LEKI PRZECIWPADACZKOWE NOWEJ GENERACJI

LEKI PRZECIWPADACZKOWE NOWEJ
GENERACJI
SKUTECZNOŚĆ NOWYCH LEKÓW PRZECIWPADACZKOWYCH
Typ napadów
Felbamat
Gabapentyna
Lamotrygina
Lewetiracetam
Okskarbazepina
Tiagabina
Topiramat
Wigabatryna
częściowe
+
+
+
+
+
+
+
+
wtórnie
+
+
+
+
+
+
+
+
uogólnione
toniczno?+
?+
+
+
+
?
+
?+
kloniczne
nieświado
?+
+
?+
?
?
mości
mioklonicz
?
+
?+
?
+
ne
Lennoxa+
?
+
?
0
?
+
?
Gastauta
Napady
?
?
?+
?
0
?+
?+
+
zgięciowe
+ udowodniona skuteczność, ?+ prawdopodobnie skuteczny, 0 nieskuteczny,
- pogarsza kontrolę napadów, ? nieznana skuteczność
Zonisamid
+
+
+
?+
?+
?+
?+
DAWKOWANIE NOWYCH LEKÓW PRZECIWPADACZKOWYCH U
DOROSŁYCH
Lek
Dawka
Najczęstsza
Zakres dawek
Sposób
początkowa
dawka dobowa podtrzymujących dawkowania
(mg)
(mg)
(mg)
Felbamat
1200
2400
1800-4800
3 x dziennie
Gabapentyba
300-400
2400
1200-4800
3 x dziennie
Lamotrygina
12.5-50*
200-400
100-800
1-2 x dziennie
Lewetiracetam 1000
2000-3000
1000-4000
2 x dziennie
Okskarbazepina 150-600
900-1800
900-2700
2-3 x dziennie
Tiagabina
4-10
40
20-60
2-4 x dziennie
Topiramat
25-50
200-400
100-1000
2 x dziennie
Wigabatryna
500-1000
3000
2000-4000
1-2 x dziennie
Zonisamid
100
400
400-600
1-2 x dziennie
* 12.5 mg z walproinianem sodu; 25 mg w monoterapii
1
DAWKOWANIE NOWYCH LEKÓW PRZECIWPADACZKOWYCH U DZIECI
Lek
Dawka
Zakres dawek
Sposób
początkowa
podtrzymujących dawkowania
(mg/kg/d)
(mg/kg/d)
Felbamat
15
30-45
3-4 x dziennie
Gabapentyba
obecnie nie zalecana u dzieci poniżej 12 rż
Lamotrygina
0.2-2*
1.5-15
1-2 x dziennie
Lewetiracetam obecnie nie zalecana u dzieci poniżej 12 rż
Okskarbazepina 10
10-50
2-3 x dziennie
Tiagabina
obecnie nie zalecana u dzieci poniżej 12 rż
Topiramat
0.5-1 (1 raz/d) 6-9
2 x dziennie
Wigabatryna
40
50-150
1-2 x dziennie
Zonisamid
2-4
4-8
2 x dziennie
* 0.2 mg z walproinianem sodu
GABAPENTYNA (GBP)
Neurontin kaps. 100, 300 i 400 mg
Mechanizm działania
Pochodna GABA, jednak nie wykazuje powinowactwa do receptorów GABA.
Wykazuje powinowactwo do podjednostek alfa2delta kanałów wapniowych zależnych
od potencjału. Moduluje aktywność dekarboksylazy kwasu glutaminowego, zwiększa
syntezę GABA w mózgu człowieka.
Zastosowanie
 Lek II-giego wyboru w leczeniu napadów częściowych oraz napadów
częściowych wtórnie uogólnionych. Takźe jako lek pierwszego rzutu.
