normalizacja iso w obszarze odpowiedzialności społecznej

Studia i Materiały. Miscellanea Oeconomicae
Rok 17, Nr 2/2013
Wydział Zarządzania i Administracji
Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach
Nauki dla Zarządzania.
Od czasów Adamieckiego do współczesności
Jerzy Zamojski1
NORMALIZACJA ISO W OBSZARZE
ODPOWIEDZIALNOŚCI SPOŁECZNEJ
PRZEDSIĘBIORSTW
Wprowadzenie
Problematyką normalizacji, a w niej normalizacji w obszarze odpowiedzialnego biznesu zajmuję się już kilkanaście lat. Z zadowoleniem przyjąłem więc mocno
spóźnioną (nawet w zamyśle autorów), ale jakże potrzebną pierwszą normę Międzynarodowej Organizacji Normalizacyjnej ISO w tym obszarze. Norma ta,
o numerze 26000 została wprowadzona dopiero 1 listopada 2010 r., a więc 25
miesięcy po planowanym terminie. Pierwotnie, w dokumencie ISO z kwietnia
2006 pt. Participating in the future International Standard ISO 26000 on Social
Responsibility, norma ta miała wejść w życie w październiku 2008 roku2. Kompletne, planowane i nie zrealizowane kalendarium przytoczyłem już w artykule pt.
Normy Odpowiedzialnego Biznesu – stan obecny i perspektywy z roku 20063. Na
polską edycję tej normy opracowaną przez PKN przyszło nam czekać jeszcze kolejne dwa lata, gdyż ta ukazała się w listopadzie 2012 roku4. Tak więc w chwili,
w której piszę ten artykuł, noma ta nie ma jeszcze roku. To opóźnienie polskiej
edycji wprawdzie ma swe oczywiste skutki negatywne, gdyż Polacy nie władający
biegle językami obcymi mogą z tej normy korzystać w zasadzie dopiero od tego
roku, ale ma też i pewne pozytywy. Możemy bowiem spojrzeć na tę normę przez
pryzmat wad lub zagrożeń, jakie udało się dostrzec zagranicznym specjalistom
w wyniku obserwacji efektów samej normy oraz tego, do czego bywa ona wyko1
2
3
4
Dr Jerzy Zamojski, adiunkt, Uniwersytet Jana Kochanowskiego w Kielcach.
Participating in the future International Standard ISO 26000 on Social Responsibility, ISO, April
2006, s. 8.
J. Zamojski, Normy Odpowiedzialnego Biznesu – stan obecny i perspektywy, Miscellanea Oeconomicae. Studia i Materiały, Wydział Zarządzania i Administracji Akademii Świętokrzyskiej im.
Jana Kochanowskiego w Kielcach, Rok 10, No2/2006, s. 239.
Opracowana przez Komitet Techniczny PKN KT 305: Społeczna odpowiedzialność.
175
rzystywana, a co chyba nie było celem jej twórców. Zanim jednak przejdę do
omawiania kontrowersji narosłych wokół owej normy postaram się przybliżyć jej
zawartość, tak by owa odrobina krytyki nie przesłoniła państwu licznych zalet,
jakie owa norma ze sobą niesie.
Norma PN-ISO 26000 w zarysie
Oficjalna strona PKN poświęcona tej normie informuje, że ISO „w 2005 r. powołała największą w dotychczasowej historii ISO grupę roboczą ISO ds. Odpowiedzialności społecznej, w skład której wchodziło około 450 ekspertów i 210
obserwatorów z 99 krajów członkowskich ISO oraz 42 organizacji powiązanych.
