Terapia bólu ostrego u dorosłych

CENTRUM KSZTAŁCENIA PODYPLOMOWEGO PIELĘGNIAREK I POŁOŻNYCH
RAMOWY PROGRAM KURSU SPECJALISTYCZNEGO
TERAPIA BÓLU OSTREGO U DOROSŁYCH (Nr 02/10)
Program przeznaczony dla pielęgniarek i położnych
Warszawa 2010
CENTRUM KSZTAŁCENIA PODYPLOMOWEGO PIELĘGNIAREK I POŁOŻNYCH
AUTORZY WSPÓŁPRACUJĄCY Z CENTRUM KSZTAŁCENIA PODYPLOMOWEGO
PIELĘGNIAREK I POŁOŻNYCH W OPRACOWANIU PROGRAMU
dr n. med. Małgorzata Knap
Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy
Jana Kochanowskiego Wydział Nauk o Zdrowiu
Kielce
Wojewódzki Szpital Specjalistyczny im. Św. Rafała
Czerwona Góra
dr n. med. Renata Szebla
Wojewódzki Szpital Specjalistyczny im. Św. Rafała
Czerwona Góra
dr n. med. Edyta Cudak
Uniwersytet Medyczny im. Karola
Marcinkowskiego Wydział Nauk o Zdrowiu
Zakład Pielęgniarstwa Anestezjologicznego
i Intensywnej Opieki
Poznań
RECENZENCI PROGRAMU
dr hab. n. med. Danuta Dyk
Konsultant Krajowy w dziedzinie pielęgniarstwa
anestezjologicznego i intensywnej opieki
Uniwersytet Medyczny im. Karola Marcinkowskiego
Wydział Nauk o Zdrowiu
Zakład Pielęgniarstwa Anestezjologicznego
i Intensywnej Opieki
Poznań
prof. dr hab. Krzysztof Kusza
Konsultant Krajowy w dziedzinie anestezjologii
i intensywnej terapii
Collegium Medicum UMK
Katedra i Klinika Anestezjologii i Intensywnej Terapii
Bydgoszcz
Program opracowany w porozumieniu z Naczelną Radą Pielęgniarek i Położnych
Program zatwierdził Dyrektor Centrum Kształcenia Podyplomowego Pielęgniarek
i Położnych
2
CENTRUM KSZTAŁCENIA PODYPLOMOWEGO PIELĘGNIAREK I POŁOŻNYCH
ZAŁOŻENIA ORGANIZACYJNO-PROGRAMOWE
Rodzaj kształcenia
Kurs specjalistyczny jest to rodzaj kształcenia, który zgodnie z ustawą z dnia 5 lipca
1996r. o zawodach pielęgniarki i położnej (tekst jedn. Dz. U. z 2009 r. Nr 151, poz.
1217) ma na celu uzyskanie przez pielęgniarkę, położną kwalifikacji do
wykonywania określonych czynności zawodowych przy udzielaniu świadczeń
pielęgnacyjnych,
zapobiegawczych,
diagnostycznych,
leczniczych
lub
rehabilitacyjnych.
Organizator kształcenia podyplomowego, na podstawie ramowego programu
sporządza program kształcenia. Program kształcenia musi uwzględniać wszystkie
elementy modułów wskazanych w planie nauczania ramowego programu, jednak
treści nauczania mogą być dostosowane do warunków i potrzeb lokalnych. Wykaz
umiejętności będących przedmiotem kształcenia ramowego programu jest dla
organizatora i uczestnika kształcenia obowiązującym elementem programu.
Osiągnięcie wskazanych umiejętności gwarantuje, że każdy absolwent kursu
specjalistycznego będzie posiadać takie same kwalifikacje, niezależnie od miejsca
ukończenia kształcenia, podmiotu organizującego kształcenie podyplomowe oraz
trybu kształcenia.