 Ból neuropatyczny u dorosłych (polineuropatia cukrzycowa, neuralgia po
przebytym półpaścu)
Dawkowanie
W leczeniu padaczki: Max. dawka dobowa 2400 mg/dobę. Rozpoczynamy od 300-400
mg/dobę, codziennie zwiększamy dochodząc do dawki dobowej 900-1200 mg
(niektórzy preferują wolniejsze zwiększanie dawki co tydzień zamiast codziennie).
Powinna być podawana 3 x dziennie, niektórzy podają 2 x dziennie.
W leczeniu bólu neuropatycznego: 1 dzień 300 mg, 2 dzień 600 mg/d, 3 dzień 900
mg/d. W razie potrzeby można zwiększać do 1800 mg/d, max 3600 mg
Farmakokinetyka
Lek nie jest metabolizowany, nie wypiera innych leków z połączeń z białkami, nie jest
induktorem enzymów wątrobowych - nie opisano do tej pory istotnych klinicznie
interakcji gabapentyny z pozostałymi lekami przeciwpadaczkowymi ani z innymi
lekami. Nie ma potrzeby oznaczania stężenia leku w surowicy w trakcie leczenia.
Objawy uboczne
 Generalnie jest dobrze tolerowana
 Senność, zawroty głowy, podwójne widzenie, ataksja, bóle głowy.
2


Cenny lek uzupełniający u chorych z dużym ryzykiem interakcji lekowych
(osoby starsze, dzieci z upośledzeniem umysłowym – nie wpływa niekorzystnie
na funkcje poznawcze).
Moźe spowodować zwiększenie glikemii, oznaczyć cukier
LAMOTRYGINA (LTG)
Lamitrin tabl. 25, 50 i 100 mg;
Lamitrin S tabl. do przygotowania zaw. doustnej 2, 5, 25, 100 mg
Mechanizm działania
Główny mechanizm działania jest jednak związany z:
 blokowaniem napięciozależnych kanałów sodowych przez co zapobiega uwalnianiu
glutaminianu i asparaginianu
Zastosowanie
Początkowo jako lek drugiego rzutu w leczeniu opornej padaczki, obecnie jako lek
pierwszego wyboru w leczeniu napadów:
 uogólnionych toniczno-klonicznych
 częściowych prostych i złożonych
 częściowych wtórnie uogólnionych
 w zespole Lennoxa-Gastauta
Skuteczność lamotryginy moźe być wzmocniona przez połączenie z VPA.
Dawkowanie
W monoterapii rozpoczynamy od dawki początkowej 1 x 25 mg (u dzieci 0.5 mg/kg)
przez pierwsze 2 tygodnie. W 3 i 4 tygodniu podajemy 2 x dziennie 25 mg lub 1 x 50
mg (dzieci 1 mg/dobę). Monoterapia podtrzymująca : 50-100 mg 2 x dziennie w
przypadku gdy utrzymują sie napady a pacjent dobrze toleruje lek (dzieci 2-8 mg/kg)
Jako lek dodany do walproinianu:
Tydzień 1 i 2 – 12.5 mg co drugi dzień (dzieci 0.15 mg/kg)
Tydzień 3 i 4 – 25 mg/d (dzieci 0.3 mg/d)
Podtrzymująca 50-100 mg 2 x dziennie w przypadku gdy utrzymują sie napady a
pacjent dobrze toleruje lek (dzieci 1- 5 mg/kg)
Jako lek dodany do innych leków przeciwpadaczkowych:
Tydzień 1 i 2 – 50 mg/d (dzieci 0.6 mg/kg)
Tydzień 3 i 4 – 50 mg 2 x dziennie (dzieci 1.2 mg/d)
Podtrzymująca 100-200 mg 2 x dziennie w przypadku gdy utrzymują sie napady a
pacjent dobrze toleruje lek (dzieci 5- 15 mg/kg)
Farmakokinetyka
 Nie wchodzi w interakcje z innymi jednocześnie stosowanymi lekami
przeciwpadaczkowymi
 Nie wchodzi w interacje z środkami antykoncepcyjnymi
 Leki o właściwościach induktorów enzymatycznych przyspieszają metabolizm
lamotryginy (konieczność stosowania wyższych dawek lamotryginy przy
równoczesnym stosowaniu fenytoiny i karbamazepiny)
3

Leki o właściwościach inhibitorów enzymów wątrobowych hamują metabolizm
lamotryginy (konieczność stosowania niższych dawek lamotryginy przy
równoczesnym stosowaniu walproinianu)
Objawy uboczne
1. Senność, ataksja, podwójne widzenie, bóle głowy
2. Idiosynkrazja (indywidualna nadwrażliwość): wysypka skórna u 8-10% leczonych
plamisto-grudkowa
3. Choroba ukłądowa ze złym samopoczuciem, gorączką, bólmi stawów, bólami
mięśni, limfadenopatią i eozynofilią
4. Kilka przypadków: zespół rozsianego wykrzepiania wewnątrznaczyniowego, ostra
niewydolność wątroby
TIAGABINA (TGB)
Gabitril tabl. 5, 10 i 15 mg)
Mechanizm działania
Inhibitor wychwytu zwrotnego GABA w komórkach glejowych i zakończeniach
nerwowych
Zastosowanie
Jako lek II-go rzutu (politerapia) w napadach częściowych i częściowych wtórnie
uogólnionych.
Dawkowanie
Rozpoczynamy od dawki 7.5-15 mg/dobę w trzech dawkach podzielonych, zwiększamy
stopniowo o 5-15 mg co tydzień do osiągnięcia dawki skutecznej 30 mg (obserwowano
tolerancję dawki 70 mg/dobę)
Farmakokinetyka
 Wchłania się szybko po podaniu doustnym. Wykazuje liniową farmakokinetykę.
 Okres półtrwania (5-13 godzin) może ulec skróceniu do 2-3 godz. u chorych
przyjmujących równocześnie leki przeciwpadaczkowe o właściwościach
induktorów enzymatycznych.
 Lek podajemy 3 x dziennie.
 Nie wpływa na poziom karbamazepiny i fenytoiny w osoczu.
 Obniża osoczowe stężenie walproinianu o około 10%.
 Brak interakcji z doustnymi lekami antykoncepcyjnymi.
Objawy uboczne
Senność, bóle i zawroty głowy, uczucie zmęczenia
Drżenia, biegunki i obniżony nastrój
TOPIRAMAT (TPM)
Topamax tabl. 25, 50 i 100 mg
Mechanizm działania
1. Bloker aktywowanych napięciem kanałów sodowych
4
2. Aktywacja układu GABA-ergicznego poprzez wpływ na receptory GABA
3. Bloker receptorów glutaminergicznych typu AMPA
4. Silny inhibitor anhydrazy węglanowej
Zastosowanie
Lek II-go rzutu u chorych z napadami częściowymi i częściowymi wtórnie
uogólnionymi.
Dawkowanie
Stosowany w dawkach 200-600 mg.
Rozpoczynamy od jednorazowej dawki dobowej 50 mg, którą zwiękaszamy o 50
mg/dobę co tydzień aż do osiągnięcia dawki dobowej 200 mg podawanej w 2-ch
dawkach podzielonych.
Od tego momentu dawkę dobową należy zwiększać o 100 mg co tydzień do osiągnięcia
kontroli napadów lub wystąpienia objawów ubocznych.
Farmakokinetyka
 Topiramat wykazuje liniową farmakokinetykę. W niewielkim stopniu wiąże się z
białkami osocza.
 Leki o właściwościach induktorów enzymatycznych przyspieszają metabolizm
topiramatu (fenytoina i karbamazepina zmniejszają stężenie topiramatu w
surowicy o 40-50%). Z kolei topiramat zwiększa o około 25% stężenie
fenytoiny.
 Możliwość interakcji topiramatu z doustnymi środkami antykoncepcyjnymi:
kobiety powinny stosować pigułki o zwiększonej zawartości estrogenów.
Objawy uboczne
 Senność, zawroty głowy, nadpobudliwość nerwowa, utrudnienie koncentracji,
zmęczenie.
 Parestezje, kamica nerkowa (1.5% chorych)
 Jadłowstret, zmniejszenie wagi ciała
 Wykazano teratogenne działanie leku u zwierząt: stosować ostrożnie u kobiet w
wieku rozrodczym.
WIGABATRYNA (VGB)
Sabril tabl. 500 mg
Mechanizm działania
Nieodwracalny inhibitor transaminazy GABA (wzrost stężenia GABA w płynie m.-rdz.
o prawie 150% w kilka dni po rozpoczęciu leczenia)
Zastosowanie
 Lek II-go rzutu w chorych z napadami częściowymi ulegającymi lub nie
wtórnemu uogólnieniu.
 Lek z wyboru w leczenie kurczów dziecięcych (napady zgięciowe Westa)
 Lek może pogorszyć przebieg napadów mioklonicznych.
Dawkowanie
Dawka dobowa u dorosłych 1000-2000 mg, max 4000 mg w 2-ch dawkach
podzielonych.
5
Leczenie zaczynamy od dawki 250-500 mg i bardzo powoli zwiększamy na przestrzeni
kilku tygodni do osiągnięcia odpowiedzi terapeutycznej (objawy toksyczne przy zbyt
szybkim zwiększaniu dawki!!!!)
U 1/3 chorych obserwowano tolerancję na lek.
Farmakokinetyka
 Wigabatryna obniża stężenie fenytoiny w osoczu o około 25% (zmniejszenie
wchłaniania fenytoiny?)
 Po odstawieniu wigabatryny stężenie fenytoiny rośnie o około 25%.
 Poza tym wigabatryna nie wchodzi w interakcje z innymi lekami
przeciwpadaczkowymi. Nie ma potrzeby monitorowania poziomu leku podczas
dobierania dawek
Objawy uboczne
 Senność, bóle i zawroty głowy, uczucie zmęczenia
 Zmiany nastroju u około 10% leczonych (nadpobudliwość, drażliwość, zab.
zachowania, depresja, zespół paranoidalny)
 Uszkodzenie siatkówki u ok. 40% leczonych długotrwale (koncentryczne ubytki
w polu widzenia (widzenie lunetowate), przez długi czas bezobjawowe –
kontrolne badania perymetryczne)
OKSKARBAZEPINA (OXC)
Trileptal tabl. 150, 300 I 600 mg
Mechanizm działania
10-ketoanalog CBZ, blokowanie wrażliwych na napięcie kanałów sodowych, moduluje
także przepływ wapnia i potasu
Zastosowanie
Napady częściowe i toniczno-kloniczne
Dawkowanie
Dawka początkowa 150-600 mg/d w 2-ch dawkach podzielonych. Można zwiększać do
3000-4000 mg/d
Farmakokinetyka
 Powoduje przyśpieszenie eliminacji hormonalnych doustnych środków
antykoncepcyjnych
 OXC (po zastąpieniu CBZ) w politerapii z walproininanem lub fenytoiną
zwiększa ich stężenie we krwi.
 Nie stosować łącznie z lekami moczopędnymi i niestereoidowymi
przeciwzapalnymi.
Objawy uboczne
Jest lepiej tolerowana jak CBZ
Senność, zawroty i bóle głowy, podwójne widzenie, nudności wymioty
Wysypka pojawia się rzadziej niż przy CBZ
Nie powoduje zaburzeń obrazu krwi i toksycznego uszkodzenia wątroby.
6
FELBAMAT (FBM)
Taloxa tabl. 400 i 600 mg, zawiesina 120 mg/ml
Mechanizm działania
 Nasila działanie GABA
 Blokuje zależne od napięcia kanały sodowe
 Blokuje kanały jonowe receptora NMDA
Zastosowanie
U osób powyżej 14 roku życia: napady częściowe proste, napady toniczno-kloniczne
Jako lek uzupełniający w zespole Lennoxa-Gastauta (tylko!!!!!!!!)
Dawkowanie
Leczenie rozpoczynać powoli i zwiększać dawkę przez kilka miesięcy. Dawka dobowa
1800-4800 mg/d u dorosłych (początkowo 0.6-1.2 g/d), u dzieci 15-45 mg/kg/d w 2-3
dawkach (początkowo 7.5-15 mg/kg/d)
Farmakokinetyka
Powoduje wzrost osoczowego stężenia PHT, VPA oraz epoksydu CBZ
Objawy uboczne
Bezsenność, bóle głowy, nudbości, anoreksja, senność
Znaczna częstość występowania niedokrwistości aplastycznej
Toksyczny wpływ na wątrobę
Zaleca się rutynowe monitorowanie czynności wątroby i szpiku kostnego
LEWETIRACETAM (LEV)
Keppra tabl. 250, 500 i 1000 mg
Mechanizm działania
 nieznany
Zastosowanie
Skuteczny w terapi opornych na leczenie napadów częściowych. Również skuteczny w
napadach uogólnionych (nieświadomości, mioklonicznych)
Dawkowanie
Rozpoczynamy od 2 x 500 mg, następnie zwiększamy dawkę o 1000 mg co 2 tygodnie.
Dawka max 4000 mg, przeciętnie 1000-3000 mg/d. W terapii skojarzonej.
Farmakokinetyka
Nie wpływa na stężenie w surowicy krwi innych leków przeciwpadaczkowych,
wymienione leki nie zmieniają farmakokinetyki lewetiracetamu. Nie wpływa na
farmakokinetykę doustnych środków antykoncepcyjnych.
Objawy uboczne
Bezsenność, bóle głowy, nudbości, anoreksja, senność
ZONISAMID (ZNS)
7
Mechanizm działania
 blokuje zależne od napięcia kanały sodowe oraz kanały wapniowe typu T
 hamuje uwalnianie neurotransmiterów pobudzających
 hamuje w małym stopniu czynność anhydrazy węglanowej
 możliwy wpływ neuroprotekcyjny
Zastosowanie
Skuteczny w terapi opornych na leczenie napadów częściowych. Również skuteczny w
napadach uogólnionych (nieświadomości, mioklonicznych, toniczno-klonicznych,
zgięciowych)
Dawkowanie
Rozpoczynamy od 100 mg/d w 2-ch dawkach podzielonych, następnie zwiększamy
dawkę co 2 tygodnie. Dawka podtrzymująca 400-600 mg/d. W terapii skojarzonej.
Monitorowanie syężenia leku może być przydatne
Farmakokinetyka
Leki indukujące enzymy wątrobowe PHT, CBZ i PB skracają okres półtrwania ZNS o
około 50%
Objawy uboczne
Bezsenność, bóle głowy, nudbości, anoreksja, senność
Kamica nerkowa
WYBÓR LEKU W PRZYPADKU NOWO ROZPOZNANEJ PADACZKI (DOROŚLI
I MŁODZIEŻ – od 14 rż)
Rodzaj napadów
Pierwszy rzut
Drugi rzut
Toniczno-kloniczne
walproinian sodu
lamotrygina*
karbamazepina
okskarbazepina*
fenytoina
Nieświadomości
Walproinian sodu
Etosuksymid
lamotrygina*
Miokloniczne
walproinina sodu
lamotrygina*
Częściowe
karbamazepina
lamotrygina*
fenytoina
okskarbazepina*
walproinian sodu
Niesklasyfikowane
walproinina sodu
lamotrygina*
* w niektórych krajach leki te uwaźa się za leki pierwszego rzutu
WYBÓR LEKU W PRZYPADKU NOWO ROZPOZNANEJ PADACZKI U DZIECI
(4-14 rż)
Rodzaj napadów
Pierwszy rzut
Drugi rzut
Trzeci rzut
Toniczno-kloniczne
walproinian sodu
lamotrygina*
fenytoina
karbamazepina
okskarbazepina*
Nieświadomości
Walproinian sodu
Etosuksymid
klobazam
lamotrygina*
Miokloniczne
walproinina sodu
lamotrygina*
klobazam
8
Częściowe
karbamazepina