Eksperci reprezentowali sześć grup interesariuszy: przemysł, instytucje rządowe,
konsumentów, pracowników, organizacje pozarządowe oraz usługi, wsparcie,
badania, naukę”5. Jednak, według dokumentów, które opublikowała sama ISO6 tę
decyzję podjęto na spotkaniu w Sztokholmie w dniach 24 i 25 czerwca 2004, czyli
ponad rok wcześniej. Natomiast we wrześniu 2005 roku na konferencji w Bangkoku dokonano korekty struktury tej Grupy Roboczej (Na wniosek Brazylijskiej
(ABNT) i Szwedzkiej Organizacji Normalizacyjnej (SIS)7, tak więc prace nad
normą trwały aż ponad 6 lat. Efektem pracy tej wielkiej rzeszy ekspertów jest
norma licząca bez załączników 99 stron (z załącznikami 122). Sam układ normy,
jako dokumentu siedmio-rozdziałowego został zachowany (był już taki w maju
2006), ale treści poszczególnych rozdziałów w toku prac uległy bardzo istotnym
zmianom.
Podstawowe pytanie, jakie stawiają sobie specjaliści, to „czy ISO 26000 jest
normą systemu zarządzania?” Choć sama norma stwierdza to jednoznacznie „nie
jest normą systemu zarządzania”8,9. Owo stwierdzenie jest jednak wyjątkowo niefortunne. Norma ta bowiem mówi o tym, jak organizować pracę przedsiębiorstwa
w różnych aspektach, które mogą mieć istotny wpływ na któryś z obszarów odpowiedzialnego biznesu (jest ich siedem i będą omówione poniżej), jak identyfikować, dobierać i współpracować z interesariuszami, jak dobierać partnerów biznesowych, jak właściwie traktować wszystkie grupy osób zatrudnionych w przedsiębiorstwie itd. Zwróćcie Państwo w czasie lektury dalszej części niniejszego arty5
6
7
8
9
http://www.pkn.pl/iso-26000 (7.09.2013).
ISO Technical Management Board resolution 35/2004, Stockholm, 24-25 June 2004.
Całą strukturę organizacyjną WG SR opisałem już przed laty w przytaczanym powyżej artykule
Normy Odpowiedzialnego Biznesu… więc osoby zainteresowane szczegółami odsyłam do niego,
nie chcąc się tu powtarzać.
PN-ISO 26000:2012P Wytyczne dotyczące społecznej odpowiedzialności, PKN 2012, s. 13.
Litera P po roku wydania normy to nie literówka. Od 2013 roku pojawiły się po roku wydania
normy dwa nowe elementy. Pierwszy to miesiąc wydania 2013-03 oznaczający, że norma została
wydana w marcu 2013 roku. W przypadku cytowanych w artykule norm ten element nie występuje. Zaś drugim jest oznaczenie języka normy (bo polska norma wcale nie musi być po polsku) i tu
dopuszczalne są 4 litery: P- język polski, F- francuski, D- niemiecki i E- angielski. Litera ta nie
jest elementem numeru referencyjnego normy. Nowe jest też to, że jeśli w Polsce ukażą się kolejno dwie (lub więcej) wersje językowe, to data publikacji najwcześniejszej jest datą niezmienną,
a zmienia się tylko litera wersji językowej.
176
kułu (lub samej normy), że nie da się jej oddzielić od zarządzania. Przeciwnie. Bez
odpowiedniego systemu zarządzania przedsiębiorstwem, które wśród rozlicznych
innych kryteriów podejmowania decyzji będzie uwzględniaj szeroko pojęty interes
społeczny, działania na rzecz odpowiedzialnego biznesu będą bardzo ułomne, o ile
w ogóle możliwe do realizacji. Samo ISO zmieniło więc zdanie i w styczniu 2012
wprowadziło ją do nowej „grupy norma zarządzania i kierowania” obok norm
zarządzania jakością (9000), środowiskowego (14000), zarządzania energią
(50001), oraz zarządzania ryzykiem (31000). Pierwotny zapis został jednak powielony przez PKN w polskiej edycji bez opatrzenia go choćby przypisem wyjaśniającym.10 Wydaje się, że u podstaw owej zmiany stanowiska ISO legła oczywista
konstatacja, że choć norma zawiera wytyczne, czyli zalecenia, a nie wymagania
dla przedsiębiorstw chcących kierować się społeczną odpowiedzialnością to nie
zmienia to faktu, że tak naprawdę służy ona ułatwieniu zarządzania. To, że ze
względu na brak wymagań (czyli nakazów koniecznych do realizacji) formalnie
uniemożliwia certyfikację (bo brak twardych kryteriów oceny) niczego tu w tym
obszarze nie zmienia. Zdecydowana większość norm z rodzin ISO 9000 czy ISO
14000 to nie są normy certyfikowane i niczego to nie zmienia, gdyż służą usprawnieniu zarządzania w wybranych obszarach.
