koncepcja pracy szkoły

Koncepcja pracy
Szkoły Podstawowej
im. Karola Klobassy – Zrenckiego
w Żeglcach
1
Tak, jak nie można znaleźć identycznego człowieka, tak trudno znaleźć
dwie jednakowe szkoły. Każda jest inna, gdyż tworzą ją różni ludzie. Szkoła
jest więc społecznością skupiającą w sobie olbrzymi potencjał inności –
uczniów, nauczycieli, pracowników obsługi i rodziców.
Szkoła Podstawowa w Żeglcach kontynuuje chlubną tradycję szkolnictwa
w tej miejscowości. Jest kontynuatorem szkoły założonej tu w 1878 roku przez
Karola Klobassę. Należy stwierdzić, iż dotychczas wywiązuje się z zadań,
jakie
przed laty postawili sobie nasi przodkowie oraz
tych
na miarę
współczesności.
Każdy człowiek bez względu na to, jaką funkcję pełni, powinien w swoich
działaniach dążyć do doskonałości. Takiej perfekcji wymaga się zwłaszcza od
ludzi na stanowiskach kierowniczych a zwłaszcza tam, gdzie ma się do
czynienia z drugim człowiekiem. Nie ma rzeczy, których nie można by było
udoskonalić i polepszyć. Moja koncepcja rozwoju szkoły
obejmuje
w szczególności:
 kształtowanie potencjału kadrowego (szkolenia z zakresu pracy
z uczniem
o specyficznych problemach edukacyjnych i wychowawczych; warsztatów dla
wychowawców klas w ramach WDN; przeszkolenie i zachęcenie nauczycieli do
pisania nowych, własnych programów edukacyjnych; dążenie do zapewnienia dobrej
atmosfery w gronie pedagogicznym – integrowanie przez wspólne wyjazdy
i festyny rodzinne);
 projektowanie pracy dydaktycznej (modyfikacja programów edukacyjnych
z uwzględnieniem potrzeb uczniów; realizowanie i ewaluacja programu WDN;
ewaluacja wewnątrzszkolnego systemu oceniania; stosowanie aktywizujących metod
nauczania; poszerzenie oferty edukacyjnej, diagnozowanie poziomu dydaktycznego
uczniów);
 wykorzystanie technologii komputerowej i informatycznej (uczestnictwo
nauczycieli
w kursach dotyczących zastosowań komputera na lekcjach innych niż informatyka;
opracowanie
scenariuszy
prowadzenie
lekcji
lekcji
z różnych
z
wykorzystaniem
przedmiotów
technik
w pracowni
komputerowych;
multimedialnej
z wykorzystaniem Internetu, programów multimedialnych; publikowanie opracowań,
2
informacji, wiadomości z życia szkoły na stronie internetowej szkoły: stworzenie
możliwości wykorzystania szkolnych komputerów do tworzenia prac, projektów
i prezentacji multimedialnych, program do pisania świadectw szkolnych);
 rozwiązywanie problemów społecznych i wychowawczych (zachęcanie
nauczycieli do uczestniczenia w szkoleniach, kursach, seminariach z zakresu
profilaktyki; systematyczne prowadzenie zajęć z zakresu profilaktyki wychowawczej,
uzależnień, zdrowotnej i innej pozyskiwanie własnych autorskich programów
i scenariuszy lekcji związanych z wychowaniem i profilaktyką; nawiązanie
współpracy z ośrodkami, stowarzyszeniami, szkołami prowadzącymi działalność
profilaktyczną; gromadzenie literatury i materiałów audiowizualnych z zakresu
profilaktyki (w bibliotece szkolnej); rozpoznanie możliwości włączenia rodziców do
prowadzenia zajęć z zakresu problematyki wychowawczej);
 kształtowanie pozytywnych cech charakterów uczniów (zapoznanie rodziców
z ofertą wychowawczą szkoły, stworzenie możliwości włączenia propozycji rodziców;
promowanie uczniów wyróżniających się pozytywną postawą wobec innych, aktywnością
na forum klasy, szkoły, środowiska; zrealizowanie w każdej klasie lekcji dotyczących
problemów i potrzeb osób niepełnosprawnych, chorych i starszych –
propozycja
szkolnego Wolontariatu; wyróżnianie uczniów potrafiących łączyć naukę z zajęciami
pozalekcyjnymi i reprezentowaniem szkoły na zewnątrz; budowanie zaufania między
