Potowe feromony

Potowe feromony
Pot to wydzielina gruczołów potowych składająca się w 99 proc. z wody. Pozostały jeden
procent to sole, tłuszcze, mocznik, kwas mlekowy, węglowodany i związki mineralne (m.in.
potas, wapń i magnez). Skład ani ilość wydzielanego potu nie są stałe. Zmieniają się z
wiekiem, zależą od produkowanych przez organizm hormonów, atakujących nas chorób,
ale też pogody czy tego, co zjemy.
Poci się każdy z nas - to naturalny mechanizm regulacji ciepła. W ten sposób schładzamy
organizm, chroniąc go przed przegrzaniem. Z potem usuwamy również różne toksyny.
Pot jest bezwonny. Dopiero gdy np. z powodu braku odpowiedniej higieny rozmnożą się
bakterie i osadzą tłuszcze (a swoje trzy grosze dołożą też zażywane leki i atakujące nas
choroby), zapach potu może stać się bardzo przykry.
Pot jest wydzielany przez dwa rodzaje gruczołów: apokrynowe i ekrynowe.
Te pierwsze znajdują się głównie w obrębie pach, brodawek sutkowych i okolic intymnych.
Stają się aktywne w okresie dojrzewania, a ich wydzielina jest oleista i lepka. Niektórzy
uważają, że to właśnie ona odgrywa rolę feromonów niosących informacje zapachowe o
charakterze seksualnym. Brzydki zapach potu jest spowodowany z reguły zaburzeniami w
pracy gruczołów apokrynowych.
Gruczoły ekrynowe znajdują się na powierzchni prawie całego ciała i działają od momentu
urodzenia. Produkowany przez nie pot składa się głównie z wody i powstaje wtedy, gdy
pod wpływem np. gorącego letniego powietrza lub intensywnego wysiłku fizycznego
organizm musi się schłodzić.
Pikantne też nie służy
Nadpotliwość możemy najprościej podzielić na ograniczoną i uogólnioną.
Ta pierwsza, dotycząca tylko niektórych obszarów ciała, najczęściej jest spowodowana
stresem. To wszystkie sytuacje, w których pod wpływem zdenerwowania, lęku czy złości
nagle zaczynają się nam pocić pachy, dłonie, stopy i czoło.
Jaki jest mechanizm tego zjawiska?
Siny stres pobudza do działania nerwowy układ współczulny, który unerwia też gruczoły
potowe ekrynowe.
W chwilach zdenerwowania poci się prawie każdy z nas. Jednak niektóre osoby pocą się,
po pierwsze, wyjątkowo obficie, a po drugie, pod wpływem znacznie mniejszego stresu niż
przeciętny człowiek.
Jedną z odmian pocenia ograniczonego jest tzw. pocenie smakowe. Osoby mające ten
problem w czasie spożywania pikantnych lub gorących pokarmów (także podczas picia tego
typu napojów) pocą się w okolicy ust. To, w jaki sposób powstaje tego rodzaju
nadpotliwość, wciąż pozostaje zagadką. Z obserwacji wiadomo jednak, że pocenie
smakowe może się nasilać w przebiegu schorzeń centralnego układu nerwowego, cukrzycy,
półpaśca lub po przejściu jakiegoś urazu.
Nadpotliwość uogólniona dotyczy całego ciała. Lekarze mają często problem z
jednoznacznym określeniem jej przyczyny. Uważa się, że do powstania tego typu kłopotów
przyczyniają się m.in.: choroby (głównie endokrynologiczne - np. nadczynność tarczycy,
nadczynność przysadki), ciąża, menopauza, zażywanie niektórych leków (antydepresantów,
niesteroidowych leków przeciwzapalnych, obniżających poziom cukru) czy dużych dawek
kofeiny.