Norma ISO 26000 nie jest normą przeznaczoną do certyfikacji i ISO stanowczo
podkreśla, że nie może być do niej stosowana11. Ta zasada nie dla wszystkich jest
jednak równie oczywista, ale o tym pomówimy po opisie jej zawartości.
Norma ta przeznaczona jest dla wszystkich typów organizacji i składa się
z siedmiu rozdziałów i dwóch załączników oraz bibliografii.
W rozdziale pierwszym zdefiniowano zakres normy oraz określono ograniczenia
i wyłączenia. Stwierdzono w nim, że tematów, jakimi zajmuje się norma jest siedem12:
1. Koncepcje, terminy i definicje;
2. Konteksty, trendy i cechy charakterystyczne;
3. Zasady i praktyki;
4. Kluczowe obszary i zagadnienia;
5. Integrowanie, wdrażanie i promocja;
6. Identyfikacja i organizowanie interesariuszy;
7. Komunikowanie zobowiązań i efektów działań.
Rozdział drugi zawiera szereg przydatnych definicji.
Rozdział trzeci „Rozumienie społecznej odpowiedzialności” stwierdza, że „zasadniczą cechą społecznej odpowiedzialności jest gotowość organizacji do
uwzględnienia podczas podejmowania decyzji kwestii społecznych i środowiskowych oraz rozliczenie się z wpływu podejmowanych decyzji na społeczeństwo
i środowisko.”13.Tak więc mamy tu i system (gotowość organizacji), podejmowanie decyzji i kontrolę efektów, czyli jednak zarządzanie.
Choć norma znalazła się w PKNowskim Sektorze Zagadnień Podstawowych I systemów zarządzania.
http://www.iso.org/iso/news.htm?refid=Ref1378 It's crystal clear. No certification to ISO 26000
guidance standard on social responsibility, 30 November 2010
12
Liczba 7 pojawia się w tej normie wielokrotnie.
13
PN-ISO 26000:2012P… Rozdział 3
10
11
177
Rozdział czwarty określa 7 zasad społecznej odpowiedzialności:
1. Rozliczalność (organizacji ze swej działalności)
2. Przejrzystość (decyzji i działań organizacji)
3. Postępowanie etyczne (wraz z jego promocją)
4. Poszanowanie interesów interesariuszy
5. Poszanowanie prawa
6. Poszanowanie międzynarodowych norm postępowania (zwłaszcza wówczas, gdy krajowe prawo jest ułomne)
7. Poszanowanie praw człowieka.
Rozdział piąty „Rozumienie społecznej odpowiedzialności i angażowanie interesariuszy” określa trzy typy relacji (1. organizacja – społeczeństwo; 2. Organizacja – interesariusze; 3. Interesariusze – społeczeństwo). Określa przejrzyste zasady
identyfikacji oraz nakazuje równość interesariuszy.
W rozdziale szóstym określono wytyczne dotyczące obszarów odpowiedzialności społecznej. Jest ich siedem:
1. Ład organizacyjny (system podejmowania i wdrażania decyzji przez organizację)
2. Prawa człowieka (obywatelski, polityczne, gospodarcze, społeczne i kulturalne)
3. Środowisko (określa zasady w tym zakresie i odsyła do norm ISO 14000)
4. Praktyki w zakresie pracy (samej organizacji oraz jej służących i przez nią
zleconych)
5. Uczciwe praktyki operacyjne (w kontaktach z innymi organizacjami oraz
przeciwdziałanie korupcji, wraz z dawaniem przykładu)
6. Zagadnienia konsumenckie (głównie związane z ochroną praw konsumenta. Przywołane są tu też trzy normy z rodziny ISO 9000 – 1000114, 1000215,
1000316)
7. Zagadnienia społeczne i rozwój społeczności lokalnej (którą ISO traktuje
jako elementarną część zrównoważonego rozwoju, której elementem jest
sama organizacja).
