OBRZĘDY WIECZERZY WIGILIJNEJ (opracował ks. prof. Jan
advertisement
ZAPROSZENIE NA PIERWSZE REKOLEKCJE ADWENTOWE 2014 dla pracowników naukowo-dydaktycznych i administracyjnych, przyjaciół i studentów Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie Kiedy już kończy się czas pokutnego oczekiwania na przyjście Pana, pora zacząć radosne oczekiwanie na narodzenie Zbawiciela. W tym czasie powinno być ważne nie tylko robienie zakupów, przygotowywanie prezentów, sprzątanie domu, ubieranie choinki, czy przygotowywanie potraw na wigilijny stół. Całą radość świętowania może płynąć obfitym strumieniem z serca spokojnego, otwartego na drugiego człowieka, zwłaszcza na najbliższe osoby. Możliwość duchowego przygotowania do przeżycia wigilii i bożego narodzenia stworzą ORGANIZOWANE PO RAZ PIERWSZY REKOLEKCJE ADWENTOWE DLA PRACOWNIKÓW NASZEJ UCZELNI, PRZYJACIÓŁ, STUDENTÓW I DOKTORANTÓW I WSZYSTKICH ZAINTERESOWANYCH ZE SWOIMI RODZINAMI. Chcemy we wspólnocie spotkać się na mszy św., wysłuchać słowa Bożego i skorzystać z sakramentu pokuty i pojednania. Wigilia ma dla każdego człowieka własne znaczenie. Jednak świętować powinno się we wspólnocie. Dlatego przygotowane zostały Obrzędy Wigilii do wykorzystania w czasie tego uroczystego spotkania przy stole i oczekiwania na narodzenie Mesjasza. Do pobrania są dwie wersje tych obrzędów. Wersja dłuższa daje możliwości włączenia własnej inwencji i indywidualnego doboru tekstów. Natomiast wersja skrócona jest dla tych, którzy oczekują prostej formy przygotowania duchowego do Wigilii. Gdy Wigilia i uroczystość Bożego Narodzenia zostają pozbawione swojego pierwotnego znaczenia i nie można przeznaczyć jej na modlitwę, odpoczynek, komunię i radość, dochodzi do tego, iż horyzont człowieka staje się tak ciasny, że nie pozwala mu dojrzeć „nieba”. Nawet odświętnie ubrany, nie potrafi już „świętować”. A bez wymiaru świętowania nadzieja nie miałaby gdzie mieszkać (por. Jan Paweł II, Adhortacja apostolska Ecclesia in Europa, nr 82). Niech te słowa będą zachętą do udziału w rekolekcjach adwentowych, a także przygotowania duchowego do świętowania uroczystości Narodzenia Jezusa z pomocą zaproponowanych Obrzędów Wigilii. Ks. prof. Jan Kazimierz Przybyłowski Ks. prof. Henryk Skorowski Ks. Wojciech Drozdowicz ZAPROSZENIE NA REKOLEKCJE ADWENTOWE 2014 dla pracowników naukowo-dydaktycznych i administracyjnych, przyjaciół i studentów Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie W dniach 19-21 grudnia (piątek, sobota, niedziela) o godzinie 20.00 zapraszamy na rekolekcje adwentowe w kościele parafialnym Niepokalanego Poczęcia NMP w Lasku Bielańskim przy ul. Dewajtis 3 (przy uniwersytecie). ZAPROSZENIE KIERUJEMY DO PRACOWNIKÓW NASZEJ UCZELNI, PRZYJACIÓŁ, STUDENTÓW I DOKTORANTÓW, WSZYSTKICH ZAINTERESOWANYCH ZE SWOIMI RODZINAMI. CHCEMY WE WSPÓLNOCIE SPOTKAĆ SIĘ NA MSZY ŚW., WYSŁUCHAĆ SŁOWA BOŻEGO I SKORZYSTAĆ Z SAKRAMENTU POKUTY I POJEDNANIA. ORGANIZATORAMI REKOLEKCJI SĄ: Katedra Teologii Pastoralnej i Nauk Pomocniczych (Wydział Teologiczny UKSW) Międzynarodowe Centrum Dialogu Międzykulturowego i Międzyreligijnego UKSW Parafia Bł. Edwarda Detkensa w Lasku Bielańskim PROGRAM PIĄTEK (19 GRUDNIA) Msza św. godz. 20.00 (kazanie wygłosi ks. Wojciech Drozdowicz) SOBOTA (20 GRUDNIA) Msza św. godz. 20.00 (kazanie wygłosi ks. prof. Jan Przybyłowski) Od godziny 19.00 okazja do spowiedzi NIEDZIELA (21 GRUDNIA) Msza św. godz. 20.00 (kazanie wygłosi ks. prof. Jan