników, stosownie do art. ustawy, wybiera zebranie pracowników
spośród kandydatów głoszonych przez reprezentatywne organizacje związkowe. W razie
braku takiej organizacji (to jest również w przypadku gdy u pracodawcy nie działa zakładowa
organizacja związkowa) członków rady pracowników wybiera zebranie załogi spośród
zgłoszonych przez pracowników kandydatów.
W art. 5 ustawy określony został sposób ustalania progu liczbowego zatrudnionych
pracowników dla potrzeb stosowania ustawy.
W art. 6 ustawy przewidziano wybór członków rezerwowych, którzy zgodnie z art. 9
wchodzić będą w skład rady w przypadku ustania członkostwa bądź zrzeczenia się funkcji
członka rady .
W art. 7 ustawy określone zostały reguły wyboru członków rady pracowników. Zgodnie z
nimi, wybory organizuje pracodawca, są one bezpośrednie i odbywają się w głosowaniu
tajnym. Wybory są ważne jeżeli uczestniczyć w nich będzie co najmniej 50% pracowników
zatrudnionych u pracodawcy, w przypadku braku takiego quorum przeprowadza się ponowne
wybory.
Zgodnie z art. 8 ustawy, kadencja członków rady pracowników trwa 2 lata.
Art. 10 i 11 ustawy określające przedmiot informacji i konsultacji oraz sposób ich realizacji
są odpowiednikiem art. 4 dyrektywy.
W art. 13 ustawy zostało uwzględnione postanowienie art. 5 dyrektywy, które jest naturalnym
następstwem oparcia postanowień dyrektywy na zasadzie dialogu społecznego. Art. 13
dopuszcza możliwość, aby pracodawca i rada pracowników ustalili w porozumieniu
procedury informacji i konsultacji odmienne od ustawowych, jeżeli będą one miały co
najmniej taki zakres i będą co najmniej tak samo efektywne jak ustawowe procedury.
W art. 14 ustawy zostały zamieszczone przepisy, które wykonują obowiązki nałożone na
państwa członkowskie w art. 6 dyrektywy 2002/14/WE. Przepisy zamieszczone w tym
artykule zawierają regulacje zbieżne z regulacjami zamieszczonymi w art. 36 ustawy z dnia 5
kwietnia 2002 r. o europejskich radach zakładowych (Dz. U. Nr 62, poz. 556), która została
uchwalona w celu wykonania dyrektywy rady 94/45/WE z dnia 22 września 1994 r. w
sprawie ustanowienia europejskich rad zakładowych lub trybu informowania i
przeprowadzania konsultacji z pracownikami w przedsiębiorstwach lub grupach
przedsiębiorstw o zasięgu wspólnotowym. Dyrektywa 94/45/WE zawiera w art.8
postanowienia o ochronie informacji poufnych, które nakładają na państwo członkowskie
takie same obowiązki jak postanowienia o ochronie informacji poufnych w art. 6 dyrektywy
2002/14/WE. Zasada spójności i niesprzeczności systemu prawa wymagała, aby informacje
poufne były w taki sam sposób chronione przez ustawę o informowaniu pracowników i
przeprowadzania z nimi konsultacji, jak są chronione przez ustawę o europejskich radach
zakładowych. Przepisy art. 36 ustawy o europejskich radach zakładowych właściwie
wykonują wymagania prawa wspólnotowego dotyczące ochrony tajemnic pracodawcy w
procedurach informowania i konsultowania z pracownikami i nie wymagają zmian. Mogły
więc zostać wykorzystane jako wzorzec dla postanowień o ochronie informacji poufnych w
art. 14 ustawy.
Artykuł 15 ustawy realizuje postanowienia art. 7 dyrektywy 2002/14/WE, który nakłada na
państwa członkowskie obowiązek zapewnienia, że przedstawiciele pracowników w toku
wykonywania swoich funkcji będą korzystali z odpowiedniej ochrony i gwarancji, które
umożliwiają im właściwe wykonywanie obowiązków. Regulacje zawarte w ustawie są
analogiczne jak w ustawie o europejskich radach zakładowych. Temu celowi służy też zmiana
zawarte w art. 19 projektu dotycząca ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania z
pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników.
W art. 16 ustawy wprowadzono odpowiedzialność karną osób działających w imieniu
pracodawcy oraz członków rady pracowników i ekspertów rady za naruszenie obowiązków.
Przepisy tego artykułu realizują ustalenia art. 8 dyrektywy 2002/14/WE, które nakładają na
państwa członkowskie obowiązek zapewnienia odpowiednich procedur sądowych lub
administracyjnych oraz odpowiednich sankcji w wypadku naruszenia przez pracodawcę lub
przedstawicieli pracowników obowiązków wynikających z dyrektywy.
Art. 17 ustawy wyłącza stosowanie przepisów ustawy dotyczących trybu i zasad
informowania i konsultowania, tj. reguł określonych w art. 10 i 11 ustawy, w odniesieniu do
pracodawców, u których przed dniem wejścia w życie ustawy zostało zawarte porozumienie
zapewniające efektywność informacji i konsultacji co najmniej równą określonej w ustawie i
uwzględniające interes pracodawcy i pracowników.
Ocena przewidywanych skutków społeczno- gospodarczych wynikających z projektu
ustawy.
1. Podmioty objęte projektem ustawy:
- pracodawcy,
- pracownicy,
- organizacje związkowe.
2. Konsultacje społeczne.
Projekt został przesłany do zaopiniowania przez reprezentatywne organizacje
związkowe i organizacje pracodawców, tj. NSZZ „Solidarność”, OPZZ, Forum
Związków Zawodowych, KPP, PKPP, BCC-Związek Pracodawców oraz Związek
Rzemiosła Polskiego.
3. Wpływ ustawy na finanse publiczne, rynek pracy i konkurencyjność gospodarki.
Projektowana ustawa nie pociągnie za sobą skutków dla budżetu państwa, nie wpłynie
na rynek pracy oraz na konkurencyjność gospodarki.
4. Wpływ regulacji na sytuację i rozwój regionów.
Projektowana ustawa nie będzie miała wpływu na sytuację i rozwój regionów.