Poszczególne moduły ramowego programu zawierają cel, treści nauczania oraz
wykaz umiejętności wynikowych, odnoszące się zarówno do zajęć teoretycznych jak
i praktycznych. W planie nauczania wskazane są wyłącznie miejsca realizacji zajęć
praktycznych, dlatego też organizator oprócz programu kształcenia teoretycznego
obowiązany jest opracować program szkolenia praktycznego dla każdej placówki.
Program ten powinien zawierać cel i umiejętności. Jednocześnie program zajęć
praktycznych powinien uwzględniać wykaz świadczeń zdrowotnych (opracowany na
podstawie wykazu umiejętności), do zaliczenia których zobowiązany będzie
uczestnik
kursu.
Dokumentację
zawierającą
potwierdzenie
zaliczenia
poszczególnych świadczeń opracowuje organizator kształcenia. Stanowi ona
wewnętrzny dokument organizatora.
Cel kształcenia
Pielęgniarka, położna zapewni opiekę pacjentowi dorosłemu w zakresie uśmierzania
bólu ostrego:
 monitoruje przebieg leczenia przeciwbólowego u chorych,
 podaje leki w celu uśmierzania bólu ostrego w zakresie zlecenia lekarskiego,
także z wykorzystaniem technik analgezji regionalnej,
 modyfikuje dawkę leku przeciwbólowego w zakresie zlecenia lekarskiego na
podstawie monitorowania bólu i stanu pacjenta.
Czas kształcenia
Łączna liczba godzin przeznaczonych na realizację programu kształcenia kursu
specjalistycznego Terapia bólu ostrego u dorosłych (Nr 02/10) wynosi 56 godzin
dydaktycznych, w tym:
zajęcia teoretyczne – 28 godzin,
zajęcia praktyczne – 28 godzin.
Określona, w planie nauczania, liczba godzin poszczególnych modułów, odnosi się
do realizacji programu w trybie dziennym. Z uwagi jednak na lokalne preferencje
i potrzeby, gdy realizacja programu odbywała się będzie w trybie innym niż dzienny,
organizator kształcenia w porozumieniu z kierownikiem kursu i wykładowcami ma
prawo dokonać modyfikacji czasu trwania zajęć teoretycznych w wymiarze nie
większym niż 20%. Oznacza to, że 80% czasu przeznaczonego na realizację
poszczególnych modułów nie podlega zmianie. Wskazane 20% może być
3
CENTRUM KSZTAŁCENIA PODYPLOMOWEGO PIELĘGNIAREK I POŁOŻNYCH
wykorzystane na przesunięcia pomiędzy poszczególnymi modułami lub w części
może zostać przeznaczone na realizację zadań w ramach samokształcenia.
Sposób organizacji
Za przebieg i organizację kursu specjalistycznego odpowiedzialny jest organizator
kształcenia.
Planując realizację kursu organizator powinien:
1. Opracować program kształcenia:
 zajęć teoretycznych,
 zajęć praktycznych.
2. Opracować
regulamin
organizacyjny
kursu
specjalistycznego,
który
w szczególności określa:

organizację,

zasady i sposób naboru osób,

prawa i obowiązki osób uczestniczących,

zakres obowiązków wykładowców i innych osób prowadzących nauczanie
teoretyczne i szkolenie praktyczne,

zasady przeprowadzenia egzaminu końcowego.
3. Powołać kierownika kursu specjalistycznego.
Do zadań kierownika kursu oprócz zadań określonych w rozporządzeniu Ministra
Zdrowia z dnia 29 października 2003 r. w sprawie kształcenia podyplomowego
pielęgniarek i położnych (Dz. U. Nr 197 poz.1923) powinno należeć:

współdecydowanie o doborze kadry dydaktycznej,

przedstawienie uczestnikom kursu: celu, programu i organizacji szkolenia,

ocenianie placówek szkolenia praktycznego wg specyfiki i organizacji zajęć,

pomaganie w rozwiązywaniu problemów,

udzielanie indywidualnych konsultacji uczestnikom kursu,

zbieranie i analizowanie opinii o przebiegu kursu.