Przybyłowski) OBRZĘDY WIECZERZY WIGILIJNEJ (opracował ks. prof. Jan Kazimierz Przybyłowski) Na stole nakrytym białym obrusem umieszcza się świecę i opłatki (ewentualnie na garści siana). Po zgromadzeniu się wszystkich uczestników wieczerzy wokół stołu ojciec lub matka rodziny, albo ktoś z domowników zapala świecę. W tym czasie wszyscy śpiewają kolędę: Wśród nocnej ciszy głos się rozchodzi: Wstańcie, pasterze, Bóg się wam rodzi! Czym prędzej się wybierajcie, Do Betlejem pospieszajcie Przywitać Pana. Poszli, znaleźli Dzieciątko w żłobie Z wszystkimi znaki danymi sobie. Jako Bogu cześć Mu dali, A witając zawołali Z wielkiej radości: Ach, witaj Zbawco z dawna żądany, Cztery tysiące lat wyglądany Na Ciebie króle, prorocy Czekali, a Tyś tej nocy Nam się objawił. I my czekamy na Ciebie, Pana, A skoro przyjdziesz na głos kapłana, Padniemy na twarz przed Tobą, Wierząc, żeś jest pod osłoną Chleba i wina. Następnie mówi: Moi kochani! Dwa tysiące lat temu przyszedł na świat Jezus Chrystus, Syn Boży, rodząc się w stajence betlejemskiej jako bezbronne Dziecię. Opowiada nam o tym Ewangelia według św. Łukasza. Stojąc, wysłuchajmy z uwagą jej słów, które opisują najradośniejsze dla całej ludzkości wydarzenie narodzin Jezusa Chrystusa. Następnie odczytuje fragment Łk 2, 1-20. „W owym czasie wyszło rozporządzenie Cezara Augusta, żeby przeprowadzić spis ludności w całym państwie. Pierwszy ten spis odbył się wówczas, gdy wielkorządcą Syrii był Kwiryniusz. Wybierali się więc wszyscy, aby się dać zapisać, każdy do swego miasta. Udał się także Józef z Galilei, z miasta Nazaret, do Judei, do miasta Dawidowego, zwanego Betlejem, ponieważ pochodził z domu i rodu Dawida, żeby się dać zapisać z poślubioną sobie Maryją, która była brzemienna. Kiedy tam przebywali, nadszedł dla Maryi czas rozwiązania. Porodziła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki i położyła w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie. W tej samej okolicy przebywali w polu pasterze i trzymali straż nocną nad swoją trzodą. Naraz stanął przy nich anioł Pański i chwała Pańska zewsząd ich oświeciła, tak że bardzo się przestraszyli. Lecz anioł rzekł do nich: Nie bójcie się! Oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem całego narodu: dziś w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz, Pan. A to będzie znakiem dla was: Znajdziecie Niemowlę, owinięte w pieluszki i leżące w żłobie. I nagle przyłączyło się do anioła mnóstwo zastępów niebieskich, które wielbiły Boga słowami: Chwała Bogu na wysokościach, a na ziemi pokój ludziom Jego upodobania. Gdy aniołowie odeszli od nich do nieba, pasterze mówili nawzajem do siebie: Pójdźmy do Betlejem i zobaczmy, co się tam zdarzyło i o czym nam Pan oznajmił. Udali się też z pośpiechem i znaleźli Maryję, Józefa i Niemowlę, leżące w żłobie. Gdy Je ujrzeli, opowiedzieli o tym, co im zostało objawione o tym Dziecięciu. A wszyscy, którzy to słyszeli, dziwili się temu, co im pasterze opowiadali Lecz Maryja zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu. A pasterze wrócili, wielbiąc i wysławiając Boga za wszystko, co słyszeli i widzieli, jak im to było powiedziane”. Wszyscy śpiewają kolędę: Przybieżeli do Betlejem pasterze, Grając skocznie Dzieciąteczku na lirze. Chwała na wysokości, chwała na wysokości, A pokój na ziemi. Oddawali swe ukłony w pokorze Tobie z serca ochotnego, o Boże! Chwała na wysokości... Anioł Pański sam ogłosił te