Streszczenie w języku polskim

Streszczenie w języku polskim
Związek
między
prędkością
późnorozkurczową
pierścienia
mitralnego
a strukturą serca i wybranymi parametrami czynności układu krążenia.
Wstęp: Niewydolność serca (HF) jest zespołem klinicznym o wzrastającej zapadalności,
złym rokowaniu i wysokiej śmiertelności. HF stanowi końcowy etap chorób prowadzących
do uszkodzenia struktury i/lub czynności serca. W praktyce klinicznej wykorzystuje się różne
techniki echokardiograficzne w diagnostyce i monitorowaniu chorych z HF. Spektralny dopler
tkankowy jest używany do oceny czynności skurczowej i rozkurczowej lewej komory poprzez
pomiary prędkości pierścienia mitralnego. Prędkość późnorozkurczowa tego pierścienia fala A’ - jest uważana za wskaźnik czynności lewego przedsionka (LA). Ze względu na czas
i miejsce pomiaru fali A’, jej znaczenie może wykraczać poza zależności wynikające tylko
z budowy i czynności LA.
Celem pracy było określenie związku między maksymalną prędkością fali A’ a parametrami
strukturalnymi i funkcjonalnymi układu krążenia w HF.
Materiał i metodyka: Grupę badaną stanowiło 299 ambulatoryjnych pacjentów z przewlekłą
HF i obniżoną frakcją wyrzutową (EF) <50%, z implantowanym urządzeniem defibrylującym kardiowerterem-defibrylatorem (ICD) lub urządzeniem resynchronizującym pracę serca
z funkcją defibrylującą (CRT-D) oraz z zachowaną czynnością skurczową przedsionków
(obecność fali A i A’). Pacjenci zostali wybrani według powyższych kryteriów spośród
chorych rekrutowanych do projektu: „Predicting adverse clinical outcomes in patients with
implanted defibrillating devices” realizowanego w ramach programu TEAM Fundacji
na Rzecz Nauki Polskiej. Za pomocą echokardiograii przezklatkowej oceniano strukturę
serca (pola powierzchni wszystkich jam serca, grubości ścian lewej komory, masa lewej
komory) i jego czynność (EF, amplitudę ruchu pierścienia zastawki trójdzielnej - TAPSE,
prędkości przepływu przez zastawki tętnicze: aortalną - AoVmax i płucną - PVmax, czas
akceleracji przepływu płucnego - AccT, parametry napływu mitralnego - E, A, E/A, DecT oraz
prędkości pierścienia mitralnego podczas rozkurczu - E’, A’, wyliczano E/E’). Parametry
czynnościowe charakteryzujące pracę układu krążenia uzyskano również przy pomocy
elektrycznej bioimpedancji klatki piersiowej (wskaźnik pojemności minutowej - CI, wskaźnik
objętości wyrzutowej - SI, wskaźnik systemowego oporu naczyniowego - SVRI, zawartość
płynów w klatce piersiowej - TFC, czynność serca - HR), pomiarów ciśnienia tętniczego
i oznaczenia stężenia N-końcowego fragmentu łańcucha propeptydu natriuretycznego typu B
(NT-proBNP). Przeprowadzono analizę statystyczną związku między falą A’ a wymienionymi
parametrami strukturalnymi i funkcjonalnymi układu krążenia. W analizie statystycznej
wykorzystano nieparametryczną korelację Spearman’a.
Wyniki: Grupę badaną stanowili głównie mężczyźni (84%), w wieku średnio 64 lat. Przebyty
zawał mięśnia sercowego był przyczyną HF u 46% chorych. Połowa badanych znajdowała
się w II klasie NYHA, pozostała część w klasie NYHA I i III (odpowiednio 14,7% i 33,6%).
Większość pacjentów (84,6%) przebyła zabieg implantacji kardiowertera-defibrylatora
w profilaktyce pierwotnej. Stwierdzono istotną ujemną korelację fali A’ z wielkościami
powierzchni wszystkich jam serca: lewej komory w skurczu (rho -0,30; p<0,0001) i rozkurczu
(rho -0,24; p<0,0001), prawej komory w skurczu (ho - 0,35; p<0,0001) i rozkurczu (rho -0,27;
p<0,0001), prawego przedsionka w skurczu (rho -0,41, p<0,0001) i rozkurczu (rho -0,40;
p<0,0001). Najsilniejszą korelację sposród pól powierzchni stwierdzano z powierzchnią
lewego przedsionka zarówno w skurczu, jak i w rozkurczu (rho -0,5; p<0,0001). Odnotowano
też istotną ujemną zależność ze wskaźnikiem masy lewej komory (rho -0,28; p<0,0001) oraz
dodatnią korelację z grubością przegrody międzykomorowej (rho 0,17; p<0,0001) i tylnej
ściany lewej komory (rho 0,13; p 0,03). Fala A’ istotnie korelowała z parametrami
funkcjonalnymi uzyskanymi w badaniu echokardiograficznym - dodatni związek stwierdzono
z EF (rho 0,39; p<0,0001), TAPSE (rho 0,40; p<0,0001), AoVmax (rho 0,13; p<0,0001),
PVmax (rho 0,37; p<0,0001), AccT (rho 0,24; p<0,0001), DecT (rho 0,36; p<0,0001), E’ (rho
0,35; p<0,0001); ujemny z falą E (rho -0,47; p<0,0001), E/A (rho -0,64, p<0,0001)
i wskaźnikiem E/E’ (rho -0,6, p<0,0001). Spośród parametrów uzyskanych za pomocą
bioimpedancji klatki piersiowej nie stwierdzono zależności między falą A’ a SVRI oraz HR;
w przypadku pozostałych parametrów stwierdzono istotną dodatnią korelację z CI (rho 0,20;
p<0,001) i SI (rho 0,17; p<0,01) oraz istotną ujemną z TFC (rho -0,25; p<0,0001). Istotna
dodatnia korelacja występowała też między falą A’ a wartościami ciśnienia tętniczego:
skurczowym (rho 0,37; P<0,0001), rozkurczowego (rho 0,21, p<0,0001), średniego (rho 0,26;
p<0,0001) i ciśnienia tętna (rho 0,33; p<0,0001). Stwierdzono silną, ujemną korelację fali A’
ze stężeniami NT-proBNP (rho -0,63, p<0,0001).
Wnioski: U pacjentów z HF z EF <50% i implantowanym urządzeniem defibrylującym
istnieje istotny związek między prędkością późnorozkurczową pierścienia mitralnego
a parametrami
obrazującymi
przebudowę
lewej
komory
oraz
parametrami
hemodynamicznymi układu krążenia. Spadek prędkości fali A’ odzwierciedla gorszą
czynność komór i lewego przedsionka a także zmiany w budowie serca będące
konsekwencją HF.