Świerzb jest zakaźną chorobą wywoływaną przez pasożyta

Świerzb jest zakaźną chorobą
wywoływaną przez pasożyta, świerzbowca
ludzkiego Sacroptes scabiei. Objawia się
zmianami skórnymi oraz uporczywym świądem
(okolice nadgarstków, boczne strony palców,
pośladki, naturalne fałdy skóry i okolice
narządów płciowych, a u dzieci niemal całe
ciało), który nasila się przede wszystkim
w nocy. W okolicach zmian skórnych widoczne są charakterystyczne przeczosy nadżerki naskórka. Choroba przenosi się poprzez kontakt z osobą chorą, a także
przez zarażone przedmioty (ręczniki, ubranie), czy brak higieny osobistej. Po
zaobserwowaniu niepokojących zmian skórnych należy zgłosić się do lekarza.
Motylica wątrobowa Fasciola hepatica
jest pasożytem powszechnie występującym
u zwierząt roślinożernych, jednak człowiek
może stać się jego przypadkowym żywicielem
ostatecznym. Do zarażenia dochodzi wówczas
drogą doustną poprzez połknięcie larw razem z
nieprzegotowaną wodą lub warzywami, np.
sałatą. Motylica pasożytuje w przewodach
żółciowych. Wywołuje chorobę zwaną fasciliozą, której towarzyszy zapalenie dróg
żółciowych i pęcherzyka żółciowego, a wieloletnie inwazje mogą prowadzić do
marskości wątroby. Leczenie odbywa się w warunkach szpitalnych.
Glista ludzka jest pasożytem
należącym do grupy nicieni. Atakuje przede
wszystkim dzieci, pasożytując w jelicie
cienkim. Zarażenie następuje drogą
pokarmową, poprzez spożycie brudnych
warzyw lub owoców, pijąc zanieczyszczoną
jajami wodę lub przenosząc jaja na
zabrudzonych ziemią rękach, np. podczas
zabawy. Glista wywołuje chorobę zwaną
glistnicą (askariozą), z takimi objawami jak: bóle brzucha, biegunki, nudności,
wymioty oraz spadek masy ciała, zmiany skórne, obrzęk twarzy i powiek, a także
nieżyt nosa. W ramach profilaktyki zaleca się przestrzeganie zasad higieny, przede
wszystkim mycie rąk po kontakcie z glebą.
Zdjęcia: BE&W
Wszawica
należy do chorób zakaźnych.
W zależności od gatunku wszy mogą być
zlokalizowane na owłosionej skórze głowy,
na skórze łonowej lub odzieży. Zarażenie
następuje poprzez bezpośredni kontakt z osobą
już zainfekowaną. Należy pamiętać, że wesz nie
skacze, tylko pełza. Wszawica głowowa objawia
się świądem skóry, na włosach można dostrzec
samego pasożyta lub jego jaja. Najbardziej
narażone są dzieci, które mogą zarażać się w czasie zabawy, np. w przedszkolu.
Wszawicę leczy się preparatami przepisanymi przez lekarza.
Wszawica może być: głowowa, łonowa, odzieżowa.
Owsica występuje najczęściej u dzieci
w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym.
Owsik przenosi się poprzez skażone
pożywienie, brudne ręce, kurz domowy.
Zwykle na owsicę choruje jednocześnie
większość członków rodziny i osób z
najbliższego otoczenia. Owsik zasiedla
głównie jelito kręte, wypełzając przez odbyt.
Samica składa na skórze ok. 11000 jaj, z których
w ciągu 6 godzin wylęgają się nowe osobniki. Larwy te wracają z powrotem do
jelita grubego. W przebiegu owsicy skóra okolicy odbytu i krocza często pokryta
jest uszkodzeniami naskórka i zmianami wypryskowymi. Choroba może być
przyczyną niepokoju, zgrzytania zębami, trudności w skupieniu uwagi, zaburzeń snu
czy obgryzania paznokci. Dzieci z reguły mają osłabiony apetyt, podkrążone oczy
i blade buzie. Czasem w przebiegu owsicy może dojść do stanu zapalnego wyrostka
robaczkowego.
Toksoplazmoza
Toxoplasma gondii
to pierwotniak, którego żywicielem pośrednim
jest człowiek, a żywicielami ostatecznymi są
koty domowe. Człowiek zaraża się oocystami
wydalonymi z kałem przez koty. Oocysty
powszechnie występują w glebie poprzez którą
zanieczyszczają warzywa oraz owoce.
