Tadeusz Kotarbiński - streszczenie poglądów

Tadeusz Kotarbiński - streszczenie poglądów
Reizm - istnieją tylko konkretne czaso-przestrzenne rzeczy jednostkowe, a nie pojęcia ogólne
ani byty ogólne. Należy zatem odróżnić nazwy rzetelne (nazwy rzeczy) od nazw pozornych
(nazwy stosunków, cech, stanów, zdarzeń). Koncepcja została przedstawiona w książce
„Elementy teorii poznania, logiki formalnej i metodologii nauk” z 1929 roku.
Prakseologia - skupia się na utylitarystycznych walorach danego czynu i bada warunki, w
których działania są najskuteczniejsze (np. mając tylko jeden nabój w pistolecie można wpłynąć
na zachowania wielu osób ---> tzw. potencjalizacja). Bada także rodzaje błędów popełnianych w
trakcie działania i sposoby ich unikania. Sam termin i ogólny program stworzył Alfred Espinas w
1890 roku. Według Kotarbińskiego, sprawcą czynu jest także ten, kto powstrzymał się od
działania, a powstrzymanie to zadecydowało o dalszym biegu wydarzeń.
Etyka niezależna - przede wszystkim niezależna od religii, od światopoglądu filozoficznego i
od opinii innych. Sumienie jest w etyce niezależnej instancją decydującą i ostateczną. Był
przeciwnikiem kary śmierci, a zwolennikiem resocjalizacji. Wzorcem etycznym u Kotarbińskiego
jest opiekun spolegliwy (od słowa „polegać”). Spolegliwym należy być dla bliźnich, czyli dla
wszystkich żyjących istot doznających potrzeb (a więc także dla zwierząt). „Co do mnie, rad
zaliczam do ludzkości psy, a nie zaliczam hyclów”. Wystarczyło by, gdyby ludzie traktowali się
nawzajem nie jak we wzorowej rodzinie, lecz chociażby jaw w przyzwoitym tramwaju.