4. Przeprowadzić postępowanie kwalifikacyjne.
5. Powołać w uzgodnieniu z kierownikiem kursu opiekunów szkolenia
praktycznego, którzy powinni być merytorycznymi pracownikami placówek,
w których odbywa się szkolenie praktyczne.
Do zadań opiekuna szkolenia praktycznego należy:
 instruktaż wstępny (zapoznanie z celem szkolenia praktycznego
z organizacją pracy, wyposażeniem placówki, jego personelem, zakresem
udzielanych świadczeń i in.),
 instruktaż bieżący (organizacja i prowadzenie zajęć, kontrola nad ich
prawidłowym przebiegiem, pomoc w rozwiązywaniu problemów i in.),
 instruktaż końcowy (omówienie i podsumowanie zajęć, zaliczenie świadczeń
zdrowotnych określonych w programie kształcenia, ocena uzyskanych
wiadomości i umiejętności).
6. Wskazać kadrę dydaktyczną posiadającą kwalifikacje określone w programie
ramowym.
7. Zapewnić bazę dydaktyczną do szkolenia teoretycznego, dostosowaną do liczby
uczestników kursu.
8. Zaprojektować, w odniesieniu do poszczególnych modułów, środki dydaktyczne
oraz formy zajęć, ze szczególnym uwzględnieniem form aktywizujących.
9. Wskazać literaturę do poszczególnych modułów uwzględniając kryterium
aktualności i adekwatności doboru do treści nauczania.
10. Dobrać placówki stażowe zgodnie z planem nauczania, w których możliwe będzie
zdobywanie umiejętności niezbędnych do wykonywania określonych świadczeń
zdrowotnych.
11. Posiadać wewnętrzny system monitorowania jakości kształcenia.
4
CENTRUM KSZTAŁCENIA PODYPLOMOWEGO PIELĘGNIAREK I POŁOŻNYCH
Sposób sprawdzania efektów nauczania
W toku realizacji programu kształcenia przewiduje się ocenianie:
1. Bieżące - rozumiane jako zaliczanie poszczególnych modułów (sprawdzenie
stopnia opanowania wiedzy i umiejętności będących przedmiotem nauczania
teoretycznego i praktycznego, w tym świadczeń zdrowotnych przewidzianych
w programie kształcenia). Warunki zaliczania ustala wykładowca/opiekun
szkolenia
praktycznego,
w
porozumieniu
z
kierownikiem
kursu
specjalistycznego.
2. Końcowe - egzamin teoretyczny i/lub praktyczny złożony przed komisją
egzaminacyjną powołaną przez organizatora kształcenia podyplomowego.
Wykaz umiejętności będących przedmiotem kształcenia
W wyniku realizacji programu kształcenia kursu specjalistycznego Terapia bólu
ostrego u dorosłych (Nr 02/10) pielęgniarka, położna powinna:
 zdefiniować ból,
 przedstawić metody monitorowania natężenia bólu oraz omówić skale oceny
bólu,
 ocenić ból u pacjenta oraz monitorować jego leczenie,
 scharakteryzować metody terapii bólu ostrego,
 omówić leczenie farmakologiczne bólu ostrego,
 omówić zasady doraźnej modyfikacji dawki terapeutycznej leków
analgetycznych stosowanych u pacjentów,
 scharakteryzować dawki leków analgetycznych stosowanych u pacjentów
w terapii bólu z uwzględnieniem maksymalnej dawki dobowej,
 przygotować roztwory leków do terapii bólu ostrego,
 omówić podawanie leków analgetycznych przez pompę infuzyjną z modułem
analgezji sterowanej przez pacjenta (PCA – patient controlled analgesia),
 omówić zasady bezpieczeństwa podawania leków do przestrzeni
zewnątrzoponowej i w okolice nerwów i splotów nerwowych,
 podać leki w celu uśmierzania bólu ostrego w zakresie zlecenia lekarskiego,
także z wykorzystaniem technik analgezji regionalnej,
 modyfikować dawkę leku przeciwbólowego w zakresie zlecenia lekarskiego na
podstawie monitorowania stanu pacjenta,
 omówić działania niepożądane leków stosowanych w terapii bólu,
 pielęgnować miejsce wprowadzenia cewnika,
 edukować pacjenta w zakresie metod leczenia bólu i stosowanych leków
przeciwbólowych,
 współpracować w zespole leczenia bólu.
