List Biskupa Siedleckiego na Wielki Post 2017

List pasterski Biskupa Siedleckiego
KAZIMIERZA GURDY
na Wielki Post
(2017)
Czcigodni Księża, Osoby Życia Konsekrowanego,
Drodzy Siostry i Bracia!
Przeżywamy rok przygotowania do Jubileuszu 200 lat istnienia naszej diecezji.
Samo słowo przygotowanie wskazuje na potrzebę podjęcia konkretnych działań,
koniecznych do owocnego przeżycia tego czasu. W to przygotowanie wpisuje się
rozpoczęty Środą Popielcową, czas Wielkiego Postu, jako przygotowanie do Świąt
Wielkanocnych. Zarówno w jednym, jak i w drugim przygotowaniu chodzi
o odnowienie oraz umocnienie relacji z Bogiem i z Kościołem. Ten rok przeżywamy
w duchowej łączności z Matką Jezusa. Maryja sto lat temu objawiła się w Fatimie
dzieciom: Łucji, Hiacyncie i Franciszkowi. Jej pierwsze spotkanie z dziećmi miało
miejsce 13 maja 1917 roku i zostało poprzedzone objawieniem się Anioła. Anioł
trzymając Kielich i Hostię modlił się razem z dziećmi następującą modlitwą:
„Przenajświętsza Trójco, Ojcze, Synu, Duchu Święty! Uwielbiam Cię ze czcią
najgłębszą. Ofiaruję Ci Przenajdroższe Ciało i Krew, Duszę i Bóstwo Pana naszego
Jezusa Chrystusa, obecnego na wszystkich ołtarzach świata, na przebłaganie za
zniewagi świętokradztwa i zaniedbania, które Go obrażają. Przez nieskończone zasługi
Jego Najświętszego Serca i Niepokalanego Serca Maryi, błagam Cię o nawrócenie
biednych grzeszników”. To ukazanie się Anioła zapowiedziało ścisły związek objawień
Maryi z odkupieńczym dziełem Jej Syna Jezusa Chrystusa. Orędzie Matki Bożej, które
odczytujemy z objawień, zachęca do nawrócenia i włączenia się w zbawczą misję
Jezusa zawartą w tajemnicy eucharystycznej ofiary. Tylko Jezus może uratować tych,
których życie naznaczone jest złem złączonym z pogardą do Boga i Jego nieskończonej
miłości. Łucja, Hiacynta i Franciszek doskonale wiedzieli, jak biedni są grzesznicy,
ponieważ została im pokazana wizja piekła. Po tej wstrząsającej wizji, dzieci z Fatimy
oddały się modlitwie różańcowej i podejmowały umartwienia w intencji nawrócenia
grzeszników. Maryja objawiając się Łucji, Hiacyncie i Franciszkowi pragnęła, aby jak
najwięcej grzeszników skorzystało ze zbawczego dzieła Jej Syna, dokonanego na
drzewie Krzyża. To orędzie odczytujemy i przyjmujemy dzisiaj, 100 lat po jego
przekazaniu. Czujemy się wezwani do nawrócenia i do pokuty. Najpierw my sami.
Czujemy się także wezwani do modlitwy i czynów pokutnych, podejmowanych dla
nawrócenia wszystkich, którzy gardzą Bogiem, aby powrócili do Jezusa i do Jego
Kościoła.
Drodzy Bracia i Siostry!
Nawrócenie jest możliwe jedynie wówczas, gdy jesteśmy świadomi naszych
słabości i grzechów. Doskonale wiemy, jak łatwo jest ulec podstępnym działaniom
szatana i zejść z drogi, którą idziemy od chwili chrztu świętego razem z Chrystusem.
Szatan jest podstępny względem nas, tak jak był podstępny wobec pierwszych ludzi.
Jego taktyka, jak to słyszeliśmy w pierwszym czytaniu, okazała się w stosunku do nich
skuteczna. Skuteczną okazuje się także w stosunku do nas i do naszych braci i sióstr.