wszystkimi pracownikami szkoły, uczniami i rodzicami, otwieranie się na innych,
wzajemne motywowanie; zachęcanie nauczycieli do rozwijania u uczniów umiejętności
zachowań asertywnych; organizowanie konkursów wiedzy, artystycznych i sportowych);
 ukazanie szkoły – jako drogi osobistych sukcesów ucznia (budowanie
poczucia własnej wartości ucznia i satysfakcji z osiągniętych efektów pracy w szkole;
rozwijanie zdolności i zainteresowań, predyspozycji, talentów (prezentowanie
w szkolnych gablotach sukcesów uczniów, reprezentujących szkołę w konkursach
i olimpiadach; osiągnięcia uczniów powinny znaleźć się na stronie internetowej szkoły
i w kronice szkolnej); poznawanie wartości moralnych i estetycznych, poprzez
uczestnictwo w kulturze, spotkaniach
z ludźmi sukcesu, udziału
w koncertach,
spotkaniach teatralnych itp.; publikowanie własnych artykułów w szkolnej gazetce, na
stronie internetowej szkoły; wdrażanie uczniów do samorządności – SU, sklepik szkolny;
upowszechnianie wiedzy o prawach i obowiązkach ucznia, treści Konwencji Praw
Dziecka);
3
 kształtowanie postaw patriotycznych i świadomości obywatelskiej (szkoła
kształtuje właściwy stosunek do symboli narodowych, rozwija tożsamość narodową
i regionalną;
organizuje prelekcje, spotkania, wycieczki, inscenizacje, uroczystości, ukazujące wzorce
osobowe godne do naśladowania w miłości ojczyzny i uczciwości wobec innych ludzi;
ukazuje sylwetki wielkich Polaków, przedstawicieli najbliższego środowiska, rozwija
postawy związane z kulturą regionalną; kształtuje umiejętności nawiązywania kontaktów
międzyludzkich, postaw tolerancji wobec środowiska o innej kulturze; rozwija tożsamość
europejską; procedura nadania imienia szkole (poświęcenie tablicy i sztandaru);
 tworzenie dobrego klimatu szkoły, współpraca z rodzicami
i różnymi
instytucjami (rozwijanie poczucia solidarności społecznej i chęci pomagania sobie
nawzajem; przestrzeganie praw ucznia przez nauczycieli; stworzenie działalności
pozalekcyjnej szkoły zgodnie z zainteresowaniami potrzebami uczniów; utworzenie
Klubu Absolwenta – wspólne działania na rzecz szkoły; aktywny i świadomy
współudział w budowaniu partnerstwa: rodzina – szkoła- środowisko lokalne;
aktywizowanie uczniów do pracy na rzecz szkoły; integrowanie społeczności ze
środowiskiem lokalnym;
integracja wszystkich pracowników szkoły; nawiązanie
współpracy z organizacjami i instytucjami w celu zaangażowania ich w pomoc
uczniom i szkole);
 rozwijanie bazy szkoły (dalsze wzbogacanie zasobów szkoły w pomoce
dydaktyczne i lektury; stopniowe wyposażanie klas w komputer dla nauczyciela;
gromadzenie
i
wspomagających
wykorzystanie
proces
przez
nauczania;
nauczycieli
zakupienie
środków
kolejnych
dydaktycznych
multimedialnych
programów edukacyjnych);
 promocję szkoły (aktualizowanie strony internetowej szkoły; rejestrowanie
ważnych wydarzeń z życia szkoły na fotografiach w celu wykorzystania materiałów
w promocji szkoły na stronie internetowej i dokumentowanie w kronice szkolnej;
publikowanie opracowań oraz artykułów nauczycieli i dyrekcji szkoły; uczestniczenie
szkoły w imprezach kulturalnych i sportowych, prezentowanie swoich osiągnięć;
współpraca szkoły z innymi placówkami w gminie, powiecie; organizowanie „Dni
otwartych",
konkursów,
zawodów
sportowych;
promowanie
sukcesów
wyróżniających się uczniów i nauczycieli wśród społeczności szkolnej, rodziców i w
środowisku; tworzenie tradycji szkoły związanej ze środowiskiem lokalnym;
ukazywanie osiągnięć i potencjału społeczności szkolnej na forum gminy i regionu).