5
CENTRUM KSZTAŁCENIA PODYPLOMOWEGO PIELĘGNIAREK I POŁOŻNYCH
PLAN NAUCZANIA
Staż
Teoria
Lp.
Moduł
(liczba
godzin)
I
II
Podstawy
patofizjologii bólu
Farmakoterapia bólu
ostrego
Techniki analgezji
III regionalnej w
uśmierzaniu bólu
Organizacja leczenia
bólu.
IV Rola pielęgniarki,
położnej w
interdyscyplinarnym
zespole leczenia bólu
Łączna liczba godzin
7
7
7
Placówka
–
dla pielęgniarek i położnych
blok operacyjny
dla pielęgniarek
oddział pooperacyjny lub sala
pooperacyjna chirurgii ogólnej
oraz
oddział pooperacyjny lub sala
pooperacyjna:
chirurgii klatki piersiowej albo
traumatologii albo
ginekologii
dla położnych
oddział pooperacyjny lub sala
pooperacyjna ginekologii
7
28
oraz
oddział pooperacyjny lub sala
pooperacyjna:
chirurgii klatki piersiowej albo
traumatologii albo
chirurgii ogólnej
Liczba
Łączna
liczba
godzin
godzin
–
7
7
obligatoryjnie, co
najmniej 7 godzin
14
(1 lub 2 placówki
do wyboru)
49
obligatoryjnie, co
najmniej 7 godzin
14
(1 lub 2 placówki
do wyboru)
28
56
6
CENTRUM KSZTAŁCENIA PODYPLOMOWEGO PIELĘGNIAREK I POŁOŻNYCH
PROGRAM NAUCZANIA
MODUŁ I
PODSTAWY PATOFIZJOLOGII BÓLU
Cel modułu
Pielęgniarka, położna omówi patofizjologię bólu oraz dokona oceny jego natężenia.
Wykaz umiejętności wynikowych
W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka, położna powinna:
 zdefiniować ból,
 wyjaśnić mechanizm powstawania i przewodzenia bólu,
 wymienić czynniki modyfikujące odczuwanie bólu,
 omówić zastosowanie skal natężenia bólu,
 ocenić poziom natężenia bólu wg określonej skali,
 omówić
ból
w
poszczególnych
specjalnościach
zabiegowych,
z uwzględnieniem kategorii bólu,
 omówić zespoły bólu neuropatycznego, które mogą być następstwem
operacji.
Treści nauczania
1. Definicje bólu.
2. Patomechanizm bólu ostrego:
1) zjawisko nocycepcji;
2) drogi przewodzenia bólu.
3. Ból pooperacyjny i pourazowy:
1) kategorie bólu związane z rozległością i lokalizacją urazu tkanek, zgodnie
z wytycznymi Polskiego Towarzystwa Badania Bólu (PTBB);
2) ból pooperacyjny w różnych specjalnościach zabiegowych: chirurgii ogólnej,
chirurgii klatki piersiowej, traumatologii, ginekologii;
3) czynniki modyfikujące odczuwanie bólu;
4) skale oceny natężenia bólu:
a) skala słowna (Verbal Rating Scale),
b) skala oceny liczbowej – numeryczna (NRS – Numerical Rating Scale),
c) skala wzrokowo-analogowa (VAS – Visual Analogue Scale),
d) skala Szpitala Księcia Henryka (PHHPS – Prince Henry Hospital Pain
Score).