My jednak jesteśmy w lepszej sytuacji niż byli pierwsi rodzice. Mamy bowiem Jezusa,
który pokonał szatana. Żyjemy także we wspólnocie Kościoła, a szczególnym oparciem
są dla nas wspólnoty parafialne, zakorzenione w naszym Kościele diecezjalnym,
istniejącym już od 200 lat. Mamy również naszych braci i siostry, którzy przeszli
zwycięsko przez ziemskie życie, korzystając z łaski udzielonej im przez Chrystusa i nie
dali się zepchnąć z drogi wiary, z drogi prawdy, dobra i miłości. Są to święci
i błogosławieni, a wśród nich patronowie naszej diecezji: święci Apostołowie Juda
Tadeusz i Szymon Gorliwy, św. Jozafat, Biskup i Męczennik, a także Błogosławieni
Męczennicy z Pratulina. Oni stoją po naszej stronie, gdy podejmujemy walkę
z pokusami, z propozycjami, jakie składa nam niestrudzenie zły duch. Szatan nie może
znieść tego, że my idziemy za Jezusem, że trwamy we wspólnocie Kościoła
i korzystamy z sakramentów świętych. Nie może znieść, że bardziej ufamy słowom
Jezusa zapisanym dla nas przez Ewangelistów, niż jego złudnym propozycjom.
Spójrzmy więc, po raz kolejny w naszym życiu, na Jezusa przebywającego od 40
dni na pustyni. Posłuchajmy Jego odpowiedzi na propozycje szatana. Te odpowiedzi są
dla nas pouczające. Pozwalają nam bowiem znaleźć słowa i argumenty, dzięki którym
będziemy zdolni oprzeć się pokusie odwrócenia się od Boga, porzucenia drogi wiary,
odejścia od prawdy, dobra i miłości. Zechciejmy więc zatrzymać się przez chwilę na
odpowiedziach Jezusa.
W pierwszej odpowiedzi Jezus przypomina: „Nie samym chlebem żyje człowiek,
lecz każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych”. Znaczy to, że horyzonty człowieka
nie powinny ograniczać się wyłącznie do poszukiwania rzeczy doczesnych. Troska
o dobra materialne nie może się dokonywać w oderwaniu od Boga. Człowiek bowiem
nie może być niezależny od swego Stwórcy, gdyż – jak stwierdza Sobór Watykański II –
„stworzenie bez Stworzyciela zanika” (KDK 36). Tym zatem, co powinno towarzyszyć
człowiekowi w jego życiu, winno być słowo pochodzące od Boga. Ono powinno stać się
dla człowieka odpowiedzią na wszystkie Jego rozterki, niepewności, wątpliwości. Ono
jedynie może wzbudzić w nim prawdziwą nadzieję, dać radość z czynienia dobra,
budować fundamenty pod życie mądre i szczęśliwe. Szatan pragnie zamknąć człowieka
w swoim świecie, ograniczyć go do dóbr materialnych i wmówić człowiekowi, że one
i tylko one, dadzą mu szczęście.
Odpowiedź Jezusa na drugą pokusę szatana: „… nie będziesz wystawiał na
próbę Pana Boga swego”, oznacza, że droga wiary przechodzi również przez
milczenie Boga, przez duchową ciemność, przez czas wątpliwości. Wiara nie polega na
poszukiwaniu cudowności i żywieniu się nimi. Wiara wyraża się w cierpliwości,
w odwadze pójścia za Bogiem, również i wówczas, gdy nie odczuwamy Jego obecności,
Jego bliskości, tak jakbyśmy sobie tego życzyli. Niech nie zamykają nam drogi do Boga
nieszczęścia, które dotykają nas lub naszych bliskich. One ranią nasze serce, ale
uzdrowienie może przynieść nam tylko Bóg. Nie przyjmujmy podpowiedzi szatana,
który wykorzystując naszą trudną sytuację, mówi: Bóg cię nie kocha, Bóg cię opuścił,
Bogu na tobie nie zależy. Te podpowiedzi, jak i każde inne słowo pochodzące od
szatana, są kłamstwem. I trzeba nam o tym pamiętać.
W trzeciej odpowiedzi szatanowi Jezus przypomina: „Jest napisane: Panu, Bogu
swemu, będziesz oddawał pokłon i Jemu samemu służyć będziesz”. Znaczy to, że
w naszym sercu jest miejsce tylko dla Jednego Boga, i to Boga prawdziwego. Nie ma
miejsca dla bożków - ani tych dawnych, ani współczesnych. Musimy zawsze mieć
świadomość, że odejście od prawdziwego Boga sprawia, że w sercu dajemy miejsce
bożkom, których albo sami sobie tworzymy, albo inni nam je zaproponują. Musimy się
zatroszczyć o naszą wierność Bogu żywemu i prawdziwemu. Musimy nieustannie
dokładać starań, aby nasze serca były miejscem, w którym mieszka jedyny i prawdziwy
Bóg.