4
Szanse i możliwości tej placówki pozwalają na o wiele większe jej
zaangażowanie w życie społeczne środowiska: wsi, gminy regionu. Szkoła ma
mieć swój charakter i powinna być widoczna na zewnątrz, np. poprzez udział
jej wychowanków w konkursach, imprezach organizowanych przez GOK czy
inne instytucje.
Komunikacja na płaszczyźnie szkoła - środowisko jest niezmiernie ważna,
gdyż stanowi swoisty trening asertywności a ten
stał się dzisiaj
jedną
z najbardziej popularnych metod doskonalenia umiejętności społecznych.
Odgrywa ona fundamentalną rolę zarówno w odniesieniu do jednostki jak
i grupy - tworzy i wzmacnia więzi społeczne. Należy jednoznacznie stwierdzić,
że porozumiewanie się stanowi serce kultury, gdyż jest nierozerwalnie związane
ze społecznością, która się nim posługuje. Szkoła powinna być bliska
środowisku. Można więc opracować zasady korzystania z jej zasobów przez
szersze grono, nie tylko uczniów ale i rodziców oraz mieszkańców.
Istotnym składnikiem aktywizującym porozumiewanie jest umiejętne
i rzeczywiste słuchanie. Szkoła powinna umieć słuchać. Komunikacja publiczna
jest nieodzownym elementem życia szkoły, zwłaszcza w odniesieniu do
rodziców i środowiska lokalnego. Chcę doprowadzić do tego, aby każdy
z
członków
szkolnej
społeczności:
rady
pedagogicznej,
samorządu
uczniowskiego, rady rodziców aktywnie włączał się urzeczywistnianie wizji
placówki. Zdaję sobie sprawę, że aby ten cel osiągnąć, konieczna jest zgodna
i efektywna współpraca wszystkich nauczycieli, wychowawców oraz ludzi
i instytucji wspomagających szkołę.
Dyrektor szkoły oraz nauczyciele, którymi kieruje powinni tworzyć
zespół pozwalający uczniom:
⇒ rozumieć swoje cele i zadania wynikające ze statusu ucznia oraz
przynależności do danego zespołu, brać udział w osiąganiu wspólnie
przyjętych celów,
5
⇒ dostosowywać swoje potrzeby i oczekiwania do przyjętych celów i zadań,
⇒ być otwartymi we wzajemnej komunikacji, rozumieć się i sobie ufać,
⇒ umieć demokratycznie podejmować decyzje,
⇒ zachowywać
proporcje pomiędzy realizacją własnych potrzeb i potrzeb
grupy,
⇒ ponosić wspólnie odpowiedzialność,
⇒ być zwartymi, ale nie ograniczać swojej niezależności,
⇒ właściwie, twórczo i efektywnie wykorzystywać umiejętności członków,
⇒ unikać dominacji lidera,
⇒ być obiektywnymi w ocenach, nie unikać własnych problemów,
⇒ być zdolnymi do modyfikacji swoich działań, stanowisk, zachowań,
⇒ umieć utrzymać równowagę między emocjami a rozsądkiem.
Szkoła powinna więc w kontaktach ze środowiskiem umieć pokonywać
dystans, starać się zrozumieć motywy, które kierują zachowaniem danej grupy
społecznej, np. rodziców dzieci, umieć negocjować i przedstawiać swoje racje
w sposób adekwatny do poziomu danej grupy a także nawiązywać bliskość
psychiczną. Nie wolno zapominać, że członkami środowiska są także uczniowie,
wiec
warunki
te
muszą
być
spełnione
również
w
interakcji
z nimi. Może się jednak zdarzyć i tak, że komunikacja na linii nauczyciel-uczeń
bądź szkoła-środowisko będzie zaburzona, trudna lub wręcz niemożliwa.
Do najważniejszych zjawisk zakłócających ten kontakt należy zaliczyć:
dyskwalifikację i poniżanie partnera, budzenie niepewności odczuć, przekonań
poglądów, spostrzeżeń, celowe powodowanie dwuznaczności sytuacji, etc. –
dyrektor szkoły powinien skutecznie takich sytuacji unikać lub reagować, jeśli
mają one miejsce.