4. Ból neuropatyczny:
1) przyczyny powstawania bólu neuropatycznego;
2) patomechanizm bólu neuropatycznego;
3) wybrane zespoły bólu neuropatycznego:
a) przetrwały ból pooperacyjny i pourazowy,
b) ból fantomowy.
MODUŁ II
FARMAKOTERAPIA BÓLU OSTREGO
Cel modułu
Pielęgniarka, położna uczestniczy w leczeniu bólu ostrego i dokona,
w zakresie zlecenia lekarskiego, doraźnej modyfikacji dawki leku przeciwbólowego
w zależności od stanu klinicznego pacjenta i stopnia natężenia bólu.
Wykaz umiejętności wynikowych
W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka, położna powinna:
 omówić mechanizm działania podstawowych grup leków przeciwbólowych,
 scharakteryzować opioidowe leki przeciwbólowe,
 scharakteryzować nieopioidowe leki przeciwbólowe,
7
CENTRUM KSZTAŁCENIA PODYPLOMOWEGO PIELĘGNIAREK I POŁOŻNYCH
 scharakteryzować niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) w leczeniu bólu,
 wymienić niepożądane działania charakterystyczne dla poszczególnych grup
leków,
 wymienić wskazania do stosowania określonych leków przeciwbólowych,
 omówić analgezję multimodalną stosowaną w leczeniu bólu,
 omówić mechanizm działania i zastosowanie leków adiuwantowych
w leczeniu bólu,
 monitorować występowanie działań niepożądanych leków stosowanych
w terapii bólu i podać sposoby postępowania w przypadku ich wystąpienia,
 omówić sposoby zapobiegania objawom ubocznym stosowanych leków
przeciwbólowych,
 przedstawić ogólne zasady leczenia przeciwbólowego – na przykładzie tzw.
„drabiny analgetycznej WHO” oraz zaleceń Polskiego Towarzystwa Badania
Bólu (PTBB),
 podawać leki przeciwbólowe różnymi drogami, w tym z wykorzystaniem
technik analgezji regionalnej,
 dokonać oceny skuteczności prowadzonego leczenia przeciwbólowego,
 doraźnie modyfikować dawkę leku przeciwbólowego u podopiecznych
w zakresie zlecenia lekarskiego,
 omówić zastosowanie leków przeciwbólowych u pacjentów z grup ryzyka,
 dokumentować działania pielęgniarskie realizowane w ramach leczenia
bólu.
Treści nauczania
1. Podstawowe grupy leków przeciwbólowych:
1) Opioidowe leki przeciwbólowe:
a) mechanizm działania,
b) drogi podawania,
c) dawkowanie,
d) wskazania i przeciwwskazania do stosowania,
e) system analgezji kontrolowanej przez pacjenta (PCA),
f) działania niepożądane,
g) zjawisko tachyfilaksji,
h) antagoniści receptorów opioidowych.
2) Analgetyki nieopioidowe:
a) mechanizm działania,
b) wskazania i przeciwwskazania,
c) drogi podawania i dawkowanie.
3) Niesteroidowe leki przeciwzapalne:
a) grupy leków,
b) drogi podawania,
c) mechanizm działania,
d) wskazania i przeciwwskazania do stosowania,
e) dawkowanie, efekt pułapowy,
f) objawy uboczne.
2. Analgezja multimodalna w leczeniu bólu:
1) technika analgezji zewnątrzoponowej, jako „złoty standard” w leczeniu bólu
pooperacyjnego III i IV kategorii;
2) wysoka skuteczność analgetyczna oraz dużego stopnia bezpieczeństwo
wynikające z wielotorowego leczenia bólu.