dziwy, Których oni nie słyszeli, jak żywi. Chwała na wysokości... Dziwili się napowietrznej muzyce i myśleli, co to będzie za Dziecię? Chwała na wysokości ... Po odśpiewaniu kolędy przewodniczący mówi: Wychwalajmy Boga i dziękujmy Mu za to, że tej nocy zesłał na świat swojego umiłowanego Syna. Błagajmy Go o błogosławieństwo, abyśmy w duchu miłości podzielili się opłatkiem i spożyli tę wieczerzę. Wszyscy przez chwilę modlą się w milczeniu. Następnie przewodniczący ze złożonymi rękami odmawia modlitwę błogosławieństwa siana. Wszechmogący wieczny Boże, racz pobłogosławić to siano, które umieścimy na stole wigilijnym, by przypominało nam ubóstwo groty betlejemskiej, w której narodził się w ciele Twój Syn Jezus Chrystus i spraw, abyśmy nie troszczyli się o to, co mamy jeść lub pić, w co mamy się przyodziać, lecz byśmy zabiegali o sprawy królestwa Bożego i radowali się z obecności w naszej rodzinie Twego Syna Jezusa Chrystusa, który z Tobą żyje i króluje na wieki wieków. Wszyscy odpowiadają: Amen Następnie przewodniczący ze złożonymi rękami odmawia modlitwę błogosławieństwa opłatków Błogosławiony jesteś, Panie, Boże wszechświata, bo dzięki Twojej hojności otrzymaliśmy chleb, który jest owocem ziemi i pracy rąk ludzkich. Ty z miłości posłałeś na świat swojego Jednorodzonego Syna, który pod postacią chleba daje nam swoje Ciało jako pokarm i zadatek nieśmiertelności. Na pamiątkę Jego Narodzenia mamy dzisiaj zasiąść do wspólnego stołu i łamać się opłatkiem. Pobłogosław † nas i te opłatki, którymi będziemy się dzielić zwyczajem naszych ojców i składać sobie wzajemnie świąteczne życzenia. Napełnij nasze serca życzliwością, miłością i pokojem, abyśmy codziennym postępowaniem potwierdzali to, co wypowiadać będziemy ustami. Spraw, abyśmy byli dla siebie nawzajem dobrzy jak chleb i kiedyś zgromadzili się na braterskiej uczcie w Twoim królestwie. Przez Chrystusa, Pana naszego. Wszyscy odpowiadają: Amen. Następnie przewodniczący odmawia jeszcze następującą modlitwę: Pobłogosław Panie Boże nas, te pokarmy i tych, którzy je przygotowali, na pamiątkę Narodzenia Twojego Jednorodzonego Syna, a naszego Pana, Jezusa Chrystusa. Wszyscy: Amen. Następnie osoba prowadząca modlitwę mówi: Syn Boży stał się człowiekiem, abyśmy my mogli stać się dziećmi Bożymi, dlatego pełni wdzięczności wołajmy do naszego Ojca w niebie: Ojcze nasz, któryś jest w niebie święć się imię Twoje; przyjdź królestwo Twoje; bądź wola Twoja jako w niebie tak i na ziemi; chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj; i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom; i nie wódź nas na pokuszenie; ale nas zbaw od złego. Po odmówieniu Modlitwy Pańskiej przewodniczący odmawia następującą modlitwę: Panie, Jezu Chryste, który w dzisiejszą noc przyszedłeś na świat rodząc się w grocie betlejemskiej z Najświętszej Maryi Panny, przyniosłeś pokój całemu światu i uświęciłeś życie rodzinne, pozostań w naszej rodzinie i zespól ją więzami Twojej miłości, a słowo Twoje niech w nas przebywa z całym swym bogactwem. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Wszyscy: Amen. Dalej prowadzący modlitwę wprowadza domowników w obrzęd dzielenia się opłatkiem: „Zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem całego narodu: dziś w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz Pan” (Łk 2, 10-11) – takie słowa skierował anioł do pasterzy w noc Bożego Narodzenia. Słowa te skierowane są dzisiaj również do nas wszystkich. Niech więc radość płynąca z narodzenia Pana będzie udziałem całego świata, naszego polskiego narodu, naszej rodziny, wszystkich naszych krewnych, znajomych i przyjaciół. Wszystkich ogarniamy dzisiaj myślą i sercem i prosimy Pana, by napełnił ich radością i pokojem. Przełamiemy się opłatkiem, który nam przypomina Ciało Chrystusa – pokarm niebieski – i Jego bezgraniczną miłość do nas, a zarazem uczy nas, że mamy dzielić się z braćmi ostatnim kawałkiem chleba. Życzę wam wszystkim i sobie, byśmy tworzyli jedno serce i jedną duszę i jako dzieci Boże tworzyli domowy Kościół. Niech więc panuje w nim radość i pokój, o którym śpiewali aniołowie nad grotą w dzisiejszą noc Bożego Narodzenia. Módlmy się za wszystkich, których ogarniamy swoim sercem, a szczególnie za naszych krewnych, przyjaciół i sąsiadów oraz zmarłych, by w dzisiejszą noc Pan obdarzył ich swą łaską i pokojem. Na koniec prowadzący modlitwę mówi: Obecnie w duchu miłości i przebaczenia przełamiemy się opłatkiem – chlebem miłości. Otwierając nasze serca tej miłości wzajemnej, otwierajmy je na przyjście Pana. Niech wszyscy, którzy żyją w naszej rodzinie i odwiedzają nasz dom, będą szczęśliwi, zdrowi i serdeczni, niech mają zawsze dobre zamiary i pozostają wciąż radosnymi. Niech Pan będzie zawsze z nami w naszym domu i niech sprawi, abyśmy uczestnicząc w tej wieczerzy, stali się uczestnikami Jego radości w Królestwie Bożym. Wszyscy łamią się opłatkiem i składają sobie życzenia. OBRZĘDY WIECZERZY WIGILIJNEJ (opracował ks. prof. Jan Kazimierz Przybyłowski) WERSJA SKRÓCONA Na stole nakrytym białym obrusem umieszcza się świecę i opłatki (ewentualnie na garści siana). Po zgromadzeniu się wszystkich uczestników wieczerzy wokół stołu ojciec lub matka rodziny, albo ktoś z domowników zapala świecę. W tym czasie wszyscy śpiewają kolędę: Wśród nocnej ciszy głos się rozchodzi: Wstańcie, pasterze, Bóg się wam rodzi! Czym prędzej się wybierajcie, Do Betlejem pospieszajcie Przywitać Pana. Poszli, znaleźli Dzieciątko w żłobie Z wszystkimi znaki danymi sobie. Jako Bogu cześć Mu dali, A witając zawołali Z wielkiej radości: Ach, witaj Zbawco z dawna żądany, Cztery tysiące lat wyglądany Na Ciebie króle, prorocy Czekali, a Tyś tej nocy Nam się objawił. Następnie przewodniczący modlitwie mówi: Moi kochani! Dwa tysiące lat temu przyszedł na świat Jezus Chrystus, Syn Boży, rodząc się w stajence betlejemskiej jako bezbronne Dziecię. Opowiada nam o tym Ewangelia według św. Łukasza. Stojąc, wysłuchajmy z uwagą jej słów, które opisują najradośniejsze dla całej ludzkości wydarzenie narodzin Jezusa Chrystusa. Następnie przewodniczący modlitwie odczytuje fragment Łk 2, 1-20. „W owym czasie wyszło rozporządzenie Cezara Augusta, żeby przeprowadzić spis ludności w całym państwie. Pierwszy ten spis odbył się wówczas, gdy wielkorządcą Syrii był Kwiryniusz. Wybierali się więc wszyscy, aby się dać zapisać, każdy do swego miasta. Udał się także Józef z Galilei, z miasta Nazaret, do Judei, do miasta Dawidowego, zwanego Betlejem, ponieważ pochodził z domu i rodu Dawida, żeby się dać zapisać z poślubioną sobie Maryją, która była brzemienna. Kiedy tam przebywali, nadszedł dla Maryi czas rozwiązania. Porodziła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki i położyła w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie. W tej samej okolicy przebywali w polu pasterze i trzymali straż nocną nad swoją trzodą. Naraz stanął przy nich