Społeczność lokalną tworzą ludzie zamieszkujący stosunkowo niewielkie
terytorium, między którymi wytwarza się z tego powodu pewna więź społeczna.
Podstawą takiej społeczności jest więc bliskość terytorialna, która sprawia,
że mieszkańcy mają dzięki temu pewne wspólne sprawy i interesy oraz
6
nawiązują się między nimi bliższe stosunki i więzi. Pojawia się krąg wspólnych
spraw i problemów. Na terytorium tym znajdują się na przykład miejscowe
placówki usługowe i handlowe (sklepy, szkoła, poczta, warsztaty itp.) Ważne,
by ich właściciele, którzy np. mają swoje pociechy w szkole, angażowali się
w jej życie poprzez sponsoring,
wspomaganie imprez
oraz wszelaką
współpracę. Dyrektor powinien być menedżerem potrafiącym pozyskać dla
szkoły sponsorów, którzy wsparliby jej działalność – taka praktyka świetnie
zdaje egzamin w szkole.
W tym kontekście Szkoła Podstawowa w Żeglcach
nie może
zapomnieć o swoich absolwentach. Dyrektor powinien tworzyć w szkole
atmosferę, w której dawni uczniowie czuliby się dobrze i kiedyś, jako dorośli
już ludzie mogliby do niej wrócić i ją wspierać.
Szkoła, jak żadna inna instytucja w terenie, jest powołana do
organizowania współpracy z innymi szkołami swego środowiska, z rodzicami
swej młodzieży, zakładami opiekuńczymi, Poradnią PP, z organizacjami
i instytucjami zainteresowanymi sprawami wychowania, oświaty, wreszcie
z rozmaitym instytucjami produkcyjnymi, usługowymi, administracyjnymi,
których pomoc jest niezbędna dla wiązania szkolnej pracy dydaktyczno –
wychowawczej z życiem gospodarczym i kulturalnym społeczności lokalnej
i regionu.
Szkoły różnią się w sposób zasadniczy ze względu na to, z kim się
kontaktują, z jakimi grupami, instytucjami czy jednostkami, kto jest podmiotem
kontaktu po stronie szkoły: dyrektor, zespół nauczycieli, indywidualny
nauczyciel, rada rodziców czy organizacja młodzieżowa. Charakter i cechy
procesu wychowania realizowanego w szkole wskazują na liczne jego związki
i zależności od wielu innych procesów społecznych, zbiorowości oraz instytucji.
Oznacza to, że szkoła nie może ograniczać się wyłącznie do własnego terenu.
Musi nawiązywać współpracę z innymi placówkami i organizacjami
społecznymi w celu tworzenia optymalnego środowiska wychowawczego.
7
Współpraca ze środowiskiem
służy różnorodnym celom oraz może
przybierać rozmaite formy. Z działań szkoły na rzecz środowiska proponuję:
⇒
rozwijanie działalności pozalekcyjnej uczniów,
⇒
zorganizowanie stałej pomocy uczniom w przygotowywaniu się do lekcji,
⇒
udostępnienie określonym grupom pomieszczeń i urządzeń szkolnych,
np. lekcje w muzeum, teatrze, zakładzie pracy, instytucji samorządowej,
korzystanie z sali gimnastycznej, itp.,
⇒
organizowanie opieki prawnej nad dzieckiem zagrożonym wychowawczo
oraz zapobieganie przestępczości np. sądownictwo, kuratorzy, policja,
⇒
wzajemną pomoc w postaci doradztwa np. eksperci, rzeczoznawcy itp.,
⇒
przybliżanie kultury, np. muzea, teatry, kina.
Współpraca obu środowisk odbywa się najczęściej podczas wspólnych
wycieczek, poznawania historii środowiska lokalnego, imprez kulturalno –
oświatowych.
Szkoła powinna inicjować i organizować kontakty z innymi instytucjami,
poprzez przekazywanie określonych komunikatów:
•
planów pracy szkoły ze wskazaniem punktów, które mogłyby pomóc we
współpracy,
• różnego rodzaju apeli o pomoc w realizacji zadań,
• ofert pomocy w rozwiązywaniu problemów.