3. Standardy postępowania w zakresie farmakoterapii bólu:
1) drabina analgetyczna WHO;
2) zalecenia Polskiego Towarzystwa Badania Bólu (PTBB);
8
CENTRUM KSZTAŁCENIA PODYPLOMOWEGO PIELĘGNIAREK I POŁOŻNYCH
3) stosowanie analgezji multimodalnej – zasady łączenia różnych leków
i technik oraz zalety takiego postępowania;
4) zasadność stosowania opioidów w leczeniu bólu;
5) zastosowanie leków adiuwantowych w leczeniu bólu;
6) zróżnicowanie leczenia bólu pooperacyjnego w zależności od kategorii
rozległości uszkodzenia tkanek;
7) monitorowanie występowania działań niepożądanych stosowanych leków
w terapii bólu.
4. Farmakoterapia bólu u pacjentów z grup ryzyka:
1) pacjenci z chorobami przewodu pokarmowego;
2) pacjenci z upośledzeniem funkcji metabolicznej wątroby i ryzykiem
wystąpienia hepatotoksyczności;
3) pacjenci z upośledzeniem czynności wydalniczej nerek;
4) pacjenci z chorobami serca i naczyń krwionośnych;
5) kobiety w ciąży;
6) pacjenci z nadwrażliwością na leki przeciwbólowe w wywiadzie;
7) pacjenci w wieku powyżej 65. roku życia.
MODUŁ III TECHNIKI ANALGEZJI REGIONALNEJ W UŚMIERZANIU BÓLU
Cel modułu
Pielęgniarka, położna:
 omówi wybrane techniki analgezji regionalnej oraz przedstawi korzyści ich
zastosowania w terapii bólu pooperacyjnego i innych zespołów bólowych,
 poda leki przez cewnik zaimplantowany do przestrzeni zewnątrzoponowej
oraz w okolice nerwów i splotów nerwowych w terapii bólu pooperacyjnego
i innych zespołów bólowych.
Wykaz umiejętności wynikowych
W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka, położna powinna:
 zróżnicować analgezję zewnątrzoponową i podpajęczynówkową,
 omówić znaczenie ciągłych blokad centralnych i ciągłych blokad nerwów
obwodowych,
 omówić cel i skuteczność blokady zewnątrzoponowej w terapii bólu
pooperacyjnego,
 przygotować pacjenta do analgezji regionalnej,
 przygotować sprzęt i aparaturę do analgezji regionalnej,
 zapewnić bezpieczeństwo pacjentowi podczas stosowanych technik analgezji
regionalnej,
 wymienić i omówić powikłania ciągłej blokady zewnątrzoponowej,
 pielęgnować miejsce wprowadzenia cewnika,
 wymienić leki wykorzystywane do blokad centralnych i obwodowych,
 podać leki przez cewnik zaimplantowany do przestrzeni zewnątrzoponowej,
 podać leki przez cewnik zaimplantowany w okolice nerwów i splotów
nerwowych,
 omówić mechanizm działania leków znieczulenia przewodowego i ich
dawkowanie w terapii,
 omówić działanie uboczne opioidów podawanych do przestrzeni
zewnątrzoponowej,
 omówić działanie uboczne leków podawanych w analgezji regionalnej.
Treści nauczania
1. Blokady centralne:
1) blokada zewnątrzoponowa;
2) blokada podpajęczynówkowa.
9
CENTRUM KSZTAŁCENIA PODYPLOMOWEGO PIELĘGNIAREK I POŁOŻNYCH
2. Zastosowanie technik analgezji regionalnej w uśmierzaniu bólu pooperacyjnego
i innych zespołów bólowych:
1) ciągła blokada zewnątrzoponowa w odcinku piersiowym i lędźwiowym:
a) wskazania,
b) przeciwwskazania,
c) ograniczenia zastosowania tej metody,
d) powikłania,
e) podawane leki i ich dawkowanie,
f) zasady podawania leków do przestrzeni zewnątrzoponowej;
2) blokady nerwów obwodowych w leczeniu zespołów bólowych:
a) ciągłe blokady obwodowe w terapii bólu ostrego,
b) blokady układu współczulnego;
3) wybrane specjalistyczne techniki uśmierzania bólu np. zastosowanie
systemu PCEA (Patient Controlled Epidural Analgesia) do zewnątrzoponowej
podaży leków, sterowanej przez pacjenta lub podaż leku znieczulenia
przewodowego bezpośrednio do rany operacyjnej.
