Domowa Liturgia Wigilii Narodzenia Pańskiego

Domowa Liturgia Wigilii Narodzenia Pańskiego
Wstęp
Domowa liturgia Wigilii składa się z trzech części:
1. Czytanie z Pisma św.
2. Dzielenie się opłatkiem i modlitwa
3. Wieczerza – agapa.
Stół powinien być nakryty białym obrusem, a przy nim dla każdego uczestnika
miejsce siedzące. W centralnym miejscu stołu należy położyć Pismo św., w
którym założone są trzy czytania
– tekst 1. z Księgi Rodzaju, rozdział 3., wiersze od 1 do 15.,
– tekst 2. z Księgi proroka Izajasza, rozdział 7., wiersze od 10 do 14.,
– tekst 3. z Ewangelii według św. Łukasza, rozdział 2., wiersze od 1 do 14.
Obok Pisma św. Umieszczamy opłatek, świecę i figurkę Dzieciątka. Wszystko, co
się łączy z wieczerzą, a więc nakrycia i potrawy, o ile to możliwe, pozostawiamy
w innym pomieszczeniu lub przygotowujemy później. Pokój, w którym
sprawowana jest wigilia, powinien być na początku skąpo oświetlony.
Przebieg liturgii
Prowadzący liturgię (najlepiej ojciec rodziny lub inna wcześniej przygotowana
osoba): W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego.
Wszyscy: Amen.
Prowadzący: Kochani! Jesteśmy wokół naszego rodzinnego stołu w wieczór
poprzedzający narodzenie Pana naszego, Jezusa Chrystusa pełni miłości i
wzruszenia. Radość i jasność Chrystusowego światła ogarnia dziś i jednoczy we
wspólnotę cały świat a szczególnie chrześcijan. W tym uroczystym momencie
posłuchajmy słów Jana Pawła II, naszego świętego i wielkiego rodaka.
„Kiedy nadchodzi wieczór wigilijny, spotykamy się przy wigilijnym stole
rodzinnym, aby połamać się opłatkiem, składając sobie wzajemnie życzenia.
Tak więc umiłowani Bracia i Siostry, niech każdy z was rośnie duchowo z
tajemnicy Bożego Narodzenia w swoim człowieczeństwie i w swoim
chrześcijaństwie. Niech Bóg, który stał się człowiekiem, będzie natchnieniem i
pomocą do wszelkiego dobra i do walki z wszelkim złem. Niech będzie
umocnieniem dla Małżeństw i Rodzin, niech pokazuje drogę Młodzieży, niech
wspiera cierpiących i opuszczonych, niech daje dojrzałą mądrość i miłość tym,
którzy doszli już do późnych lat życia.”
Nasza modlitwa będzie miała następujący przebieg: zapalimy świecę,
wysłuchamy czytań z Pisma św., następnie pojednamy się ze sobą, podzielimy
się opłatkiem, przekażemy sobie i wszystkim ludziom życzenia w formie
modlitwy powszechnej i na koniec zasiądziemy do rodzinnej uczty miłości, do
agapy, do wieczerzy wigilijnej. Zaśpiewamy teraz kolędę „Wśród nocnej
ciszy…”
Prowadzący: Na niebie pojawiła się już pierwsza gwiazda. My również
zapalimy światło pośród nas. Ta świeca jest symbolem przychodzącego na świat
i obecnego w naszym domu, pośród nas Jezusa Chrystusa.
Matka (lub inna osoba) zapala świecę, mówiąc: Światło Chrystusa.
Wszyscy: Bogu niech będą dzięki.
Prowadzący: Wsłuchajmy się teraz w słowa Księgi Rodzaju. Usłyszymy o
grzechu pierworodnym. Wszyscy w wyniku tego grzechu oddaliliśmy się od
Boga i potrzebujemy ratunku. Już wtedy Bóg nam obiecał, że pomoc przyjdzie
za pośrednictwem Niewiasty i jej Potomka. Ta obietnica spełnia się, gdy Maryja
rodzi Jezusa Chrystusa, Bożego Syna, Zbawiciela świata.
Tekst 1. z Księgi Rodzaju, rozdział 3., wiersze od 1 do 15.,
Po odczytaniu Słowa śpiewa się lub recytuje psalm responsoryjny
Psalmista: Śpiewajcie Panu, bo uczynił cuda.
Wszyscy: Śpiewajcie Panu, bo uczynił cuda.
P.: Śpiewajcie Panu pieśń nową,
Albowiem uczynił cuda.
Zwycięstwo Mu zgotowała Jego prawica
I święte ramię Jego.
W.: Śpiewajcie Panu, bo uczynił cuda.
P.: Pan okazał swoje zbawienie,
Na oczach pogan objawił Swoją sprawiedliwość.
Wspomniał na dobroć i na wierność Swoją
Dla domu Izraela.
W.: Śpiewajcie Panu, bo uczynił cuda.
P.: Ujrzały wszystkie krańce ziemi
Zbawienie Boga naszego.
Wołaj z radości na cześć Pana cała ziemio,
Cieszcie się, weselcie i grajcie.
W.: Śpiewajcie Panu, bo uczynił cuda.
Prowadzący: Naród wybrany wyczekiwał Mesjasza, czyli Zbawiciela,
Wielkiego Króla namaszczonego mocą samego Boga. Nikt wtedy nie mógł
wiedzieć, że urodzony przez Dziewicę Maryję Syn będzie samym Bogiem.
Słuchajmy, jak to wydarzenie zapowiada prorok.
Tekst 2. z Księgi proroka Izajasza, rozdział 7., wiersze od 10 do 14.,
Matka (lub inna osoba): Za chwilę usłyszymy o tym, jak spełniła się obietnica
wypowiedziana przez Boga po grzechu pierworodnym, a potem wielokrotnie
powtórzona przez proroków. Przyszedł na świat Jezus Chrystus, Syn Boży, o
czym dowiedziała się najpierw Jego Matka – Najświętsza Dziewica Maryja.
Przeżyjmy to wydarzenia w modlitwie Anioł Pański. Gdy Anioł zwiastował
Maryi, wtedy w Niej za sprawą Ducha Świętego odwieczne Słowo stało się
ciałem, Bóg stał się człowiekiem.
Matka (lub inna osoba): Anioł Pański zwiastował Pannie Maryi.
Wszyscy: I poczęła z Ducha Świętego. Zdrowaś Maryjo …
M.: Oto ja służebnica Pańska.
W.: Niech mi się stanie według słowa Twego. Zdrowaś Maryjo…
M.: A Słowo ciałem się stało.
W.: I zamieszkało między nami. Zdrowaś Maryjo…
Matka (lub inna osoba): Stojąc, posłuchajmy z wiarą, jak to czynili nasi
przodkowie, słów Ewangelii opisującej to najradośniejsze dla całej ludzkości
wydarzenie narodzin Jezusa Chrystusa, który jest Bożym Synem, Bogiem i
człowiekiem.
Zapala się światła na choince, inne świece oraz wszystkie światła w domu.
Tekst 3. z Ewangelii według św. Łukasza, rozdział 2., wiersze od 1 do 14.
Prowadzący: Śpiewajmy kolędę: Pójdźmy wszyscy do stajenki…
Prowadzący: Jesteśmy Bogu wdzięczni za to, że stał się człowiekiem w Jezusie
Chrystusie, aby nas wszystkich wybawić od zła, od grzechu, od śmierci
wiecznej. Zanim przystąpimy do dzielenia się opłatkiem, pojednajmy się ze
sobą. Nie możemy w niezgodzie przystępować do Stołu Pańskiego i
przyjmować Komunię Świętą. Nie możemy też połamać się opłatkiem, jeśli
sobie do końca z serca wzajemnie nie przebaczymy. Dlatego teraz przeprośmy
się wzajemnie, przekazując sobie znak pokoju tak, jak czynili to pierwsi
chrześcijanie, przez pocałunek.
Wszyscy podchodzą do siebie i przepraszają się.