Podstawowe treści i formy wzajemnych zobowiązań powinny być zawarte
w tzw. porozumieniu o współpracy.
Należy zadbać o większą pedagogizację rodziców oraz ich współpracę
ze szkołą dla dobra dzieci.
Edukacja i kultura to pojęcia, które są ze sobą nierozerwalnie związane.
Edukacja była, jest i będzie zależna od kultury, która stanowi dla niej materiał,
8
ujawnia się jako jej treść, a także efekt. Kultura jest źródłem i impulsem
edukacyjnych działań, a edukacja służy poznawaniu, asymilacji i tworzeniu
kultury. Dzięki kształceniu i wychowaniu człowiek zostaje wprowadzony
w istniejący świat, rozumie rzeczywistość, poznaje kulturę zastaną, a także
zostaje przygotowany do wyboru jej obszarów oraz do jej rozwijania. Edukacja
dysponuje treściami, tj. informacjami, wartościami, ideałami, wzorcami,
powoduje pobudzanie w człowieku potrzeby poznania i odczuwania świata
i wartości, inspirację twórczych działań. To właśnie edukacja może stanowić
pomost między poznawaniem tradycji i przyszłości, kształtować stosunek do
własnej kultury, uczyć tolerancji dla innych kultur. Jednak nawet najdoskonalsza
koncepcja edukacyjna nie jest w stanie przybliżyć człowiekowi całego
uniwersum kultury. Aby tego dokonać proponuję:
⇒
współdziałanie instytucji kulturalnych, takich jak biblioteki,
domy kultury, muzea, teatry, kluby;
⇒
działalność organizacji młodzieżowych, w dziedzinie zarówno
upowszechniania wartości, jak pobudzania własnej aktywności twórczej;
⇒
zaangażowanie szerokich kręgów nauczycieli i animatorów, aby
pogłębiać ich wrażliwość, wiedzę i wyobraźnię w zakresie zagadnień kultury,
niezależnie od indywidualnej specjalizacji zawodowej;
⇒
upowszechnianie wartości humanistycznych i ekologicznych w
sposób niesformalizowany,
⇒
działania na rzecz materialno-przedmiotowego środowiska, w jakim żyją
ludzie, promocję najwyższych wartości użytkowych, budzenie szacunku dla
ludzkiej pracy, a także dla środowiska tworzonego przez ludzi, uczestniczenie
w kształtowaniu wrażliwości i poczucia odpowiedzialności.
W szeroko pojmowanym określaniu funkcjonowania szkoły, istotne jest,
by obok funkcji kształcącej, która jeszcze nie tak dawno, zwłaszcza
w przekonaniu niektórych, była niejako jedynym zadaniem placówki, rangi
9
nabrała funkcja opiekuńczo-wychowawcza.
Szkoła odgrywa ogromną rolę w organizowaniu opieki wychowawczej
nad dziećmi. Przemawiają za tym następujące fakty:
⇒ zasób wiedzy i umiejętności nabytych przez ucznia w procesie nauczania
nie przesądza o dobrym przygotowaniu go do życia i pracy zawodowej
w warunkach współczesnej cywilizacji. Ogromne znaczenie ma ukształtowanie
odpowiednich postaw społeczno-moralnych i zapewnienie warunków
do ciągłego samorozwoju;
⇒ szkoła jako najbardziej wykwalifikowana i upowszechniona instytucja
pedagogiczna ma największe możliwości kształtowania i przekształcania
wszelkich czynników środowiskowych oraz wyrównywanie ich braków;
⇒ podstawową
zasadą polityki opiekuńczej jest zapewnienie dziecku
najbardziej pomyślnych warunków życia i rozwoju w jego najbliższym
środowisku, tj. w rodzinie, szkole, środowisku zamieszkania. Najbliższym
oprócz rodziny naturalnym środowiskiem, w którym przebiega życie dziecka
jest szkoła, dlatego też głównie jej przypada organizowanie pomocy dziecku,
rodzinie
i
środowisku
zamieszkania
w
realizacji
zadań
opiekuńczo-
wychowawczych;
⇒ w polityce opiekuńczej kładzie się akcent na powszechny, wczesny
i profilaktyczny charakter form pomocy dziecku i rodzinie. Realizacja tych
zadań jest możliwa przy szerokim udziale szkoły, która posiada bogate tradycje
w dziedzinie organizowania otwartych form opieki wychowawczej i zajęć
wspomagających rozwój dzieci i młodzieży;
⇒ w świetle najnowszej teorii pedagogicznej kształcenie, wychowanie
i opieka stanowią integralną całość; działanie profilaktyczne i kompensacyjne
jest niezbędnym warunkiem prawidłowego przebiegu procesu wychowawczego.