3. Leki znieczulenia przewodowego i opioidy stosowane w terapii bólu
pooperacyjnego i innych zespołów bólowych:
1) mechanizm działania;
2) dawkowanie;
3) toksyczność;
4) postępowanie w przypadku wystąpienia działań niepożądanych.
4. Korzyści stosowania technik analgezji przewodowej w terapii bólu
pooperacyjnego i innych zespołów bólowych.
MODUŁ IV
ORGANIZACJA LECZENIA BÓLU. ROLA PIELĘGNIARKI,
POŁOŻNEJ
W
INTERDYSCYPLINARNYM
ZESPOLE
LECZENIA BÓLU
Cel modułu
Pielęgniarka,
położna
scharakteryzuje
zadania
pielęgniarki,
położnej
w interdyscyplinarnym zespole leczenia bólu oraz omówi zasady organizacji leczenia
bólu na oddziałach zabiegowych.
Wykaz umiejętności wynikowych
W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka, położna powinna:
 określić zadania pielęgniarki, położnej w zespole leczenia bólu,
 monitorować parametry życiowe pacjenta, w tym natężenie bólu,
 interpretować parametry życiowe pacjenta pod kątem powikłań oraz podjąć
właściwe działania w sytuacji ich pojawienia się,
 komunikować się z lekarzem w przypadku wystąpienia u pacjenta działań
niepożądanych leków przeciwbólowych, jak również w sytuacji nieskutecznej
terapii przeciwbólowej,
 scharakteryzować system analgezji kontrolowanej przez pielęgniarkę (NCA nurse controlled analgesia),
 edukować pacjenta i jego rodzinę w zakresie metod oceny i leczenia bólu oraz
komunikować się z pacjentem w zakresie zastosowanych technik
leczenia bólu,
 omówić zasady organizacji leczenia bólu z wykorzystaniem różnych technik
leczenia bólu w oddziałach szpitalnych.
Treści nauczania
1. Zadania pielęgniarki, położnej w terapii bólu:
1) monitorowanie natężenia i udział w terapii bólu;
2) edukacja pacjenta na temat metod monitorowania i leczenia bólu;
10
CENTRUM KSZTAŁCENIA PODYPLOMOWEGO PIELĘGNIAREK I POŁOŻNYCH
3) redukcja czynników zwiększających subiektywne odczuwanie bólu przez
pacjenta.
2. Organizacja leczenia bólu w oddziałach szpitalnych:
1) współpraca z lekarzem prowadzącym/dyżurnym, anestezjologiem;
2) współpraca z psychologiem klinicznym, rehabilitantem oraz innymi
specjalistami zespołu leczenia bólu;
3) kompetencje pielęgniarki, położnej w zespole leczenia bólu;
4) poradnictwo i wsparcie dla chorych z bólem oraz ich rodzin;
5) dokumentowanie przebiegu leczenia bólu.
KWALIFIKACJE KADRY DYDAKTYCZNEJ
Wykładowcami, opiekunami stażu mogą być osoby mające nie mniej niż pięcioletni
staż w przedmiotowym zakresie i aktualnie udzielające świadczeń zdrowotnych
będących przedmiotem kształcenia oraz spełniają, co najmniej jeden z warunków:
1. Posiadają tytuł zawodowy magistra pielęgniarstwa.
2. Posiadają tytuł specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa anestezjologicznego
i intensywnej opieki.
3. Posiadają specjalizację lekarską w dziedzinie anestezjologii i intensywnej terapii.
4. Posiadają tytuł zawodowy magistra farmacji.
Ponadto
opiekunami stażu mogą być osoby posiadające zaświadczenie o ukończeniu kursu
kwalifikacyjnego w dziedzinie pielęgniarstwa anestezjologicznego i intensywnej
opieki.
11