porównywalny zakres oceny użytkowości trzody chlewnej w roku

PORÓWNYWALNY ZAKRES OCENY UŻYTKOWOŚCI TRZODY CHLEWNEJ
W ROKU 2014, WOBEC 2013, W SKALI KRAJU – Z DUŻYM JEJ WZROSTEM W
WARMIŃSKO-MAZURSKIM, A ZAUWAŻALNYM TEŻ W WIELKOPOLSKIM.
ZWIĘKSZENIE KONCENTRACJI OCENY – PRZY ROSNĄCYM UDZIALE PBZ
W POPULACJI AKTYWNEJ I LEPSZYCH JEJ WYNIKACH, NA TLE WBP.
W roku 2014 liczba ocenianych loch zmniejszyła o 1 i 3/4%. Przy uszczupleniu bazy produkcyjnej w tym
samym okresie – można uznać, że zakres oceny użytkowości trzody chlewnej pozostał prawie na poziomie
roku poprzedniego; zwłaszcza wobec zakwalifikowania do rozrodu nieco większej ilości zwierząt – o 0,65%.
Wynikło to ze zmiany struktury populacji ocenianej – w praktyce za sprawą większej populacji aktywnej pbz:
o 0,28% w strukturze, kosztem m.in. wbp (ubytek 0,24%). Przy mniejszym zakresie oceny loch – znaczny był
wzrost liczby ocenionych knurków i loszek (2,51%). Bardziej znaczące – na tle zmian zakresu oceny – było
podniesienie koncentracji hodowli: o 1,73%.
Ogólnie zmiany populacji aktywnej roku 2014 cechowały różnice międzyregionalne i międzyrasowe –
najogólniej na niekorzyść liczącego się regionu kujawsko-pomorskiego oraz znaczącej w hodowli rasy wbp.
Równolegle skoncentrowano ocenę knurów mieszańcowych na duroc x pietrain – do rozmiaru 92,3%.
REGIONALNE ZRÓŻNICOWANIE HODOWLI
Rok 2014 zdecydowanie wzmocnił pozycję regionu warmińsko-mazurskiego – z blisko 10%-owym
wzrostem udziału populacji aktywnej w jej krajowej strukturze; obecnie to już niemalże ósma część
krajowej populacji aktywnej. Zauważalnie wzmocnił swoją pozycję w hodowli trzody chlewnej w
2014 region wielkopolski (1,69%) i pomorski (0,66%), który jest czwartym w krajowej hodowli.
W czołowym regionie kujawsko-pomorskim nastąpił spory spadek populacji aktywnej. Osłabła też
rola pozostałych 12 regionów – mniej znaczących dla obrazu naszej hodowli trzody chlewnej.
Tabela poniżej obrazuje aktualną strukturę populacji aktywnej – na tle masowej – w 4 czołowych
regionach hodowli trzody chlewnej w Polsce.
lp
regiony
1
2
3
4
5
kujawsko-pomorski
wielkopolski
warmińsko-mazurski
pomorski
pozostałe 12 regionów
udział w krajowej
populacji aktywnej
26,47 %
21,12 %
12,12 %
7,67 %
32,62 %
udział w krajowej
populacji masowej
13,15 %
29,58 %
5,25 %
7,74 %
44,28 %
Rzut oka na tabelę pozwoli zwrócić uwagę na większą regionalizację hodowli – na tle chowu trzody
chlewnej (która i tutaj jest już bardzo duża). Nadto widać mniejszą rolę w hodowli mazowieckiego,
a przede wszystkim łódzkiego (dwóch regionów znaczących w chowie).
SKALA RÓŻNIC W WYNIKACH NA KORZYŚĆ PBZ – W STOSUNKU DO WBP
Przy bardzo dużej przewadze skali oceny pbz (34,4%), wobec wbp – wyniki oceny na korzyść pbz
przemawiają w szczególności w wypadku oceny wartości rozpłodowej:
a/ liczebność miotów o 1,1% większa – wobec wbp,
b/ krótszy o 1,74% okres międzymiotu – a więc jeszcze większa różnica, na tle wbp,
c/ liczba sutków o 1,44% większa – wobec wbp.
Jednocześnie wyniki w zakresie użytkowości tucznej pbz są wprawdzie zauważalnie gorsze – na tle
wbp, ale nie na tyle – na ile słabsze są wyniki wbp w ocenie wartości rozpłodowej (na którą stawia
obecnie polska hodowla). Rezultat jest taki, iż ze stada pbz uzyskamy (w tym samym czasie) więcej
surowca – w rozmiarze 0,72-0,84%; a zatem więcej – w skali gospodarczo znaczącej.
Charakterystyczna jest równoczesna przewaga pbz w indeksie ZWH – w rozmiarze 0,34-0,35%.
Korekta cyfr pozyskanego surowca, przy obecnej strukturze oceny knurów mieszańcowych – przy
ewentualnym ich użyciu w produkcji towarowej – nie ma istotnego znaczenia gospodarczego.