Wszystkie te obszary zostały szczegółowo omówione w podrozdziałach wraz
z rozważaniami na temat różnych ich aspektów (zagadnień). Wymieniono w nim
także szereg korzyści dla organizacji płynących ze społecznej odpowiedzialności.
W rozdziale siódmym opisano zasady integrowania odpowiedzialności społecznej z działaniami organizacji. Zdefiniowano zasady dokonywania przeglądu
organizacji, ciągłego doskonalenia oraz właściwej komunikacji i zwiększania wiarygodności w obszarze odpowiedzialności społecznej.
PN-ISO 10001:2009P Zarządzanie jakością -- Zadowolenie klienta -- Wytyczne dla organizacji
dotyczące kodeksów postępowania
15
PN-ISO 10002:2006P Zarządzanie jakością -- Zadowolenie klienta -- Wytyczne dotyczące postępowania z reklamacjami w organizacjach
16
PN-ISO 10003:2009P Zarządzanie jakością -- Zadowolenie klienta -- Wytyczne dotyczące rozstrzygania sporów na zewnętrz organizacji
14
178
Ideą przewodnią jest maksymalizowanie działań w obszarze odpowiedzialnego
biznesu.
Nie dla certyfikacji normy ISO 26000. Czy aby na pewno?
ISO, jak już napisałem wcześnie, nie przeznaczyło normy ISO 26000 do certyfikacji i stanowczo sprzeciwiło się takim praktykom. Nie przeszkodziło to jednak
krajowym i międzynarodowym organizacjom normalizacyjnym oraz jednostkom
certyfikacyjnym w zaoferowaniu swym klientom tego typu usług. Niektóre jednostki certyfikacyjne (także z Europy) rozpoczęły certyfikację jeszcze przed oficjalną premierą normy ISO 2600017. W ślad za tym poszło tworzenie norm krajowych, które pozwalają certyfikować to co miało być niecertyfikowane. Doczekaliśmy się więc szeregu norm z tego zakresu. Szczególnie ciekawy przypadek to
wkład w tym zakresie małego kraju UE jakim jest Dania. Najpierw stworzono
w nim normę DS 26001 (jedynka na końcu to zapewne analogia do certyfikowanych norm zarządzania ISO 9001 czy ISO 14001). Następnie, po interwencji ISO,
która zastrzegła numer 26001 dla innych standardów norma została przemianowana na DS 4900118, którą reklamuje się w następujący sposób: „Mamy pomóc firmie
zapewnić spójności między słowami i czynami, a certyfikat może udowodnić, że
dążysz do szerokiego zakresu wymagań w następujących obszarach:
− Dobre zarządzanie
− Prawa Człowieka
− Praca
− Środowiskowy
− Prowadzenie działalności
− Warunki konsumenckie
− Rozwój społeczności lokalnych i zaangażowanie.
Duński standard CSR, DS 49001, w oparciu o system zarządzania międzynarodową normą ISO 26000”19.
Także Austriacy wnieśli swój wkład w tworzenie tego typu norm krajowych.
Stworzyli oni normę ONR 192500, którą reklamują w sposób następujący: „Ta
nowa austriacka norma określa wymagania systemu zarządzania CSR w zależności od ISO 26000 i dostarcza kryteriów wymagających spełnienia dla podstawowych zagadnień w całym obszarze jej działalności. ONR 192500 jest certyfikowana.”20 Quality Austria, oferująca tę normę do certyfikacji, została założona jako
spółka w 2004 roku. Obejmuje ona cztery organizacje OQS, ovQ, OQA i AFQM.