anioł Pański i chwała Pańska zewsząd ich oświeciła, tak że bardzo się przestraszyli. Lecz anioł rzekł do nich: Nie bójcie się! Oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem całego narodu: dziś w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz, Pan. A to będzie znakiem dla was: Znajdziecie Niemowlę, owinięte w pieluszki i leżące w żłobie. I nagle przyłączyło się do anioła mnóstwo zastępów niebieskich, które wielbiły Boga słowami: Chwała Bogu na wysokościach, a na ziemi pokój ludziom Jego upodobania. Gdy aniołowie odeszli od nich do nieba, pasterze mówili nawzajem do siebie: Pójdźmy do Betlejem i zobaczmy, co się tam zdarzyło i o czym nam Pan oznajmił. Udali się też z pośpiechem i znaleźli Maryję, Józefa i Niemowlę, leżące w żłobie. Gdy Je ujrzeli, opowiedzieli o tym, co im zostało objawione o tym Dziecięciu. A wszyscy, którzy to słyszeli, dziwili się temu, co im pasterze opowiadali Lecz Maryja zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu. A pasterze wrócili, wielbiąc i wysławiając Boga za wszystko, co słyszeli i widzieli, jak im to było powiedziane”. Następnie osoba prowadząca modlitwę mówi: Syn Boży stał się człowiekiem, abyśmy my mogli stać się dziećmi Bożymi, dlatego pełni wdzięczności wołajmy do naszego Ojca w niebie: Ojcze nasz, któryś jest w niebie święć się imię Twoje; przyjdź królestwo Twoje; bądź wola Twoja jako w niebie tak i na ziemi; chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj; i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom; i nie wódź nas na pokuszenie; ale nas zbaw od złego. Na koniec prowadzący modlitwę mówi: Obecnie w duchu miłości i przebaczenia przełamiemy się opłatkiem – chlebem miłości. Otwierając nasze serca tej miłości wzajemnej, otwierajmy je na przyjście Pana. Niech wszyscy, którzy żyją w naszej rodzinie i odwiedzają nasz dom, będą szczęśliwi, zdrowi i serdeczni, niech mają zawsze dobre zamiary i pozostają wciąż radosnymi. Niech Pan będzie zawsze z nami w naszym domu i niech sprawi, abyśmy uczestnicząc w tej wieczerzy, stali się uczestnikami Jego radości w Królestwie Bożym. Wszyscy łamią się opłatkiem i składają sobie życzenia. ŻYCZENIA NA BOŻE NARODZENIE I NOWY ROK PAŃSKI 2015 Zasiadając do kolacji wigilijnej, przywołujemy na pamięć najbardziej radosne wydarzenia z naszego życia, otwieramy serca na najbliższe nam osoby. Jest to jednak również najlepszy moment, aby podziękować ludziom, którzy towarzyszyli nam w podróży życiowej dobiegającego już końca Roku Pańskiego 2014. Ludziom, którzy wskazali nam ścieżki, jakimi należy kroczyć i ścieżki, jakimi kroczyć nie należy, których siła miłości wskazywała nam drogi do Boga i do drugiego człowieka. Ludziom, którzy wskazywali nam, jak należy żyć i jak żyć nie należy, których wdzięk, osiągnięcia i wdzięczność wzniosły nas ku pełni poddania się Bogu. Ludziom, którzy wskazywali nam, kim jesteśmy i kim nie jesteśmy, których zachęta i zaufanie pomagały nam przezwyciężać wszelkie trudności. Ludziom, którzy nauczyli nas miłości zarówno przez ciemność, jak i poprzez światło. Tym ludziom z głębi serca podziękujmy, bo ich radość i poświęcenie pomagały nam uwierzyć, pokochać i żyć w nadziei. Tym ludziom mówimy: NIECH WAS BŁOGOSŁAWI BOŻA DZIECINA. Niechaj te słowa życzliwości przemieniają się w eucharystyczną wdzięczność Bogu i ludziom w każdym dniu Roku Pańskiego 2015. KS. PROF. HENRYK SKOROWSKI KS. WOJCIECH DROZDOWICZ KS. PROF. JAN KAZIMIERZ PRZYBYŁOWSKI