Pytania jakie skierował do Jezusa szatan i które kieruje do człowieka są ciągłymi
prowokacjami, ciągłym nękaniem człowieka. Budzeniem w nim wątpliwości,
podważaniem prawd, które Bóg dał człowiekowi. Taką prowokacją jest ostatnio
wystawiony w teatrze w Warszawie spektakl zatytułowany „Klątwa”. Dla nas
wierzących stanowi on wydarzenie bardzo bolesne, gdyż zawiera bluźnierstwa
i wyszydzenie osób oraz wartości dla nas drogich. Ale zapewne nie jest to prowokacja
ostatnia. Kolejną będzie zapowiadany marsz w obronie prawa do zabijania
nienarodzonych. Potrzeba więc ze strony człowieka wierzącego stałej czujności
i mądrości, by stanąć po stronie prawdy i dobra. By nie dać się zmanipulować, by nie
odebrać sobie zdolności myślenia ani daru wolności.
Drodzy Bracia i Siostry!
Czas Wielkiego Postu daje nam szczególną szansę, aby nasza wiara w Jezusa
została umocniona. Może się to dokonać poprzez modlitwę, podjęty post i czynioną
jałmużnę, przez odrzucenie grzechu, walkę z uzależnieniami, szczególnie od alkoholu,
narkotyków, pornografii, gier hazardowych i komputerów. Każdy bowiem grzech
i uzależnienie zabierają naszą wolność, burzą porządek wewnętrzny i niszczą dobre
relacje z najbliższymi, a w konsekwencji niszczą nasze szczęście.
W czasie Wielkiego Postu mamy wiele propozycji w naszych parafiach do
wspólnej modlitwy i do czynienia aktów miłosierdzia. Zachęcam Was, Drodzy
Diecezjanie - dzieci, młodzież i dorosłych, do uczestnictwa w rekolekcjach parafialnych,
a szczególnie do udziału w naukach stanowych. Nie pomińmy tego, co w naszym
nawróceniu najistotniejsze, a więc sakramentalnej spowiedzi. Znajdźmy czas, aby wziąć
udział w nabożeństwach Drogi Krzyżowej i Gorzkich Żali, które dają nam większą
możliwość dostrzeżenia tajemnicy cierpienia Jezusa dla nas i dla naszego zbawienia.
W kontekście przeżywanego w naszej diecezji Roku Maryjnego zachęcam również do
udziału w nabożeństwach wynagradzających w pierwsze soboty miesiąca, a od maja
w nabożeństwach fatimskich. Zwracam się także do osób starszych i chorych i proszę,
by cierpienie, życiowe trudności, ofiarowali w intencji nawrócenia grzeszników i ich
powrót do Boga i do wspólnoty Kościoła.
Niech obok postu i modlitwy, nie zabraknie także otwartego serca wobec
potrzeb wspólnoty Kościoła i tych najbardziej potrzebujących. Dzielmy się z innymi
miłością oraz dobrami materialnymi, niezbędnymi do codziennego życia. W duchu
odpowiedzialności za Kościół diecezjalny włączmy się również w trud przygotowania
Jubileuszu, poprzez składane w dzisiejszą niedzielę ofiary na tacę, a także nabywanie
w swoich parafiach cegiełek na budowę Domu Pielgrzyma w Pratulinie, za co już teraz
serdecznie dziękuję.
W tym przygotowaniu do Świąt Zmartwychwstania Chrystusa, ale także do
Jubileuszu 200-lecia powstania naszej diecezji, zobaczmy siebie, nasze rodziny, naszych
bliskich włączonych w długi szereg pokoleń braci i sióstr żyjących przed nami,
podejmujących podobne, konkretne praktyki, modlitwy i umartwienia. Czas, w którym
dane jest nam żyć, jest dla nas wierzących w Jezusa i przynależących do Jego Kościoła,
bardzo wymagający. Tym bardziej potrzeba gruntowniejszego przygotowania, aby nie
dać się pokonać, aby oprzeć się pokusom, którym jesteśmy poddawani, aby z pomocą
Bożej łaski wyjść zwycięsko z codziennych potyczek ze złym duchem.
Na ten czas Wielkiego Postu, w Roku przygotowania do Jubileuszu 200 lat
istnienia naszej Diecezji, z serca wszystkim błogosławię: w Imię Ojca i Syna i Ducha
Świętego.
BISKUP SIEDLECKI
L.dz. 161/2017
Siedlce, dnia 1 marca 2017 r.
List pasterski należy odczytać we wszystkich kościołach i kaplicach Diecezji Siedleckiej,
w I niedzielę Wielkiego Postu, dnia 5 marca br.