Szkoła, jako placówka realizująca zadania w dziedzinie kształcenia
i wychowania musi więc równolegle rozwijać działalność opiekuńczą. Jeżeli
przyjmiemy za punkt wyjścia pojęcie opieki jako działalności zmierzającej do
zapewnienia dzieciom i młodzieży sprzyjających warunków życia, rozwoju
10
i wychowania, funkcja opiekuńczo-wychowawcza szkoły powinna przejawiać
się w następujących obszarach:
- zapewnieniu bezpieczeństwa osobistego w drodze do szkoły, w szkole,
- ochronie zdrowia dziecka,
- niesieniu pierwszej pomocy,
- zapewnieniu
realizacji obowiązku szkolnego (wyrównywanie opóźnień
w nauce),
- zaspakajaniu podstawowych potrzeb biologicznych,
- roztaczaniu opieki nad dzieckiem w czasie pracy zawodowej rodziców,
-
organizowaniu
dzieciom
czasu
wolnego
(styczność
z
wartościami
kulturowymi, ograniczanie styczności ze zjawiskami patologicznymi.)
- udzielaniu materialnej pomocy rodzinie w miarę możliwości finansowych
szkoły,
- udzielaniu pomocy w rozwiązywaniu trudności wychowawczych w rodzinie
(złe warunki rodzinne dziecka, sytuacja materialna, układ stosunków
rodzinnych, stopień
odpowiedzialności rodziców),
- podnoszeniu kultury pedagogicznej rodziców,
- organizowaniu życia społeczno-kulturalnego rodziców.
- inspirowaniu powstawania urządzeń rekreacyjnych i miejsc kulturalnooświatowych w rejonie szkoły,
- podnoszeniu poziomu kultury pedagogicznej społeczności lokalnej,
- organizowaniu wolnego czasu lokalnej społeczności,
- zwalczaniu negatywnych zjawisk, aspołecznych zachowań oraz wszelkiej
patologii.
Oprócz rodziny i szkoły istotnym czynnikiem w rozwoju i kształtowaniu
osobowości dziecka jest środowisko. Grupy rówieśnicze, podwórko, plac zabaw
to miejsca, w których dziecko przebywa. Szkoła powinna pomóc dziecku
w dokonywaniu wyborów określonych wartości, tzn. w doborze przyjaciół,
11
miejsca i formy zabawy oraz zapobiegać w miarę możliwości wszelkim
patologiom, działaniom niepożądanym. Ważnym problemem w aspekcie
działalności opiekuńczej szkoły są niepowodzenia szkolne i ich wyrównywanie
przez szkołę. Można je częściowo złagodzić przez dobrą współpracę nauczycieli
z rodzicami oraz przez podniesienie atrakcyjności szkoły.
W ramach działalności opiekuńczej szkoły udzielana jest określona pomoc
materialna dziecku oraz rodzinie a także organizowane jest dożywianie dzieci
i młodzieży. Z punktu widzenia zaspakajania podstawowych potrzeb
biologicznych dziecka jest to istotny kierunek działalności opiekuńczej szkoły.
Obok zajęć dydaktycznych ważną rolę w pracy opiekuńczej placówki
oświatowej odgrywa organizowanie zajęć wspomagających rozwój dzieci
i młodzieży, organizowanie im czasu wolnego, ograniczanie patologii. Zadania
te realizuje najczęściej przez prowadzenie świetlic, bibliotek, czytelni, klubów,
różnych zespołów i kół zainteresowań, organizacje uczniowskie, masowe formy
pracy kulturalnej, np. festyny rodzinne, które mogą być nie tylko atrakcją dla
społeczeństwa, ale sposobem na promocję szkoły, zaprezentowanie jej dorobku
oraz zdobycie środków pozabudżetowych. Ważnym czynnikiem są zajęcia
sportowe.