Zakażenie następuje także przez zjedzenie
surowego bądź niedogotowanego mięsa. U zdrowych osób, wskutek powstania
specyficznych przeciwciał, infekcja ulega samoistnemu wygaszeniu. Choroba może
mieć ciężki przebieg u osób z obniżoną odpornością, na przykład w przebiegu AIDS.
Jest szczególnie groźna dla rozwijającego się płodu, do infekcji dochodzi przez
łożysko. Przyjmuje się, że do zakażenia płodu dochodzi tylko wtedy, gdy kobieta
ciężarna choruje w ciąży po raz pierwszy i nie wytworzyła jeszcze odporności. Do
zakażeń dochodzi u 50% nieleczonych matek. Ryzyko zakażenia płodu rośnie wraz
z czasem trwania ciąży.
Tasiemiec jest przyczyną pasożytniczego
zakażenia przewodu pokarmowego człowieka.
Tasiemczyca jest chorobą odzwierzęcą, do
zakażenia dochodzi poprzez spożycie mięsa
zawierającego tzw. wągry, czyli postacie
przetrwalnikowe pasożyta. Zakażenie może
przebiegać bezobjawowo, może jednak
objawiać się bólami brzucha, nudnościami,
ogólnym osłabieniem, brakiem apetytu i chudnięciem. Dolegliwości te najczęściej
występują u zakażonych dzieci. Człony tasiemca mogą być okresowo zauważalne
w kale, jako cienkie, prostokątne, cieliste płatki. W celu uniknięcia zakażenia należy
spożywać tylko przebadane weterynaryjnie mięso, uważać z jedzeniem surowego
i niedogotowanego mięsa oraz przestrzegać ogólnych zasad higieny.
Lamblioza
Giardia lamblia należy do kosmopolitycznych
pierwotniaków z grupy wiciowców. U człowieka
pasożytuje w jelicie cienkim, pęcherzyku
żółciowym, drogach żółciowych lub w wyrostku
robaczkowym. Wywołuje lambliozę, jedną
z najczęstszych chorób pasożytniczych u dzieci. Objawami występowania lamblii
w organizmie są najczęściej dolegliwości żołądkowo-jelitowe, w postaci nudności,
bólów żołądka lub w okolic pęcherzyka żółciowego. U dzieci mogą występować
także zaburzenia trawienia i biegunki na zmianę z zaparciami. Zdarzają się również
krótkotrwałe gorączki oraz wysypki alergiczne. Zdarza się jednak, że zakażenie
przebiega bezobjawowo. O rodzaju leczenia musi zdecydować lekarz.
Malaria (zimnica) jest zakaźną, tropikalną
chorobą pasożytniczą wywoływaną przez
jednokomórkowe pierwotniaki z rodzaju
Plasmodium. Żywicielem pośrednim
pierwotniaków są komary, przede wszystkim
komary widliszki. Zakażenie odbywa się
poprzez ukłucie przez komara, w którego
ślinie znajdują się chorobotwórcze pasożyty.
Do objawów choroby należą: ogólne osłabienie, dreszcze i wysoka gorączka.
Po zaobserwowaniu niepokojących symptomów, zwłaszcza po powrocie
z egzotycznych krajów, należy zgłosić się do lekarza, specjalisty od chorób
zakaźnych.
Toksokaroza wywoływana jest przez
nicienie: glistę psią – Toxocara canis, bytującą
w jelicie cienkim psowatych, lub glistę kocią –
Toxocara cati. Głównym źródłem zarażenia jest
ziemia zawierająca zapłodnione jaja wydalone
przez młode psy i koty. Człowiek jest żywicielem
niespecyficznym dla tego pasożyta, gdyż pasożyt
nie osiąga w organizmie ludzkim dojrzałości i nie
rozmnaża się. Do zakażenia dochodzi przez jamę ustną, następnie w początkowym
odcinku jelita cienkiego wylęgają się larwy, które przez jego ścianę przenikają do
naczyń krwionośnych. Larwy wędrują z prądem krwi, a gdy średnica naczynia jest
mniejsza od rozmiarów larwy, przebijają się przez ścianę naczynia i przenikają do
przyległych tkanek. Wokół larw usadowionych w tkankach powstają ziarniniaki.
Najczęściej larwy docierają do wątroby. Tutaj zazwyczaj w większości pozostają
obumierając, jednakże pewna ich liczba może przedostać się do płuc, rzadziej
mięśni, mózgu czy gałek ocznych. Toksokaroza może więc przebiegać bezobjawowo
lub z różnie nasilonymi objawami wielonarządowymi.