Jej bliskie relacje z organizacjami partnerskimi IQNet, EOQ i EFQM umożliwiają
wymianę miejscowego i globalnego know-how. W skali globalnej, Quality Austria
współpracuje z ponad 100 organizacjiami członkowskimi z prawie 50 krajów.
Poprzez własne i partnerskie biura Quality Austria jest również reprezentowana
G. Gürtler, Kuszenie ISO 26000. Przewodnik na temat odpowiedzialności społecznej, Maj 2012, s. 7.
http://www.dscert.dk/da-DK/aktuelt/nyhedsarkiv/Sider/CSR_DS26001.aspx
19
www.dscert.dk/da-DK/Ydelser/Sider/DS49001.aspx - oficjalna strona DS Certificering.
20
http://www.qualityaustria.com/index.php?id=3229&L=1 norma ONR 192500.
17
18
179
w Europie Wschodniej i Południowo-Wschodniej, Afryce Północnej, Azji i Ameryce Południowej21. Jest to więc instytucja, której wpływy sięgają daleko poza
obszar Austrii (także do Polski).
Także hiszpański AENOR (The Spanish Association for Standardisation and
Certification) wniósł swój wielki wkład do certyfikacji według ISO 26000.
Stworzył normę specyfikacyjną SR 10, według której jako pierwsze (na dzień
9.03.2011) miały być certyfikowane: Red Eléctrica Corporación, Red Eléctrica de
España, S.A.U (REE), Red Eléctrica del Sur, S.A. (Redesur, RDS), Transportadora
de Electricidad, S.A. (TDE)22. Na koniec grudnia 2012 roku AENOR chwali się już
96 certyfikatami z tego obszaru, a więc dziś musi ich być już więcej23. Na jego bazie, w listopadzie 2011 ogłoszono standard międzynarodowy firmowany przez
IQNet SR 1024. Tego typu usługi mogą być oferowane także w Polsce, gdyż wśród
członków IQNet mających swe oddziały w Polsce są sam AENOR, DQS czy PCBC.
Członkami IQNet są też wspominane powyżej duński DS i austriacki QA25.
Problem zarabiania na odpowiedzialnym biznesie i normie ISO 26000 nie
sprowadza się oczywiście tylko do dawania certyfikatów na podstawie samej normy lub norm klonów. Problem ten jest bowiem znacznie szerszy i obejmuje także
wszelkie oferty szkoleń, doradztwa czy wystawiania ocen, a nawet nadawania
znaczków odpowiedzialnego biznesu. Tą ofertą może być zainteresowana pokaźna
liczba firm i instytucji. Czy firmy-klienci mogą być zainteresowani otrzymaniem
takiego dokumentu? Sądząc po informacjach wspomnianego choćby AENORa –
tak. Czy zarabianie na zaspokajaniu takich potrzeb przez owe instytucje to coś
złego, czy niemoralnego? Sądzę, że nie. Nie jestem przeciwnikiem tego, żeby
robiąc coś społecznie pozytywnego firmy nie mogły się tym chwalić, a tylko czekać na efekt szeptanej propagandy. Potwierdzenie w takiej, czy innej formie
owych zasług przedsiębiorstwa powinno znacząco ułatwić dotarcie z tą informacją
do potencjalnego klienta. Możliwe, że szansa na taką promocję, skłoni część firm
do podjęcia bardziej świadomych i konkretnych działań w tym zakresie. Natomiast
istnieje poważne ryzyko, na które uwagę zwrócił Guido Günter ekspert NORMAPME (Europejskiego Zrzeszenia Rzemiosła, Handlu oraz Małych i Średnich
Przedsiębiorstw dla Normalizacji)26, który rozróżnił dwa typy odpowiedzialności
http://www.qualityaustria.com/index.php?id=2244&L=1 Quality Austria (QA) o sobie.
http://ingecal.cat/wp-content/uploads/2011/04/Parte-10-RS10-de-AENOR-y-conclusiones-finalesde-la-serie.pdf
23
http://www.en.aenor.es/aenor/aenor/datos/datos_principales.asp#.Ui7hCcZM-Js podstawowe dane
o osiągnięciach AENOR.