Prowadzący: Obecnie w duchu miłości i jedności z Bogiem i ludźmi podzielimy
się opłatkiem – chlebem, przyniesionym od ołtarza naszej parafii. Otwierając
serca nasze miłości wzajemnej, otwieramy je na przyjście Pana. Niech w
Chrystusie każdy człowiek znajduje dobroć i przyjaźń. Niech wszyscy, którzy
żyją w naszej rodzinie i odwiedzają nasz dom, będą szczęśliwi, zdrowi,
serdeczni, niech mają zawsze dobre zamiary, aby wszyscy wszędzie się
radowali. Niech Pan będzie zawsze z nami w naszym domu i niech sprawi,
abyśmy uczestnicząc w tej wieczerzy stali się uczestnikami Jego radości w
Królestwie Bożym. Teraz każdy z każdym z miłością i w milczeniu podzieli się
opłatkiem.
Prowadzący rozdziela opłatek zgromadzonym, następnie w milczeniu wszyscy
łamią się opłatkiem. W czasie dzielenia się opłatkiem nie składamy sobie życzeń.
Aby dobrze zrozumieć i przeżyć piękny znak dzielenia się opłatkiem, należy
skupić się na tej czynności bez wypowiadania jakichkolwiek słów. Gdy wszyscy
podzielą się opłatkiem prowadzący mówi:
Jesteśmy wdzięczni Bogu, za to, że przyszedł na ziemię, aby nas zbawić.
Wdzięczność każe nam dobrze życzyć wszystkim ludziom. Te życzenia
wyraźmy poprzez modlitwę. Wcielonego Boga, Jezusa Chrystusa, prośmy
słowami: Obdarz nas miłością i pokojem.
Wszyscy: Obdarz nas miłością i pokojem.
Prowadzący: Panie Jezu Chryste, nasza Mocy, pomnij na swój Kościół, którego
jesteśmy członkami, i na tych, których powołałeś do poznania swojej prawdy.
Wszyscy: Obdarz nas miłością i pokojem.
Prowadzący: W Duchy Twojej mądrości prowadź tych, którzy nami rządzą, aby
kierowali nami w pokoju.
Wszyscy: Obdarz nas miłością i pokojem.
Prowadzący: Panie Jezu, który narodziłeś się w ubóstwie i poniżeniu, pomnij na
smutnych osamotnionych i cierpiących.
Wszyscy: Obdarz nas miłością i pokojem.
Prowadzący: Spraw, aby małżeństwa i rodziny nie mające własnego domu, jak
najszybciej znalazły się u siebie.
Wszyscy: Obdarz nas miłością i pokojem.
Prowadzący: Naszym zmarłym (rodzicom, braciom, znajomym – wymienić ich
imiona), racz dać zmartwychwstanie, i życie wieczne oraz radość, którą dałeś
światu rodząc się w Stajni Betlejemskiej.
Wszyscy: Obdarz nas miłością i pokojem.
Prowadzący: A teraz pomódlmy się za siebie wzajemnie.
Każdy może sam sformułować modlitwę spontanicznie lub odczytać wcześniej
przygotowaną na piśmie. Jeśli brakuje odwagi do głośnego wypowiadania
modlitw, można pomodlić się w ciszy. Kiedy skończą się spontaniczne wezwania,
prowadzący mówi:
Przyjmij Boże nasze modlitwy i pozwól do Siebie wołać tak, jak nas nauczył
Jezus Chrystus, Twój Syn zrodzony z Maryi Panny:
Ojcze Nasz…
Prowadzący: Panie Jezu Chryste, który w dzisiejszą noc, przyszedłeś na świat
rodząc się z Najświętszej Maryi Panny, przyniosłeś pokój całemu światu i
uświęciłeś życie rodzinne, pozostań w naszej rodzinie i zespól ją więzami twojej
miłości, a słowo Twoje niech w nas przebywa z całym swym bogactwem. Który
żyjesz i królujesz na wieki wieków.
Wszyscy: Amen.
Prowadzący: Zaśpiewajmy z radością Gdy się Chrystus rodzi.
Po skończeniu śpiewu wszyscy składają sobie życzenia, mówią dobre słowa,
okazują sobie miłość. Potem przygotowują stół do wieczerzy.
Spożywamy wieczerzę, która jest szczególnie uroczysta i serdeczna, śpiewamy
kolędy, rozdajemy prezenty, w nastroju radości czekamy na mszę świętą w nocy,
którą nazywamy Pasterką.
Bądźmy także na mszy świętej w Dzień Narodzenia Pańskiego.