fenytoina
Toniczne
walproinina sodu
walproinian sodu
gabapentyna
okskarbazepina*
lamotrygina*
etosuksymid
Napady zgięciowe
wigabatryna
walproinian sodu
kortykosterydy
nitrazepam
Zespół Lennoxawalproinian sodu
lamotrygina*
Gastauta
topiramat
* w niektórych krajach leki te uwaźa się za leki pierwszego rzutu
fenobarbital
lamotrygina
wigabatryna
klobazam
topiramat
klobazam
lamotrygina
klobazam
felbamat
POŁĄCZENIA LEKÓW W PADACZCE LEKOOPORNEJ
Wskazanie
Połączenie
Uogólnione napady nieświadomości
walproinian sodu + etosuksymid
Napady częściowe złożone
karbamazepina + walproinian sodu
Napady częściowe/uogólnione
walproinian sodu + lamotrygina
Napady częściowe
wigabatryna + lamotrygina
Napady częściowe
wigabatryna + tiagabina
Padaczka lekooporna
topiramat + lamotrygina
DZIESIĘĆ PRZYKAZAŃ
1. Wybierz lek właściwy dla danego rodzaju napadów lub zespołu padaczkowego
2. Zacznij od małych dawek i zwiększaj je stopniowo
3. Zwiększaj dawkę powoli, aby umożliwić pojawienie się tolerancji na objawy
uboczne ze strony OUN
4. Stosuj prosty schemat leczenia z dawkowaniem 1 lub 2 razy dziennie, jeżeli to
możliwe
5. Oznaczaj stężenie leku, kiedy napady są kontrolowane lub kiedy trudno jest
osiągnąć tę kontrolę (jeżeli to możliwe)
6. Na samym początku poinformuj pacjenta o konsekwencjach rozpoznania i
profilaktycznym charakterze leczenia
7. Wypróbuj dwa możliwe do zastosowania leki w monoterapii, zanimdodasz drugi
lek
8. Jeśli napady utrzymują się, połącz najlepiej tolerowany lek pierwsszego rzutu z
jednym z nowszych, uzależniając wybór od rodzaju napadów i mechanizmów
działania
9. U pacjentów poddanych leczeniu skojarzonemu upraszczaj schematy
dawkowania i zalecenia, tak jak to tylko możliwe
10. Przyjmij za cel osoiągnięcie najlepszej kontroli napadów, jednoznacznej z
optymalną kjakością życia pacjentów z padaczką lekoooporną
9
LECZENIE STANU PADACZKOWEGO
Powtarzające się napady padaczkowe pomiędzy którymi chory nie odzyskuje
przytomności.
0-5 min
 potwierdzić rozpoznanie stanu padaczkowego (obserwacja drgawek, jeden
dodatkowy napad)
 tlen, kontrolować ułożenie głowy i drożność dróg oddechowych, jeśli konieczne jest
wspomaganie wentylacji rozważyć możliwość wykonania intubacji
 ocena podstawowych czynności życiowych
 uzyskać dostęp żylny + 0.9% NaCl; oznaczyć glikemię + podstawowe badania
biochemiczne, morfologię, testy toksykologiczne, oznaczenie stężenia leków
przeciwpadaczkowych we krwi
 kardiomonitor + pulsoksymetr
6-9 min
 w razie hipoglikemii lub gdy nie można oznaczyć stężenia glukozy – 100 mg
tiaminy i.v. (zapobieżenie encefalopatii Wernickego) + 60 ml 40% glukozy i.v. w
szybkim wlewie u dorosłych; u dzieci tylko 2 ml/kg 25% glukozy
10-20 min
 lorazepam 0.1 mg/kg i.v. z szybkością 2 mg/min, max 4 mg
 lub diazepam 0.2 mg/kg i.v. z szybkością 5 mg/min, max 20 mg
 jeśłi drgawki się utrzymują , dawkę diazepamu można powtórzyć po 5 min.