Przygotowanie do życia indywidualnego to ważna funkcja szkoły,
nierozdzielnie
związana
z
przygotowaniem
młodzieży
do
życia
w społeczeństwie. Jednostka wnosi do życia społecznego tyle, ile sama jest
warta, a wartość ta zależy od jej umiejętności komunikowania się z innymi, jej
zdrowia, potrzeb kulturowych, wiedzy, doświadczeń, zdolności inicjatywy
i twórczości, zaangażowania i charakteru. Szkoła musi być w stanie zapewnić
swoim uczniom nabycie wiedzy i doświadczeń w obrębie różnych
przedmiotów
umocnienie
nauki
zdrowia
szkolnej,
oraz
opanowania
rozwinięcie
komunikacji
zainteresowań
i
językowej,
zamiłowań
twórczych.
Szkoła dysponuje dużymi możliwościami rozwijania zainteresowań
12
i
zamiłowań
pozalekcyjnych
i
pozaszkolnych.
Z
perspektywy
czasu
największym respektem w szkole i w społeczeństwie cieszą się pedagodzy,
którzy poprzez umiejętne rozwinięcie zainteresowań i zamiłowań naukowych,
artystycznych, technicznych czy sportowych potrafili wpłynąć na bieg życia
swoich wychowanków. Ważne jest więc, by nauczyciele mogli pokazać
w
szkole
swą
indywidualność,
zaszczepić
młodych
ludzi
swoimi
zainteresowaniami.
Trzecią istotną
funkcją szkoły jest przygotowanie młodzieży do
uczestnictwa w kulturze. W szkole kontakt z różnymi dziedzinami sztuki
umożliwi nie tylko nauczanie literatury oraz innych przedmiotów artystycznych,
udostępniających rodzime i światowe osiągnięcia sztuki słowa, teatru, kina,
muzyki, malarstwa, rzeźby czy architektury lecz także bogate formy pracy
pozalekcyjnej, działalności kół zainteresowań i organizacji młodzieżowych,
uczęszczanie młodzieży do teatru i kina, odwiedzanie wystaw, wycieczki,
eksponowanie osiągnięć twórczych młodzieży we własnej szkole i w szerszym
środowisku.
Edukacja w szkole pomaga dzieciom i młodzieży w poznawaniu
dziedzictwa kulturowego, tradycji regionalnej, uwewnętrznieniu regionalnych
wartości i treści.
Podstawową funkcją szkoły w społeczeństwie lokalnym jest oddziaływanie na
umysł, emocję i wolę ucznia. Przyczynia się to do udzielania wychowankowi
pomocy
w
kształtowaniu
odpowiedzialności
za
samego
siebie
i odpowiedzialności za ogarniającą go rzeczywistość, którą ma możliwość
poznawać, wiązać się z nią emocjonalnie i intelektualnie oraz doskonalić.
Dlatego też edukacja powinna być oparta na systemach wartości, które traktują
człowieka integralnie, a jego strukturę duchową, fizyczną i społeczną ujmują
w pełnej jedności. W ten sposób edukacja w szkole umożliwia kompleksowe
ujmowanie procesu nauczania i wychowania. Nie można więc jej ograniczać
jedynie do przeszłości, gdyż dzięki temu, że jest też ukierunkowana na
doskonalenie współczesności i przyszłości społeczności lokalnej pełni ważną
13
funkcję wychowawczą w kształtowaniu postaw twórczych i aktywnych,
odpowiedzialnych za kontakty społeczne w najbliższym środowisku.
Edukacja w szkole powinna zmierzać do wprowadzania jednostek i małych grup
społecznych w tradycję i aktualne życie społeczno-kulturalne regionu
i środowiska lokalnego; do udzielania pomocy wychowankom w odnalezieniu
swojego miejsca w grupie społecznej i urzeczywistnianiu swoich aspiracji
poprzez
wspólne
wykorzystanie
zastanych
i
wytworzonych
zasobów
przyrodniczych, gospodarczych, społecznych i kulturalnych, wreszcie do
kształtowania poczucia tożsamości grupy lokalnej
i regionalnej oraz umacniania więzi miedzy jednostką a tymi grupami,
stanowiących
niezbędne
dopełnienie
i
konkretyzację
więzi
z
całym
społeczeństwem narodowym i państwowym.
