Świerzb jest zakaźną chorobą wywoływaną przez pasożyta, świerzbowca ludzkiego Sacroptes scabiei. Objawia się zmianami skórnymi oraz uporczywym świądem (okolice nadgarstków, boczne strony palców, pośladki, naturalne fałdy skóry i okolice narządów płciowych, a u dzieci niemal całe ciało), który nasila się przede wszystkim w nocy. W okolicach zmian skórnych widoczne są charakterystyczne przeczosy nadżerki naskórka. Choroba przenosi się poprzez kontakt z osobą chorą, a także przez zarażone przedmioty (ręczniki, ubranie), czy brak higieny osobistej. Po zaobserwowaniu niepokojących zmian skórnych należy zgłosić się do lekarza. Motylica wątrobowa Fasciola hepatica jest pasożytem powszechnie występującym u zwierząt roślinożernych, jednak człowiek może stać się jego przypadkowym żywicielem ostatecznym. Do zarażenia dochodzi wówczas drogą doustną poprzez połknięcie larw razem z nieprzegotowaną wodą lub warzywami, np. sałatą. Motylica pasożytuje w przewodach żółciowych. Wywołuje chorobę zwaną fasciliozą, której towarzyszy zapalenie dróg żółciowych i pęcherzyka żółciowego, a wieloletnie inwazje mogą prowadzić do marskości wątroby. Leczenie odbywa się w warunkach szpitalnych. Glista ludzka jest pasożytem należącym do grupy nicieni. Atakuje przede wszystkim dzieci, pasożytując w jelicie cienkim. Zarażenie następuje drogą pokarmową, poprzez spożycie brudnych warzyw lub owoców, pijąc zanieczyszczoną jajami wodę lub przenosząc jaja na zabrudzonych ziemią rękach, np. podczas zabawy. Glista wywołuje chorobę zwaną glistnicą (askariozą), z takimi objawami jak: bóle brzucha, biegunki, nudności, wymioty oraz spadek masy ciała, zmiany skórne, obrzęk twarzy i powiek, a także nieżyt nosa. W ramach profilaktyki zaleca się przestrzeganie zasad higieny, przede wszystkim mycie rąk po kontakcie z glebą. Zdjęcia: BE&W Wszawica należy do chorób zakaźnych. W zależności od gatunku wszy mogą być zlokalizowane na owłosionej skórze głowy, na skórze łonowej lub odzieży. Zarażenie następuje poprzez bezpośredni kontakt z osobą już zainfekowaną. Należy pamiętać, że wesz nie skacze, tylko pełza. Wszawica głowowa objawia się świądem skóry, na włosach można dostrzec samego pasożyta lub jego jaja. Najbardziej narażone są dzieci, które mogą zarażać się w czasie zabawy, np. w przedszkolu. Wszawicę leczy się preparatami przepisanymi przez lekarza. Wszawica może być: głowowa, łonowa, odzieżowa. Owsica występuje najczęściej u dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym. Owsik przenosi się poprzez skażone pożywienie, brudne ręce, kurz domowy. Zwykle na owsicę choruje jednocześnie większość członków rodziny i osób z najbliższego otoczenia. Owsik zasiedla głównie jelito kręte, wypełzając przez odbyt. Samica składa na skórze ok. 11000 jaj, z których w ciągu 6 godzin wylęgają się nowe osobniki. Larwy te wracają z powrotem do jelita grubego. W przebiegu owsicy skóra okolicy odbytu i krocza często pokryta jest uszkodzeniami naskórka i zmianami wypryskowymi. Choroba może być przyczyną niepokoju, zgrzytania zębami, trudności w skupieniu uwagi, zaburzeń snu czy obgryzania paznokci. Dzieci z reguły mają osłabiony apetyt, podkrążone oczy i blade buzie. Czasem w przebiegu owsicy może dojść do stanu zapalnego wyrostka robaczkowego. Toksoplazmoza Toxoplasma gondii to pierwotniak, którego żywicielem pośrednim jest człowiek, a żywicielami ostatecznymi są koty domowe. Człowiek zaraża się oocystami wydalonymi z kałem przez koty. Oocysty powszechnie występują w glebie poprzez którą zanieczyszczają warzywa oraz owoce. Zakażenie następuje także przez zjedzenie