24
http://dqs-cfs.com/portfolio/iqnet-sr-10-corporate-social-responsibility/
25
http://www.iqnet-certification.com/index.php?page=detail&IDvoice=2&detail=63&act
=&partner=TEST+St+Petersburg&idpart=33 członkowie IQNet.
26
http://www.normapme.eu/pl/page/462/czym-jest-normapme oficjalna strona NORMAPME - jest
międzynarodową organizacją non-profit, założoną w 1996 przy wsparciu Komisji Europejskiej.
Ich członkowie reprezentują ponad 12 milionów przedsiębiorstw we wszystkich krajach Europy,
włącznie z wszystkimi państwami członkowskimi Unii Europejskiej i Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA). Obecnie NORMAPME reprezentuje MŚP w procesie normalizacji
na podstawie kontraktu z Komisją Europejską.
21
22
180
społecznej – materialną i formalną. Materialna odpowiedzialność społeczna to
„napędzany kreatywnością wkład do społeczeństwa z niezliczoną różnorodnością
działań”. Formalna odpowiedzialność społeczna to „ograniczona różnorodność
(certyfikat)”. Formalna stanowi tylko drobny fragment materialnej odpowiedzialności społecznej. Zdaniem G. Güntera istnieje spora obawa, że faktyczną działalność społeczną w przedsiębiorstwie zdominuje, lub całkowicie podporządkuje
sobie pogoń za spełnieniem wymagań certyfikacyjnych z ogromną szkodą dla
interesariuszy. Formułuje więc postulat „Anty-produktywności certyfikatów odpowiedzialności społecznej”.27 Czy ma rację? Na pewno w jakimś stopniu tak, znając
praktyki w zakresie certyfikacji i znakowania w innych obszarach zarządzania. Na
dziś trudno jednak wyrokować zarówno o skali potencjalnego wyścigu po znaczki,
jak i, co wydaje się być zdecydowanie ważniejszą kwestią: o bilansie strat i korzyści społecznych wynikających z takiej działalności.
Podsumowanie
Niniejszy artykuł nie wyczerpuje oczywiście problematyki związanej z normą
ISO 26000 i wydarzeń wokół niej, ale mam nadzieję, że pozwala zorientować się
zarówno w tym, czym jest norma ISO 26000 (polecam ją jako lekturę, gdyż, jako
poradnik jest napisana w sposób bardzo przystępny nawet dla osób nie mających
do tej pory większej styczności z odpowiedzialnym biznesem). Niezależnie od
tego, czy zdecydujecie się państwo na działalność bardziej lub mniej „znormalizowaną” w obszarze odpowiedzialnego biznesu to najważniejsze jest przecież to,
że robicie coś dla obecnych i przyszłych pokoleń oraz środowiska naturalnego,
a wiedza zawarta w normie ISO 26000 może stanowić dla Państwa niezastąpione
źródło inspiracji by robić to jak najbardziej efektywnie.
Bibliografia:
1. Gürtler G., Kuszenie ISO 26000. Przewodnik na temat odpowiedzialności społecznej,
Maj 2012.
2. http://ingecal.cat/wp-content/uploads/2011/04/Parte-10-RS10-de-AENOR-yconclusiones-finales-de-la-serie.pdf informacje o hiszpańskiej normie RS 10.
3. http://www.dscert.dk/da-DK/aktuelt/nyhedsarkiv/Sider/CSR_DS26001.aspx informacja
o przyczynach zmiany numeracji normy DS 26001 na DS 49001.
4. http://www.en.aenor.es/aenor/aenor/datos/datos_principales.asp#.Ui7hCcZM-Js podstawowe dane o osiągnięciach AENOR.