Ważne jest, by w każdym działaniu pedagogicznym pamiętać o celach
szkoły, o wychowaniu do wartości, kształtowaniu postaw związanych z kulturą
wspólnoty lokalnej, tożsamością kultury regionalnej, patriotyzmie. Dlatego też
edukacja w szkole powinna być realizowana w duchu dobrze pojętego,
obywatelskiego i samorządnego patriotyzmu regionalnego, polegającego na
refleksyjnym,
racjonalnym
wyborze,
identyfikacji
z
tradycją
i swoistością kulturową regionu historycznego, na związaniu z jego rozwojem
i dobrem własnych dążeń różnego typu. Znaczące staje się więc w tym procesie
kształtowanie świadomego obywatelstwa lokalnego, którego fundamentem jest
nie tylko wiedza o ojczyźnie i praktyczne doświadczenie, ale i akceptacja
tradycji, klimatu kulturowego, obyczaju, obrzędu, twórczości, sztuk, języka, itp.
Do najważniejszych założeń funkcjonowania Szkoły Podstawowej Żeglcach
trzeba zaliczyć:
⇒
poznawanie
i
kultywowanie
tradycji
narodowych,
religijnych
i rodzinnych,
⇒
zapoznanie z dorobkiem kulturowym narodu,
⇒
stwarzanie warunków do rozwoju uczniów, aby umożliwić im osiąganie
14
sukcesów w dalszej edukacji,
⇒
przygotowanie wychowanka do startu w dalsze życie,
⇒
stwarzanie możliwości współpracy w oddziaływaniach wychowawczych
szkoły, domu i środowiska lokalnego.
⇒
oddziaływanie w istotny sposób na poczucie własnej wartości u uczniów,
⇒
dążenie do tego, aby szkoła była miejscem przyjaznym i bezpiecznym,
⇒
kreowanie sytuacji, w których dziecko aktywnie rozwija wszystkie sfery
swojej osobowości,
⇒
kształtowanie umiejętności współdziałania i współistnienia w grupie
rówieśniczej przez wspólną naukę, zabawę, wybór właściwej formy
wypoczynku ,
⇒
wspomaganie umiejętności samodzielnego rozwiązywania problemów
i podejmowania decyzji,
⇒
wyrabianie i utrwalanie nawyków kulturalnych, uwrażliwianie na
stosowanie form grzecznościowych i unikanie wulgaryzmów,
⇒
uczenie szacunku dla dobra wspólnego i tolerancji jako podstawy życia
w społeczeństwie,
⇒
rozwijanie dociekliwości poznawczej, poszukującej prawdy, dobra
i piękna,
⇒
kształtowanie odpowiedzialności za swoje czyny i słowa,
⇒
uczenie obiektywizmu w ocenie siebie i innych,
⇒
wspomaganie wzrastania dzieci w klimacie miłości do rodziny,
⇒
promowanie i wyrabianie postaw zdrowego trybu życia,
⇒
kształtowanie postaw patriotycznych, budzenie i utrwalanie związku
z małą ojczyzną i społecznością lokalną.
15
Wszyscy pracownicy powinni dbać o dobrą opinię szkoły w środowisku
lokalnym i poza nim, czyli tak postępować, by mówiło się o niej dobrze: zadbać
o to, by szkoła wyróżniała się w środowisku, dobrze współpracowała z innymi
placówkami, a nie rywalizowała z nimi, dbać o estetykę otoczenia oraz wygląd
zewnętrzny i wewnętrzny szkoły, utrwalać w świadomości rodziców i uczniów
dobre informacje
o szkole, sukcesywnie zmieniać formy promocji szkoły
i uaktualniać je, dostosowując do nowej sytuacji, dbać o bezpieczeństwo,
zdrowie i higienę pracy uczniów i personelu szkoły, utrzymywać w pełnej
sprawności technicznej bazę szkoły i jej zaplecze logistyczne, dbać o finanse
szkoły
poprzez
racjonalne
wykorzystywanie
pozyskiwać dotacje unijne.
16
środków,
systematycznie