 po zastosowaniu diazepamu podać nasycającą dawkę fenytoiny
20+ min
 nasycająca dawka fenytoiny 20 mg/kg i.v., nie szybciej niż 50 mg/min u dorosłych i
1 mg/kg/min u dzieci;
 w czasie wlewu monitorować EKG i RR; jedynym podawanym dożylnie płynem
jest 0.9% NaCl
 zamiast fenytoiny można bezpiecznie podawać i.v. fosfenytoinę z szybkością 150
równoważników fenytoiny na minutę
 pewną alternatywą dla fenytoiny jest sól sodowa kwasu walproinowego (Depakine
amp. 400 mg) - dawka nasycająca 15 mg/kg powoli w ciągu 3-5 min, następnie po
30 minutach dawka podtrzymująca 1-2 mg/kg/godzine
> 60 min
 jeśli stan padaczkowy utrzymuje się po podaniu fenytoiny w dawce 20 mg/kg –
podać dodatkowo 5 mg/kg fenytoiny lub fosfenytoiny do dawki max 30 mg/kg
 jeśli stan padaczkowy nadal się utrzymuje – fenobarbital w dawce 20 mg/kg i.v. z
szybkością 60 mg/min
 spodziewać się zatrzymania oddechu, szczególnie jeśli chory otrzymał
benzodiazepinę
 wentylacja wspomagana; będzie potrzebna intubacja
10

jeśli stan padaczkowy nie ustępuje – znieczulenie ogólne za pomocą pentobarbitalu,
midazolamu lub propofonu; Koniecznie – intubacja, sztuczna wentylacja, leki
zwężające naczynia
LECZENIE LEKOOPORNEGO STANU PADACZKOWEGO
 OIOM, zaintubowany, podłączony do respiratora, monitorowanie czynności
życiowych pacjenta, wskazane uzyskanie dostępu dotętniczego, założenie cewnika
do pęcherza
 dostęp żylny z użyciem cewnika trójkanałowego lub cewnika o dużym kalibrze w
celu szybkiego podawania płynów lub dopaminy
 midazolam - dawka nasycająca 0.2 mg/kg w wolnym wstrzyknięciu i.v., dawka
podtrzymująca 0.75-10 mikrograma/kg/min
 propofol – dawka początkowa 1-2 mg/kg, dawka podtrzymująca 2-10 mg/kg/h
 pentobarbital – (wprowadzenie pacjenta w stan śpiączki musi się odbywać pod
kontrolą EEG). Dawka nasycająca 10-15 mg/kg i.v. z szybkością 50 mg/min do
chwili gdy w EEG wystąpi zahamowanie wyładowań lub kiedy zapis stanie się
płaski. Podawanie leku można przerwać jeśli wyładowania trwają 1-2 sekundy a
zahamowanie utrzymuje się przez 5-10 sekund. Po podaniu początkowej lub
nasycającej dawki należy oznaczyć stężenie leku w surowicy. Dawka
podtrzymująca pentobarbitalu 0.5-1 mg/kg/h.
 W razie spadku RR zwolnić podanie dawki nasycającej do 25 mg/min, dawki
podtrzymującej do 0.5 mg/kg/h. Poza tym płyny + dopamina. Stężenie
pentobarbitalu we krwi powinno mieścić się w granicach 10-20 mikrogram/ml.
 Chory powinien pozostać w znieczuleniu ogólnym przez pierwsze 12 godzin, a
potem przynajmniej raz na dobę należy kontrolować czy aktywność drgawkowa
nadal się utrzymuje.
 W czasie śpiączki wywołanej pentobarbitalem chory powinien nadal otrzymywać
wszystkie dotychczasowe leki przeciwpadaczkowe
 Stopniowo odstawiać anestetyk uważnie kontrolując stan kliniczny chorego.
11