surowego bądź niedogotowanego mięsa. U zdrowych osób, wskutek powstania specyficznych przeciwciał, infekcja ulega samoistnemu wygaszeniu. Choroba może mieć ciężki przebieg u osób z obniżoną odpornością, na przykład w przebiegu AIDS. Jest szczególnie groźna dla rozwijającego się płodu, do infekcji dochodzi przez łożysko. Przyjmuje się, że do zakażenia płodu dochodzi tylko wtedy, gdy kobieta ciężarna choruje w ciąży po raz pierwszy i nie wytworzyła jeszcze odporności. Do zakażeń dochodzi u 50% nieleczonych matek. Ryzyko zakażenia płodu rośnie wraz z czasem trwania ciąży. Tasiemiec jest przyczyną pasożytniczego zakażenia przewodu pokarmowego człowieka. Tasiemczyca jest chorobą odzwierzęcą, do zakażenia dochodzi poprzez spożycie mięsa zawierającego tzw. wągry, czyli postacie przetrwalnikowe pasożyta. Zakażenie może przebiegać bezobjawowo, może jednak objawiać się bólami brzucha, nudnościami, ogólnym osłabieniem, brakiem apetytu i chudnięciem. Dolegliwości te najczęściej występują u zakażonych dzieci. Człony tasiemca mogą być okresowo zauważalne w kale, jako cienkie, prostokątne, cieliste płatki. W celu uniknięcia zakażenia należy spożywać tylko przebadane weterynaryjnie mięso, uważać z jedzeniem surowego i niedogotowanego mięsa oraz przestrzegać ogólnych zasad higieny. Lamblioza Giardia lamblia należy do kosmopolitycznych pierwotniaków z grupy wiciowców. U człowieka pasożytuje w jelicie cienkim, pęcherzyku żółciowym, drogach żółciowych lub w wyrostku robaczkowym. Wywołuje lambliozę, jedną z najczęstszych chorób pasożytniczych u dzieci. Objawami występowania lamblii w organizmie są najczęściej dolegliwości żołądkowo-jelitowe, w postaci nudności, bólów żołądka lub w okolic pęcherzyka żółciowego. U dzieci mogą występować także zaburzenia trawienia i biegunki na zmianę z zaparciami. Zdarzają się również krótkotrwałe gorączki oraz wysypki alergiczne. Zdarza się jednak, że zakażenie przebiega bezobjawowo. O rodzaju leczenia musi zdecydować lekarz. Malaria (zimnica) jest zakaźną, tropikalną chorobą pasożytniczą wywoływaną przez jednokomórkowe pierwotniaki z rodzaju Plasmodium. Żywicielem pośrednim pierwotniaków są komary, przede wszystkim komary widliszki. Zakażenie odbywa się poprzez ukłucie przez komara, w którego ślinie znajdują się chorobotwórcze pasożyty. Do objawów choroby należą: ogólne osłabienie, dreszcze i wysoka gorączka. Po zaobserwowaniu niepokojących symptomów, zwłaszcza po powrocie z egzotycznych krajów, należy zgłosić się do lekarza, specjalisty od chorób zakaźnych. Toksokaroza wywoływana jest przez nicienie: glistę psią – Toxocara canis, bytującą w jelicie cienkim psowatych, lub glistę kocią – Toxocara cati. Głównym źródłem zarażenia jest ziemia zawierająca zapłodnione jaja wydalone przez młode psy i koty. Człowiek jest żywicielem niespecyficznym dla tego pasożyta, gdyż pasożyt nie osiąga w organizmie ludzkim dojrzałości i nie rozmnaża się. Do zakażenia dochodzi przez jamę ustną, następnie w początkowym odcinku jelita cienkiego wylęgają się larwy, które przez jego ścianę przenikają do naczyń krwionośnych. Larwy wędrują z prądem krwi, a gdy średnica naczynia jest mniejsza od rozmiarów larwy, przebijają się przez ścianę naczynia i przenikają do przyległych tkanek. Wokół larw usadowionych w tkankach powstają ziarniniaki. Najczęściej larwy docierają do wątroby. Tutaj zazwyczaj w większości pozostają obumierając, jednakże pewna ich liczba może przedostać się do płuc, rzadziej mięśni, mózgu czy gałek ocznych. Toksokaroza może więc przebiegać bezobjawowo lub z różnie nasilonymi objawami wielonarządowymi.