5. http://www.iqnet-ertification.com/index.php?page=detail&IDvoice=2&detail
=63&act=&partner=TEST+St+Petersburg&idpart=33 lista członków IQNet.
6. http://www.iso.org/iso/news.htm?refid=Ref1378 It's crystal clear. No certification to
ISO 26000 guidance standard on social responsibility, 30 November 2010 Stanowcze
stanowisko ISO dla prób certyfikacji według normy ISO 26000.
7. http://www.normapme.eu/pl/page/462/czym-jest-normapme oficjalna strona NORMAPME.
8. http://www.pkn.pl/iso-26000 opis normy ISO 26000 I jej historii na stronie PKN.
27
G. Gürtler, Kuszenie ISO…, op.cit., s. 13-15.
181
9. http://www.qualityaustria.com/index.php?id=2244&L=1 Quality Austria (QA) o sobie.
10. http://www.qualityaustria.com/index.php?id=3229&L=1 informacja o normie ONR
192500.
11. ISO Technical Management Board resolution 35/2004, Stockholm, 24-25 June 2004.
12. Norma PN-ISO 10001:2009P Zarządzanie jakością – Zadowolenie klienta – Wytyczne
dla organizacji dotyczące kodeksów postępowania.
13. Norma PN-ISO 10002:2006P Zarządzanie jakością – Zadowolenie klienta – Wytyczne
dotyczące postępowania z reklamacjami w organizacjach.
14. Norma PN-ISO 10003:2009P Zarządzanie jakością – Zadowolenie klienta – Wytyczne
dotyczące rozstrzygania sporów na zewnętrz organizacji.
15. Norma PN-ISO 26000:2012P Wytyczne dotyczące społecznej odpowiedzialności, PKN
2012.
16. Participating in the future International Standard ISO 26000 on Social Responsibility,
ISO, April 2006.
17. www.dscert.dk/da-DK/Ydelser/Sider/DS49001.aspx - oficjalna strona DS Certificering
– informacja o normie DS 49001.
18. Zamojski J., Normy Odpowiedzialnego Biznesu – stan obecny i perspektywy, Miscellanea Oeconomicae. Studia i Materiały, Wydział Zarządzania i Administracji Akademii
Świętokrzyskiej im. Jana Kochanowskiego w Kielcach, Rok 10, No2/2006.
Abstrakt:
Artykuł składa się z trzech części, których wspólnym rdzeniem jest pierwsza
norma ISO dotycząca odpowiedzialnego biznesu: PN-ISO 26000:2012P Wytyczne
dotyczące społecznej odpowiedzialności. W części pierwszej omówione zostały
pewne aspekty historyczne odnośnie tworzenia i publikacji normy. Część druga
opisuje najważniejsze obszary omawiane w tej obszernej normie (122 strony
z załącznikami). Celem tej części było zachęcenie do sięgnięcia przez menedżerów do tego bardzo interesującego i wieloaspektowego poradnika. W części trzeciej omówiono zjawiska, które w znaczniej części powstały wbrew intencji twórców normy i związane z nimi potencjalne zagrożenia dla faktycznej realizacji idei
społecznej odpowiedzialności biznesu z jednoczesnym uwzględnieniem możliwości ich wpływania na sytuację w Polsce.
ISO Standardization in the field of Corporate Social Responsibility (CSR)
The article consists of three parts, with a common core is the first ISO standard on
CSR: ISO 26000:2012 Guidance on social responsibility. The first part discusses the
historical aspects relating to the creation and publication of the standard. The second
part describes the main areas covered in this comprehensive standard (122 pages of
appendices). The purpose of this section was to encourage managers to reach this very
interesting and multi-faceted guide. The third part discusses the phenomenon that in
much of the developed contrary to the intentions of the standards and the associated
potential risks for the actual implementation of corporate social responsibility while
taking into account their possible influence on the situation in Poland.
PhD Jerzy Zamojski, assistant professor, Jan Kochanowski University in Kielce.
182