Ucze* z Zespo*em Aspergera w szkole. Funkcjonowanie.Metody i

Uczeń z Zespołem Aspergera w
szkole. Funkcjonowanie. Metody
i formy pracy edukacyjnej
Szkolenie Rady Pedagogicznej I ALO w Gdyni.
Osoba prowadząca: mgr Lucyna Lewandowska, psycholog PPP nr 1
w Gdyni
Gdynia 06.10.2016 roku
Kryteria diagnostyczne zaburzeń autystycznych –problemy
klasyfikacyjne.
 Obecnie w świecie obowiązują dwie klasyfikacje zaburzeń
psychicznych:

DSM- V- klasyfikacja stworzona przez Amerykańskie
Towarzystwo Psychiatryczne, obowiązująca w USA i
Kanadzie od maja 2013 roku;
ICD-10- klasyfikacja stworzona przez WHO w 1998 roku,
którą w 2015 roku miała zastąpić klasyfikacja ICD-11.
Opóźnienie w pracach powoduje, że aktualny spodziewany
termin jej wprowadzenia to 2017 rok.
 W Europie, w tym w Polsce nadal więc obowiązuje
klasyfikacja ICD-10.


W literaturze naukowej obowiązuje nomenklatura
pochodząca z nowej amerykańskiej klasyfikacji DSM-V.
Zespół Aspergera w klasyfikacji ICD-10
Całościowe zaburzenia rozwojowe:
• grupa zaburzeń ujawniających się w niemowlęctwie lub
we wczesnym dzieciństwie
• przebieg ciągły bez okresów remisji i nawrotów
• jakościowo nieprawidłowe interakcje społeczne
• nieprawidłowe wzorce porozumiewania się
• stereotypowy i ograniczony repertuar zachowań i
aktywności .
W klasyfikacji ICD-10 w grupie całościowych zaburzeń
rozwoju znajdują się między innymi: autyzm dziecięcy,
zespół Aspergera, zespół Retta, zespół Hellera, czyli
Dziecięce Zaburzenia Dezintegracyjne.
Etiologia.Epidemiologia i leczenie.










Etiologia nieznana.
Najlepiej udokumentowane badaniami hipotezy: etiologia
wieloczynnikowa- uwarunkowania neurologiczno-genetyczne oraz
środowiskowe.
Za uwarunkowaniami neurogenetycznymi przemawia fakt dziedziczności.
Dziedziczność ( tendencja do zachorowania) ASD wynosi 90% ale tylko u
25 % chorych zidentyfikowano przyczyny genetyczne.
Uwarunkowania środowiskowe: deprywacja potrzeb emocjonalnych we
wczesnych etapach rozwoju, dieta, szczepienia ochronne w dzieciństwie
oraz infekcje.
Epidemiologia:
Mediana na świecie- 1 przypadek na 110 dzieci
Najnowsze badania epidemiologiczne w USA 2008 rok- 1 przypadek na 88
dzieci.
Leczenie:
Nie leczy się farmakologicznie.
Wielospecjalistyczna terapia wspomagająca rozwój: logopedyczna,
pedagogiczna, psychologiczna- najskuteczniejsza w nurcie terapii
poznawczo-behawioralnej- wygaszanie zachowań niepożądanych,
wzmacnianie pożądanych.
Funkcjonowanie szkolne- edukacyjne, społeczne,
emocjonalne, uczniów z zespołem Aspergera.

Funkcje poznawcze- ogólny II mieści się w normie, rozwój jest jednak
bardzo nieharmonijny, a funkcje intelektualne specyficzne, np. pamięćwyspecjalizowana w zapamiętywaniu sekwencji dat, liczb, nazw; myśleniebardzo konkretne, sztywne; spostrzeganie- często skoncentrowane na
szczególe, bez dostrzegania całości ( zapamięta datę, nazwisko dowódcy,
szczegóły bitwy np. rozplanowanie wojsk, będzie miał problem ze
zrozumieniem politycznego tła konfliktu).
Funkcje wykonawcze: słabe umiejętności organizacyjne, planowanie zadań,
ustalanie priorytetów, hamowanie reakcji, kontrola impulsów, autorefleksja
( trwa sprawdzian – nie przystąpi do niego, ponieważ: a) nie był
zapowiedziany ( rutyna) b)wypisał mu się długopis a używa tylko
określonego rodzaju długopisów c)przed chwilą rozpoczął rozmowę z
kolegą i jeszcze jej nie zakończył (ustalanie priorytetów)!
 Dyspraksja- niezgrabność ruchowa w obrębie motoryki dużej i małej


Słaba centralna koherencja ( Utha Frith 1989r.) Neuropoznawczy deficyt,
który zaburza łączenie elementów informacji w całość, czyli kontekst.
Dzięki temu zdrowi ludzie potrafią koncentrować się na istocie rzeczy i
pomijają mniej ważne szczegóły- scena przejścia przez pasy w filmie „Rain
man”….
Czytanie kontekstu społecznego i emocjonalnego
wydarzeń
Komunikacja niewerbalna:
 mimika, gestykulacja, ton głosu, humor sytuacyjny…
 Komunikacja werbalna:
 Przenośnie, porównania, metafory, humor słowny…
 Zasady i normy społeczne i organizacyjne- jeśli już któreś poznał i
stosuje, są one sztywne, podlegają rutynie, nie ulegają modyfikacji w
zależności od specyfiki sytuacji, czy potrzeb, cechują się niską tolerancją
na zmiany.
Dlatego uczeń z zespołem Aspergera:
Przypomina nauczycielowi o konieczności sprawdzenia zadania
domowego i zapowiedzianym sprawdzianie, nie rozumie jednocześnie,
że może to być przyczyną problemów w relacjach społecznych, nie
„czyta” zachowań uczniów, którzy całymi sobą okazują mu
dezaprobatę.
Nie odróżnia kłamstwa od prawdy- on mówi tylko prawdę…
Na naruszenie wcześniej ustalonych reguł, zasad, planów (np. planu lekcji!)
reaguje niepokojem, frustracją jeśli dodamy do tego słabą kontrolę
pobudzenia…agresja/autoagresja!

Metody i formy pracy
edukacyjno-wychowawczej z
uczniem z zespołem Aspergera,
w szkole: